Η γνωριμία ως συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης – και όχι μόνο – ζωής και φυσιογνωμίας αποτελεί ένα θεμελιακό εφόδιο για την επιβίωση στην καθημερινή μας ζωή, αλλά και στις προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου και αιώνιου. Χωρίς αυτή την ικανότητα κάθε ζωντανός οργανισμός πεθαίνει, διότι προσκρούει στην άγνωστή του πραγματικότητα, και αυτή η σύγκρουση τον οδηγεί σε καταστροφή και θάνατο.

Η αξιοποίηση, ωστόσο του εφοδίου αυτού συνεργάζεται με το έτερο εφόδιο που διαθέτουμε ως άνθρωποι, την πίστη – και όχι μόνο το αντικείμενο της πίστης – , η οποία ενυπάρχει στον εσωτερικό κόσμο κάθε ανθρώπου, και αυτό το εφόδιο της πίστης τον οδηγεί σε προέκταση του εαυτού του, από το τώρα στο μέλλον, από το σήμερα στο αύριο, από τα ορατά στα μη εισέτι ορατά πράγματα και καταστάσεις.

Η γνώση από την κάθε γνωριμία μας αποθηκεύεται στον εσωτερικό μας κόσμο και αξιοποιείται την αναγκαία στιγμή, ώστε να συν-αποτελέσει την γέφυρα προς τα εμπρός. Πίστη χωρίς γνώση είναι βάση χωρίς σκοπό, δηλαδή αδρανής, και γνώση χωρίς πίστη είναι καράβι ακυβέρνητο μέσα στην τρικυμία της καθημερινότητας. Διότι κάθε γέφυρα ενώνει δύο πλευρές: Την μια όχθη με την απέναντι όχθη, αλλά μέχρι την κατάκτηση της απέναντι όχθης, λειτουργεί πατώντας μόνο στην θέση που ήδη βρίσκεται κάθε ενδιαφερόμενος να υπερβεί τον ποταμό των προβλημάτων, και να πατήσει με ασφάλεια στην άλλη όχθη, απ’ όπου θα μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του για τον προσωπικό του προορισμό.

Η γνωριμία και η γνώση των πραγμάτων είναι συνοδοιπόροι της πίστης, με την οποία όταν υπάρχει κίνδυνος, στεκόμαστε ασφαλείς, ακόμη και αν κάτω από τα πόδια μας υπάρχει ένα κενό ή ένα επικίνδυνο θέμα. Άλλωστε ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί να κάνει βήματα, αφήνοντας πάντα ένα κενό μεταξύ των θέσεων των ποδιών του, και αυτό αποδεικνύει την λογική του δημιουργού, ώστε ο άνθρωπος να αποφεύγει την συνεχή τριβή και άμεση επαφή με το έδαφος, το οποίο δεν φιλοξενεί μόνο θετικά για την επιβίωση του ανθρώπου στοιχεία, αλλά εμπεριέχει και κάθε είδους αρνητικά δεδομένα, τα οποία μπορεί να ζημιώσουν τον περιπατητή στην πορεία του.

Με λίγα λόγια, ακόμη και η σωματική μας κατασκευή ως πλάσματα, λειτουργεί αποτρεπτικά στην συνεχή επαφή μας με τον κόσμο της γης, αφήνοντας στην προσωπική μας επιλογή την επόμενη θέση των βημάτων μας, η οποία θα μας οδηγήσει στον προσωπικό μας στόχο και προορισμό. Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε με στόχο την συνεχή επαφή και τριβή με το χώμα, αλλά σχεδιάστηκε αποκλειστικά με άλλους στόχους, οι οποίοι περιλαμβάνουν μεν την αναγκαία επαφή με το χώμα και την γη γενικότερα, αλλά δημιουργήθηκε για να κατακτήσει και άλλους ορίζοντες, πέραν των ορατών και πέραν των μετρήσιμων με τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά διαστάσεων της ύπαρξης του κόσμου.

Η διάθεση χρόνου για μια γνωριμία παίζει καθοριστικό ρόλο. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει κάτι σε βάθος εάν δεν αφιερώσει χρόνο και φυσικά προσπάθεια. Διότι, καθένας έχει περιορισμένο χρόνο στην διάθεσή του, και η αξιοποίηση αυτού του χρόνου είναι στην σχεδόν αποκλειστικά αρμοδιότητα και ευθύνη του ενός ατόμου.

Μας περικυκλώνουν μυριάδες ερωτήματα και ζητήματα στην προσωπική μας καθημερινότητα, ωστόσο, είναι η προσωπική μας επιλογή με τί από αυτά θα ασχοληθούμε και θα αφιερώσουμε χρόνο και προσπάθεια, και τί από αυτά θα το παραμερίσουμε, προκειμένου να αφιερώσουμε περισσότερο από τον διαθέσιμο χρόνο μας στο θέμα που κρίνουμε ως άμεσα πιο σοβαρό για την προσωπική μας ζωή, είτε πρόκειται για επάγγελμα, είτε πρόκειται για συναισθηματική ικανοποίηση, είτε πρόκειται για ζητήματα πέραν των καθημερινών μας αναγκών.

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα της διάθεσης του απαραίτητου χρόνου για ένα ζήτημα είναι μια προσωπική επιλογή και απόφαση, και αυτή θα φέρει την βαθύτερη γνωριμία, άρα και τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην προσωπική μας ζωή. Διότι η γνωριμία περνά μέσα από την γνώση, και όλοι ξέρουμε ότι πολλά πράγματα απαιτούν χρόνο για να τα γνωρίσουμε, και, μάλιστα, όσο πιο σοβαρά είναι τα θέματα που ψάχνουμε απαντήσεις, τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται να διαθέσουμε.

Ο χρόνος προσφέρει την δυνατότητα στο άτομο να δοκιμάσει τις προσωπικές του εμπειρίες και μέσα από αυτές, η απλή και επιφανειακή γνώση να μετατραπεί σε γνωριμία που θα φέρει αποτελέσματα. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν στην ζωή ενός ανθρώπου, εάν ο ίδιος δεν επιλέξει και δεν επιτρέψει στον εαυτό του να λειτουργήσουν μέσα του, στον εσωτερικό του κόσμο, τα θετικά αποτελέσματα από μια γνωριμία βάθους.

Διότι με την γνώση και την γνωριμία θα αποκλείσουμε τα αρνητικά στοιχεία που σαν τις Σειρήνες του Ομήρου μας δελεάζουν να διακόψουμε το ταξίδι της γνώσης και της γνωριμίας με την αλήθεια των πραγμάτων της καθημερινότητας, αλλά και της διαχρονικής αξίας των αιωνίων πραγμάτων. Και, συνήθως, η φιληδονία είναι πιο ισχυρή στον αδύναμο προσωπικό μου κόσμο από την φιλοθεϊα προς την γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό.

Διότι όλοι υποκείμεθα στον αγώνα της υπέρβασης των καλών αλλά επιζήμιων για την μακροχρόνια και αιώνια κλίμακα πραγμάτων, προκειμένου το εφόδιο της πίστης που έχουμε εκ φύσεως μέσα μας, σε συνάρτηση με το βάπτισμα και την διδασκαλία του Χριστού, να κατανοήσουμε τον καθημερινό μας ρόλο, αξιοποιώντας τον προσωπικό μας χρόνο με διάθεση ανάλογου χρόνου στα πλέον πολύτιμα, ελαττώνοντας την σπατάλη χρόνου και δυνάμεων μόνο στα εφήμερα – αλλά απαραίτητα – ζητήματα της καθημερινής μας ζωής.

Η φύση της γνωριμίας περνά μέσα από την γνώση και την πρακτική εφαρμογή της. Χωρίς γνώση, δεν υπάρχει περίπτωση γνωριμίας. Και χωρίς πρακτική εφαρμογή της δεν θα υπάρξουν αποτελέσματα, όσο καλά και αν γνωρίζουμε κάτι ή κάποιον. Η πρακτική εφαρμογή της γνώσης επιφέρει την γνωριμία και όσο εφαρμόζεται στην πράξη η γνώση, τόσο βαθύτερα προχωρά η γνωριμία και αναπτύσσει διαστάσεις πρωτόγνωρες για εκείνον που δοκιμάζει την δική του γνώση στην πρακτική του ζωή.

Η πράξη αποδεικνύει το αληθές περιεχόμενο της γνώσης και στην πράξη απολαμβάνει ο ενδιαφερόμενος τα αποτελέσματα της δικής του γνώσης που έχει θέσει σε εφαρμογή. Τα αποτελέσματα άλλων ατόμων από την εφαρμογή της ίδιας γνώσης αφορούν τους άλλους που τα εφάρμοσαν, και όχι εμένα που έμεινα μόνο στην θεωρητική πληροφορία ή την επιφανειακή γνώση αυτής της γνωριμίας.

Εκ του πρακτικού αποτελέσματος κρίνεται και η αλήθεια του περιεχομένου της γνώσης, διαφορετικά η γνώση παραμένει έωλη χωρίς αποτελέσματα στην πρακτική μας ζωή. Και αυτό είναι κρίσιμο θέμα για τον σύγχρονο άνθρωπο που ξέρει πολλά, αλλά χάνεται μέσα στην πληροφορία και την γνώση, χωρίς – πολλές φορές – να εφαρμόζει στην πράξη τις γνώσεις του, προκειμένου να βελτιώνεται καθημερινά και η πρακτική του ζωή, παράλληλα με την διατήρηση της προοπτικής ενός καλύτερου μέλλοντος.

Διότι, η γνώση τροφοδοτεί την γνωριμία, και η γνωριμία της αλήθειας των πραγμάτων που εφαρμόζεται στην πράξη επιφέρει τα θετικά αποτελέσματα κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας. Εάν η θεωρία της γνώσης δεν αποδεικνύεται στην πρακτική εφαρμογή της, αυτό σημαίνει ότι, ή είναι λάθος η γνώση ή στην εφαρμογή της γίνονται λάθη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Και είναι γεγονός ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί δοκιμάζουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους – πολύ περισσότερο ο άνθρωπος – προκειμένου, μέσα από την εμπειρία της εφαρμογής της γνώσης να προκύπτουν τα καλύτερα αποτελέσματα.

Αυτός είναι ο κανόνας κάθε επιστήμης, εάν κάποιος αναζητά την αλήθεια και δεν καπηλεύεται τις ανάγκες των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν άφησε ένα γραπτό σημείωμα με το τί πρέπει να κάνουμε για να πετυχαίνουμε στην καθημερινή μας ζωή, αλλά παρέμεινε για χρόνια και δίδαξε και εφάρμοσε τους δικούς του κανόνες, οι οποίοι δεν οδηγούν τον άνθρωπο σε αδιέξοδα, αλλά τον οδηγούν σε μια πετυχημένη – για ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον καθένα ενδιαφερόμενο -, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο για συνεχείς βελτιώσεις της γνωριμίας μας με την αλήθεια των πραγμάτων, όχι μόνο της πρακτικής μας ζωής, αλλά και της διαχρονικής αλήθειας της ζωής μας προς την αιωνιότητα.

Βασικό στοιχείο της καθημερινότητας όλων είναι η γνωριμία, πρώτα με τον εαυτό μας και ύστερα με το φυσικό και το κοινωνικό περιβάλλον, και τελικά με τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται γύρω μας. Αυτό αποτελεί την βάση της ατομικής και προσωπικής ζωής κάθε ζωντανού οργανισμού και χωρίς αυτή την βάση δεν μπορεί να επιβιώσει κανείς, πολύ περισσότερο ο άνθρωπος.

Διότι ο άνθρωπος, εκτός από την ανάγκη επιβίωσης που έχει κάθε ζωντανός οργανισμός, έχει και την ανάγκη της προστασίας ολόκληρου του κόσμου, κατά το τμήμα της ευθύνης που του αναλογεί. Διότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να καλύπτει μόνο τις ανάγκες της καθημερινής του επιβίωσης, αλλά έχει και ανάγκη να επεκτείνει την γνωριμία του και πέραν του ορατού και αισθητού κόσμου που μας περιβάλλει, και αυτό αποτελεί βασική λειτουργία στον ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος δεν ικανοποιείται μόνο με την κοινωνική του προσαρμογή, αλλά αναζητά και τις αιτίες και τις λειτουργίες των μη συμβατών με  την καθημερινότητα πραγμάτων και θεμάτων, επωμιζόμενος την ευθύνη για όλα τα θέματα.

Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος δεν είναι μόνο θεατής των γεγονότων, αλλά συμμετέχει, τόσο στην διαμόρφωση, όσο και στην αντιμετώπιση των μη συμβατών με την αλήθεια των πραγμάτων γεγονότων. Μεριμνά για την τροφή και την προστασία του, αλλά μεριμνά και για χιλιάδες άλλα πράγματα, για τα οποία δεν έχει μεν ορατή ευθύνη, ωστόσο, κατανοεί και το μη εισέτι ορατό μέλλον, και επεμβαίνει για να προλάβει καταστάσεις και συνέπειες πριν αυτές εκδηλωθούν στην πράξη.

Αυτό ακριβώς το στοιχείο, της μέριμνας και της επέμβασης για πράγματα μη ορατά σήμερα αλλά με την βεβαιότητα ότι θα έλθουν ή θα συμβούν στο μέλλον, καθιστά τον άνθρωπο ικανό για επέκεινα του ορατού κόσμου ζητήματα, από τα οποία πληροφορείται και κατανοεί τα μη ορατά σήμερα ως πραγματικά στο μέλλον. Και αυτό το στοιχείο που κάνει τον άνθρωπο ικανό να αντιλαμβάνεται το παρόν σε συνάρτηση με το γνωστό παρελθόν και το άγνωστο μέλλον είναι το στοιχείο της πίστης και της γνωριμίας με όλες τις διαστάσεις του κόσμου, και όχι μόνο του ορατού σήμερα, αλλά και του μη ορατού μέλλοντος.

Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για την λειτουργία της γνωριμίας με τον κόσμο γενικότερα, διότι ο άνθρωπος διαθέτει την  φυσική λογική που διαθέτουν όλοι ο ζωντανοί οργανισμοί του κόσμου, αλλά διαθέτει και επέκεινα της λογικής διαστάσεις με την αξιοποίηση του εφοδίου της πίστης που έχει μέσα του εκ μέρους του δημιουργού, αλλά και της ικανότητας να μετατρέπει την επαφή με την αλήθεια των πραγμάτων, σε βάση  και εμπειρία ζωής, δημιουργώντας ασφαλείς γέφυρες με το μέλλον, στηριζόμενος στην ορθή επίγνωση του παρελθόντος, αλλά και του σήμερα.

Και αυτό δεν είναι επίκτητο στοιχείο, αλλά είναι μέσα στην αρχική σφραγίδα του δημιουργού, άσχετα από τις δικές μας αστοχίες που κάνουν δυσανάγνωστο το περιεχόμενο της σφραγίδας αυτής.

Η γνωριμία ως μηχανισμός και όχι ως αντικείμενο μόνο, είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα που αφορά κάθε ζωντανό οργανισμό και, φυσικά, και κάθε άνθρωπο που ζει πάνω στη γη και δραστηριοποιείται μέσα στην καθημερινή ζωή.

Διότι, κάθε γνωριμία περιλαμβάνει, από τη μια πλυερά το ενδιαφερόμενο άτομο και από την άλλη το αντικείμενο της γνωριμίας, που μπορεί να είναι κάθε τι, από άνθρωπο και αντικείμενα μέχρι τον ίδιο τον δημιουργό. Παράλληλα, είναι προφανές ότι η γνωριμία δεν είναι μόνο ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά περιλαμβάνει διαδικασίες που εξελίσσονται μέσα στον χώρο και στον χρόνο, και αυτό είναι κρίσιμο θέμα. Διότι, δεν αρκεί μια απλή επιλογή και απλή επιθυμία, αλλά πρέπει να υπάρχει – μαζί με το ενδιαφέρον – και η ανάλογη διάθεση χρόνου και χώρου, προκειμένου η γνωριμία να φέρει τα αποτελέσματα που προσδοκά κάθε ενδιαφερόμενος άνθρωπος.

Και ενώ αυτό το στοιχείο εφαρμόζουμε όλοι στην πρακτική μας καθημερινότητα, όταν ερχόμαστε στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, εκεί είμαστε φειδωλοί στο να διαθέσουμε χρόνο και προσπάθεια, προκειμένου η επαφή με το ενδιαφερόμενο αντικείμενο του πόθου μας, να φέρει και τα αποτελέσματα που κάθε γνωριμία συνεπάγεται.

Εάν δεν διαθέσουμε χρόνο από το προσωπικό μας εικοσιτετράωρο, και εάν δεν διαθέσουμε χώρο από το πρόγραμμά μας, καμιά επαφή δεν μπορεί να μετατραπεί σε ουσιαστική γνωριμία και να φέρει τα αποτελέσματα που αυτή η συγκεκριμένη επαφή μπορεί να φέρει. Και αυτά τα στοιχεία δεν είναι θεωρία, αλλά είναι η καθημερινή μας εμπειρία για όλα τα ζητήματα που μας ενδιαφέρουν προσωπικά.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε στους ανθρώπους που τον άκουγαν ότι, εάν δεν διαθέσετε χρόνο από τον προσωπικό σας χρόνο και χώρο από την ζωή σας, μην περιμένετε θαύματα, τα οποία θα επηρεάσουν άμεσα ή έμμεσα το προσωπικό σας κεφάλαιο. Διότι, μέσα στις διαδικασίες της καθημερινότητας ο χώρος από τις προσωπικές μας δραστηριότητες και ο χρόνος από το δικό μας εικοσιτετράωρο, είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις και οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε να πετύχουμε τους στόχους και να πάρουμε την ανταμοιβή μας.

Στο ίδιο κλίμα εντάσσεται και η αναζήτηση του θελήματος του δημιουργού σας είπε ο Χριστός. Δηλαδή, πρέπει να διαθέσετε χώρο από την ζωή σας και χρόνο από τον χρόνο σας, προκειμένου να πετύχετε την γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό σας, εάν βεβαίως ενδιαφέρεστε για την συγκεκριμένη γνωριμία. Εάν απλά θέλετε μόνο να περνάτε καλά, τότε αρκεστείτε στα παρόντα. Αλλά εάν η ζωή σας έχει κενά και αναζητάτε απαντήσεις για την αδικία και το κακό που βασιλεύει γύρω ή και μέσα σας, τότε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαθέσετε χρόνο και προσπάθεια, ώστε η γνωριμία σας με την αλήθεια και τον δημιουργό να φέρει τα κατάλληλα για σας αποτελέσματα στην καθημερινότητα, παράλληλα με τις προοπτικές του μέλλοντος και της αιωνιότητας.

Καλό το δίλεπτο της χήρας, αλλά δεν εμπιστεύτηκε ο Χριστός την διδασκαλία του σε εκείνη, αλλά στους ανθρώπους που ξόδευαν χρόνο μαζί του και έκαναν την διδασκαλία του δικό τους κεφάλαιο.