Η ψυχική μας δύναμη είναι ο κύριος παράγοντας της καθημερινής μας ζωής και ο παράγοντας που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας καθε στιγμή. Χωρίς την ψυχική δύναμη το σώμα μας είναι αδύναμο, δεν ενδιαφέρεται για την ζωή, έχει ήδη εγκαταλείψει τον αγώνα, και βρίσκεται σε ουσιαστική αποσύνθεση.

Αυτή η γνωστή σε όλους μας αλήθεια έχει και τις εξαιρετικές προεκτάσεις της, διότι συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που η συνείδησή μας συνυπάρχει με την γύρω μας πραγματικότητα, και προσπαθεί να ανακαλύψει τρόπους διαφυγής από τα αδιέξοδα, τρόπους υπέρβασης των εμποδίων, τρόπους διαφορετικών επιλογών από τις οποίες θα εξαρτηθεί και το μέλλον μας, εγγύς και απώτερο.

Γι’ αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην αρρωστημένη κοινωνική εικόνα, αλλά υπεισήλθε στην εξερεύνηση και κατανόηση του εσωτερικού μας κόσμου, ατομικά και προσωπικά, και αυτό διότι καθένας μας είναι μια διαφορετική προσωπικότητα, είναι ένα UNICUM, είναι μια μοναδική περίπτωση και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται – όπως συμβαίνει και στις ιατρικές μας πρακτικές -, προκειμένου να υπάρχουν υπαρκτά και συμβατά με τις προσωπικές μας ανάγκες αποτελέσματα.

Διότι, εμείς θεωρούμε πολλές φορές ότι η εικόνα της κοινωνίας μάς καλύπτει, αλλά αυτό είναι εν μέρει αληθές, διότι οι προσωπικές μας ανάγκες είναι τελικά προσωπική μας υπόθεση και καθένας καλείται να ανακαλύψει τις αδυναμίες του, τις ελλείψεις του, και να αναζητήσει τις απαντήσεις που αντιστοιχούν στα δικά του προσωπικά ερωτήματα και αδιέξοδα.

Στόχος, δηλαδή της διδασκαλίας του Χριστού δεν ήταν μόνο η κριτική για την κοινωνική αδικία, αλλά ήταν η υπόδειξη διαφυγής από την αδιέξοδη προσωπική κάθε φορά συγκυρία και κατάκτηση των προσωπικών στόχων κάθε ατόμου, ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο ή άλλες παραμέτρους.

Η καθολική διδασκαλία του Χριστού είναι διαθέσιμη για κάθε ενδιαφερόμενο επί γης, ανεξάρτητα από κοινωνικές και φυσικές παραμέτρους. Διότι, οι κοινωνικές παράμετροι είναι μεταβλητές, ενώ οι φυσικές παράμετροι μπορεί να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα κάθε στιγμής. Δεν υπάρχει, και δεν υπήρχε ποτέ αποκλεισμός για καθένα ενδιαφερόμενο, ο οποίος αναζητούσε να γνωρίσει τον δημιουργό του και να λάβει τις δέουσες απαντήσεις σε όλα τα προσωπικά του ερωτήματα της ζωής.

Η απλότητα αλλά και η ασφάλεια της διατροφικής αλυσίδας του σώματός μας είναι ο δείκτης και ο οδηγός για την κατανόηση της λειτουργίας του εσωτερικού μας κόσμου, της περιοχής, δηλαδή, της προσωπικότητάς μας μέσα στην οποία συντελούνται οι σκέψεις και παίρνονται οι αποφάσεις για κάθε μας ενέργεια.

Αυτό το μη ορατό τμήμα της προσωπικότητάς μας είναι και το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε ο Χριστός, προκειμένου να βελτιώσουμε τις πεποιθήσεις και τον χαρακτήρα μας, ώστε να μεταμορφωνόμαστε καθημερινά και σταδιακά από το καλό στο καλύτερο, από το απλοϊκό σήμερα στο σύνθετο μέλλον, το οποίο παραμένει άγνωστο και μας προξενεί φόβο.

Και επειδή ο φόβος του άγνωστου είναι πανανθρώπινη αιτία παραπλάνησης από κάθε είδους επιτήδιο άτομο, ο Χριστός μερίμνησε να μας εξηγήσει πώς ακριβώς να έχουμε περίσσευμα δύναμης και ενέργειας, ώστε να υπερβαίνουμε τους φόβους που προέρχονται από άγνοια. Και αυτή η εξήγηση του Χριστού περιλαμβάνει δυο στάδια, δυο κύριες φάσεις της καθημερινότητάς μας.

Η πρώτη αφορά την επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων και η δεύτερη αφορά την καθημερινή ενίσχυση του εσωτερικού μας κόσμου με κατάλληλα υλικά, ώστε οι προσωπικές μας ικανότητες να βελτιώνονται μέρα με τη μέρα και, τελικά, να μπορούμε όχι απλά να επιβιώνουμε στην καθημερινή μας πρακτική ζωή, αλλά και να προσανατολιζόμαστε στην διαχρονική αλήθεια και ουσία της δημιουργίας του κόσμου, δηλαδή να συμμορφωνόμαστε με την εικόνα του δημιουργού.

Διότι, η επιθυμία του ανθρώπου για ζωή δεν είναι καρπός της δικής μας απόφασης και ικανότητας, αλλά είναι εφόδιο από τον ίδιο τον δημιουργό, ο οποίος κατέθεσε μέσα μας την σφραγίδα της δύναμης για την διαχρονικότητα και την προοπτική της αιώνιας ύπαρξης. Και η ανακάλυψη αυτής της αλήθειας καθώς και η καλλιέργεια και τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με τα αναγκαία υπαρξιακά υλικά είναι μια προσωπική επιλογή από κάθε άτομο που δεν κλείνει τα μάτια του μπροστά στην αλήθεια, αλλά αναζητά τις απαντήσεις για την ζωή και τα δικά της αδιέξοδα από τον ίδιο τον δημιουργό της ζωής και της ύπαρξης.

Στόχος, λοιπόν, της διδασκαλίας του Χριστού δεν ήταν να μας οδηγήσει σε επαναλήψεις του παρελθόντος, αλλά ήταν να μας αποκαλύψει την προσωπική μας ευθύνη, γιατί μέσα από αυτήν περνά η ωριμότητα και η προοπτική του καλύτερου μέλλοντος.

Η τροφοδοσία του εσωτερικού μας οργανισμού είναι κρίσιμο θέμα, γιατί έχει σχέση με τον τρόπο σκέψης, τις επιλογές, τις αποφάσεις, και, τελικά τις πράξεις μας μέσα στην καθημερινότητα. Δηλαδή, με λίγα λόγια, όλα εξαρτώνται από τον τρόπο που σκεφτόμαστε και τον τρόπο που ενεργούμε σε κάθε μεγάλης ή μικρής σημασίας απόφαση και επιλογή μας.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν θέλησε να εξαντλήσει την διδασκαλία του μόνο στην κριτική για τα κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία όλοι τα κατανοούσαν αλλά δεν μπορούσαν και να προστατευτούν με την ορθή επίγνωση των πραγμάτων, αλλά θέλησε να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην κατανόηση της λειτουργίας του ανθρώπου μέσα στο κέντρο λήψης των προσωπικών του αποφάσεων, δηλαδή εκεί όπου συντελούνται όλες οι διεργασίες από τις οποίες θα προκύψουν όλες οι επιλογές και οι αποφάσεις μας.

Δηλαδή, δεν θέλησε να ανοίξει μια αντιπαράθεση με τα αρρωστημένα κοινωνικά φαινόμενα, αλλά θέλησε να μας εξηγήσει πώς λειτουργεί ο εσωτερικός μας κόσμος, ώστε να προλαμβάνουμε και όχι να θεραπεύουμε όλα τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα των λανθασμένων επιλογών και αποφάσεών μας.

Δηλαδή, ο σκοπός δεν είναι να γκρινιάζουμε γιατί η εταιρεία ενέργειας τοποθέτησε τον στύλο στο πεζοδρόμιο ή γιατί έχει φυτρώσει ένα δένδρο στο χωράφι δίπλα στον δρόμο, αλλά ο σκοπός είναι να προσέχω όταν οδηγώ, για να μην φτάσω στον στύλο ή στο δένδρο, γιατί οι συνέπειες θα βαρύνουν αποκλειστικά εμένα και όχι την εταιρεία ή τον γεωργό.

Με λίγα λόγια, μεγάλο μέρος των συνεπειών από τα δικά μας λάθη και αμαρτίες, δεν οφείλονται στην κοινωνία ή τον δημιουργό, αλλά οφείλονται στην λανθασμένη δική μας κατανόηση του κόσμου και των προσωπικών μου ευθυνών. Και μόνο μέσα από αυτή την βελτίωση, δηλαδή την ορθή κατανόηση του κόσμου και των προσωπικών μας ευθυνών μπορεί να αλλάξει ο κόσμος.

Σε διαφορετική περίπτωση η γνωστή παροιμία “το αβγό έκανε την κότα ή η κότα το αβγό” θα μας στέλνει πίσω στις ευθύνες των άλλων και όχι στην δική μας προσωπική ευθύνη. Διότι, και οι κοινωνικές ευθύνες έχουν τη βάση τους σε προσωπικές ευθύνες των ανθρώπων που τους έχει ανατεθεί η κοινωνική λειτουργία. Συνεπώς η αντιμετώπιση του θέματος από τον Χριστό δεν ήταν παραπλανητική ή λανθασμένη, αλλά ήταν ορθά τοποθετημένη για το σύνολο των ανθρώπων κάθε εποχής και κάθε μέρους του κόσμου.

Η διατροφική αλυσίδα είναι η καθημερινή και αναγκαία διαδικασία μέσα από την οποία φτάνουν στον οργανισμό μας για επεξεργασία όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την στήριξη του φυσικού μας οργανισμού, δηλαδή του σώματός μας. Αυτό αποτελεί την μοναδική λειτουργία μέσα από την οποία κάθε ζωντανός οργανισμός διατηρείται στην ζωή, και παύση αυτής της λειτουργίας έχει ως συνέπεια τον θάνατο και παύση της ζωής.

Συνεπώς, ο αέρας, το νερό και οι τροφές περιέχουν όλα εκείνα τα συστατικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη και διατήρηση σε καλή λειτουργία όλων των οργάνων του σώματός μας, και είναι προφανές, ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για την καθημερινή επιβίωση και την αποφυγή του θανάτου.

Επειδή, λοιπόν, αυτό αποτελεί την κοινή εμπειρία για κάθε άνθρωπο επί γης, είναι φανερό ότι και η λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου – των σκέψεων, των αισθημάτων, των συλλογισμών, των υπολογισμών, των αποφάσεων κλπ – έχει ανάγκη από τροφοδοσία των απαραίτητων στοιχείων, από τα οποία θα εξασφαλίζεται η ζωτικότητά του και η ικανότητά του να αντιστέκεται σε κάθε επίθεση που μπορεί να επιφέρει τον τραυματισμό και την αδυναμία του να λαμβάνει τις ορθές αποφάσεις και να υποστηρίζει τα σωματικά του μέλη με ενέργεια και θέληση, προκειμένου το άτομο να είναι λειτουργικό και συμβατό με την λοιπή ανθρώπινη κοινωνία.

Η γνώση της αλήθειας των πραγμάτων, η αποφασιστικότητα, η θέληση για κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη απολαμβάνει ένας άνθρωπος, απαιτεί και προϋποθέτει μια υγιή διατροφή και για τον μη ορατό αλλά υπαρκτό εσωτερικό μας κόσμο, ο οποίος βρίσκεται εγκατεστημένος μέσα στα μέλη του φυσικού μας σώματος, αλλά δεν μπορούμε – ακόμη τουλάχιστον – να προσδιορίσουμε με ακρίβεια ούτε πού είναι εγκατεστημένα τα σχετικά αισθητήρια ούτε και πώς λειτουργούν κάτω από τις συνθήκες της καθημερινής μας ζωής.

Και αυτή η άγνοια είναι που πολλές φορές μας αφήνει αδιάφορους ως προς τον ρόλο της τροφοδοσίας του εσωτερικού μας κόσμου με τα αναγκαία υλικά και στοιχεία, με τα οποία η προσωπικότητά μας θα μπορούσε να γίνει πιό ισχυρή και αποτελεσματική για την ατομική μας ζωή σήμερα, αλλά και να κατακτήσει τις διαστάσεις που θα μπορούσε για το μέλλον και την προοπτική της αιωνιότητας, όπως μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός μέσα από την δική του διδασκαλία.

Η τροφοδοσία του σώματός μας με στοιχεία της φύσης – αέρας, νερό, τροφές – είναι η βασική λειτουργία επιβίωσης για κάθε ζωντανό οργανισμό. Στέρηση αυτών των στοιχείων σημαίνει θάνατο. Μείωση ή αλλοίωση αυτών των στοιχείων και των ποσοτήτων που έχει ανάγκη κάθε οργανισμός σημαίνει ασθένεια του οργανισμού.

Και αυτό αποτελεί καθημερινή εμπειρία κάθε ανθρώπου και κάθε ζωντανού οργανισμού πάνω στη γη. Διότι, μπορεί εμείς μέσα στην καθημερινή ρουτίνα να μην το υπολογίζουμε, ωστόσο, αυτό είναι η βασική λειτουργία από την οποία εξαρτάται η επιβίωσή και η ποιότητα της ζωής μας.

Αντίστοιχες είναι, προφανώς, και οι λειτουργίες που κρατούν τον εσωτερικό μας κόσμο, τις ψυχικές μας λειτουργίες σε επιβίωση και ανάπτυξη. Δηλαδή, όπως το σώμα μας έχει απαίτηση για τροφοδοσία με τα αναγκαία υλικά – αέρα, νερό, τροφές – με ένα αντίστοιχο τρόπο και ο εσωτερικός μας κόσμος έχει την ίδια ανάγκη, προκειμένου να επιβιώνει και, για όσους ενδιαφέρονται για κάτι καλύτερο, να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται σε κατανόηση της αλήθειας των πραγμάτων, ορατών και μη ορατών.

Διότι, μπορεί ο εσωτερικός μας κόσμος να μην είναι ορατός και οι λειτουργίες του να μην παρακολουθούνται με μηχανικούς τρόπους, ωστόσο, είναι υπαρκτές, ασθενούν ή υγιαίνουν, και η λειτουργία τους επηρεάζει ολόκληρο το σώμα μας, ακόμη και τα μέλη που εμείς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε.

Αυτό σημαίνει ότι στέρηση των στοιχείων τροφοδοσίας θα επιφέρει μείωση της λειτουργικής ικανότητας αυτών των μη ορατών μελών του σώματός μας, και σταδιακά αδυναμία και ανικανότητα αντιμετώπισης των δυσκολιών που θα έρθουν στη ζωή μας. Αντίθετα, προσεκτική τροφοδοσία με τα κατάλληλα στοιχεία, θα επιφέρει στο μέλλον, εγγύς και απώτερο, τους ισχυρούς καρπούς μιας ώριμης ζωής.

Και επειδή όλα αυτά είναι απλά και κατανοητά στον καθένα μέσα από την καθημερινή εμπειρία της ζωής, αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν δίνουμε σημασία ή δεν δίνουμε την αναγκαία σημασία, ώστε και ο εσωτερικός μας κόσμος να τροφοδοτείται με τα στοιχεία εκείνα που θα τον ισχυροποιούν καθημερινά, προκειμένου να υπερβαίνει τα κύματα των δυσκολιών που παρουσιάζονται και, εν τέλει, να τον προετοιμάζουν μέσα από τα αποθηκευμένα περισσεύματα της αναστημένης προσωπικής εμπειρίας για μια προοπτική της αιωνιότητας, όπως μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός και κατόπιν οι πρώτοι μαθητές του.