Η χαρτογράφηση του φυσικού κόσμου είναι η αποτύπωση της επιφάνειας των πραγμάτων. Δεν υπάρχει καμία χαρτογράφηση κάτω από την επιφάνεια, και, κυρίως, δεν υπάρχει κάποια χαρτογράφηση των μη ορατών πραγμάτων που συντελούνται στο εσωτερικό του σώματός μας και μάλιστα στο μυαλό και στα συναισθήματα.

Οι σκέψεις, δηλαδή, οι προτιμήσεις, οι επιλογές, οι συνδυασμοί και κάθε είδους εσωτερική διαδικασία που συντελείται μέσα στο σώμα μας δεν είναι δυνατόν να χαρτογραφηθεί από κανέναν άλλον εκτός του εαυτού μας. Κανείς δεν γνωρίζει τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις, το μίσος και την αγάπη που κατοικούν και καλλιεργούνται μέσα μας. Αυτό που εμφανίζεται είναι το αποτέλεσμα, οι πράξεις, οι οποίες και κρίνονται.

Αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει πάντα – ή σχεδόν πάντα – ένας χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στην επιθυμία και στην λάθος κίνηση, άρα θα μπορούσαμε να την έχουμε διορθώσει εν τη γενέσει της, δηλαδή πριν προκύψει το δυσάρεστο αποτέλεσμα. Διότι, τα κλάματα εκ των υστέρων δεν ωφελούν, αλλά μας γυρίζουν σε εσωστρέφεια και απογοήτευση. Και αυτό είναι το κρίσιμο θέμα. Η αποφυγή των οπισθοδρομήσεων και της καθυστέρησης άφιξης του προορισμού τον οποίο έχουμε θέσει στην ατομική μας καθημερινότητα.

Το ίδιο ισχύει και για τον προορισμό στην υψηλή παρουσία του θεού σε όσους ενδιαφέρονται για την αφθαρσία της ψυχής και την παρουσία στην μετά τον τάφο ζωή και όχι μόνο την επίγεια, αν και όλοι περνάμε από το στάδιο των προβλημάτων του επίγειου βίου μας. Και αυτό ήρθε, ακριβώς, να διδάξει ο Χριστός. Την αποφυγή λαθών στην καθημερινότητα και την διατήρηση του στόχου προς τον δημιουργό Πατέρα, όπως εκφωνούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Δεν προσδοκούμε θεωρητικά, αλλά βάζουμε την καθημερινότητά μας κάτω από το μικροσκόπιο της κρίσης του θεού, ώστε όσα αντιλαμβανόμαστε ότι είναι εμπόδια και όχι εφόδια, να τα αποφεύγουμε, μαθαίνοντας από τα αποτελέσματα των καθημερινών μας ατομικών δοκιμών σε σχέση με το καλό ή το κακό αποτέλεσμα. Διότι τίποτα δεν υπάρχει που να είναι κρυστάλλινο. Όλα τα πράγματα και τα θέματα υπόκεινται στους νόμους της φύσης και της αλήθειας.

Αλλά, όσο παραμένει αχαρτογράφητος ο κόσμος, τόσο της ψυχής όσο και ο εξωτερικός, το άτομο υπόκειται στις πιθανότητες επιτυχίας και αποτυχίας, και κανείς δεν μπορεί να εξαιρέσει τον εαυτό του από την διαδικασία αυτή επί της γης. Διότι το σώμα διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ατομική μας καθημερινότητα, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στον ρόλο του προβληματισμού για τις εσωτερικές μας ρυθμίσεις και διαδικασίες.

Και ο Χριστός δεν αμέλησε καμία από τις δύο πλευρές. Η διαχείριση όμως ανήκει πάντα στο άτομο, που καλείται να χαρτογραφεί τον δικό του κόσμο και να προσαρμόζει τις σκέψεις και τις πράξεις προς την κατεύθυνση που το ίδιο το άτομο έχει θέσει ως στόχο της δικής του καθημερινότητας. 

Η ανθρωπότητα πορεύεται με επιφυλάξεις και βεβαιότητες. Επιφυλάξεις για όσα δεν ξέρει ακόμη, και βεβαιότητες για όσα ξέρει και προσπαθεί να τα βάλλει σε πρακτική καθημερινή χρήση. Αυτό επιβάλλει τώρα αλλά και αιώνια η κοινή λογική. Όποιος ισχυρίζεται ότι ξέρει τα πάντα, όχι μόνο πλανάται, αλλά καταστρέφει και τον εαυτό του, αγνοώντας την άγνοια και το μέγεθός της, κινδυνεύοντας έτσι να ναυαγήσει στην πρώτη αποτυχία του.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι όσα είχε διδάξει μέχρι τότε στους μαθητές του και στον κόσμο, δεν ήταν το σύνολο των γνώσεων που έπρεπε να αναμένουν. Αντίθετα τους εξήγησε ότι όποιος νομίζει ότι ξέρει τα πάντα, άρα και το θέλημα του θεού, βρίσκεται πολύ μακριά νυχτωμένος. Διότι ο κόσμος ήταν αχαρτογράφητος σε σχέση με την σημερινή δική μας εικόνα, και η εξέλιξη το έχει αποδείξει.

Διότι η εφαρμογή της διδασκαλίας δεν είναι κάποια τήρηση κάποιων κανόνων, αλλά εξερεύνηση και επίγνωση του ίδιου του δημιουργού, άρα ο χάρτης, τον οποίο καλούμαστε να συνθέσουμε καθένας για την ζωή του, δεν περιορίζεται μόνο στα φαινόμενα και στα μηνύματα των πέντε αισθήσεων, αλλά επεκτείνεται ως την άκρη του αισθητού σύμπαντος και μάλιστα, σημείωσε με έμφαση ο Χριστός, ως την πλέον δυνατή γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό του σύμπαντος.

Και αυτό από μόνο του συνιστά μια extreme τοποθέτηση για την δουλειά που περιμένει κάθε σοβαρό αναζητητή της αλήθειας, της παρούσας και της μέλλουσας, της εγγύς, της μακρόθεν και της αιώνιας. Διότι ο Χριστός δεν επεσήμανε μόνο τα λάθη στην καθημερινότητα, και δεν συνέστησε μόνο την αποφυγή λαθών στην ατομική καθημερινότητα, αλλά προσέθεσε και τον παράγοντα αιωνιότητα, εξηγώντας κάποια πράγματα που μπορούσαν να γίνουν τότε κατανοητά, και αφήνοντας ανοιχτό τον ορίζοντα για νέες προσεγγίσεις στον φυσικό και τον κόσμο του μέλλοντος.

Οι παραβολές και τα μαθήματα που έκανε στους ακροατές του τότε, δεν ήταν για να τους κάνει καλύτερους γεωργούς, ποιμένες ή εμπόρους, αλλά απέβλεπαν στην επέκεινα των ορατών και αισθητών πραγμάτων διαχείριση, με γνώμονα και βάση την πίστη στον δημιουργό θεό και τον ίδιο τον Χριστό. Ο περιορισμός της πίστης μόνο στην διαχείριση των φυσικών πραγμάτων και θεμάτων τα οποία τίθενται στην ατομική μας καθημερινότητα, είναι κολοβός, και δεν αποδεσμεύει το άτομο από τον κλοιό της αβεβαιότητας και του φόβου του μέλλοντος. Ισχυρή βάση – όσο ισχυρή μπορεί κάποιος να την εννοήσει – είναι μόνο η πίστη στον δημιουργό και στην εκτέλεση του θελήματος εκείνου, που είναι πάντα αγαθό, ευάρεστον, και τέλειον, αν και περνά μέσα από θλιμένες καταστάσεις και έρημους δρόμους στην ατομική μας ζωή. 

Η αντίληψη, ο εντοπισμός, η περιγραφή, η ορθή κατανόηση όλων των ζητημάτων που αφορούν την ατομική μας καθημερινότητα, ούτε ένα απλό πράγμα είναι, ούτε σύντομης διάρκειας. Διότι αφορά όχι μόνο όλο τον κόσμο που μας περιβάλλει ως άτομο, αλλά αφορά και το περιεχόμενο του περιβάλλοντος, το οποίο και αυτό είναι αχανές με βάση την προσωπική του καθενός μας εμπειρία από την δική του σκοπιά.

Διότι, το να εντοπίσει κάποιος ένα ζήτημα που τον αφορά και τον επηρεάζει δεν είναι εύκολο, διότι συνήθως τα σπουδαία δεν τα κατανοούμε, αφού υπόκεινται και αυτά σε μεταβολές από δισεκατομμύρια παράγοντες που και αυτούς δεν τους ελέγχουμε. Με λίγα λόγια, η χαρτογράφηση δεν είναι εύκολη και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι πλήρης με την απόλυτη έννοια, διότι όλα υπόκεινται σε μεταβολές που όχι μόνο δεν είναι γνωστές νωρίτερα, αλλά και όταν τις εντοπίζουμε, δεν ξέρουμε τί ακριβώς συμβαίνει.

Και αυτό αποδεικνύει ότι καθένας μας που ενδιαφέρεται για την ατομική και προσωπική του ζωή έχει πολλή δουλειά να κάνει στον ελεύθερό του χρόνο, αλλά – ας μου επιτραπεί – και κατά την διάρκεια της βιοποριστικής μας εργασίας. Διότι, κατά κανόνα, δεν χρησιμοποιούμε όλες μας τις δυνατότητες κατά την εκτέλεση ενός έργου της καθημερινότητας. Αντίθετα, στους δικούς μας καιρούς των αυτοματισμών και των μηχανημάτων, ακόμη και ο εργασιακός χρόνος και χώρος παρέχει δυνατότητες σκέψεων και επεξεργασίας δεδομένων, για όποιον, φυσικά, θέλει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει και όχι μόνο τα χέρια και τα μηχανικά μέρη του φυσικού τους σώματος.

Με λίγα λόγια, πάντα υπάρχει χρόνος και δυνατότητα για καλύτερες σκέψεις, ακόμη και εάν εξωτερικά έχουμε την δικαιολογία της καθημερινής μας βιοποριστικής μας εργασίας. Διότι, αφού όλα ξεκινούν από τις σκέψεις, τους υπολογισμούς, τις προτιμήσεις, τις επιλογές και τις ατομικές μας αποφάσεις, είναι φυσικό εκεί να μπορούμε να παρέμβουμε – στον εσωτερικό μας κόσμο που κανείς άλλος δεν ξέρει τί σκεφτόμαστε – και να επεξεργαστούμε πληροφορίες που δεν είχαμε νωρίτερα τον χρόνο ή την ευκαιρία να το κάνουμε.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν είπε ότι όσα ακούσατε τα καταλάβατε κιόλας, αλλά θα έρθει ένα πνεύμα αληθείας, που θα σας τα θυμίζει όλα που εγώ σας είπα, και θα σας διδάσκει κάθε στιγμή την αλήθεια για κάθε τί που σας απασχολεί ή θα σας απασχολήσει στο μέλλον και θα είναι στην δική σας ευθύνη. Η διδασκαλία του Χριστού είναι ο καλύτερος σύμβουλος για την χαρτογράφηση του ατομικού και προσωπικού μας κόσμου, όταν ενδιαφερόμαστε για το άτομό μας και όχι για γενικότητες και αοριστίες. 

Για την χαρτογράφηση του ατομικού μας κόσμου απαιτείται η προσωπική μας συμμετοχή – χωρίς αυτήν τίποτα δεν έχει νόημα – αλλά και πληροφορίες από όλους όσοι ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα. Ούτε το ένα μπορεί να λείπει, αλλά και το άλλο εάν λείπει, θα υπάρξουν κενά και παγίδες άγνοιας. Για τον λόγο αυτό και οι δύο αυτές προϋποθέσεις είναι απαραίτητες για όποιον ενδιαφέρεται να χαρτογραφήσει τον δικό του κόσμο, και όχι βέβαια το σύμπαν ή την υδρόγειο σφαίρα, κάτι που το έχουν κάνει εδώ και αιώνες άλλοι και εμείς χρησιμοποιούμε τα δικά τους στοιχεία, όπως εκείνοι τα τοποθέτησαν ή τα τοποθετούν ακόμη και σήμερα οι σχετικοί με την χαρτογράφηση του κόσμου επιστήμονες.

Και ο Χριστός ήρθε να συμπληρώσει το παζλ της ανθρώπινης ζωής, όχι όπως καθένας το αντιλαμβάνεται, αλλά όπως ο δημιουργός το έκτισε από την αρχή της δημιουργίας. Διότι, και οι μεταβολές στην αρχική δημιουργία είχαν προβλεφθεί από την αρχή, τόσο κατά την έναρξη λειτουργίας του σύμπαντος, όσο και κατά την εξέλιξή της. Διότι τίποτα που βλέπουμε σήμερα εμείς και χαρτογραφούμε για την ατομική μας καθημερινότητα, δεν μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με την περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης.

Διότι το αιτιατόν πάντα έχει κάποια αιτία που το προκάλεσε, και με αυτή την αρχή της κοινής λογικής πορεύεται η ανθρωπότητα, εφόσον βέβαια δεν είναι κάποιος υπερφίαλος και αλαζόνας, ώστε να νομίζει ότι ο ίδιος έκτισε τον κόσμο και μάλιστα τον έθεσε σε λειτουργία πριν από δισεκατομμύρια χρόνια κατά τους ειδικούς. Διότι η ματαιοδοξία μας έχει χάσει ακόμη και την κοινή λογική, αποδίδοντας σε ανθρώπους θνητούς ιδιότητες και κατορθώματα αιωνίων εξελίξεων, όταν όλα τα ανθρώπινα έργα, όσο μεγάλα και αν φαίνονται, δεν αντέχουν στην κρίση του χρόνου.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού για την ατομική μας χαρτογράφηση του σύγχρονου και προσωπικού μας κόσμου είναι πάντα και διαχρονικά επίκαιρη και απαραίτητη. Διότι ο Χριστός δεν μίλησε για άγνοια, αλλά μίλησε για γνώση και τον τρόπο που καθένας μπορεί εάν το θελήσει ο ίδιος, να εξερευνήσει τον σύγχρονο κόσμο, αλλά χωρίς να ξεχνά και τις ρίζες και την διαδρομή, μέχρι να φτάσει στην σημερινή εικόνα του σύγχρονου κόσμου.

Κάθε άγνοια είναι ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη. Κάθε γνώση είναι πολύτιμη, όταν εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της καλύτερης ζωής από αυτή που βιώνει καθένας μας σήμερα τον 21ο αιώνα. 

Από την καθημερινή μας εμπειρία ξέρουμε ότι η καθαρότητα των σκέψεων και των συλλογισμών είναι η προϋπόθεση για κάθε επιτυχία και αποφυγή σφαλμάτων. Διότι, εάν υπάρχει σύγχυση στις σκέψεις και τους συλλογισμούς, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αποτύχουμε λόγω λάθος υπολογισμών. Και αυτός είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για κάθε επιτυχία, δηλαδή η καθαρότητα των σκέψεων και των συλλογισμών.

Όσο καλύτερα ξέρει κάποιος ένα πράγμα, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να πετύχει και να μην αποτύχει. Όσο λιγότερο ξέρει τα πράγματα, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να αποτύχει στις προσπάθειές του. Και αυτό φέρνει φτώχεια και όχι εμπλουτισμό, απομείωση και όχι αύξηση. Και ο Χριστός ήταν σαφής και απόλυτος. Εγώ, είπε, ήρθα για να έχετε – όσοι το αναζητάτε με όλη σας την δύναμη – περισσεύματα ζωής και όχι ελλείψεις.

Εάν, λοιπόν, διαπιστώνεις ότι ενώ πιστεύεις έχεις ελλείψεις αντί για πλούτο ζωής, τότε ψάξε τον εαυτό σου και το περιβάλλον μέσα στο οποίο βιώνεις την ατομική σου καθημερινότητα. Διότι, ενώ έχεις εσύ την ευθύνη της ατομικής σου ζωής, δεν ζεις μόνος/η πάνω στην γη, αλλά ζεις με οκτώ δισεκατομμύρια άλλους ανθρώπους, από τους οποίους καθένας έχει την ατομική του καθημερινότητα και την ευθύνη διαχείρισης του ατομικού του κόσμου. Και στις ευθύνες αυτές μαζί με τις συνέπειές τους δεν έχει κανείς άλλος μερίδιο, αλλά πρόκειται για προσωπικές ευθύνες και κέρδη ή ζημίες.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην δική του διδασκαλία δεν άφησε περιθώρια σύγχυσης. Καθένας κρίνεται για τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις και τις πράξεις του. Για τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που λειτουργούν μέσα στον εσωτερικό κόσμο του σώματός μας, διότι από αυτές θα προέλθει η δύναμη και η απόφαση μιας πράξης. Και για τις πράξεις, διότι από αυτές θα προέλθει το τελικό αποτέλεσμα, και τα κέρδη ή οι ζημίες. Και οι δύο περιοχές είναι κρίσιμες.

Χωρίς σκέψεις και πεποιθήσεις το άτομο δεν έχει ευθύνη των πράξεών του. Και σκέψεις και πεποιθήσεις χωρίς πράξη δεν μπαίνουν στο στόχαστρο κανενός υπεύθυνου κριτή, άρα δεν μπορεί να προκαλέσουν κέρδη ή ζημίες. Και μπορεί αυτό να ακούγεται φιλοσοφικό, αλλά στην πραγματικότητα όλοι ζούμε μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες την ατομική μας καθημερινότητα. Καλές σκέψεις και πεποιθήσεις, συνήθως φέρνουν καλά αποτελέσματα και πλούτο. Αρρωστημένες σκέψεις και πεποιθήσεις είναι βέβαιο ότι δεν θα φέρουν κάτι καλό για το άτομό μας. Και αυτό δεν συμφέρει κανένα.