Η επαύξηση και διατήρηση της ενέργειας που απαιτείται για την ισορροπία και ανάπτυξη του εσωτερικού μας κόσμου, είναι προσωπική ευθύνη κάθε ώριμου ανθρώπου. Και επειδή αυτό είναι αυτονόητο, ο ίδιος ο Χριστός μερίμνησε, μέσα από μια απλή παραβολή καθημερινής λειτουργίας του φυσικού κόσμου, την παραβολή του σπορέα, να μας δώσει το βαθύτερο μάθημα, τόσο για την έναρξη της παροχής ενέργειας, όσο και για την διατήρηση της ομαλής σχέσης με τον πάροχο, ώστε η καθημερινότητα να έχει αποτελέσματα καρποφορίας.

Η αγαθή μας συνείδηση, η οποία δέχεται την διδασκαλία του Χριστού, τον λόγο της δικής του διδασκαλίας, είναι ο αγρός. Κατά συνέπεια, όλα μέσα στην συνείδησή μας θα λάβουν χώρα, όλα εντός μου θα ενεργηθούν. Για όλα τα θέματα, ο τόπος, η αφετηρία, η βάση, θα βρίσκεται σε όλη την διάρκεια του βίου μου μέσα μου, χωρίς κανείς άλλος να έχει πρόσβαση στον προσωπικό μου αυτόν χώρο.

Αυτή η εξήγηση του Χριστού είναι η πληρέστερη, ακριβώς, γιατί δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Μέσα, στον εσωτερικό χώρο της προσωπικής μας ζωής κυοφορούνται τα πάντα: οι σκέψεις, οι προθέσεις, η κριτική μας, η χαρά και το μίσος, η ελπίδα και η αβάσταχτη απελπισία, και μυριάδες άλλες καταστάσεις που μόνον καθένας γνωρίζει προσωπικά. Άρα, αυτό τον χώρο έχουμε στην δική μας ευθύνη. Τόσο για το τι σπέρνουμε, τι καλλιεργούμε στην καθημερινότητα μέσα μας, όσο και το πώς τον προφυλάγουμε από τις επιθέσεις των εξωτερικών παραγόντων, όπως προστατεύουμε και κάθε πολύτιμο για μας πράγμα της ζωής μας: από τα χρήματα μέχρι τους οικείους μας.

Σε αυτόν τον απόλυτα προσωπικό μας χώρο έρχεται να καθίσει και η σπορά του λόγου της διδασκαλίας του Χριστού. Αν βρει καλό έδαφος, αγαθή συνείδηση, τότε ο λόγος θα αρχίσει να αναπτύσσεται, και, αν δεν γίνουν λάθη και παρανοήσεις στην διδασκαλία, σύντομα θα αρχίσει και η μεταμόρφωση του φυσικού προσώπου. Μια μεταμόρφωση που δεν είναι στιγμιαία, αλλά είναι σταθερά αυξανόμενη, έχει διάρκεια όση και όλη η ζωή μας, και σταδιακά από την νηπιακή απλότητα θα μας φέρει στην ωριμότητα της ανακάλυψης του ίδιου του δημιουργού, της εξερεύνησης των δικών του πηγών ενέργειας, της κατανόησης των χαρακτηριστικών του άρχοντα.

Χαρακτηριστικά με τα οποία όλοι οι άνθρωποι είμαστε εφοδιασμένοι, αλλά θα πρέπει να τα ανακαλύψουμε, να τα καλλιεργήσουμε, για να αποκαλυφθεί το στοιχείο του άρχοντα μέσα στην καθημερινή μας συμπεριφορά. Και φυσικά, όλα αυτά προϋποθέτουν μια ασφαλή σύνδεση με τον πάροχο της ενέργειας της ζωής, μιας δύναμης που ενεργήθηκε στο πρόσωπο του Χριστού και τον ανέστησε από τους νεκρούς.

Αυτή η παροχή ενέργειας, αυτή η σύνδεση με την πηγή, είναι το ατομικό δώρο του δημιουργού σε κάθε φυσικό πρόσωπο: η πίστη στην ύπαρξη και λειτουργία της ενέργειας του δημιουργού μέσα στην προσωπική μας καθημερινότητα. Η αποδοχή, και η καλλιέργεια αυτής της αλήθειας είναι η βάση για την εξέλιξη του φυσικού προσώπου σε μια προσωπικότητα που μεταμορφώνεται καθημερινά με την δύναμη της δικής του ενέργειας, προς την τελειότητα του ίδιου του δημιουργού.

Όσο περνούν τα χρόνια της ατομικής μας ζωής, τόσο κατανοούμε και πράγματα, τα οποία νωρίτερα δεν ήταν κατανοητά. Είτε γιατί δεν είχαμε εμείς ωριμάσει, είτε γιατί οι παράμετροι που απαιτούνται για την κατανόηση, δεν ήταν ακόμη γνωστοί στο σύνολό τους. Και αυτό αποτελεί ένα κριτήριο για την προσωπική μας πορεία προς την ωριμότητα.

Ο χρόνος, δηλαδή, δεν είναι άσχετος παράγοντας, αλλά είναι ο ισχυρός παράγοντας. Όχι ως μεταφυσική έννοια, αλλά ως αδήριτη πραγματικότητα. Διότι, μέσα στα δικά του πλαίσια συντονίζονται όλες οι παράμετροι, για να υπάρξει η εξέλιξη και η φυγή προς τα εμπρός. Αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο ο Χριστός όσο και οι μαθητές του αργότερα, τόνιζαν την αξία της αξιοποίησης του χρόνου, τον οποίο καθένας έχει στην προσωπική του διάθεση. Δεν είναι απέραντα τα χρόνια της ζωής μας, άρα, καθένας καλείται μέσα σε αυτά τα χρονικά πλαίσια να κατακτήσει την απαιτούμενη γνώση και εμπειρία για το δικό του μέλλον.

Και επειδή η γνώση σε αναλογία με την άγνοια είναι ασύμμετρες – γνώση 4,9%, άγνοια 95,1% – είναι προφανές ότι έχουμε μεγάλο έργο να κάνουμε σχετικά με την ωρίμανση και την κατανόηση. Από την μια του φυσικού κόσμου, όχι μόνον ως περιγραφή αλλά και ως περιεχόμενο, και από την άλλη του εσωτερικού και μη ορατού κόσμου, τον οποίο καθένας διαθέτει και κουβαλά, όχι ως φορτίο στην πλάτη αλλά ως εφόδιο, τμήμα και προϋπόθεση της φυσικής του ύπαρξης μέσα στο σώμα του. Και αυτό προφανώς είναι πιο σύνθετο από τον μετρήσιμο φυσικό κόσμο, διότι ακόμη δεν διαθέτουμε όργανα μέτρησης των παραμέτρων αυτού του μη ορατού κόσμου.

Και εδώ έρχεται η διδασκαλία του Χριστού να θεμελιώσει μια νέα ισχυρή και αποκλειστική παράμετρο για την προσωπική κατανόηση αυτών των μη ορατών παραμέτρων. Το νέο στοιχείο που φέρνει στην επικαιρότητα η διδασκαλία του Χριστού είναι η πίστη, το όργανο που όλοι έχουμε μέσα μας, και με αυτό λειτουργούμε στην καθημερινότητα. Όχι ως αντικείμενο πίστης, αλλά ως μοναδικό εφόδιο, το οποίο μπορούμε να αξιοποιούμε για την κατανόηση και ρύθμιση της ατομικής μας κοινωνικής συμπεριφοράς, σε σχέση με τον μη ορατό ακόμη κόσμο, στον οποίο όλοι κινούμαστε, άσχετα αν δεν είναι εύκολα αντιληπτό.

Η ανάλυση που μπορούμε να κάνουμε όλοι μέσα από την ατομική μας συμπεριφορά στην καθημερινότητα, αποδεικνύει ότι όλοι διαθέτουμε αυτό το όργανο της πίστης και με αυτό σχεδιάζουμε και υλοποιούμε κάθε μικρή ή μεγάλη πράξη της καθημερινότητας. Κανείς δεν χρησιμοποιεί άλλο όργανο για να οργανώσει την ζωή του πλην της πίστεως. Όχι γιατί πιστεύω ή δεν πιστεύω στην Παναγία, αλλά γιατί αυτό το όργανο δίνει την ικανότητα να βλέπουμε και να ελέγχουμε πράγματα που δεν είναι ορατά μέσα από τα φυσικά μας μάτια. Και μπορεί στην καθημερινότητα να μην γίνεται συνείδηση το έργο που επιτελεί αυτό το όργανο στην ατομική μας ζωή, ωστόσο, η φυσική παρουσία του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα λογικό άνθρωπο.

Από τους σχεδιασμούς μας για την επόμενη μέρα – πιστεύουμε ότι αύριο θα είμαστε εδώ και τα πράγματα θα κυλίσουν μέσα στις γνωστές μας παραμέτρους – μέχρι τις εμπορικές μας κινήσεις που πιστεύουμε ή υπολογίζουμε ότι θα μας φέρουν πλούτο και όχι ζημία, όλα λειτουργούν γιατί αυτό το όργανο υπάρχει μέσα μας, και θεμελιώνει την ικανότητα να βλέπουμε και να ελέγχουμε πράγματα που δεν είναι ορατά με τα φυσικά μας μάτια. Αυτό το όργανο μας συνδέει ως άγκυρα με τον δημιουργό και τις δικές του πηγές ενέργειας, αρκεί ο ενδιαφερόμενος να απλώσει το χέρι και να ρίξει την δική του άγκυρα ως σταθερό παράγοντα σύνδεσης με την πηγή της δυνάμεως, η οποία ενεργείται μέσα από τις πηγές και τις διαδικασίες που όρισε με λογικό τρόπο ο ίδιος ο δημιουργός.

Το μεγάλο πρόβλημα με τους παρόχους είναι ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς, σε τι ποιότητα, δηλαδή, μας παρέχουν όσα υπόσχονται. Διότι άλλο είναι το περιγραφικό και άλλο το περιεκτικό. Με το περιγραφικό ορίζεται ένα κέλυφος, ενώ με το περιεκτικό καθορίζονται τα ουσιώδη ζητήματα που περιλαμβάνει η παροχή ενέργειας και η διαδικασία της διαρκούς ροής. Αυτά είναι κρίσιμα ζητήματα στην καθημερινότητα – όλοι αναζητούμε τον ασφαλέστερο πάροχο με τις μεγαλύτερες εγγυήσεις – και, φυσικά, η προσωπική έρευνα είναι το κυρίαρχο στοιχείο, διότι την τελική απόφαση για την προτίμησή μας δεν την παίρνει κάποιος άλλος, αλλά εμείς προσωπικά, άρα, εμείς έχουμε και την ευθύνη των επιλογών μας.

Και, φυσικά, όταν ερχόμαστε στα θέματα του μη ορατού κόσμου, εκεί το ζήτημα είναι ακόμη πιο περίπλοκο, διότι εκτός από την αναγκαία ερευνητική μας προσπάθεια, απαιτείται και μια παιδεία, μια εμπειρία για την κατανόηση των ζητημάτων που αναζητούμε την λύση. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός δεν μας πέταξε ένα χαρτί με τις εντολές του, αλλά κάθισε μαζί μας για χρόνια, προκειμένου να μας διδάξει τον τρόπο της επαφής με την πηγή, αλλά και τους τρόπους που η επαφή με τον πάροχο της ζωής να παραμένει ενεργής και προστατευμένη από τις επιθέσεις των κλεπτών και των ληστών.

Μετά από μακρά περίοδο διδασκαλίας και εμπειριών, υπέδειξε στους τότε μαθητές του, – αυτούς που τον ακολουθούσαν και είχαν αντιληφθεί την αξία της δικής του προσέγγισης των εξηγήσεων για τον δημιουργό – την πηγή της ζωής και τον τρόπο που θα πρέπει αυτή η πηγή και ο σύνδεσμος μαζί της να παραμένουν στην πρώτη γραμμή της προσωπικής μας φροντίδας σε ημερήσια βάση: να ζούμε αξιοποιώντας τον προσωπικό μας χρόνο, εξαγοραζόμενοι τον καιρό, γιατί οι ημέρες και οι ώρες είναι πονηρές, και κάποιος κλέφτης μπορεί να αφαιρέσει πολύτιμα στοιχεία από τον εσωτερικό μας κόσμο ή να προκαλέσει ζημία στην σύνδεσή μας με τον πάροχο της ζωής.

Διότι δεν αρκεί να ξέρω τον πάροχο, αλλά πρέπει να αποκτήσω και την εργασιακή εμπειρία μαζί του, ώστε, από την μια να είμαι σε θέση να εκτιμώ ορθά τις αξίες της ζωής – και όχι μόνον κατά το συμφέρον που μπορεί να είναι και στιγμιαίο ή απατηλό – αλλά από την άλλη και να κατανοώ τους κινδύνους που προέρχονται από τους κλέφτες και τους ληστές. Το “εν πνεύματι και αληθεία” δεν είναι μια θεωρητική μόνο υπόδειξη, αλλά είναι και ένα περιεχόμενο που έχει ανάγκη έρευνας και πείρας από την σταδιακή εφαρμογή του.

Οι εικόνες του φυσικού κόσμου των παραβολών, οι λειτουργίες της ζωής όπως είναι κατανοητές από τις εικόνες του φυσικού μας κόσμου, όλα αυτά αποτελούν την αφετηρία για την δική μας εσωτερική εξέλιξη: πατώντας σταθερά στην αλήθεια και την σαφήνεια της δημιουργίας, να προχωρήσουμε σε κατανόηση των αξιών της ζωής, παρούσας και μέλλουσας, μέσα από την ανακάλυψη των δημιουργικών δυνάμεων που ενεργούνται, όχι μόνον μέσα στον φυσικό κόσμο, αλλά και στον εσωτερικό και ατέρμονα προσωπικό μας κόσμο. Έναν κόσμο του οποίου αγνοούμε το περιεχόμενο και την αξία, αρκούμενοι μόνον στο κέλυφος, στην περιγραφή, και μη αναζητώντας το περιεχόμενο της δύναμης της δικής του ατέρμονης ενέργειας.

Η προέλευση της ενέργειας και ο τρόπος που αυτή διοχετεύεται μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο είναι κρίσιμο θέμα. Από την μια, διότι η πηγή προέλευσης εγγυάται και την καθαρότητα και αρτιότητα των προδιαγραφών, και από την άλλη, η σκοπιμότητα της χορήγησης της ενέργειας πρέπει να ελέγχεται ως προς τον τελικό σκοπό του παρόχου.

Αυτές οι δυο παράμετροι απασχόλησαν κατά κύριο λόγο την διδασκαλία του Χριστού όλη την περίοδο της εδώ παραμονής του. Από την μια προσπάθησε να μας εξηγήσει με όρους κατανοητούς την πηγή, τον πατέρα, ήτοι εκείνον που δημιούργησε τον κόσμο και όλα όσα βρίσκονται μέσα σε αυτόν, και από την άλλη ότι στόχος της δικής του παροχής δεν είναι η κακή ποιότητα ή η στέρηση, αλλά η αφθονία της δικής του ενέργειας, η οποία, μάλιστα, είναι και χωρίς καταβολή αντιτίμου. Και φυσικά αυτό αντίκειται στους νόμους του κόσμου, όπου όλοι έχουμε συνηθίσει να καταβάλλουμε μεγάλο κόστος για τα πολύτιμα – έστω και προσωρινά – πράγματα.

Κρίσιμο, ωστόσο, θέμα παραμένει ο έλεγχος, όχι μόνον των πηγών αλλά και της ενέργειας που διοχετεύεται μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο, δεδομένου ότι κάποιοι επιβουλεύονται αυτή την καθαρότητα και την αφθονία που μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός. Μέσα από την απάτη, την επιθυμία της εξαπάτησης και όχι την εξακρίβωση της αλήθειας, πολλά και δυσάρεστα μπορεί να συμβούν κατά την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με των δικών του προδιαγραφών ενέργεια και όχι των τυχόντων και ανωνύμων, των οποίων τα συμφέρονται δεν είναι πάντοτε διακριτά.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού είναι η πιο πολυδιαβασμένη, ακριβώς, γιατί οι κίνδυνοι νόθευσης είναι υπαρκτοί και ο εχθρός έχει όνομα και συνεργάτες που κάνουν την δουλειά της νοθείας κατά την διαδρομή της ενέργειας μέχρι τον δικό μας προσωπικό αποδέκτη. Η βαρύτητα που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός στην ανάγκη να μένουμε στον λόγο του, στην δική του διδασκαλία, και να αναθεωρούμε προς το καλύτερο τις προοπτικές της καθημερινότητάς μας, είναι ο δείκτης της αξίας αυτής της ανόθευτης ενέργειας, η οποία ενήργησε και ανέστησε τον Χριστό από τους νεκρούς.

Άρα, στόχος της λειτουργίας αυτής της παροχής ενέργειας, δεν είναι μόνον η βελτίωση των συνθηκών της δικής μας καθημερινότητας, δηλαδή όλων των ανθρώπων επί γης, αλλά είναι και η πορεία προς την διάσταση που έδειξε ο Χριστός, δηλαδή την διάσταση της αιωνιότητας. Ενώ δηλαδή όλοι εμείς μεταφράζουμε την διδασκαλία του με όρους που αφορούν την δική μας καθημερινότητα, ο ίδιος στόχευε και στην εξήγηση της πορείας που φέρνει το άτομο που ενδιαφέρεται από το προσωρινό σήμερα στο αιώνιο παρόν.

Κάθε πτυχή της δικής του διδασκαλίας αποβλέπει στην κατανόηση αυτής της παραμέτρου: μέσα από το σήμερα και τις ενέργειες που εξασφαλίζουν το καλύτερο σήμερα, να κατανοήσουμε το μέλλον, να αντιληφθούμε τις δικές του δυνάμεις που διοχετεύονται μέσα από τα λόγια της δικής του διδασκαλίας και φτάνουν μέσα στην προσωπική μας συνείδηση και εκεί μετατρέπονται σε δυνάμεις που τροφοδοτούν το σώμα αλλά και τον ψυχικό μας κόσμο, απαλλαγμένες από την δολιοφθορά των ενεργειών της απάτης που κάποιοι εμπορεύονται.

Ο ρόλος της ενέργειας στην σύγχρονη καθημερινή ζωή είναι απόλυτα κατανοητός και χρησιμοποιείται από κάθε άνθρωπο επί γης. Εκείνο που δεν είναι κατανοητό, και δεν αναζητούμε, είναι ο πάροχος της ενέργειας, όχι μόνον της φυσικής αλλά και της επέκεινα της ορατής φύσης. Ενώ δηλαδή για το σώμα και τις απαραίτητες λειτουργίες του αφιερώνουμε όλη σχεδόν την δραστηριότητά μας, στον τομέα του εσωτερικού μας κόσμου, του μη ορατού κόσμου που λειτουργεί μέσα μας και παράγει την ποιότητα και το μέλλον, εκεί είμαστε φειδωλοί – ή ακόμη και φοβικοί – στις αναζητήσεις και στην κατανόηση λειτουργίας αυτών των πραγμάτων.

Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτές οι λειτουργίες, του εσωτερικού μας κόσμου, συντελούν σε υπερθετικό βαθμό και στην ομαλή λειτουργία των σωματικών μας λειτουργιών. Διότι, εκείνος που δέχεται αγάπη και συμπόνια, ειδικά με την εμπειρία του κορωνοϊού, δηλώνει ικανοποιημένος, περισσότερο από κάποιον άλλον που τα στερείται. Και μπορεί ο εσωτερικός μας πλούτος να μην φαίνεται και να μην προσδιορίζεται με κάποιο όργανο μέτρησης, όπως το νερό και οι άλλες παροχές – ευτυχώς γιατί θα πληρώναμε και γι’ αυτό κάποιον φόρο!, ωστόσο, είναι προφανές, και δεν απαιτείται καμιά διερεύνηση στο να αποδεχθούμε όλοι την ύπαρξη αυτού του κόσμου, του εσωτερικού μας κόσμου και των δικών του μη ορατών λειτουργιών.

Διότι για να δείξουμε αγάπη και συμπόνια – τυχαία τα παραδείγματα – θα πρέπει πρώτα να υπάρχουν μέσα μας, ενώ είναι προφανές ότι αυτά τα πολύτιμα στοιχεία της ζωής μας δεν αγοράζονται από το super market. Αντίθετα, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτά αναπτύσσονται και καλλιεργούνται μέσα μας, μέσα από άλλες λειτουργίες ζωής. Και μπορεί αυτές τις λειτουργίες που παράγουν αυτά τα αποτελέσματα, δηλαδή την απόκτηση και την αύξηση των εσωτερικών μας αρετών, να μην τις διδασκόμαστε σε κάποιο σχολείο, ωστόσο, όλοι αναγνωρίζουμε τα άτομα που διαθέτουν πλούσιο εσωτερικό κόσμο: όχι από το χρώμα και το μήκος των μαλλιών, αλλά από άλλες παραμέτρους της καθημερινότητας.

Και εδώ είναι ακριβώς το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού. Δεν μας είπε ότι πρέπει να γίνουμε καλύτεροι, αλλά μας υπέδειξε την πορεία και τις ενέργειες μέσα από τις οποίες ο εσωτερικός μας κόσμος γίνεται συνείδηση ατομική, αρχίζει να μας απασχολεί προσωπικά, και με τις προσωπικές μας επιλογές στην καθημερινότητα ανοίγει ο δρόμος για την καλλιέργεια αυτών των στοιχείων που έχουμε ανάγκη, για την αύξηση της ενέργειας στον εσωτερικό μας κόσμο.

Δεν μοίρασε χάπια αυτοματισμού ο Χριστός, αλλά περπάτησε, και εξήγησε στους ενδιαφερομένους, πώς να κατανοήσουν και να καλλιεργήσουν τον μη ορατό εσωτερικό κόσμο, ώστε να πληρωθούν με όλο το πλήρωμα του δημιουργού. Όχι μόνον δεν μοίρασε εύκολες συνταγές ο Χριστός, αλλά – ανάλογα και με την αξία των εσωτερικών λειτουργιών μας, της πίστης και της αρετής – μας έδωσε το δικό του παράδειγμα και τα δικά του λόγια διδασκαλίας, ώστε, ακολουθώντας αυτό τον στενό δρόμο και την στενή θύρα, να έχουμε εμπειρία των εσωτερικών μας εξελίξεων που μας μεταφέρουν από το ένα μέτριο στο επόμενο ποιο επαρκές για τις προσωπικές μας ανάγκες.

Ο Χριστός μας υπέδειξε τον πάροχο όλης της ενέργειας που έχουμε ανάγκη. Μας εξήγησε τον τρόπο που αυτό γίνεται στην καθημερινότητα, και τέλος μας εξήγησε τα μικρά μυστικά της τέχνης της πίστης. Εκείνου, δηλαδή, του εφοδίου που μας συνδέει με τον κεντρικό πάροχο, και η σύνδεση μαζί του μπορεί να είναι ασφαλής μέσα από τις δικές μας επιλογές στην καθημερινότητα.