Η σημείωση επί χάρτου της ατομικής μας διαδρομής δεν μπορεί να είναι έργο μόνο των άλλων, διότι αυτοί δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν τις σκέψεις και τις αποφάσεις, αλλά και τις ατομικές μας ικανότητες για την επιτυχή πορεία από την θέση που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή, στον στόχο που έχουμε θέσει εμείς προσωπικά και ατομικά στην δική μας καθημερινότητα των επιλογών και των στόχων μας.

Πρόκειται, δηλαδή, για μια προσωπική επιλογή των στοιχείων που θα σημειωθούν πάνω στον ατομικό χάρτη της δικής μας διαδρομής, προκειμένου να χρησιμεύει ως σύμβουλος στην καθημερινή μας πορεία. Διότι η ζωή μας δεν είναι ένα μόνιμα σταθμευμένο όχημα, αλλά είναι ένα κινούμενο κάθε μέρα όχημα μέσα σε ένα πλήθος οκτώ δισεκατομμυρίων ατόμων, που και αυτοί πορεύονται έκαστος την δική του διαδρομή για τον ατομικό του στόχο.

Δεν υπάρχει σύγχυση. Μπορεί να είμαστε χιλιάδες μέσα στον αυτοκινητόδρομο, να κινούμαστε δίπλα δίπλα, αλλά στο τέλος καθένας πρέπει να φτάσει στον δικό του προορισμό και όχι στον προορισμό άλλων. Διότι η ασφαλής άφιξη στον προορισμό μας θα αποτελέσει και την βάση της δικής μας αμοιβής και όχι της αμοιβής των άλλων. Πρόκειται, επομένως, για ένα άκρως προσωπικό ζήτημα, όταν μιλάμε για τις καθημερινές μας συνήθειες που εντάσσονται μέσα στην δική μας προοπτική της κίνησης.

Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι αυτό είναι η βάση της επιτυχίας. Να παρακολουθούμε τί κάνουν οι άλλοι, αλλά να προσέχουμε την ατομική μας πορεία, διότι τα λάθη και οι επιτυχίες καταλήγουν σε ατομική κριτική και όχι κοινωνική, όπως πολλές φορές νομίζουμε εμείς. Επέστησε ο Χριστός την προσοχή μας στην ατομική μας πορεία, διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε, χωρίς να αγνοούμε την θέση των άλλων, να φτάσουμε με επιτυχία στους δικούς μας στόχους μέσα από την ατομική μας χαρτογράφηση της δικής μας καθημερινότητας. Ορθός στόχος και επαρκή αποθέματα δυνάμεων και ικανοτήτων, εγγυώνται μια μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας στους ατομικούς καθημερινούς μας στόχους. Το αντίθετο εγκυμονεί κινδύνους απώλειας και χάσιμο χρόνου. 

Οι σημειώσεις πάνω σε χαρτί των θεμάτων που μας ενδιαφέρουν στο ατομικό μας ταξίδι της καθημερινότητας δεν μπορεί να τις τοποθετεί κανείς άλλος εκτός από τον ενδιαφερόμενο για το δικό του ταξίδι. Η προσωπική εμπλοκή του ατόμου αποτελεί κυρίαρχη αναγκαιότητα για κάθε προσπάθεια εντοπισμού των θεμάτων που θα απασχολήσουν ένα άτομο στην δική του καθημερινή πορεία.

Πολλοί μπορεί να πέρασαν στο παρελθόν ή να περνούν τώρα από το ίδιο σημείο και με τις ίδιες συνθήκες, αλλά η προσωπική αντιμετώπιση είναι πάντα προσωπική και ατομική, και δεν μπορεί να υπάρχει καμία σύγχυση με τις εμπειρίες των άλλων για το ίδιο πέρασμα από τον ίδιο τόπο. Διότι υπάρχουν ριζικές διαφορές στην αντιμετώπιση του ίδιου θέματος πάνω στην πορεία της ατομικής καθημερινότητας από δύο ή περισσότερα άτομα.

Οι διαφορές αυτές δεν είναι αντιληπτές και περιγραπτές, και δεν αφορούν μόνο εξωτερικές περιγραφές, αλλά αφορούν και εσωτερικούς και ατομικούς παράγοντες που διαφοροποιούν τόσο την προσέγγιση, όσο και το αποτέλεσμα που θα προκύψει από την συγκεκριμένη συνάντηση του συγκεκριμένου ατόμου με την δική του στιγμή της πραγματικότητας και της αλήθειας. Κανένας δεν είναι όμοιος με τον άλλο και κανένας δεν αντιδρά και δεν αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα και πρόβλημα, όπως το αντιμετώπισε κάποιος άλλος.

Πάντα, τα θέματα της πραγματικής ζωής συναντώνται “μυστικά” με τον ζωντανό άτομο, το οποίο επιχειρεί να δώσει ζωή στην δική του καθημερινότητα, αλλά με τους δικούς του όρους και για τους δικούς του σκοπούς. Ο εσωτερικός μας άνθρωπος των σκέψεων, των υπολογισμών, των επιλογών, των αποφάσεων και των ενεργειών, ποτέ – μα ποτέ – δεν ταυτίζεται με τα ίδια στοιχεία με τον άλλον, ακόμη και αν πρόκειται για τον άνθρωπο που ζούμε μαζί και μοιραζόμαστε όλα τα εξωτερικά στοιχεία της καθημερινότητας.

Η αντίληψη των γεγονότων και των πραγμάτων είναι απόλυτα – μα απόλυτα – διαφορετική του ενός από τον άλλον. Και αυτό αποδεικνύει από την μια την πολύπλευρη ατομική μας προσωπικότητα, και από την άλλη τις δυσκολίες που καθένας καλείται να ξεπεράσει, καθώς συνοδοιπορεί με κάποιον άλλον την ίδια στιγμή στον ίδιο τόπο. Καθένας καλείται να κατανοήσει την μοναδικότητα της ύπαρξής του, την μοναδικότητα του χαρακτήρα και των αντιδράσεων και επιδράσεων, και καθένας στο τέλος απολαμβάνει το κέρδος της επιτυχίας ή την ζημία της αποτυχίας του και όχι ο διπλανός του, ο οποίος ήταν εκεί στο ίδιο τόπο και χρόνο, αλλά είχε άλλα εφόδια και ικανότητες και ξεπέρασε με επιτυχία εκεί που ο άλλος απέτυχε.

Η ατομική μας εμπλοκή στην ορθή αντίληψη των πραγμάτων και των θεμάτων που μας περιβάλλουν, και καθορίζουν την προσωπική μας πορεία, παίζει τον καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα θετικό ή αρνητικό. 

Η συνάντηση του ατόμου με την γύρω πραγματικότητα είναι μια κρίσιμη στιγμή ή περίοδος, η οποία καθορίζει και την επόμενη κατάσταση. Και μπορεί μια συνάντηση να αποβεί καλή ή αρνητική, αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο στις συνέπειες τις οποίες όλοι τις κατανοούμε ότι θα προκύψουν, αλλά το θέμα βρίσκεται στην ετοιμασία του ατόμου για την συνάντηση με την πραγματικότητα.

Μια καλή προετοιμασία έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει και να φέρει θετικά αποτελέσματα στην ατομική καθημερινότητα του ατόμου. Κακή προετοιμασία, έχει λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας και περισσότερες πιθανότητες αποτυχίας. Η παραβολή των φρονίμων και μωρών παρθένων επιβεβαιώνει αυτή την σκληρή πραγματικότητα της συνάντησης του ατόμου με τον ρεαλιστικό κόσμο, και όχι μόνο με τον κόσμο της επιθυμίας και του ωραίου.

Διότι κανείς δεν αμείβεται για προθέσεις και επιθυμίες. Η αμοιβή έρχεται πάντα μετά την κατάκτηση και την επιτυχία, όπως και η τιμωρία και ο αποκλεισμός έρχονται μετά την αποτυχία και την απώλεια. Και επειδή είναι προφανές ότι κανείς δεν επιδιώκει την αποτυχία και τον αποκλεισμό, αλλά την επιτυχία και την κατάκτηση, είναι σαφές ότι η αποτυχία και ο αποκλεισμός είναι αποτέλεσμα των δικών μας λαθών και εκτιμήσεων, όπως αντίθετα συμβαίνει με τις επιτυχίες και τις κατακτήσεις μας.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι η προσπάθειά σας πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία για την συνάντησή σας με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Μην αφήνετε τα πράγματα στα χέρια του θεού μόνο, εάν πρώτα εσείς δεν έχετε εξαντλήσει το δικό σας μέρος με όλη την δύναμη που διαθέτετε. Όσο καλύτερα εσείς προετοιμάζεστε, τόσο ασφαλέστερο είναι ότι και ο θεός θα παρέμβει όταν και εάν οι δικές σας δυνάμεις δεν επαρκέσουν για την επιτυχία στο ταξίδι της δικής σας καθημερινότητα.

Οι ευχές είναι πολύτιμες. Αλλά η συνάντηση με την καθημερινή σας πραγματικότητα δεν είναι ζήτημα ευχών μόνο, αλλά και σκληρής δουλειάς για να μην φτάσετε σε σημεία αδυναμίας και αποτυχίας. Οι φρόνιμες παρθένες είχαν την ίδια επιθυμία με τις μη φρόνιμες. Ωστόσο αυτό που μέτρησε δεν ήταν μόνο η επιθυμία, αλλά κυρίως μέτρησε μετά την επιθυμία και η φρόνιμη σκέψη και περίσκεψη για την πραγματικότητα της συνάντησης με την επιτυχία.

Η κακή προετοιμασία των μωρών δεν καλύφθηκε από την κοινή επιθυμία, αλλά άφησε έκθετα τα πρόσωπα που δεν προετοιμάστηκαν για την συνάντηση με την αναπάντεχη πραγματικότητα της καθυστέρησης άφιξης του επιθυμητού. Η αγάπη δεν κάλυψε την αμέλεια, αλλά έφερε τον αποκλεισμό και την αποτυχία. Και αυτό είναι το διαχρονικό μήνυμα του Χριστού στον καθένα που επιθυμεί την συνάντηση μαζί του για την επέκεινα της καθημερινότητας ζωής. 

Η λέξη “χαρτογράφηση” περιέχει το “χαρτί”. Δηλαδή γράφω πάνω σε κάποιο κομμάτι χαρτί πράγματα σημαντικά που θα χρειαστούν για το ατομικό μου ταξίδι. Η σημασία και αξία αυτών των πραγμάτων που σημειώνονται στο χαρτί δεν αφορούν τους άλλους, αλλά το άτομο που ενδιαφέρεται να ταξιδέψει σε κάποιο άγνωστο – συνήθως – μέρος, και θέλει να ξέρει τι τον περιμένει μέχρι να φτάσει στον στόχο του.

Και μπορεί πολλοί να πηγαίνουν στον ίδιο στόχο, αλλά καθένας έχει άλλο σκοπό και άλλο σχέδιο για το ατομικό του ταξίδι, το οποίο μπορεί να διαρκεί λίγα λεπτά ή σε απεριόριστο μήκος χρόνου, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι αυτό το οποίο το ένα άτομο αποφασίζει να υλοποιήσει. Σε αυτό το ταξίδι δεν υπάρχουν περιθώρια λαθών, γιατί τα λάθη πληρώνονται επί τόπου από αυτόν που κάνει το λάθος.

Και εδώ είναι το πρόβλημα. Διότι, όλοι νομίζουμε ότι φταίνε για όλα οι άλλοι – πράγμα το οποίο μπορεί και να είναι αλήθεια, αλλά το κόστος το πληρώνει όποιος κάνει το λάθος. Για τον λόγο αυτό δεν αφήνουμε ποτέ το όχημα, είτε το πραγματικό είτε το όχημα της ατομικής μας ζωής, να κινείται ανεξέλεγκτα χωρίς την δική μας παρέμβαση όταν χρειάζεται. Αλλά το πρόβλημα είναι πότε χρειάζεται; Άρα, αυτός που έχει την ευθύνη της κίνησης – μιλάμε για όχημα που κινείται και όχι το σταθμευμένο – είναι υποχρεωμένος να μεριμνά και να ενημερώνεται κάθε στιγμή για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην δική του πορεία.

Αυτό κάνει κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και διαθέτει την κοινή λογική. Δεν αφήνει το ταξίδι του χωρίς χαρτογράφηση, δηλαδή να ξέρει τί τον περιμένει στην διαδρομή μέχρι τον δικό του στόχο, και δεν αφήνει την ευθύνη σε κάποιον τρίτο, ιδιαίτερα εάν αυτός/ή δεν ταξιδεύει μαζί του. Διότι το μοιραίο δεν θα είναι μοιραίο, αλλά θα είναι αποτέλεσμα της ατομικής του αδιαφορίας και αμέλειας.

Και ο Χριστός επεσήμανε σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους της ατομικής μας καθημερινότητας, ότι αυτή η ευθύνη της οδήγησης του ατομικού μας οχήματος ζωής είναι αποκλειστικά του ατόμου που μετακινείται και όχι κάποιου άλλου. Και εκεί βρίσκεται η παγίδα στην οποία πέφτουμε όλοι συνήθως. Θεωρούμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, ενώ στην πραγματικότητα η κύρια ευθύνη της ενημέρωσης, της εκτίμησης, των επιλογών και των πράξεων ανήκει στο άτομο που επιλέγει την πορεία της ζωής του και χαρτογραφεί ο ίδιος όσα συμβαίνουν στην ατομική του καθημερινότητα. Η επίρριψη ευθυνών σε τρίτους για τα δικά μας λάθη, δεν μάς απαλλάσσει από τις δυσάρεστες συνέπειες που προκύπτουν και μάς πληγώνουν. 

Όλοι οι άνθρωποι του 21ου αιώνα ταξιδεύουμε με ένα χάρτη για τον καθημερινό ή τον οποιονδήποτε προορισμό μας. Διότι μπορεί να μην τον παρακολουθούμε κάθε στιγμή, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι ο χάρτης για τον προορισμό μας είναι αληθής και ασφαλής. Δηλαδή, εκτός από τις απλές καθημερινές μας μετακινήσεις που ξέρουμε από πού ξεκινάμε και πού θέλουμε να φτάσουμε.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ενός μακρινού ταξιδιού, και μάλιστα ενός ταξιδιού που δεν έχουμε κάνει άλλη φορά, απαιτείται προσεκτική εξέταση όσων υπάρχουν πάνω στους γνωστούς χάρτες, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι μια απλή πληροφόρηση, η οποία μπορεί να είναι ασφαλής κατά την έννοια της γνώσης, αλλά την πορεία δεν την κάνει ο χάρτης, αλλά το πρόσωπο, το φυσικό πρόσωπο, που έχει να ταξιδέψει για τον δικό του σκοπό στον στόχο που έχει θέσει.

Διότι στόχος και σκοπός δεν ταυτίζονται, αλλά αλληλο-συμπληρώνονται. Ο στόχος μπορεί να είναι ένα σημείο, πχ μια γεωγραφική περιοχή, αλλά ο σκοπός είναι κάτι πολύ πιο ευρύ, πολύ πιο σπουδαίο, διότι περιλαμβάνει και τις ατομικές μας προσδοκίες για το ταξίδι και τα κέρδη που περιμένουμε από το συγκεκριμένο ταξίδι. Και μπορεί ο σκοπός του ταξιδιού να είναι ένα οικονομικό όφελος ή μια εξυπηρέτηση μιας ανάγκης, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο σκοπός περικλείει μέσα του τον λόγο του ταξιδιού, και δικαιολογεί τα έξοδα και τον κόπο, ώσπου να φτάσουμε στον στόχο. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για κάτι που αφορά τρίτους, αλλά για το ατομικό μας όφελος, και κανείς δεν θέλει να χάσει τα κέρδη του ταξιδιού του χωρίς να έχει εξαντλήσει τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που έχει στην διάθεσή του.

Και αυτή ακριβώς η παράμετρος του ατομικού μας κέρδους, κάνει το ταξίδι ευχάριστο, γιατί προσδοκούμε τα κέρδη από τους κόπους μας. Όπως εξήγησε ο Χριστός, κανείς δεν μαγειρεύει μάταια, κανείς δεν μετακινείται χωρίς λόγο, κανείς δεν κουράζεται χωρίς να αναμένει ανταπόδοση στους κόπους του. Αυτό είναι μέσα στην φύση και στην ατομική μας αναγκαιότητα. Όλοι ξεκινάμε την ημέρα μας, έχοντας στόχους και σκοπούς για τους οποίους θα κοπιάσουμε, και αυτό είναι το ισχυρό κίνητρο που λειτουργεί μέσα μας, πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε, και μας ωθεί σε αποφάσεις και επιλογές πράξεων, που θα μας οδηγήσουν στους ατομικούς μας στόχους και σκοπούς της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Σε κάθε ολοκλήρωση κάθε ταξιδιού, αναμένουμε τα αποτελέσματα, προκειμένου να εκτιμήσουμε το κέρδος ή το όφελος, για να προγραμματίσουμε το επόμενο ταξίδι της ζωής μας, που μπορεί να είναι μια απλή λειτουργία της καθημερινότητας, αλλά συνιστά και την ουσία της προσωπικής μας ζωής.