Κανείς άνθρωπος στον σύγχρονο κόσμο δεν ζει χωρίς την κατανάλωση ενέργειας, η οποία προέρχεται απ’ έξω και εισάγεται στο σώμα μας. Διότι, και ο αέρας και οι τροφές που συντηρούν το σώμα, δεν παράγονται μέσα στο σώμα, αλλά έρχονται απ’ έξω και μέσα στο σώμα γίνεται μόνο η επεξεργασία και η τελική επιλογή των στοιχείων που θα παρακρατηθούν, προκειμένου να συντηρήσουν το υφιστάμενο και να υποστηρίξουν το μελλοντικό σώμα που θα διαμορφωθεί στο μέλλον.

Και αυτή ακριβώς η διαδικασία πρόσληψης και επεξεργασίας των εξωτερικών στοιχείων με τα οποία το σώμα μας επιβιώνει στην δική του καθημερινότητα είναι ο ασφαλέστερος δείκτης για το πώς λειτουργεί και η τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου. Διότι, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι οι φυσικές λειτουργίες του σώματος χωρίς τον ψυχικό μας κόσμο της σκέψης και των συναισθημάτων είναι στην ουσία νεκρό ενώ  κλινικά φαίνεται ότι ζει.

Και ο Χριστός εκεί επικέντρωσε την ουσία της διδασκαλίας του. Δεν υπέδειξε μόνο τρόπους αξιοποίησης της πίστης του θεού για την καλύτερη λύση των βιοποριστικών μας ζητημάτων, αλλά δίδαξε και τον τρόπο με τον οποίο ο εσωτερικός μας κόσμος, δηλαδή ο κόσμος των σκέψεων και των συναισθημάτων, μπορεί να γίνεται καθημερινά ισχυρότερος προς την κατεύθυνση της τελειότητας και της διαχρονικότητας, δηλαδή την προοπτική της ανάστασης και της επιβίωσης πέραν του τάφου, ζήτημα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση από κανένα θνητό άνθρωπο, αφού το μόνο βέβαιο για κάθε ζωντανό οργανισμό είναι το τέλος και ο θάνατος.

Ο Χριστός άνοιξε και δίδαξε ένα δρόμο πίστεως, ο οποίος δεν περιορίζεται από κανένα και δεν αποκλείει τίποτα, αλλά έδωσε την ευθύνη στο κάθε άτομο να κάνει τις επιλογές του, τόσο για τα θέματα της καθημερινότητας – πόσα θα κερδίσω, πόσα θα ξοδέψω – αλλά και για την προοπτική της ζωής επέκεινα του τάφου και του θανάτου.

Οι ορθές επιλογές στην καθημερινότητα είναι ο ασφαλής καλός οιωνός και για τις προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου και αιώνιου, όπως ο ίδιος ο Χριστός και κατόπιν οι πρώτοι μαθητές του εξήγησαν και πειραματίστηκαν στην προσωπική τους καθημερινότητα, αφήνοντας υπόδειγμα και σε μας να μιμηθούμε και να προσαρμόσουμε την δική μας ζωή στα δικά του πρότυπα.

Επειδή το θέμα της ενέργειας είναι επίκαιρο σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη παλαιότερη γενιά, είναι φυσικό να επεξεργαζόμαστε το θέμα αυτό, δηλαδή από πού προέρχεται η δύναμη, και η ενέργεια που την αποδίδει για χρήση στο άτομο, αλλά και οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες, από την μια εντοπίζουμε τα υλικά που παράγουν την ενέργεια, και από την άλλη να εξασκούμαστε καθημερινά, όπως και στο επάγγελμά μας, πώς να αξιοποιούμε καλύτερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια τα υλικά και την δύναμη που τελικά προέρχεται από αυτά.

Και όλη η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι τίποτα άλλο από οδηγίες και συμβουλές προς κάθε ενδιαφερόμενο για την καλύτερη προσωπική επάρκεια και χρήση των υλικών και των δυνάμεων από την ενέργεια που αυτά τα υλικά παράγουν για τις προσωπικές μας ανάγκες. Διότι, τα κοινωνικά φαινόμενα δεν παύουν, πρώτα να είναι προσωπικές εμπειρίες,  και στην συνέχεια να διαμορφώνουν και την κοινωνική εικόνα την οποία όλοι κατανοούμε κάθε στιγμή στην ζωή μας.

Ωστόσο, είναι χρήσιμο να μην ξεχνάμε ότι η ατομική μας ζωή δεν θα είναι αιώνια πάνω στη γη – άσχετα από το πότε καθένας μας θα έχει ολοκληρώσει τον ατομικό του κύκλο ζωής – και συνεπώς θα ήταν χρήσιμο να μην εξαντλούμε πάντα όλες μας τις δυνάμεις στις πρακτικές ανάγκες της ατομικής μας καθημερινότητας, αλλά να αναζητούμε και τα βαθύτερα μαθήματα από τις προσωπικές μας εμπειρίες, ώστε από τη μια να μειώνουμε τις ατομικές μας δαπάνες σε πολύτιμη ενέργεια και δύναμη, και από την άλλη να εξερευνούμε και τα στοιχεία εκείνα που βοηθούν στην επέκεινα του προσωρινού μόνο κόσμου πραγματικότητα.

Διότι όλοι ξέρουμε ότι ο κόσμος δεν είναι μόνο ο ορατός και μετρήσιμος με τα σύγχρονα όργανα, αλλά υπάρχει – και μάλιστα παίζει σπουδαίο ρόλο στην προσωπική μας καθημερινότητα – και ο μη ορατός κόσμος της ψυχής και του πνεύματος. Τα οποία δεν είναι μεν ορατά με τα φυσικά μας μάτια, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει, τόσο για την ύπαρξη όσο και για τον ρόλο που διαδραματίζουν στην καθημερινή μας συμπεριφορά.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι όσα και αν αποκτήσει ο άνθρωπος πάνω στη γη δεν μπορούν να εξαργυρωθούν με την μοναδική αξία της ατομικής μας ψυχής, η οποία τροφοδοτείται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα, τα οποία καλλιεργούμε καθένας μας στο εσωτερικό του σώμα.

Η απαραίτητη ποσότητα και ποιότητα ενέργειας για την λειτουργία του σώματός μας δεν είναι εσωτερική μόνο υπόθεση, αλλά είναι και θέμα εξωτερικής παροχής. Διότι, τα στοιχεία που επεξεργάζονται στο εσωτερικό του σώματός μας προκειμένου να παράγουν την αναγκαία ενέργεια και δύναμη για τις ατομικές μας λειτουργίες, δεν προέρχονται από τον εσωτερικό μας χώρο, αλλά γίνεται πρόσληψη από το στόμα και τα άλλα σημεία του σώματός μας.

Και αυτό αποδεικνύει ότι και για την ομαλή και ισχυρή λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή των σκέψεων, των συναισθημάτων, κλπ, απαιτείται μια αντίστοιχη τροφοδοσία. Σε διαφορετική περίπτωση, αδυνατίζουμε εσωτερικά και γινόμαστε ευάλωτοι σε κάθε δυσκολία της ζωής, όπως αυτές που συναντάμε όλοι στην πρακτική μας καθημερινότητα.

Διότι, κανείς άνθρωπος επί γης δεν έζησε χωρίς δυσκολίες και προσωρινά ή και μόνιμα αδιέξοδα, και αυτός είναι νόμος της ζωής απαράβατος για κάθε άνθρωπο που γεννιέται και βιώνει την δική του καθημερινότητα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο δημιουργός δεν έκανε ένα κόσμο χωρίς δυσκολίες και προβλήματα, αλλά εφοδίασε το κάθε άτομο που έρχεται στον κόσμο με εφόδια σωματικής αντοχής αλλά και ψυχικής δύναμης, προκειμένου να συνεχίζει με επιτυχία την προσωπική του καθημερινότητα.

Είναι αφελές να αναρωτιόμαστε γιατί ο θεός επιτρέπει τις δυσκολίες στην ζωή του ανθρώπου. Διότι αυτός είναι παγκόσμιος νόμος και αιώνιος επί γης, συνεπώς το ερώτημα δεν έλαβε ποτέ απάντηση, διότι ο κόσμος είναι αυτός που είναι, βουνά και θάλασσες, δυσκολίες και πόνος, και η μόνη λογική απάντηση βρίσκεται στην προσωπική αξιοποίηση των εφοδίων που καθένας μας διαθέτει για να υπερβαίνει την δική του καθημερινότητα.

Η γκρίνια και το συνεχές “γιατί” δεν προσφέρουν καμία λύση στις δυσκολίες και τα προσωπικά μας αδιέξοδα. Αντίθετα, ο ρεαλισμός και η αποδοχή της υφιστάμενης πραγματικότητας είναι οι καλύτερες βάσεις για την υπέρβαση και την έξοδο από την θλίψη και την απογοήτευση. Η πίστη στον δημιουργό και η αξιοποίηση των εφοδίων με τα οποία μας έχει εφοδιάσει, είναι – όπως εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός στην διδασκαλία του – το μοναδικό φάρμακο σε κάθε δύσκολη περίσταση που όλοι περνάμε ή θα περάσουμε στο μέλλον.

Οι διαδικασίες λειτουργίας του σώματος και της φύσης γενικότερα, μάς διδάσκουν πώς να αποκτούμε δύναμη μέσω της ενέργειας που παράγεται από τα υλικά της αναπνοής και των τροφών. Ξέρουμε, όμως, ότι όλα αυτά ισχύουν για την περίοδο της επίγειας ζωής μας και τίποτα από αυτά δεν επιζεί μετά την ολοκλήρωση του κύκλου της εδώ ζωής μας, όσο πολύτιμα και αν είναι όλα αυτά για την καθημερινότητά μας.

Για τον λόγο αυτό, ο ίδιος ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι αυτά είναι απαραίτητα – χωρίς αυτά θα πεθάνετε την επόμενη ώρα – αλλά εσείς που αναζητάτε κάτι παραπάνω από τα πολύτιμα αυτά, θα πρέπει να προσανατολιστείτε, τώρα που βρίσκεστε ακόμη στην ζωή, σε αναζήτηση και των αιωνίων στοιχείων, τα οποία θα σας ανοίξουν τον προσωπικό σας δρόμο για να με ακολουθήσετε και στην αιωνιότητα, αφού θα έχετε πετύχει στην επίγεια ζωή σας αυτά που πρέπει να πετύχετε.

Διότι, ο δημιουργός σας δεν σας έφτιαξε μόνο εφήμερους, αλλά σας έδωσε, εάν το επιθυμείτε, και προοπτικές αιωνιότητας, τις οποίες εγώ – είπε ο Χριστός – σάς εγγυώμαι. Όσο πολύτιμα και απαραίτητα είναι όλα τα καθημερινά που κανετε για την επιβίωσή σας, άλλο τόσο – και περισσότερο – πολύτιμα είναι εκείνα τα οποία εγώ – είπε ο Χριστός – σάς διδάσκω, προκειμένου και τώρα να έχετε μια αξιοπρεπή καθημερινότητα, αλλά να έχετε και προοπτικές για την αιωνιότητα, αφού εγώ ανοίγω το δρόμο και εσείς δεν έχετε παρά να τον περπατάτε καθημερινά με τον τρόπο που εγώ σας διδάσκω.

Μην παρασύρεστε μόνο από τις ανάγκες της καθημερινότητας, αλλά αναζητάτε και τα υλικά εκείνα που θα δώσουν στην ζωή σας προοπτικές μέλλοντος, εγγύς, απώτερου και αιώνιου.

Η ψυχή του ανθρώπου, όπως και το σώμα του όταν καταπονείται, έχει ανάγκες σε δύναμη, προκειμένου να υπερνικήσει το εμπόδιο που εμφανίστηκε στην ατομική του ζωή. Διότι τα κοινωνικά εμπόδια επηρεάζουν μεν, αλλά είναι πιό εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αντίθετα, τα ατομικά μας εμπόδια – ασθένεια, πόνος, θάνατος, πείνα, κλπ – είναι σκληρά και απαιτούν μεγαλύτερη ποσότητα δύναμης για να μην καταρρεύσουμε μπροστά στην παρούσα ανάγκη.

Άρα, όπως το σώμα μας, έτσι και η ψυχή μας έχει ανάγκη από παροχή ενέργειας, ώστε να είναι έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα που μπορεί να παρουσιαστούν στην ατομική μας ζωή καθημερινά. Αυτός ήταν και ο λόγος που όλοι οι άνθρωποι μέσα στην ιστορία αναζητούσαν τις πηγές εκείνες, που θα του εξασφάλιζαν την άμυνα του οργανισμού τους από τις έξωθεν επιθέσεις. Και, βέβαια, όλοι καταλάβαιναν ότι η γήινη δύναμη ήταν απαραίτητη, αλλά ήταν και ανεπαρκής, διότι δεν έδινε απαντήσεις στα μεγαλύτερα προβλήματα της ζωής και – κυρίως – την απώλεια και τον θάνατο.

Για τον λόγο αυτό και κατέφευγαν στην εκζήτηση του θεού – όπως η εκάστοτε θρησκεία πρόβαλε τα δικά της πρότυπα, προκειμένου οι άνθρωποι να βρίσκουν έστω και προσωρινά μια παρηγοριά στο πρόβλημά τους.

Και ο Χριστός έφερε την επανάσταση.

Δεν πρότεινε μια νέα θρησκευτική κουλτούρα, αλλά μετατόπισε την αναζήτηση της δύναμης στην γνωριμία και αξιοποίηση της προσωπικής σχέσης ενός ατόμου με τον ίδιο τον δημιουργό του. Μάλιστα, καθόρισε και μια ολόκληρη διδασκαλία  προς την κατεύθυνση αυτή, ώστε κανείς να μην μπορεί να δικαιολογηθεί για την προσωπική του έλλειψη σε δύναμη και ενέργεια, στοιχεία απαραίτητα για τις υπερβάσεις της καθημερινότητας, αλλά και την προοπτική της αιωνιότητας.