Η πλήρης διαθέσιμη ενέργεια ανήκει στον ίδιο τον δημιουργό και μόνο σε αυτόν. Κάθε άνθρωπος που αναζητά ενέργεια και δύναμη, εάν ενδιαφέρεται για την εξέλιξη και όχι μόνο για τις στιγμιαίες ή περιστασιακές ανάγκες, θα πρέπει να αναζητήσει την πηγή του ίδιου του δημιουργού, όπως δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός. Κάθε άλλη επιλογή θα έχει μεν αποτελέσματα, αλλά αυτά θα είναι βραχύβια, δηλαδή για λίγο χρόνο ή θα καλύψουν μερικώς τις ανάγκες. Η μόνη ριζική επιλογή είναι η αναζήτηση και η κατανόηση της σχέσης με τον ίδιο τον δημιουργό, από τον οποίο κάθε δημιούργημα έχει προκύψει με άμεσο ή έμμεσο και διαχρονικό τρόπο.

Όποιος, λοιπόν, επιθυμεί να συνδεθεί με τον κεντρικό πάροχο-δημιουργό της ενέργειας και από αυτόν να αντλεί δύναμη για τις ατομικές του ανάγκες μέσα στην καθημερινότητα, θα πρέπει να καταφύγει στην διδασκαλία του Χριστού, διότι, μόνο αυτός τελειοποίησε και εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια την προσέγγιση του δημιουργού. Όλοι προσφέρουν ενέργεια, αλλά η διάρκεια και η ποιότητά της δεν ανταποκρίνεται πάντοτε στις ανθρώπινες και ατομικές μας ανάγκες. Ο Χριστός, κατά την ανθρώπινη παρουσία του, εξήγησε τους τρόπους, τόσο για την προμήθεια της αναγκαίας δύναμης κάθε ατόμου, όσο και τους τρόπους προστασίας αυτής της δύναμης που έχει ήδη αποκτηθεί.

Διότι, το σώμα δεν ενεργεί αυτόματα μόνο, αλλά πίσω του βρίσκεται η θέλησή μας και η ατομική μας σοφία και σύνεση, ώστε να ξέρουμε το καλό, αλλά να μπορούμε και να το πράξουμε, με τρόπο που θα φέρει τα αποτελέσματα που πρέπει να προκύψουν, προσθέτοντας όρους και τρόπους προστασίας των ατομικών μας πολύτιμων πραγμάτων του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και της θέλησης, όπως κάνουμε όλοι για την προστασία του δικού μας σώματος.

Ο Χριστός δεν παραπλάνησε κανένα, αλλά δίδαξε τους τρόπους μιας καλύτερης καθημερινότητας, κάτι που δεν είναι απαραίτητα πάντα δεδομένο, αλλά και τους τρόπους βελτίωσης αυτής της καθημερινότητας με το βλέμμα στο μέλλον, το ατομικό και το κοινωνικό. Κάθε λεπτομέρεια περιγράφεται μέσα στην διδασκαλία του, όπως μας την παρέδωσαν οι αυτόπτες μάρτυρες της επίγειας ζωής του. Και όποιος ενδιαφέρεται να την εφαρμόσει στην ατομική του καθημερινή συμπεριφορά, δεν έχει παρά να αρχίσει να διαβάζει όσα εκείνοι οι πρώτοι μαθητές του μας έχουν παραδώσει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.

Σε άλλες διδασκαλίες υπάρχουν πολύτιμες πληροφορίες, ωστόσο η διδασκαλία του Χριστού είναι κατάλληλη για τον κάθε ενδιαφερόμενο, και περιέχει στοιχεία μακρόχρονης πρόβλεψης παροχής δύναμης και ενέργειας, η οποία εκτείνεται από την βιώσιμη ατομική καθημερινότητα, έως το τέλος του υπαρκτού κόσμου που όλοι γνωρίζουμε. 

Η προσωπική μας καθημερινότητα είναι απόλυτα εξαρτημένη από την δύναμη που υπάρχει στο σώμα, όσο καιρό ζούμε πάνω στη γη. Χωρίς αυτή την δύναμη, δηλαδή την πρόσληψη τροφών και αέρα που μετατρέπουν τα συστατικά τους σε ενέργεια και στη συνέχεια σε δύναμη, δεν υπάρχει ζωή. Και αυτό για μεν το σώμα είναι κοινή ατομική εμπειρία για όλους τους ζωντανούς, άσχετα εάν εμείς παραβλέπουμε αυτή την πραγματικότητα, καθώς τρέχουμε για την καθημερινή επιβίωση, ανεξάρτητα από τον πλούτο που μπορεί να διαθέτει κάποιος.

Αυτό, ωστόσο, είναι το μισό, ή ένα τμήμα της ανάγκης που έχουμε. Διότι, το φυσικό μας σώμα δεν κινείται αυτοβούλως – δεν ξέρω κάποιον υγιή να κινείται χωρίς την θέληση και την δική του σκέψη και απόφαση – αλλά προαπαιτείται η επιθυμία και η βούληση, ακολουθεί η σκέψη και οι υπολογισμοί, για να έρθει κατόπιν η φυσική κίνηση και ενέργεια του σώματος. Άρα, η ενέργεια που απαιτείται για την θέληση και την σκέψη, δηλαδή τις λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου, δεν προέρχεται από τις τροφές, αλλά προέρχεται από τις αισθήσεις, δηλαδή, την ακοή, όραση, αφή, όσφρηση και γεύση, οι οποίες δεν τροφοδοτούν το φυσικό  σώμα – αυτό κάνουν οι τροφές και ο αέρας – αλλά τον εσωτερικό μας κόσμο, των αισθημάτων και της αντίληψης της αλήθειας που μας περιβάλλει κάθε στιγμή.

Και αυτό είναι το κρίσιμο σημείο στην απλή καθημερινότητα. Θεωρούμε ότι οι τροφές και ο αέρας, αφού τρέφουν και συντηρούν το σώμα, αυτόματα καλύπτουν και τις ανάγκες του εσωτερικού κόσμου, ενώ αυτό είναι αδύνατο, εάν δεν υπάρχει η θέληση και η αίσθηση της γύρω πραγματικότητας της αλήθειας των πραγμάτων που διαχειριζόμαστε. Διότι, το σώμα ως φυσική ύπαρξη, δεν λειτουργεί σε κανένα επίπεδο – ακόμη και στα απλούστερα της καθημερινότητας – εάν δεν συνυπάρχει και συλ-λειτουργεί με τον έσω άνθρωπο, δηλαδή τις σκέψεις, την θέληση και τις  προσωπικές αποφάσεις. Αυτά καθορίζουν τον σκοπό, τον τρόπο και τον χρόνο κάθε πράξης του ατόμου, ακόμη και όταν γύρω του υπάρχουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι με αντίστοιχες ανάγκες και κινήσεις.

Και ο Χριστός έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, λέγοντας μην κρίνετε μόνο τους άλλους – μέσα στην δική σας συνείδηση αλλά και εις επήκοον άλλων – αλλά ερευνήστε τον εαυτό σας, και προσέξτε τις βαθύτερες σκέψεις και επιθυμίες σας. Διότι, αυτές θα σας σύρουν στο δικό τους δρόμο. Και εάν αυτός ο δρόμος σε φέρει σε περιπέτειες και αδιέξοδα, τότε δεν φταίνε οι γύρω άνθρωποι, αλλά η ευθύνη είναι ατομικά δική σου. Διότι, κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την θέληση και τις αποφάσεις, όταν αυτές λαμβάνονται και λειτουργούν στον ατομικό σας εσωτερικό κόσμο, τον οποίο καλείστε να ανακαλύψετε και να προστατέψετε από τις επιρροές των γύρω, διατηρώντας το αυτεξούσιον για τις δικές σας επιλογές και αποφάσεις. 

Ακούγοντας ή διαβάζοντας κάποιος την διδασκαλία του Χριστού παίρνει δύο πράγματα. Πρώτον γνώση και δεύτερον δύναμη. Η γνώση είναι ένα προϊόν που μένει μέσα στην συνείδηση του ατόμου, όταν αποφασίσει να διαβάσει και να εφαρμόσει αυτή την διδασκαλία στην ατομική του καθημερινότητα, και όχι μόνο στην εκκλησιαστική του πρακτική.

Η δύναμη είναι φυσικό παράγωγο των λόγων της διδασκαλίας, διότι, όπως εξηγεί στην επιστολή προς Ρωμαίους ο Απόστολος, “το Ευαγγέλιο είναι δύναμη θεού προς σωτηρία σε καθένα που πιστεύει”. Και αυτό σημαίνει ότι καθένας που πιστεύει και εφαρμόζει στην ατομική του καθημερινή ζωή την διδασκαλία του Χριστού, παίρνει την ανάλογη προς τις ανάγκες και την ικανότητά του δύναμη, προκειμένου η πίστη του να μην είναι θεωρία μόνο, αλλά να μπορεί να παράγει και πρακτικά αποτελέσματα, τα οποία οι άλλοι μπορεί να μην τα βλέπουν άμεσα, όμως τα παράγωγα της πίστης θα φανούν αργότερα, στον κατάλληλο καιρό για την οικοδομή, τόσο του πιστεύοντος, όσο και των γύρω του.

Διότι, η δύναμη του δημιουργού, όπως εφαρμόστηκε και αποκαλύφθηκε στην περίπτωση της Ανάστασης του Χριστού, δεν είναι δύναμη μηχανική, δεν είναι δύναμη χημική, δεν είναι δύναμη μαγική, αλλά φέρνει τα αποτελέσματα που προβλέπονται για τον καθένα που πιστεύει και εφαρμόζει την διδασκαλία του Χριστού στον κατάλληλο χρόνο μέσα στην προσωπική πρακτική του καθημερινότητα. Και μπορεί οι γύρω να μην βλέπουν θεαματικά αποτελέσματα, θαύματα και τέρατα, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι θα υπάρξουν τα προβλεπόμενα αποτελέσματα στον κατάλληλο καιρό, σύμφωνα με το σχέδιο του δημιουργού.

Άλλωστε, οι σχεδιασμοί και οι αποφάσεις των μεγάλων πραγμάτων της ζωής, δεν ταυτίζονται χρονικά με την εμφάνιση των αποτελεσμάτων, όπως κάθε οικοδομή που μελετάται και σχεδιάζεται, δεν κατασκευάζεται ταυτόχρονα με την μελέτη και το σχεδιασμό, αλλά η κατασκευή έρχεται όταν, από την μια ολοκληρωθεί η κάθε επιμέρους μελέτη, και από την άλλη όταν έρθει ο κατάλληλος χρόνος για να είναι χρήσιμη η οικοδομή αυτή. Με αυτή την απλή λογική κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον δημιουργό και στο δικό του έργο, περιμένει τα αποτελέσματα στον χρόνο που έχει επιλέξει ο ίδιος ο δημιουργός και όχι όταν οι άνθρωποι χειροκροτούν.

Διότι, ο έπαινος των ανθρώπων είναι χρήσιμος για να κατανοούμε την ορθή πορεία της ατομικής μας ζωής, αλλά ο έπαινος του θεού έρχεται όταν ολοκληρώνεται το ατομικό μας έργο πάνω στη γη, και φαίνεται ο τελικός σκοπός και η ατομική επιτυχία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα χειροκροτήσουν και το σχέδιο του δημιουργού,  για το οποίο – κατά κανόνα – έχουμε πλήρη άγνοια. 

Η διδασκαλία του Χριστού δεν έχει κενά και μυστήρια. Αντίθετα, επιλύει μυστήρια και γεφυρώνει τα κενά που έχουμε, καθώς η ζωή μάς δίνει αφορμές για σκέψεις και προβληματισμούς μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Το κύριο χαρακτηριστικό της δικής του διδασκαλίας είναι η “εξήγηση”, δηλαδή όσων ήταν μέχρι τότε “μυστήρια”, και αυτή η εξήγηση είναι μια διαχρονική πλατφόρμα που δίνει απαντήσεις σε κάθε αναζητητή της προσωπικής αλήθειας των πραγμάτων της ζωής και του κόσμου.

Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν αφορά μόνο τον Κλήρο και τους θεολόγους, αλλά – προφανώς – αφορά κάθε ζωντανό άνθρωπο για όσο καιρό πειραματίζεται και βιώνει την ατομική του καθημερινότητα. Εκείνος έθιξε τα κοινωνικά προβλήματα – αδικία, μίσος, κλπ – αλλά επικέντρωσε τον ενδιαφέρον του στην μεταμόρφωση της ατομικής και προσωπικής ζωής κάθε ανθρώπου που ενδιαφέρεται να πάρει απαντήσεις για όλα τα κοινωνικά “γιατί”, μέσα όμως από το προσωπικό του χαρτοφυλάκιο. Διότι, καθένας έχει τον δικό του “κόσμο” των εμπειριών και των γνώσεων, άρα καθένας καλείται πολύ προσωπικά και ατομικά να κατανοήσει τις αρχές της διδασκαλίας του δημιουργού, προκειμένου αυτές οι γνώσεις και εμπειρίες – δικές του αλλά και των άλλων – να τον οδηγούν σε μια βελτιούμενη ατομική καθημερινότητα, έξω και πέρα από το ατομικό και κοινωνικό του παρελθόν.

Διότι ο Χριστός, δεν κατάργησε το παρελθόν και δεν καταράστηκε κανένα, αλλά υπέδειξε τον δρόμο και τον τρόπο που ο ενδιαφερόμενος θα αποδεσμεύεται σταδιακά από τις όποιες αγκυλώσεις του ατομικού και κοινωνικού του παρελθόντος, και θα οδηγείται σε μια νέα πραγματικότητα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και επαίνους εκ μέρους των άλλων. Η ατομική μας ζωή κυριαρχείται από την διάθεση για προβολή και έπαινο, αλλά αυτό πρέπει να είναι δεύτερο. Το πρώτο παραμένει η διαχρονική δικαιοσύνη των πράξεων και των λόγων κάθε ατόμου που διαθέτει ευαίσθητη και όχι καυτηριασμένη  – νεκρή  συνείδηση.

Διότι, η κρίση και η ανταπόκριση του δημιουργού δεν έχει μόνο τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά έχει και ένα πολύ πιο μακρινό ορίζοντα, όπου οι πράξεις και τα λόγια των ανθρώπων που κατοικούν πάνω στη γη κάθε στιγμή, να είναι ορθά τοποθετημένα μέσα στο δικό του διαχρονικό σχέδιο. Και μόνο αυτή η οπτική μπορεί να προσφέρει ανακούφιση και ταπεινότητα, αφού η κρίση και οι απαντήσεις δεν αναμένονται μόνο από τους σύγχρονους ανθρώπους, αλλά έχουν αντοχή μέσα στον χρόνο, διότι δεν είναι μόνο ανθρώπινη ικανότητα, αλλά είναι και λόγια και πράξεις σύνεσης, οι οποίες θα αποδώσουν καλούς καρπούς και στο μέλλον, ατομικό και κοινωνικό, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο.

Οι καθημερινές μας ανάγκες χωρίζονται σε δύο – μόνο – κατηγορίες. Είναι οι ανάγκες για την συντήρηση του σώματος (τροφές και αέρας) και είναι οι ανάγκες του εσωτερικού μας κόσμου, της ψυχής, των συναισθημάτων και της σκέψης, με τα οποία λειτουργεί το σώμα μας παίρνοντας τις ανάλογες εντολές από το νου και την συνείδησή μας. Αυτές οι δύο κατηγορίες, του σώματος και του εσωτερικού μας κόσμου, συνυπάρχουν και συνεργάζονται μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα, και τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας είναι η ποιότητα της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Και εδώ υπάρχουν δύο κατηγορίες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πρώτον το φυσικό μας περιβάλλον – όλοι ζούμε πάνω στον ίδιο πλανήτη – και δεύτερον το κοινωνικό μας περιβάλλον, δηλαδή οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή και επηρεάζει ο ένας τον άλλον. Μάλιστα, στον 21ο αιώνα, αυτή η επίδραση πάνω μας είναι πρωτόγνωρη, διότι έρχονται σε μάς πληροφορίες από τα πέρατα του κόσμου σε άμεσο χρόνο, με αποτέλεσμα η επίδραση πάνω μας να είναι ισχυρή. Και αυτό είναι ένα σύγχρονο πρόβλημα όλων των ανθρώπων, διότι μας επηρεάζουν πράγματα που είναι πολύ μακρινά στην πραγματικότητα, άρα απαιτείται προσοχή σε αυτόν τον τομέα του κοινωνικού μείγματος.

Αυτός είναι και ένας ισχυρός λόγος να κατανοήσουμε και να βάλουμε σε εφαρμογή την διδασκαλία του Χριστού, διότι αυτό αποτελεί μια πολύ προσωπική πραγματικότητα – κανείς δεν έχει τις ίδιες ανάγκες την ίδια στιγμή με κάποιον άλλον – και καθένας καλείται να λάβει την προσωπική ευθύνη της ανακάλυψης και κατανόησης της δικής του διδασκαλίας. Διότι, εκείνα τα οποία μάθαμε στο παρελθόν ήταν πολύτιμα, αλλά οι καιροί αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν, και καθένας καλείται να επικαιροποιεί τις επαφές του με την ατομική του πραγματικότητα και να εφαρμόζει την διδασκαλία μέσα στα δικά του – αλλά βελτιούμενα – μέτρα, ώστε ο ίδιος να ανακουφίζεται από τα αδιέξοδα και την αδυναμία ανεξάρτητα από το τί μπορεί να συμβαίνει γύρω του.

Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν δίνει μόνο ελπίδα, αλλά ικανοποιεί και την προσωπική καθημερινότητα, ώστε από τη μια να υπάρχει μια ισορροπημένη πραγματικότητα, αλλά από την άλλη να καλλιεργείται και η πίστη στο μέλλον που θα έρθει χωρίς να το θέλουμε. Ο Χριστός δεν δίδαξε ουτοπίες και φαντασίες, αλλά ζήτησε από τους ενδιαφερόμενους να κατανοήσουν, καθένας για λογαριασμό του, τις αλήθειες της ζωής, ώστε ο ενδιαφερόμενος να έχει σήμερα τα αναγκαία, αλλά και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον.