Η τροφοδοσία όλου του κόσμου με ενέργεια μέσω της διατροφής ήταν πάντα – και παραμένει και σήμερα – κεντρικό θέμα, από το οποίο εξαρτάται η επιβίωση του ανθρώπου γενικά, αλλά και ατομικά.

Κανείς δεν μπορεί να διατηρηθεί στη ζωή χωρίς την ενέργεια που παράγεται από τις τροφές μέσα στο σώμα μας. Και η συνεχής τροφοδοσία με την αναγκαία ποσότητα ενέργειας, τόσο για το σύμπαν όσο και για τον άνθρωπο και κάθε έμβιο ον, είναι σημείο του  λειτουργικού σχεδιασμού του δημιουργού από την αρχή της δημιουργίας μέχρι το τέλος, όποτε και αν έρθει αυτό. Με λίγα λόγια, όλος ο κόσμος υφίσταται και λειτουργεί με βάση την αναγκαία για κάθε περίπτωση ενέργεια, την οποία έχει προβλέψει ο δημιουργός από την έναρξη της υφιστάμενης δημιουργίας.

Και αυτό μας δείχνει ότι και ο άνθρωπος, για να βιώσει την καθημερινότητά του έχει ανάγκη από ενέργεια, την οποία, για την πλευρά του σώματος την παραλαμβάνει μέσα από τις τροφές, αλλά και για την πλευρά της ψυχής υπάρχουν οι αντίστοιχες πηγές που μπορεί να τροφοδοτήσουν τον εσωτερικό μας κόσμο, την μη ορατή, δηλαδή, περιοχή της προσωπικότητάς μας, η οποία, ωστόσο, είναι το εργαστήριο από το οποίο θα εξαρτηθούν τόσο οι επιλογές και οι αποφάσεις μας, όσο και η εκτέλεσή τους μέσα στην καθημερινή μας ζωή.

Διότι, εμείς υπολογίζουμε μόνο την ενέργεια που απαιτείται για την εκτέλεση μιας πράξης, ωστόσο, αυτό δεν είναι όλη η αλήθεια, αφού για να καταλήξουμε σε μια πράξη έχει προηγηθεί ο εσωτερικός μας συλλογισμός και υπολογισμός, η εσωτερική μας απόφαση και επιλογή, όλα αυτά τα οποία είναι μεν μη ορατά, ωστόσο, καθορίζουν κάθε εκτέλεση μιας πράξης καθώς και τον τρόπο και τον χρόνο που αυτή θα λάβει χώρα στην προσωπική μας καθημερινότητα.

Και αυτή, ακριβώς, η εσωτερική μας λειτουργία έχει και αυτή ανάγκη από τροφοδοσία με ενέργεια, μη ορατή μεν, υπαρκτή δε, αφού χωρίς αυτή δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε την δική μας καθημερινότητα. Και αυτό δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, αν αναλογιστούμε τις πράξεις και τις ενέργειές μας που είναι αναγκαίες για την τροφοδοσία του σώματος, αφού η αλυσίδα διατροφής, δηλαδή ο συνεχής τρόπος τροφοδοσίας του οργανισμού μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωσή μας.

Αυτή η αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία αφορά τον εσωτερικό μας κόσμο, είναι έργο της διδασκαλίας του Χριστού, ο οποίος, αφού δίδαξε, απέδειξε με την ανάστασή του ότι η δύναμη της υπέρβασης του ορίου του φυσικού βίου μας κρύβεται μέσα μας και καλλιεργείται μέσα μας με μια διαδικασία σταθερής τροφοδοσίας, η οποία επιφέρει την ενέργεια για την υπέρβαση των δυσκολιών της καθημερινότητας, προετοιμάζοντας και εξασκώντας την ικανότητά μας να επενδύουμε και στην επέκεινα του βίου πραγματικότητα δια της πίστεως.

Για την κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε αλλά και του εαυτού μας, απαραίτητο και ασφαλές είναι να παρακολουθούμε τους κανόνες της φύσης και της δημιουργίας γενικότερα. Από την λειτουργία του φυσικού κόσμου και τον ρόλο που παίζει στην καθημερινή μας ζωή, μπορούμε να κατανοήσουμε και τον τρόπο λειτουργίας του μη ορατού ακόμη κόσμου, ο οποίος ωστόσο υπάρχει και λειτουργεί μέσα μας και γύρω μας, άσχετα αν εμείς το αντιλαμβανόμαστε ή το αγνοούμε.

Η σύνθεση, δηλαδή, του φυσικού κόσμου και ο τρόπος λειτουργίας του είναι ένα καλό – ίσως το καλύτερο και ασφαλέστερο – παράδειγμα, προκειμένου να κατανοήσουμε και τον τρόπο λειτουργίας του εσωτερικού μας κόσμου, της περιοχής δηλαδή της προσωπικότητάς μας η οποία λειτουργεί μέσα μας, δέχεται και επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα που φτάνουν σε μας, προκειμένου να κάνουμε τις επιλογές και να πάρουμε τις αποφάσεις μας πριν κάνουμε κάποια πράξη, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή απλοϊκή.

Και ο τρόπος που λαμβάνουμε την αναγκαία ενέργεια από τις τροφές στην καθημερινότητα αλλά και στο σύνολο του βίου μας είναι ένα λογικό και λειτουργικό σχήμα, προκειμένου να κατανοήσουμε την ανάγκη που έχει και ο εσωτερικός μας κόσμος για πρόσληψη και αποθήκευση ενέργειας στο εσωτερικό μας, στις εσωτερικές μας αποθήκες, οι οποίες λειτουργούν μέσα στο εσωτερικό των μελών του σώματός μας, ώστε να έχουμε αποθέματα για την ώρα της ανάγκης, πέραν της καθημερινής μας καταναλωτικής δραστηριότητάς. Διότι, κανείς δεν είναι αφελής και κανείς δεν δέχεται ότι στη ζωή δεν υπάρχουν έκτακτες ανάγκες, από ένα πονοκέφαλο μέχρι τον θάνατο, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν με επιτυχία, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ένα καλύτερο αύριο.

Και σε αυτό τον στόχο ήταν προσηλωμένος ο Χριστός όταν δίδασκε τους ακροατές του.

Τους εξήγησε τότε, και εξηγεί και σε μας σήμερα, ότι η δύναμη της ανάστασης είναι διαθέσιμη από τώρα ως ατομική και προσωπική εμπειρία λειτουργίας μιας ισχυρής ενέργειας που πηγάζει από τον ίδιο τον δημιουργό, και η οποία τροφοδοτεί  τα εσωτερικά μας όργανα – την θέληση, την διάκριση, την αποφασιστικότητα, την κατανόηση, την ελπίδα και μυριάδες άλλες εσωτερικές λειτουργίες, οι οποίες δεν είναι ορατές αυτές καθ’ αυτές, ωστόσο, η ορθή λειτουργική τους εμπλοκή καθορίζει και την συνολική μας συμπεριφορά και επιτυχία.

Για κάθε ζωντανό οργανισμό η τροφή είναι απαραίτητη, και, γενικά, η τροφοδοσία αποτελεί κύριο – και μοναδικό – τρόπο επιβίωσης. Κάθε ζωντανός οργανισμός που δεν τροφοδοτείται με τα απαραίτητα για την επιβίωσή του στοιχεία είναι καταδικασμένος σε παύση της λειτουργίας της ζωής του.

Και αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους, οι οποίοι, πολύ περισσότερο από τους απλούστερους οργανισμούς, έχουν ανάγκη συνεχούς τροφοδοσίας με υλικά απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Η αναπνοή, το νερό και γενικά οι τροφές περιέχουν τα αναγκαία για την επιβίωσή μας στοιχεία και χωρίς αυτά η ζωή μας σταματά οριστικά.

Και επειδή αυτό είναι κατανοητό από κάθε νοήμονα άνθρωπο, ήλθε ο Χριστός να μας οδηγήσει και σε μια νέα τροφοδοσία, όχι πλέον των αναγκών επιβίωσης του σώματός μας – γιατί αυτό το ξέραμε και δεν υπήρχε ανάγκη να το “ανακαλύψουμε” ξανά-, αλλά για τις ανάγκες του εσωτερικού μας κόσμου του μη ορατού αλλά υπαρκτού, του κόσμου ο οποίος λειτουργεί μέσα στο σώμα μας, και αυτός καθορίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες μας πριν γίνουν οι πρακτικές δράσεις μας.

Και επειδή σχεδόν κάθε πράξη δεν είναι αναστρέψιμη και δεν μπορεί να ανακληθούν οι συνέπειές της, είναι αναγκαίο, όποιος ενδιαφέρεται για την καλλιέργεια και την βελτίωση του εσωτερικού του κόσμου, να πρέπει να προσεγγίσει και αυτή την πλευρά της τροφοδοσίας με τα αναγκαία για την υγιή και καλή λειτουργία του, ώστε οι σκέψεις, οι επιλογές και οι αποφάσεις του να είναι συμβατές με τις προσωπικές του ανάγκες και όχι με τις ανάγκες τρίτων.

Και επειδή στις μέρες μας οι εξωτερικές επιδράσεις που δεχόμαστε είναι ανηλεείς, είναι προφανές ότι αυτή η ανάγκη για βελτίωση της τροφοδοσίας του εσωτερικού μας κόσμου βρίσκεται σε πρώτη προτεραιότητα και δεν χρειάζεται να εξηγηθεί το γιατί. Διότι, πηγαίνοντας λχ για να αγοράσουμε κάτι, συνήθως επηρεαζόμαστε από τις διαφημίσεις, με αποτέλεσμα να αγοράζουμε πράγματα για τα οποία αργότερα παραδεχόμαστε ότι δεν τα είχαμε ανάγκη.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον εσωτερικό μας κόσμο. Συσσωρεύονται πληροφορίες όχι αναγκαστικά απαραίτητες, με αποτέλεσμα όταν επιχειρήσουμε να αποφασίσουμε μέσα μας για κάποια επιλογή μας, αυτό να είναι δύσκολο ή οι επιλογές μας να μην είναι αυτές που τελικά θα ήταν ωφέλιμες ή πολλές φορές και επιζήμιες για τις προσωπικές μας ανάγκες. Και αυτή η λανθασμένη επιλογή θα επιφέρει τις συνέπειες των δικών μας πράξεων.

Η ανάπτυξη και συντήρηση του σώματός μας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την φύση, την γη, το νερό και τον αέρα. Και μπορεί εμείς να μην προβληματιζόμαστε στην καθημερινότητά μας, αλλά κάποιος έχει σχεδιάσει το σώμα μας και έχει προβλέψει και τις “αποθήκες” του κόσμου, ώστε να υπάρχουν όλα τα προς ζωή για όλους τους ανθρώπους επί γης.

Και, εξειδικεύοντας κατά άτομο τις ανάγκες για την ανάπτυξη και την εφ’ όρου ζωής επάρκεια όλων των απαραίτητων στοιχείων από τα οποία συντηρείται το σώμα μας, δεν μπορεί παρά να παραδεχθούμε ότι η “αόρατη” οργάνωση της δημιουργίας είναι τέλεια και εκπληρώνει άριστα τον σκοπό της παρά τα δικά μας λάθη, τις παρανοήσεις και τις λάθος εκτιμήσεις για την αλήθειας των πραγμάτων μέσα στα οποία περνάμε την προσωπική μας καθημερινότητα.

Ωστόσο, είναι προφανές ότι ο κόσμος – με την γενικότερη έννοια – δεν είναι ούτε μονοσήμαντος ούτε απλοϊκός, αλλά είναι πολυσήμαντος και πολυσύνθετος, άρα θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε και να κατανοήσουμε τη λειτουργία των πραγμάτων που ήδη γνωρίζουμε. Διότι, κάθε τι μέσα στην δημιουργία δεν υπάρχει μόνο του, αλλά συνυπάρχει και συλλειτουργεί με μυριάδες άλλα δημιουργήματα και με χιλιάδες τρόπους τους οποίους ακόμη τους ερευνούμε.

Απαραίτητη λοιπόν προϋπόθεση, για να γίνει κατανοητή η διατροφική αλυσίδα από την οποία εξαρτάται η καθημερινή μας επιβίωση, είναι να παραδεχθούμε την άγνοιά μας μπροστά στο σύνολο της δημιουργίας, μέρος της οποίας αποτελεί η ζωή του καθενός μας. Και αυτό είναι κατανοητό από τις έρευνες των ερευνητών, οι οποίοι καθημερινά ανακαλύπτουν άγνωστες πτυχές τόσο του σώματός μας όσο και του κόσμου γενικότερα.

Αυτή ακριβώς η αλήθεια, δηλαδή το άγνωστο ποσοστό της άγνοιάς μας σε σχέση με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, μας “προτρέπει” να στρέψουμε την προσοχή και την προσωπική μας “εξερεύνηση”, όχι μόνο στον ορατό φυσικό κόσμο, αλλά και στον υπαρκτό αλλά μη ορατό κόσμο, από τον οποίο εξαρτώνται και οι άλλες μυριάδες λειτουργίες που συνθέτουν την βάση και το περιβάλλον της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Και αυτό ακριβώς το κενό ήλθε να καλύψει η διδασκαλία και η πρακτική ζωή του Χριστού. Όχι να καταστρέψει ή να αμφισβητήσει την γνώση μας για τον φυσικό κόσμο και τις λειτουργίες του μέσα από την αλυσίδα της διατροφής του σώματός μας, αλλά ήλθε να αποκαλύψει ένα επιπλέον δρόμο που πρέπει να μας απασχολήσει:

τον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί που συντελείται όλη η προσωπική μας λειτουργία, από τις σκέψεις και τους συλλογισμούς μέχρι τις επιλογές και τις αποφάσεις μας, ακριβώς, γιατί εκεί έχουμε την απόλυτη ευθύνη και θα πρέπει να έχουμε και τον απόλυτο έλεγχο, ώστε οι αποφάσεις και οι επιλογές μας να είναι εναρμονισμένες με τις βαθύτερες και ουσιαστικότερες ανάγκες μας.

Η προσωπική εμπειρία από την καθημερινή μας ζωή μάς διδάσκει ότι τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο, αλλά συνδέεται με τα προηγούμενα και τα επόμενα.

Δηλαδή, κάθε επιμέρους τμήμα αποτελεί οργανική συνέχεια με μυριάδες άλλα πράγματα, τα οποία, είτε τα αγνοούμε είτε όχι, ωστόσο, σε κάθε περίπτωση όλα συνδέονται οργανικά με προηγούμενα και επόμενα και όλα μαζί συνθέτουν την συνολική μας καθημερινότητα και, εν τέλει, το σύνολο της προσωπικής μας ζωής.

Και αυτό δεν είναι φιλοσοφική προσέγγιση, αλλά είναι το καταστάλαγμα της προσωπικής μας ζωής, άρα η κατανόηση αυτής της αλήθειας μας βοηθά να διακρίνουμε καλύτερα “τα διαφέροντα”, δηλαδή να έχουμε καλύτερη επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων και να κάνουμε τις ορθές επιλογές για το προσωπικό μας συμφέρον, διότι αυτό είναι το ζητούμενο σε κάθε στιγμή της προσωπικής μας ζωής.

Και ο Χριστός εκεί ακριβώς ήθελε να κατευθύνει την πρακτική σκέψη και λειτουργία της ζωής των ακροατών και μαθητών του. Να παίρνουν μαθήματα, όχι από αόριστες φιλοσοφικές προσεγγίσεις, αλλά να μαθαίνουν από την προσωπική τους εμπειρία και με βάση αυτή να προχωρούν στις επόμενες κινήσεις τους.

Διότι ο Χριστός δεν ήρθε για να κάνει αναπαραγωγή του χθες, αλλά ήρθε για να ανοίξει μια θύρα στο μέλλον, ατομικό κατ’ αρχήν και κοινωνικό αργότερα, προκειμένου κάθε ενδιαφερόμενο άτομο να  πορεύεται την προσωπική του ζωή με θετική εξέλιξη και όχι αρνητική και αδιέξοδη.

Τα παραδείγματα και οι παραβολές του Χριστού δεν είχαν για βάση μια θεωρητική τοποθέτηση, αλλά είχαν για βάση την προσωπική εμπειρία των ακροατών του, ώστε να στηρίζονται όχι σε ιδέες μόνο, αλλά να είναι σε θέση να εκτιμούν τις αξίες των πραγμάτων μέσα από την προσωπική τους εμπειρία.

Και αυτό ήταν – και παραμένει – εξαιρετικά πολύτιμο, διότι δεν αποκλείει κανένα άνθρωπο επί γης από την ανακάλυψη της αλήθειας των πραγμάτων, ανεξάρτητα από χρόνο και τόπο. Αυτό σημαίνει ότι, ξεκινώντας κάποιος από την προσωπική του εμπειρία, μπορεί να παρακολουθεί τη ζωή του, τις λάθος ή αδιέξοδες επιλογές του, και να διορθώνει ή να εγκαταλείπει αδιέξοδες πρακτικές, οι οποίες δεν προάγουν το δικό του συμφέρον και τις ατομικές του προοπτικές για το μέλλον του.

Διότι ο Χριστός δεν δίδαξε επανάληψη του παρελθόντος, αλλά δίδαξε κατανόηση του νοήματος και της αλήθειας, όπως αυτή προκύπτει μέσα από τις πληροφορίες του παρελθόντος, προκειμένου όχι να απαρνηθούμε και να εξαλείψουμε το παρελθόν μας – πράγμα αδύνατο-, αλλά να πάρουμε το μάθημα και να εκπαιδευτούμε καλύτερα για το προσωπικό μας μέλλον.