Η χαρτογράφηση του κόσμου περιλαμβάνει δύο περιοχές. Μία του εξωτερικού κόσμου, της εργασίας και της καθημερινότητας, και μία του εσωτερικού κόσμου του ατόμου, δηλαδή τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις προτιμήσεις, τις επιλογές και τις αποφάσεις μας. Η έμπρακτη εξέλιξη της χαρτογράφησης, δηλαδή της γνώσης των δύο αυτών περιοχών στην ατομική μας καθημερινότητα, προσδιορίζει και την πρακτική μας ζωή.

Όλα όσα συμβαίνουν στον καθένα μας πάνω στην γη είναι εξαρτημένα μόνο από τις δύο αυτές παραμέτρους κατά την εφαρμογή των ατομικών μας αποφάσεων, δηλαδή οι ατομικές μας εκτιμήσεις και το περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα λειτουργήσουν οι δικές μας αποφάσεις και πράξεις. Δεν αναζητούμε, δηλαδή, εξωτερικούς παράγοντες που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, διότι είναι προφανής η ευθύνη και η συνέπεια των δικών μας αποφάσεων και τελικών πράξεων.

Είναι εύκολο να εκτιμούμε ότι φταίνε πάντα οι άλλοι, αλλά αυτό δεν βοηθά στην βελτίωση του δικού μας εσωτερικού κόσμου και στην ορθή εκτίμηση της πραγματικότητας, αφού σε κάθε περίπτωση, η απόφαση είναι ατομική και υπεύθυνη. Το να θεωρούμε δηλαδή, ότι οι άλλοι φταίνε και η κοινωνία και εγώ δεν έχω καμία ευθύνη, είναι μια παγίδα αυτοκαταστροφής της εικόνας της πραγματικότητας και αυτό δεν βοηθά κανένα.

Και η διδασκαλία του Χριστού βοηθά στην αποκατάσταση της στρεβλής εικόνας των πραγμάτων της ατομικής μας καθημερινότητας. Η Αλήθεια πρωτεύει. Όλα τα άλλα έπονται. Εάν η αλήθεια είναι βεβαιωμένη, όλα τα άλλα μπορεί να διορθωθούν. Άρα ο κρίσιμος παράγοντας είναι η ανακάλυψη της αλήθειας των πραγμάτων και η τοποθέτησή τους στον χάρτη της ατομικής μας καθημερινότητας χωρίς σκόπιμες παραλείψεις, που θα εξυπηρετήσουν μάταια συμφέροντα. Κανείς δεν τα ξέρει όλα. Αλλά όλοι ξέρουμε πολλά, και αυτό πολλές φορές είναι μια παγίδα στις εκτιμήσεις μας. Προσποιούμαστε ότι δεν ξέρουμε, ενώ ξέρουμε, και ότι ξέρουμε, ενώ δεν ξέρουμε. Αυτό είναι δόλος και προσπάθεια εξαπάτησης των άλλων για σκοπούς συμφέροντος και όχι αλήθειας.

Από το ενδιαφέρον για την ανακάλυψη της αλήθειας εξαρτάται η ακεραιότητα των απόψεών μας για το κάθε τι. Η αδιαφορία για την αλήθεια, είναι η βάση της φθοράς και της διαφθοράς. Και μπορεί οι μεγάλες αλήθειες να αποκαλύπτονται σταδιακά και όχι απότομα, ωστόσο το άτομο καλείται να επαγρυπνεί στην εξέλιξη της γνώσης του για την αλήθεια. Διότι τα λάθη πληρώνονται ακριβά τώρα, αλλά και στο μέλλον για όσους ενδιαφέρονται και για τις προοπτικές της ζωής. 

Χαρτογράφηση δεν σημαίνει μόνο αντιγραφή από τους παλαιότερους χάρτες. Σημαίνει και επικαιροποίηση με τα νέα στοιχεία, τα οποία έχουν ήδη γίνει γνωστά ή γίνονται τώρα γνωστά από το ενδιαφερόμενο άτομο. Διαφορετικά, εάν δηλαδή μένουμε μόνο στις πληροφορίες των παλαιών, κινδυνεύουμε να βρεθούμε σε λάθος πορεία, διότι στο μεταξύ έχουν γίνει διάφορα έργα, τα οποία εμείς αγνοούμε.

Και εάν μεν έχουμε εξαντλήσει τις δικές μας γνωστές προσθήκες, τότε η άγνοια είναι θεμιτή και υπάρχει τρόπος μετανοίας και επιστροφής στην κανονικότητα. Εάν όμως υπάρχει σκοπιμότητα στην άγνοια, δηλαδή δεν έχουμε εξαντλήσει τις ερευνητικές μας δυνάμεις στην επί του χάρτου πληροφόρηση από αδιαφορία ή σκοπιμότητα, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν, και κινδυνεύει ο άνθρωπος της καθημερινότητας να φτάσει σε αδιέξοδα ακόμη και θάνατο από τη σκόπιμη ή ανέμελη άγνοια.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν άφησε περιθώρια, σε όσους ενδιαφέρονται για την ζωή και όχι για την καλοπέραση μόνο. Απαίτησε προσωπική μέριμνα για την πληρέστερη εικόνα επί του χάρτου της ατομικής καθημερινότητας. Διότι, όπως οι μωρές παρθένες δεν τους ανοίχτηκε η θύρα για να φτάσουν στον στόχο του γάμου, – αν και γι’ αυτόν ξεκίνησαν,- έτσι και όποιος επαφίεται μόνο στην αγάπη, την γνώση και το έργο των άλλων, υπάρχει περίπτωση να φτάσει στην βρύση και να μην πιεί το ζωντανό νερό, για το οποίο υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται με όλη του την δύναμη και την θέληση.

Δεν αρκεί δηλαδή το θέλω μόνο, αλλά πρέπει να συνοδεύεται και από την πρακτική πλευρά των έργων της προετοιμασίας, ώστε μέχρι την ολοκλήρωση της πορείας το άτομο να έχει τα αναγκαία αποθέματα πίστεως και δυνάμεως. Ο θεός δεν παρεμβαίνει πριν το άτομο εξαντλήσει όλες του τις δυνάμεις και την θέλησή του. Ο θεός δείχνει την αγάπη και το έλεος, μόνο στο άτομο που αναζητά αυτά τα στοιχεία από τον δημιουργό του,  για την βελτίωση της ατομικής του πορείας μέσα στην καθημερινότητα.

Καθένας που ενδιαφέρεται για νέες κατακτήσεις, ξέρει τις κατακτήσεις των άλλων, αλλά επιχειρεί και δοκιμάζει και τις δικές του αναζητήσεις πέραν των όσων ήδη είναι γνωστές. Η εξήγηση που έδωσε ο Χριστός είναι ξεκάθαρη: καθένας που ενδιαφέρεται για την ζωή και μάλιστα και την επέκεινα του τάφου έχει ένα έργο να κάνει ατομικό και προσωπικό: μέσω της ατομικής του καθημερινής δραστηριότητας να παρακολουθεί την παρουσία και οδηγία του θεού, ώστε από την μια να κάνει το σωστό, και από την άλλη να εισπράττει τα κέρδη, τα οποία δεν είναι πάντα αντιληπτά την ίδια στιγμή, αλλά πολλές φορές έρχονται αργότερα με πληρότητα όμως παροχής και αποδοχής. 

Η κινητικότητα του 21ου αιώνα μάς υποχρεώνει σε ενημέρωση μέσω χαρτών για την πορεία στην οποία θέλουμε να ταξιδέψουμε. Μάλιστα οι εταιρίες λογισμικών έχουν τοποθετήσει στα κινητά μας τηλέφωνα ειδική εφαρμογή για την ατομική μας εξυπηρέτηση σε χάρτες όταν θέλουμε να μετακινηθούμε, και αυτούς χρησιμοποιούμε στην ατομική μας καθημερινότητα.

Διότι, σε παλαιότερες εποχές οι μετακινήσεις κάθε ατόμου ήταν συγκεκριμένες και η πορεία και ο στόχος συνήθως ήταν γνωστά. Στην δική μας όμως εποχή όπου όλα άλλαξαν και αλλάζουν διαρκώς καθημερινά, είναι δύσκολο να εντοπίσουμε τον στόχο και πιο δύσκολο να φτάσουμε σε αυτόν. Διότι η γνώση έχει μεγαλώσει σε ποικιλία και βάθος, άρα οι μέχρι τώρα γνώσεις μας είναι φτωχές και απαιτούν επικαιροποίηση.

Αυτό σημαίνει ότι καθένας που θέλει να μετακινηθεί σε άγνωστο μέρος, με την τοπική αλλά και την πνευματική έννοια, οφείλει να διαθέτει ένα κατά το δυνατόν πλήρη χάρτη της ατομικής του πορείας. Διότι πολλοί πηγαίνουμε σε ένα δρόμο, αλλά καθένας έχει διαφορετικό στόχο. Πολλοί πηγαίνουμε δίπλα δίπλα, στην δουλειά, στον δρόμο, στα καταστήματα, κλπ, αλλά καθένας έχει άλλο τρόπο για να φτάσει στον σκοπό και τον στόχο που ο ίδιος έχει θέσει και θέλει να κατακτήσει.

Είναι λοιπόν φυσικό, όποιος θέλει να ενσωματώσει στον δικό του ατομικό χάρτη πορείας ζωής μέσα στην καθημερινότητα και την πληροφόρηση που παρέχει ο ίδιος ο δημιουργός, να αρχίσει και να διατηρεί μια μόνιμη επαφή μαζί του σε καθημερινή βάση και σε συνεχή λειτουργία επαφής. Διότι αποσπασματικές πληροφορίες χωρίς όρια και πληρότητα, θα οδηγήσουν το άτομο σε αδιέξοδα, τα οποία υπήρχαν αλλά τα αγνοούσε γιατί δεν είχαν τοποθετηθεί πάνω στον ατομικό του χάρτη ζωής.

Και ο Χριστός για τον σκοπό αυτό έλαβε σάρκα ως άνθρωπος. Για να εξηγήσει αυτή την διαδικασία της χαρτογράφησης της ατομικής μας πορείας ανάμεσα στα οκτώ δισεκατομμύρια των συνανθρώπων που ζούμε ταυτόχρονα πάνω στον πλανήτη. Καθένας έχει την ατομική του πορεία και τον ατομικό του στόχο κάθε στιγμή της καθημερινότητάς του. Κανένας δεν πηγαίνει στον ίδιο στόχο με το ίδιο όνομα.

Διότι κάθε ζωντανός οργανισμός και ιδιαίτερα ο άνθρωπος έχει ένα ατομικό κωδικό στο DNA του, και οι πράξεις αλλά και οι σκέψεις και τα συναισθήματα καταγράφονται κάθε στιγμή στο ατομικό του χαρτοφυλάκιο, το οποίο αποτελεί και τον φάκελο της χαρτογράφησης του. Και ο ίδιος θα εισπράξει το κέρδη ή θα υποστεί την ζημία από τις επιλογές που έκανε στην πορεία της δικής του καθημερινότητας. 

Χαρτογράφηση σημαίνει τοποθέτηση επί χάρτου των σημείων εκείνων που είναι χρήσιμα για πληροφόρηση και γνώση των ενδιαφερομένων. Η χαρτογράφηση δεν είναι υποχρεωτική διά νόμου, αλλά είναι αναγκαία για την αποφυγή δυσάρεστων εξελίξεων στην πορεία μιας υπόθεσης ζωής.

Και μπορεί να υπάρχουν υπόβαθρα χαρτών για όλα τα μεγάλα ζητήματα, αλλά οπωσδήποτε το υπόβαθρο δεν μπορεί να καλύπτει και όλες τις αναγκαίες πληροφορίες, διότι καθένας έχει διαφορετικές ανάγκες κατά την πορεία της ατομικής του υπόθεσης. Και αυτό σημαίνει ότι καθένας ενδιαφερόμενος για μια πορεία, οφείλει να λάβει μεν το υφιστάμενο από την εργασία άλλων υπόβαθρο, αλλά επί τούτου να προσθέσει και όσα θα του φανούν χρήσιμα για την ατομική του ενημέρωση, ώστε η πορεία του να μην προξενεί εκπλήξεις και αδιέξοδα.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν εξάντλησε όλη την πληροφόρηση για τις ενέργειες του θεού στην ζωή του ατόμου, αλλά παρέπεμψε και στο έργο του Αγίου Πνεύματος, υπογραμμίζοντας σε κάθε περίπτωση την ανάγκη της προσωπικής συμμετοχής στην χαρτογράφηση των αναγκών της ατομικής ζωής. Διότι η ζωή δεν είναι μόνο μονά νούμερα, αλλά έχει και ζυγά, και μάλιστα οι συνδυασμοί τους φτάνουν στο άπειρο.

Συνεπώς, ποτέ μια μόνο υφιστάμενη χαρτογράφηση δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ατομικές και προσωπικές ανάγκες όλου του πληθυσμού της γης. Διότι κάποια πράγματα φαίνονται όμοια, αλλά όλοι ξέρουμε ότι είμαστε μοναδικοί καθένας, άσχετα από τον συνολικό αριθμό των δισεκατομμυρίων που ζούμε σήμερα πάνω στον πλανήτη. Άρα, εάν θέλουμε να αποφύγουμε κοινοτυπίες και αδιέξοδα, θα πρέπει να βάλουμε την ατομική μας σφραγίδα στον δικό μας χάρτη ζωής, χωρίς να παραβλέπουμε ή να αγνοούμε όσα έχουν ήδη τοποθετήσει άλλοι πριν ή μαζί με μάς.

Και ο Χριστός έθεσε ως βάση της διδασκαλίας του το ατομικό και προσωπικό ενδιαφέρον για αναζήτηση και κατανόηση της αλήθειας της ζωής, χωρίς πονηριές και ραθυμία. Όποιος ενδιαφέρεται για την ζωή και μάλιστα στις ορθές της διαστάσεις, δεν πρέπει να εφησυχάζει στις κατακτήσεις των άλλων, αλλά να χαρτογραφεί την ατομική του πορεία, λαμβάνοντας υπόψη του όσα βίωσαν άλλοι, αλλά σε κάθε περίπτωση η ζωή είναι ατομική και απόλυτα προσωπική η ευθύνη των επιλογών για ένα καλύτερο παρόν, και μια καλύτερη προοπτική μέλλοντος. 

Η συμμετοχή μας στον κόσμο είναι απαραίτητη. Πρώτον, διότι από τον κόσμο καλύπτουμε τις ατομικές μας ανάγκες στην καθημερινότητα. Δεύτερον, διότι χωρίς την βάση της καθημερινότητας, δεν μπορεί να υπάρξει κάτι περισσότερο. Και όποιος διατείνεται ότι μπορεί να ζήσει χωρίς την συμμετοχή του στον κόσμο, πλανιέται και προσπαθεί να πλανήσει και τους άλλους.

Διότι κανείς δεν εμφανίστηκε πάνω στην γη μόνος του, αλλά κάποιοι γονείς τον έφεραν στον κόσμο και κάποιοι μερίμνησαν για την επιβίωσή του, αλλά και κάποιοι, πολλοί περισσότεροι συμβάλλουν καθημερινά με την δική τους δραστηριότητα στην ατομική του καθημερινότητα. Ακόμη και οι ασκητές και μοναστές έχουν γονείς και τρέφονται από τα παραγόμενα μέσα στον κόσμο, και όποιος θαυμάζει τον βίο τους πρέπει να προσέξει καλύτερα. Διότι, εάν αποκοπείς από την καθημερινότητα του κόσμου, προφανώς έχεις το δικαίωμα. Ωστόσο αυτό δεν είναι ασφαλές, διότι έχεις ανάγκη την καθημερινότητα και τα αγαθά που παράγει ο κόσμος. Εάν τα στερηθείς, σύντομα θα επιστρέψεις για να τα αποκτήσεις, πληρώνοντας το ανάλογο κόστος.

Με λίγα λόγια, η ζωή δεν είναι αναχώρηση, αλλά συμμετοχή στην καθημερινότητα, έχοντας βέβαια χαρτογραφήσει, ξέροντας δηλαδή τις ατομικές ανάγκες για μια καλύτερη καθημερινότητα και καλύτερες προοπτικές του μέλλοντος. Το καλύτερο παράδειγμα το έδωσε ο Χριστός. Δεν αρνήθηκε ποτέ την συμμετοχή στην καθημερινότητα του τότε κόσμου, αλλά επέλεξε τα καλά της καθημερινότητας, εξηγώντας παράλληλα τον δρόμο για ένα καλύτερο ατομικό μέλλον.

Αυτή είναι η διδασκαλία του και το δικό του παράδειγμα που άφησε για όσους ενδιαφέρονται για την καλή καθημερινότητα, αλλά και τις προοπτικές του μέλλοντος, μέ ό,τι αυτό μπορεί να περιλαμβάνει για τον καθένα μας. Η ισορροπία ανάμεσα στα δύο – το παρόν και το μέλλον –  βρίσκεται στα χέρια και την ευθύνη κάθε ενδιαφερόμενου.

Στην διδασκαλία του Χριστού κάθε λέξη είναι πολύτιμη. Διότι εάν αφαιρέσεις ή προσθέσεις τότε κινδυνεύεις να κατανοήσεις λάθος τα μηνύματα της ζωής και να κάνεις λάθος εκτιμήσεις και επιλογές στην ατομική σου καθημερινότητα, φτάνοντας σε αδιέξοδα ή ακόμη και στον θάνατο, τον φυσικό ή και της συνειδήσεως. Ο φυσικός είναι το τέλος. Της συνειδήσεως είναι η αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας άγνοιας των πραγματικών δεδομένων και η παραπλάνηση σε τόπους επικίνδυνους και αδιέξοδους.