Στην καθημερινή μας ζωή το σώμα μας χρειάζεται αέρα και τροφές για να διατηρείται στην ζωή. Μέσα από αυτά παίρνουμε τα στοιχεία εκείνα από τα οποία παράγεται η ενέργεια και λειτουργεί ολόκληρο το σώμα μας, και, βέβαια, καθοριστικό ρόλο παίζει και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, καθώς και η ατομική μας φροντίδα στην ομαλή λειτουργία του σώματος κάθε στιγμή.

Κανένας ζωντανός άνθρωπος επί γης δεν εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα για να πετυχαίνει την ομαλή λειτουργία του δικού του φυσικού σώματος, για το οποίο είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος. Δηλαδή, καθένας επιλέγει εκείνο που ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη και προσωπική του φροντίδα και μέριμνα.

Ωστόσο, αυτό είναι τμήμα των καθημερινών μας αναγκών. Διότι κανείς δεν τρέφεται “μόνο με άρτον” αλλά θέλει και το θέαμα, θέλει και την επαφή του με τον γύρω κόσμο, θέλει να μιλά με κάποιον, θέλει, θέλει, θέλει …, προκειμένου η ζωή του να μην είναι μόνο αναφορά στις ανάγκες του σώματος, αλλά να επεκτείνεται και σε κάθε τι που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως ωφέλιμο.

Όλα αυτά δεν είναι φιλοσοφικά, αλλά είναι η περιγραφή της ατομικής ζωής όλων των ζωντανών ανθρώπων. Και είναι προφανές ότι όλοι κατανοούμε ότι οι τροφές και ο αέρας συνεισφέρουν στην παραγωγή της αναγκαίας ενέργειας για να έχουμε την δύναμη να κάνουμε τις πρακτικές εργασίες καθημερινά.  Ωστόσο, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχει ανάγκες μόνο το σώμα, αλλά έχει ανάγκη και ο ψυχικός μας κόσμος, ο εσωτερικός μας άνθρωπος που λειτουργεί μέσα στο σώμα μας σε όλη την διάρκεια του επίγειου βίου μας, και είναι ο υπεύθυνος για τις σκέψεις, τις επιλογές, τις προτιμήσεις, τις αποφάσεις και τελικά τις ατομικές μας πράξεις.

Διότι, είναι γνωστό ότι το σώμα μας δεν λειτουργεί ανεξέλγκτα, αλλά υπάρχει η σκέψη, η θέληση και η αποφασιστικότητα μέσα από τα οποία λειτουργεί και δραστηριοποιείται το σώμα μας. Και αυτά δεν είναι γνωστό σε ποιό σημείο ή σε ποιό όργανο του σώματος κατοικούν. Διότι και άνθρωποι που έχασαν ένα μέλος του σώματος, συνεχίζουν να έχουν τις ίδιες αναγκαίες λειτουργίες, προκειμένου να γίνεται η καθημερινότητά τους λειτουργική και παραγωγική ζωής.

Άρα, ο έσω άνθρωπος είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα, το οποίο δεν ξέρουμε που βρίσκεται μέσα στο σώμα μας – ίσως στην καρδιά, στα πνευμόνια, στα άλλα όργανα του σώματος, ωστόσο, κάνει πολύ καλά την δουλειά του και θέτει σε λειτουργία όλες τις παραγωγικές μας δυνατότητες μέσω της σκέψης και των επιθυμιών. Και αυτό αποδεικνύει την σημασία που έδωσε ο Χριστός στην κατανόηση πρώτα του ολοκληρωμένου εαυτού μας, και κατόπιν στην κατανόηση και παρέμβαση στους γύρω μας.

Η παροχή ενέργειας και δημιουργία προσωπικής δύναμης από τις τροφές και τον αέρα είναι η καθημερινή και συνεχής εμπειρία κάθε ζωντανού ανθρώπου πάνω στη γη. Το ίδιο ισχύει και για τον εσωτερικό μας άνθρωπο, που σκέφτεται, λογαριάζει, αγαπά, μισεί, θυμώνει, και μυριάδες άλλες λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα μέσα στο σώμα μας, αλλά δεν είναι ορατές και περιγραπτές, γιατί λειτουργούν αθόρυβα και “μυστικά” μέσα μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή, παρά μόνο σε στιγμές απόγνωσης ή εκρήξεων, όταν δηλαδή φτάνουμε στα άκρα, και τότε αναγνωρίζουμε τη λάθος διαδρομή της σκέψης και των συναισθημάτων που μας έχουν οδηγήσει στα άκρα.

Και αυτό είναι ουσιαστικό – αν όχι το ουσιαστικότερο μετά την ύπαρξή μας στον χώρο των ζωντανών ανθρώπων – διότι από αυτό το εσωτερικό μας περιβάλλον και τις λειτουργίες που συντελούνται μέσα στη σκέψη και σε όλα τα όργανα του σώματός μας, προκύπτουν οι εκτιμήσεις, οι προτιμήσεις, οι αποφάσεις, οι επιλογές και τελικά οι πράξεις, τις οποίες καθένας μπορεί να δει και να εκτιμήσει την συμπεριφορά μας. Διότι τίποτα δεν γίνεται από όλους τους νοήμονες ανθρώπους χωρίς την δική μας συμμετοχή και ενέργεια.

Κάθε τι που κάνουμε, έχει την πηγή του στις προσωπικές μας σκέψεις και τις εσωτερικές μας λειτουργίες. Άρα, εάν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι στην προσωπική μας ζωή θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό το σημείο, δηλαδή να κατανοήσουμε τον ρόλο του εσωτερικού μας ανθρώπου και τις δικές του λειτουργίες, διότι τίποτα σπουδαίο δεν διορθώνεται εκ των υστέρων. Κάθε σπουδαία πράξη μας έχει συνέπειες, και αυτό σημαίνει ότι και μετά την πράξη μας, ακόμη και εάν αναγνωρίσαμε το λάθος μας, οι συνέπειες υπάρχουν και λειτουργούν στο μέλλον.

Καμιά πράξη μεταμέλειας δεν μπορεί να διορθώσει το λάθος μας, διότι οι συνέπειες υπάρχουν και αποφέρουν τον καλό ή τον κακό καρπό στην ατομική και κοινωνική μας ζωή. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν ξεκίνησε την διδασκαλία του προς τον σύνολο του κόσμου, αλλά σε επιλεγμένους ανθρώπους της τότε εποχής, οι οποίοι και παρακολούθησαν τα μαθήματα του Χριστού, κατόπιν τα εφάρμοσαν στην προσωπική και κοινωνική τους ζωή, και αυτά είναι που μας μεταφέρονται μέσω των Γραφών και τα ακούμε στην Εκκλησία.

Η διδασκαλία του Χριστού ξεκίνησε από την προσοχή και την φροντίδα ενός ατόμου και μιας ομάδας, των μαθητών του, και επεκτάθηκε στην κοινωνία μέσα από την δύναμη της δικής του διδασκαλίας που εμφανίζεται και λειτουργεί εσωτερικά σε κάθε ενδιαφερόμενο άτομο ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο.

Παροχή ενέργειας σημαίνει παροχή στοιχείων από τα οποία εξαρτάται η δύναμη και η δυναμική της καθημερινής μας ζωής, είτε αυτή είναι βενζίνη για το αυτοκίνητο, είτε είναι ηλεκτρισμός για τις συσκευές που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η ατομική αλλά και παγκόσμια πραγματικότητα και αλήθεια σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει – κατά κυριολεξια – χωρίς την ενέργεια του ήλιου και των άλλων στοιχείων της ζωής – νερό, τροφές, αέρας-αναπνοή – διότι όταν αυτά δεν υπάρχουν ο άνθρωπος παύει να υπάρχει.

Άρα, η παροχή ενέργειας μέσω των τροφών και του αέρα στο σώμα μας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του, διότι σε αντίθετη περίπτωση είτε πεθαίνουμε είτε ασθενούμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και το μήκος της ατομικής μας ζωής. Ωστόσο, ενώ αυτό είναι εύκολα κατανοητό για τον καθένα μας στον σύγχρονο κόσμο, όταν ερχόμαστε στα θέματα της ποιότητας του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί δηλαδή που λειτουργεί η ρίζα, δηλαδή η σκέψη και τα συναισθήματά μας, οι απόψεις και οι αποφάσεις μας για ο,τιδήποτε μας απασχολεί μέσα στην καθημερινή μας ζωή, εκεί αρνούμαστε να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε, διότι θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι σοβαρό θέμα, ή δεν είναι τόσο σοβαρό όσο σοβαρό και άμεσο είναι να πετύχω στην καθημερινή μου δουλειά ή την επιδίωξη των προσωπικών μου στόχων.

Και αυτό, φυσικά, έχει ως αποτέλεσμα την μη τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με στοιχεία που θα τον ενισχύουν, ώστε να είναι δυνατός στη σκέψη, στις αποφάσεις, τις επιλογές και στην εφαρμογή όλων αυτών που εγώ ή εσύ αποφασίζουμε.

Η αδράνεια με την οποία προσεγγίζουμε τα θέματα αυτά του ατομικού εσωτερικού μας κόσμου, δείχνει και το ενδιαφέρον μας για την ποιότητα της προσωπικής μας ζωής στην καθημερινότητα, γιατί ακριβώς εκεί βρίσκεται η ρίζα όλων των προσωπικών μας αδυναμιών, με αποτέλεσμα να περνάμε εύκολα από την ικανοποίηση στην πλεονεξία, από την επάρκεια στην γκρίνια για ό,τι δεν έχουμε, από την ευχαρίστηση εκ των υπαρχόντων στην μέγγενη της φιλαργυρίας, και εύκολα “διαβαίνουμε τον Ρουβίκωνα” μη γνωρίζοντας το τί πραγματικά μας περιμένει από αυτή την πρόχειρη και χωρίς καλή αντίληψη των συνεπειών απόφασή μας.

Η αδράνεια, δηλαδή, στην αναζήτηση της ενίσχυσης του εσωτερικού μας κόσμου, έχει ως συνέπεια την καχεξία των απόψεών μας, την αδυναμία να γνωρίζουμε το καλό από το κακό, και τελικά να κάνουμε λάθος επιλογές και πράξεις ασύμφορες που μας οδηγούν μακριά από την προσωπική μας επιτυχία. Και ο Χριστός εξήγησε ότι εάν δεν αναζητήσουμε πρώτα την βελτίωση του εσωτερικού μας κόσμου αναζητώντας την άποψη του δημιουργού μας, τότε βάζουμε το άλογο πίσω από το κάρο και ακυρώνουμε την φυσική μας πορεία ή την οδηγούμε σε αδιέξοδα.

Για κάθε νοήμονα άνθρωπο η παροχή ενέργειας στον σύγχρονο κόσμο είναι θέμα επιβίωσης. Όλοι οι ενήλικες άνθρωποι γνωρίζουμε ότι χωρίς ενέργεια ο άνθρωπος που γεννιέται είναι νεκρός  Ακόμη και η σύλληψή του δεν μπορεί να γίνει στην μητρική περιγραφή εάν δεν υπάρχει η ενέργεια που θα τροφοδοτήσει το έμβρυο, τόσο για την σύλληψη όσο και για όλη την περίοδο της κυοφορίας του.

Και μπορεί ένα βρέφος να μην κατανοεί τους νόμους της λειτουργίας της ενέργειας κατά την περίοδο της κυοφορίας του, ωστόσο, είναι απόλυτα αντιληπτό ότι καθένας που ζει και κινείται στον σύγχρονο κόσμο έχει ανάγκη ενέργεια και δύναμη. Και για μεν το σώμα απαιτείται για την παραγωγή της αναγκαίας ενέργειας τροφή, αέρας και νερό, αλλά για τον εσωτερικό κόσμο είναι απαραίτητη η τροφοδοσία με ανάλογα προς τις εξατομικευμένες ανάγκες στοιχεία, ώστε και ο εσωτερικός άνθρωπος – παράλληλα με τον σωματικό – να είναι και να παραμένει υγιής καθώς αντιμετωπίζει την προσωπική του καθημερινότητα μέσα μας.

Και όπως για την κάλυψη των αναγκών του σώματος δεν αρκεί μόνο η παρουσία των αναγκαίων στην αγορά και στο σύμπαν αλλά απαιτείται και η προσωπική συμμετοχή και το προσωπικό κόστος για την απόκτηση και την κατανάλωση, έτσι και στον εσωτερικό μας κόσμο. Υπάρχουν όλα τα εφόδια γύρω μας, αλλά αυτά δεν επεμβαίνουν στην προσωπική μας θέληση, εάν εμείς δεν προχωρήσουμε στις δικές μας “αγοραστικές” πράξεις, προκειμένου να γίνουν κτήμα ατομικό και προσωπικό, πληρώνοντας το αναγκαίο κόστος.

Διότι, το γεγονός ότι όλα υπάρχουν και μάλιστα σε μεγάλη αφθονία δεν συνεπάγεται και αυτόματη μετατροπή τους σε ατομικό πλουτισμό, όπως συμβαίνει και με τις τράπεζες των χρημάτων, οι οποίες έχουν όλα τα χρήματα του κόσμου, αλλά εγώ πρέπει να ακολουθήσω τους κανόνες που θέτουν οι τράπεζες, προκειμένου να μετέχω του πλούτου τον οποίο εκείνες διαχειρίζονται και παραχωρούν για αξιοποίηση στον κάθε ενδιαφερόμενο.

Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να  με εκβιάσει ή να με πιέσει για να μου δώσει χρήματα, όσο πολλά και αν διαθέτουν οι τράπεζες. Η απόκτηση του πλούτου περνά πάντοτε μέσα από τις προσωπικές μας επιλογές και αποφάσεις, και έχουν το ανάλογο κόστος και τις αντίστοιχες συνέπειες.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός παρομοίασε την βασιλεία του με άνθρωπο έμπορο ο οποίος έσπευδε καθημερινά να αναζητήσει τα πολύτιμα εμπορεύματά του, από τα οποία θα πλούτιζε, με προσωπικό κόπο και κινδύνους για την ήδη υφιστάμενη περιουσία του. Χωρίς προσωπικό μόχθο και ατομικό κόστος, κανείς δεν πρόκειται να πλουτίσει, διότι ο πλουτισμός εάν δεν συνοδεύεται από την εμπειρία της απόκτησης, στο τέλος καταλήγει σε συμφορά και οπωσδήποτε δεν φέρνει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Ο πλούτος παραμένει ανενεργός μέχρι που ο άνθρωπος να τον αναζητήσει και να τον αξιοποιήσει.

Η σύνδεση με τον πάροχο ενέργειας και η τροφοδοσία μέσω της παροχής έχει κόστος. Δεν υπάρχει πάνω στη γη καμιά παροχή ενέργειας χωρίς κόστος, γιατί κάποιοι κοπιάζουν και πρέπει να αμειφθούν για τον κόπο τους. Είτε πρόκειται για ηλεκτρικό ρεύμα, είτε πρόκειται για καύσιμα, όλα υπόκεινται σε κόστος και μάλιστα ανάλογα με τα εισοδήματα και την κατανάλωση. Κανείς δεν παρέχει ενέργεια χωρίς αντάλλαγμα, διότι τότε ευτελίζεται η αξία της ενέργειας και οδηγεί σε σπατάλη, και ορατή και κατανοητή ζημία.

Για τον λόγο αυτό κάθε είδους παροχή στην οποία εμπλέκεται ο άνθρωπος είναι παροχή με αντικαταβολή, δηλαδή δεν μπορείς να πάρεις κάτι υπαρκτό χωρίς να καταβάλεις ένα αντίτιμο, ανάλογα με την κοινωνική κάθε φορά κατάσταση στην οποία βιώνεις την δική σου καθημερινότητα. Ο παράγοντας άνθρωπος κάνει την διαφορά. Διότι καθένας που εργάζεται στην παραγωγή πρέπει να αμειφθεί ανάλογα.

Υπάρχει μόνο η εξαίρεση που έχει σχέση με την ενέργεια που χορηγεί ο ίδιος ο δημιουργός, και όπου ο άνθρωπος δεν εμπλέκεται στην διαχείρισή του. Διότι, ο δημιουργός δεν έχει ανάγκη από κανέναν άνθρωπο και από κανένα στοιχείο της ζωής, διότι αυτός είναι ο δημιουργός και ο κύριος όλων των στοιχείων του κόσμου, συνεπώς η μόνη περίπτωση δωρεάν παροχής ενέργειας είναι, εάν εξασφαλίσει κάποιος πρόσβαση και σύνδεση μαζί του, όπως συμβαίνει πχ, με τα ηλιακά πάνελ για τα οποία καταβάλλεται μόνο το κόστος αγοράς και εγκατάστασης γιατί στο στάδιο αυτό εμπλέκεται πάλι άνθρωπος, ενώ στην συνέχεια η ενέργεια που παράγεται είναι χωρίς κανένα κόστος, πλην του κόστους συντήρησης για να κάνουν τα πάνελ καλά και αποτελεσματικά την δουλειά τους.

Ο πάροχος, εν προκειμένω ο δημιουργός, δεν μας “χρεώνει” με κανένα αντίτιμο, διότι είναι αφελές να προσφέρεις κάτι σε κάποιον  που είναι κύριος των πάντων και δεν έχει κανένα στοιχείο ανάγκη όπως έχουμε εμείς οι άνθρωποι. Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν στηρίζεται στην ανταποδοτικότητα, σαν να έχει ανάγκη ο δημιουργός να του ανταποδώσουμε κάτι, αλλά στοχεύει αποκλειστικά στον προσωπικό πλουτισμό του ατόμου ως προς τον τομέα της κατανόησης της αλήθειας των πραγμάτων του κόσμου, ορατών και μη ορατών.

Διότι, αυτή η κατανόηση και επίγνωση του ίδιου του δημιουργού είναι το ζητούμενο, προκειμένου ο άνθρωπος ως ανθρωπότητα αλλά πρωτίστως ως μια προσωπικότητα, να θέσει τον εαυτό του στην διαδικασία της λειτουργίας του έργου που έχει ετοιμάσει ο δημιουργός για τον καθένα άνθρωπο, διότι αυτό το χωρίς κόστος έργο αρέσει σε όλους, είναι καλό κοινωνικά, και είναι τέλειο, τόσο ως προς την ασφαλή και επαρκή λειτουργία της προσωπικής μας καθημερινότητας, όσο και στην προοπτική του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου και αιώνιου.