Η πληρότητα των αγαθών με τα οποία εφοδιάζεται η αγορά καθημερινά είναι ο δείκτης που αποδεικνύει την δημιουργική σαφήνεια με την οποία ο δημιουργός έκτισε τον κόσμο, το περιεχόμενο, αλλά και τις λειτουργικές του δυνατότητες.

Με ένα αντίστοιχο τρόπο γίνεται κατανοητό ότι την ίδια πληρότητα αγαθών έχει προνοήσει ο δημιουργός και για τον εσωτερικό μας κόσμο, ο οποίος έχει ΚΑΙ αυτός τις ίδιες υπαρξιακές και λειτουργικές ανάγκες, τις οποίες καθένας ζωντανός οργανισμός καλείται να αντιληφθεί και να αναζητήσει τις κατάλληλες τροφές για την επιβίωση και για την καλή υγεία του εσωτερικού – ψυχικού του – κόσμου.

Χωρίς την  προσωπική αναζήτηση και το προσωπικό ενδιαφέρον, κανένα αγαθό και κανένα εφόδιο δεν θα είναι αποτελεσματικό για τις δικές μου ανάγκες. Διότι, και αυτό το ξέρουμε όλοι μας, μπορεί να ζω σε ένα κόσμο αφθονίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χωρίς την δική μου ευθύνη και αναζήτηση θα ικανοποιηθούν και οι δικές μου, οι προσωπικές και ατομικές μου ανάγκες.

Διότι, ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή, αλλά διαθέτει ένα σύνθετο κόσμο, που φαίνεται από τις δραστηριότητές του στην καθημερινότητα, αλλά λειτουργεί εν κρυπτώ στον εσωτερικό του κόσμο.

Ο μακελάρης στο σχολείο της Αμερικής ήταν ένας κοινός νέος άνθρωπος, ως που πήρε το όπλο του και άρχισε να σκοτώνει τα παιδιά και τους δασκάλους του σχολείου. Τί είχε προηγηθεί; Μα, προφανώς είχε σχεδιάσει με ακρίβεια και είχε κάνει τις επιλογές του αγοράζοντας όπλα, για να καταλήξει στο μακελειό με τα νεκρά παιδιά και τους δασκάλους. Το κρίσιμο σημείο, δηλαδή, ήταν οι σκέψεις, οι επιλογές και οι εσωτερικές του αποφάσεις τις οποίες κανείς άλλος δεν γνώριζε μέχρι την στιγμή που έπεσε ο πρώτος πυροβολισμός. Και αυτό είναι κρίσιμο σημείο στην προσωπική μας ζωή.

Διότι πριν γίνει το καλό ή το κακό, εμείς έχουμε σχεδιάσει, έχουμε επιλέξει και έχουμε αποφασίσει να κάνουμε ετούτο το καλό ή εκείνο το κακό. Και ο ρόλος της λειτουργίας και του εφοδιασμού του εσωτερικού μας κόσμου είναι περισσότερο από εμφανής και καταλυτικής σημασίας για τις πράξεις μου που θα ακολουθήσουν.

Η κοινωνική εικόνα, συνεπώς, είναι η απόδειξη και η τελική φάση των όσων έχουν προηγηθεί στις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις προσωπικές μου επιλογές και κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος για τις δικές μου αποφάσεις και πράξεις εκτός από εμένα τον ίδιο.

Αιτία της μακράς απασχόλησής μας με την διατροφική αλυσίδα είναι το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε εξαρτημένοι από την διαδικασία και την ποιότητα της ζωής που αυτή μας εξασφαλίζει. Διότι, έλλειψη αυτής σημαίνει θάνατος ή – στην καλύτερη περίπτωση – σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην λειτουργία του σώματός μας.

Και επειδή τα όργανα του σώματός μας ενεργούν μετά από τις διαδικασίες, τις επιλογές, τις αποφάσεις αλλά και τις προσωπικές μας δυνάμεις, που κατοικούν και λειτουργούν μέσα στα όργανα του σώματός μας αλλά δεν τρέφονται από αυτά, είναι φυσικό να αναζητούμε και για τις λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου αντίστοιχη διατροφική αλυσίδα, δηλαδή, τον εντοπισμό και την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με τα δικά του συστατικά, ώστε να είναι υγιής, δηλαδή να διαθέτει το γνώθι σ’ αυτόν και να έχει το αυτεξούσιον, όπως συμβαίνει και στην καθημερινή ζωή όλων των ώριμων ανθρώπων.

Εφόσον, δηλαδή, οι λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου είναι οι αποφασιστικής σημασίας για την επιβίωση και την πρόοδο της ζωής μας παράγοντες, είναι φυσικό να αναζητούμε και τις κατάλληλες “τροφές” με τις οποίες θα φτάνουν στην συνείδησή μας τα αναγκαία για την ομαλή λειτουργία του εσωτερικού μας, δηλαδή του ψυχικού μας κόσμου στοιχεία, τα οποία από την μια θα διορθώνουν τυχόν λάθη και αμαρτίες, και από την άλλη θα διευθύνουν τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας προς ένα καλύτερο αύριο.

Είναι, δηλαδή, φανερό ότι η υγεία του εσωτερικού μας κόσμου είναι η βάση για τις ορθές αναζητήσεις και την ορθή κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε, αλλά και του ίδιου του εαυτού μας, διότι από αυτόν εξαρτάται η πορεία των προσωπικών μας θεμάτων.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός έδωσε μια νέα πνοή στις αναζητήσεις του ανθρώπου, όχι μόνο ως προς την κατανόηση και απόρριψη του διαχρονικά αρρωστημένου κοινωνικού περιβάλλοντος, αλλά και ως προς τις προσωπικές μας εξελίξεις, τόσο σε σχέση με τα πρακτικά ερωτήματα και αδιέξοδα της καθημερινότητας, όσο και σε σχέση με τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και της αιωνιότητας.

Η αναζήτηση και η εξεύρεση του φρέσκου – ζωντανού – νερού ήταν το πρώτο στοιχείο που υπέδειξε ο Χριστός ως το απαραίτητο υλικό που εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχει ανάγκη για να επιβιώνει με προοπτική του μέλλοντος ο μη θνητός εσωτερικός μας κόσμος.

Τα εκτελεστικά όργανα του σώματός μας αποσυντίθενται γιατί αποτελούνται από τα στοιχεία της γης και εκεί επιστρέφουν. Όμως, ο εσωτερικός μας κόσμος που είναι η ζωογόνος περιοχή της προσωπικότητάς μας έχει τις δικές του λειτουργίες που συντονίζονται με τις αρετές του δημιουργού μας.

Η διατροφική διαδικασία αποτελεί για κάθε ζωντανό οργανισμό μια αναγκαία και απαραίτητη λειτουργία, η έλλειψη της οποίας οδηγεί στον θάνατο και την ανυπαρξία. Αυτός είναι ο ορθός λογισμός, η ορθή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται ολόκληρος ο βίος επί γης και κανένας δεν ξεφεύγει από αυτή την αλήθεια. Αν κάποιος δεν στηρίζεται και δεν αναγνωρίζει αυτή την αναγκαιότητα της πραγματικής ζωής, τότε διαπράττει απάτη, τότε οδηγεί τον εαυτό του – και ίσως και άλλους – στην κόλαση της ζωής. Διότι η άρνηση, υποτίμηση και η διαστρέβλωση της αλήθειας των πραγμάτων, οδηγεί με απόλυτη βεβαιότητα στην προσωπική καταστροφή, από την οποία η επιστροφή στην αλήθεια είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη.

Και αυτός είναι ο κανόνας της διδασκαλίας του Χριστού. Όχι άρνηση της πραγματικότητας, αλλά ορθή τοποθέτηση της αξίας της μέσα στο σύνολο του υπαρξιακού μας συστήματος.

Διότι, ο άνθρωπος δεν έρχεται μόνο από το παρελθόν ως απόγονος, αλλά αποτελεί την ίδια στιγμή και στοιχείο του ευρύτερου μέλλοντος της ανθρωπότητας. Και ως τέτοιο μέλος της ανθρωπότητας, έχει την δυνατότητα να αξιοποιεί και τα άλλα εφόδια που του έχει τοποθετήσει μέσα του ο δημιουργός του.

Και εδώ μπαίνει το θέμα της προσωπικής ελευθερίας, διότι κανείς δεν εξαναγκάζεται στην αναζήτηση του προσωπικού του ρόλου στην σύγχρονη κάθε φορά καθημερινότητα, αλλά είναι θέμα προσωπικής σοβαρότητας και ευθύνης η απόφαση για την αναζήτηση του ίδιου του δημιουργού, ώστε μέσα από αυτήν την κατανόηση να γίνει κατανοητός και ο ρόλος του ατόμου μέσα στη σύγχρονη κάθε μέρα πραγματικότητα.

Και ο Χριστός δεν αγνόησε αυτή την αλήθεια, αλλά την μπόλιασε με την προοπτική της διαχρονικότητας και της αιωνιότητας. Δίδαξε, δηλαδή, την ορθή λειτουργία της προσωπικής μας καθημερινότητας, ενώ, παράλληλα, υπέδειξε και δρόμους επέκεινα του προσωπικού μας πεδίου κατανόησης το κόσμου, αφήνοντας την τελική επιλογή στην προσωπική μας συνείδηση και αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων.

Ο Χριστός δεν αγνόησε, ούτε υποτίμησε την αξία της καθημερινότητας την οποία υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο στην δική του εποχή, αλλά υπέδειξε και άλλους δρόμους που φέρνουν την ελευθερία των προσωπικών μας επιλογών στην διάθεση κάθε ατόμου πάνω στη γη.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα, όλοι ξέρουμε ότι η κατανάλωση νερού, αέρα και τροφών δεν είναι μια απλή λειτουργία ευχαρίστησης, αλλά είναι μια “υπαρξιακή” λειτουργία για την διατήρηση του σώματος στη ζωή, και χωρίς αυτή την λειτουργία, και μάλιστα σε βαθμό πληρότητας, δεν είναι δυνατή η επιβίωση και η ανάπτυξη κάθε ζωντανού οργανισμού.

Ξέρουμε, δηλαδή, ότι οι τροφές, το νερό και ο αέρας, εμπεριέχουν στοιχεία αναντικατάστατα για την ανάπτυξη και καθημερινή λειτουργία του οργανισμού μας, και αυτή είναι μια αποκαλυπτική γνώση, διότι, όχι μόνο κατανοούμε τί είναι καλύτερο για τον καθένα μας, αλλά κατανοούμε και το περιεχόμενο σε συστατικά στοιχεία, τα οποία υποστηρίζουν την καθημερινή λειτουργία του οργανισμού μας.

Με λίγα λόγια, σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, ξέρουμε σε σημαντικό βαθμό τον ρόλο που παίζει το νερό και τα στοιχεία που περιέχει για την ασφαλή και καλή λειτουργία του οργανισμού μας, και με τον ίδιο τρόπο ξέρουμε για τα στοιχεία που περιέχονται σε όλες τις τροφές που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας, προκειμένου να αποσπάσει, με τις δικές του εσωτερικές λειτουργίες, τα στοιχεία που ο ίδιος έχει ανάγκη για την επιβίωσή του.

Και ενώ αυτό είναι γνωστό πλέον σε όλο τον κόσμο που κατοικεί πάνω στον πλανήτη, παραμένει ένα κενό στην κατανόηση της διατροφικής αλυσίδας, με την οποία εφοδιάζεται με τα αναγκαία στοιχεία ο εσωτερικός μας κόσμος, ο οποίος αναπτύσσεται και αυτός κατά ένα παρόμοιο τρόπο με τον φυσικό οργανισμό μας.

Όπως δηλαδή το σώμα μας χωρίς τα στοιχεία που περιέχονται στον αέρα, το νερό και τις τροφές γενικά, σύντομα θα αδυνατίσει και στο τέλος θα καταλήξει στον θάνατο, με ένα αντίστοιχο τρόπο και η στέρηση των αναγκαίων στοιχείων από την λειτουργία του εσωτερικού – ψυχικού – κόσμου οδηγεί στον μαρασμό και στην έλλειψη δύναμης και δυναμικότητας, στοιχεία που είναι αναγκαία για την καθημερινή μας δραστηριότητα.

Διότι, εμείς βλέπουμε τις ενέργειες, βλέπουμε την δράση, αλλά δεν βλέπουμε την δύναμη και την ενέργεια που απαιτείται για να ολοκληρωθεί ο κύκλος – επιθυμία – επιλογή – απόφαση – πράξη και δράση – με αποτέλεσμα με απλοϊκό τρόπο να θεωρούμε δεδομένα στοιχεία, τα οποία στην πραγματικότητα δεν τα διαθέτουμε στο βαθμό που θα εξυπηρετούσε τον κύκλο της ζωής μας, όχι μόνο για το σήμερα και το αύριο, αλλά και για το μέλλον, εγγύς, απώτερο και αιώνιο.

Η διαδικασία της διατροφικής μας αλυσίδας περιλαμβάνει δυο πλευρές. Από την μια την δική μας ενέργεια, και από την άλλη τις ενέργειες που συντελούνται μέσα στο σώμα μας χωρίς την δική μας θέληση ή εμπλοκή.

Και αυτό είναι κρίσιμο σημείο για την κατανόηση της λειτουργίας του κόσμου, άρα και του εαυτού μας, διότι μόνο έτσι θα έλθουμε σε επίγνωση της πραγματικότητας και θα βιώσουμε την καθημερινότητά μας με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Δηλαδή, από την μια είναι οι μη ορατές δια γυμνού οφθαλμού λειτουργίες του σώματός μας εσωτερικά – λειτουργίες του πεπτικού και του κυκλοφοριακού μας συστήματος – και από την άλλη είναι οι δικές μας αποφάσεις για την εξεύρεση και πρόσληψη των τροφών, του νερού και του αέρα, θέματα τα οποία ανήκουν στην δική μας προσωπική ευθύνη κάθε στιγμή.

Διότι, κανένας δεν πρόκειται να αποφασίσει για την δική μας αλυσίδα διατροφής αν εμείς δεν κάνουμε τις αναγκαίες κινήσεις, και κανένας άλλος οργανισμός δεν θα ωφεληθεί από την κατανάλωση των δικών μου τροφών παρά μόνον ο δικός μου οργανισμός.

Αυτή η διάκριση, σε εργασίες της προσωπικής μας επιλογής και σε εργασίες αυτόματες του οργανισμού μας, μάς βοηθά να κατανοήσουμε και τον τρόπο λειτουργίας του ψυχικού, δηλαδή του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί δηλαδή όπου γίνεται η επεξεργασία όλων των δεδομένων – εσωτερικών και εξωτερικών – και λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις ενέργειες και τις πράξεις  στις οποίες θα προβούμε στο άμεσο ή μακρινό προσωπικό μας μέλλον.

Με λίγα λόγια, η διαδικασία της τροφοδοσίας του εσωτερικού μας κόσμου είναι αντίστοιχη με την διαδικασία τροφοδοσίας του φυσικού μας σώματος. Διότι, δεν είναι μόνο η δική μου εργασία για την εξεύρεση και κατανάλωση των αναγκαίων στοιχείων για την καλή διατήρηση των λειτουργιών του σώματός μου, αλλά για να γίνει αυτό απαιτείται και ο φυσικός μου οργανισμός να είναι σε θέση να δεχθεί αυτά τα στοιχεία της τροφοδοσίας, ώστε να συνεισφέρουν στις δικές του λειτουργίες και να μην είναι περιττά και απόβλητα.

Αυτή η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή είναι ο καθρέφτης και της λειτουργίας του εσωτερικού μας κόσμου. Δεν είναι απαραίτητο μόνο να εντοπίσω και να καταναλώσω τα υλικά που είναι απαραίτητα για την διατροφική αλυσίδα του δικού μου εσωτερικού κόσμου για την κάλυψη των δικών του αναγκών, αλλά είναι και απαραίτητη η λειτουργική ικανότητα να αφομοιώσει αυτά τα στοιχεία, ώστε να αποδώσουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα στην καθημερινή μου ζωή.