Η αξία και σημασία της ενέργειας και της δύναμης που παράγεται από αυτήν είναι μια προσωπική καθημερινή εμπειρία για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς πάνω στη γη για κάθε στιγμή της ζωής τους. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον ζωτικό και απόλυτα ουσιαστικό ρόλο της δύναμης στην καθημερινή μας ζωή, γιατί αυτό σημαίνει πορεία προς τον θάνατο.

Και για μεν το σώμα όλοι πασχίζουμε κάθε στιγμή να είναι δυνατό και υγιές, αλλά όλοι ξέρουμε ότι το σώμα δεν λειτουργεί εάν δεν λάβει οδηγίες και εντολές από ένα εσωτερικό κόσμο, τον κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων. Και μπορεί αυτός ο κόσμος που λειτουργεί μέσα σε κάθε ζωντανό οργανισμό να μην είναι ορατός και περιγραπτός, ωστόσο, ο ρόλος του είναι καταλυτικός, διότι αυτός κατευθύνει – κατά κανόνα – τις κινήσεις και τις πράξεις του σώματος που είναι ορατές.

Δηλαδή, εκείνο που εμείς βλέπουμε είναι μια εκτελεστική εικόνα μιας εσωτερικής λειτουργίας του οργανισμού και όχι η λειτουργική της αφετηρία. Με λίγα λόγια, οι πράξεις δεν είναι η απαρχή, αλλά είναι το τελικό στάδιο μιας εσωτερικής λειτουργίας και διαδικασίας, την οποία καθένας οργανισμός πρέπει να προσέχει, ιδιαίτερα ο άνθρωπος. Διότι, λάθος σκέψεις και αντιλήψεις, είναι προφανές ότι θα οδηγήσουν και σε λάθος εκτιμήσεις και, κατά συνέπεια, και σε λάθος πράξεις που εμείς θα δούμε απ΄έξω.

Η ρίζα δηλαδή των πράξεών μας δεν είναι ορατή εξωτερικά. Διότι, καμία ρίζα δεν είναι ορατή εξωτερικά- ακόμη και στον φυτικό κόσμο – και καμία λειτουργία ενός οργανισμού δεν είναι παρατηρήσιμη από τρίτους. Αυτό που όλοι βλέπουμε είναι η τελική πράξη μιας πορείας που έχει ξεκινήσει από πολύ μακριά. Εμείς παίρνουμε τον καρπό του δέντρου, αλλά αυτός δεν δημιουργήθηκε εκείνη την στιγμή. Προήλθε μέσα από μια μακροχρόνια επεξεργασία μυριάδων λεπτομερειών και αποφάσεων χρήσης υλικών που είχαν προβλεφθεί να είναι σε εκείνη τη θέση για τις ανάγκες του δέντρου πολύ πριν το συγκεκριμένο δέντρο τις χρειαστεί, για να πάρουμε εμείς τον καρπό του για την δική μας επιβίωση.

Και αυτό ακριβώς συνιστά η διδασκαλία του Χριστού. Μη μένετε μόνο στην κατανάλωση των τροφών – κάτι που δεν μπορείτε να αποφύγετε, αλλά αναζητήστε τον δημιουργό που έχει σχεδιάσει όλο τον κόσμο, ώστε εσείς να βρίσκετε την καθημερινή σας ποσότητα για τις ανάγκες σας. Μην βλέπετε τον κόσμο μόνο κατά τα φαινόμενα, αλλά να αναζητάτε και τον δημιουργό του, ώστε να μαθαίνετε όλο και καλύτερα το δικό του το σχέδιο. Διότι, μέσα α’ αυτό το σχέδιο βρίσκεται και η δική σας ατομική πορεία, μια πορεία χωρίς τέλος, εάν επιδιώκετε να γνωρίζετε όλο και καλύτερα το έργο αλλά και τον ίδιο τον δημιουργό μέσα από το δικό του πρόγραμμα ζωής, καθημερινής και προοπτικής αιωνίου. 

Η ασφάλεια της παροχής ενέργειας που φτάνει στο σπίτι για τις δικές μας ανάγκες έχει ευθύνη. Από τη μια την επιλογή του παρόχου της ενέργειας, και από την άλλη, την διατήρηση της επαφής, ώστε η ενέργεια να μεταφέρεται με ασφάλεια μέχρι το σημείο που εγώ θα το χρειαστώ. Το έργο του παραγωγού είναι δικό του, ωστόσο το δικό μου το έργο δεν είναι έργο δικό του, παρά μόνον στην υπόδειξη της αιτίας του προβλήματος που μπορεί να έχει δημιουργηθεί και περιορίζει και καταργεί την ροή της ενέργειας, την οποία ο δημιουργός της παραγωγής την παράγει, αλλά εγώ δεν μπορώ να την αξιοποιήσω.

Και ενώ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και το εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας πρακτική, όταν πρόκειται για την ενέργεια που απαιτείται για το αυτοκίνητό μου και τα δεκάδες άλλα εργαλεία που χρησιμοποιούμε όλοι καθημερινά, όταν ερχόμαστε στην λειτουργία του εσωτερικού μας ανθρώπου, των σκέψεων και των συναισθημάτων, εκεί το αφήνουμε το θέμα στα αζήτητα, ενώ είναι προφανές ότι αυτός που ζημιώνεται δεν είναι ο παραγωγός, αλλά μόνον εγώ ως καταναλωτής.

Αυτή η αδιαμφισβήτητη αλήθεια που βιώνουμε όλοι καθημερινά, δηλαδή παραμελούμε τον έλεγχο για την καλή λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου, είναι και ο βασικός λόγος που παραμένουμε αδύναμοι μπροστά στις καθημερινές προκλήσεις που εμφανίζονται στον καθένα από το πουθενά και μας βρίσκουν απροετοίμαστους, χωρίς προστασία και εφόδια αντίστασης.

Ενώ, δηλαδή, όλα βρίσκονται δίπλα μας, εμείς δεν ξέρουμε να τα χρησιμοποιήσουμε, γιατί δεν μάθαμε και δεν δοκιμάζαμε στο δικό μας παρελθόν, να κατανοούμε και να κάνουμε χρήση των εφοδίων που έχει θέσει στην διάθεσή μας ο δημιουργός, ώστε η ζωή να μην είναι καθημερινή κόλαση με αδιέξοδα, αλλά να είναι υποφερτή και βελτιούμενη καθημερινά.

Και αυτός ήταν – και παραμένει – ο κύριος στόχος της διδασκαλίας του Χριστού σε μας. Η αποκάλυψη των δυνάμεων που διαθέτει ο δημιουργός για την προσωπική μας ζωή στην καθημερινότητα, αλλά και για τις προοπτικές του μέλλοντος. Εξήγησε, δηλαδή, ο Χριστός ότι οι δυνάμεις που παράγονται από την ενεργητική δύναμη του ίδιου του δημιουργού είναι στην προσωπική μας διάθεση, προκειμένου να αξιοποιούμε καθημερινά όσα εκείνος ως δημιουργός έχει προβλέψει, και μέσα από αυτή την καθημερινή χρήση να κατανοούμε τις απρόσμενες διαστάσεις της δυνάμεως του δημιουργού, οι οποίες δεν εξαντλούνται μόνο στις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά αποθηκεύονται στο πνευματικό cloud και για την ανάστασή μας στην προοπτική της αιωνιότητας.

Αυτή η γνώση και η καλλιέργεια δεν είναι κρυμμένη, αλλά είναι διαθέσιμη για τον καθένα που ενδιαφέρεται για το καλύτερο σήμερα, αλλά προσβλέπει και σε μια άλλη προοπτική διάσταση ζωής, αυτή που δοκίμασε πρώτος ο Χριστός και μας άφησε υπόδειγμα καθημερινής ζωής που οδήγησε και τον ίδιο στην Ανάστασή του.

Η σύγχρονη δυνατότητα της γνώσης είναι ένα νέο ιστορικό δεδομένο για όλη την ανθρωπότητα. Ποτέ τόσο μεγάλοι αριθμητικά πληθυσμοί δεν είχαν την δυνατότητα να κατακτήσουν το πλάτος και το βάθος των γνώσεων που διαθέτουμε εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα. Σε κάθε τομέα που μας ενδιαφέρει μπορούμε να γνωρίσουμε από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα θέματα και να σχηματίσουμε την προσωπική μας γνώση και άποψη.

Κανείς πλέον δεν περιορίζεται από εξωγενείς παράγοντες για να πλησιάσει γνώσεις που τον ενδιαφέρουν. Ιδιαίτερα ο ηλεκτρονικός κόσμος του ιντερνετ που δεν περιορίζεται από εθνικά σύνορα και φυσικά εμπόδια είναι μια λεωφόρος που μπορεί να μας οδηγήσει σε όλο το μήκος και πλάτος του δικού μας ενδιαφέροντος, και κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλει την δική του άποψη χωρίς την δική μας θέληση. Βλέπουμε και ακούμε ό,τι θέλουμε, μιλάμε με όποιον θέλουμε σε όλο τον κόσμο και μάλιστα με ελάχιστο κόστος, και αυτό που απομένει είναι η δική μας θέληση και το δικό μας ενδιαφέρον που θα μας ωθήσει προς το επιθυμητό αντικείμενο της γνώσης.

Για τον λόγο αυτό και ο σύγχρονος άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι αναπολόγητος, διότι κανείς δεν του στερεί το δικαίωμα να αυξήσει τις γνώσεις του στο αντικείμενο που τον ενδιαφέρει. Άρα, αυτό που μας λείπει δεν είναι η δυνατότητα να γνωρίζουμε πράγματα, αλλά η έλλειψη ενδιαφέροντος. Και όταν κάποιος δεν έχει ενδιαφέρον, τότε τα πράγματα γίνονται στάσιμα και καταλήγουν να είναι νεκρά σε λίγο καιρό. Καθένας που θέλει κάτι στον τομέα της επίγνωσης και της γνωριμίας με την αλήθεια, είναι στο χέρι του να το κατακτήσει μέσα από τις δικές του επιλογές και προσπάθειες χωρίς τυμπανοκρουσίες και χειροκροτήματα.

Και εδώ βρίσκεται πολλές φορές το πρόβλημα. Μαθαίνουμε κάτι, όχι γιατί με αυτή την γνώση θα λυθούν τα δικά μου προβλήματα, αλλά για να αποδείξω στους άλλους τις γνώσεις μου, προκειμένου να μεγαλώσει η εκτίμησή τους για μένα. Ωστόσο, αυτό υποκρύπτει τον κίνδυνο του φαρισαϊσμού, διότι εισπράττουμε τον έπαινο των ανθρώπων και όχι του δημιουργού που μας χορηγεί την δύναμη να μαθαίνουμε και να μεταμορφωνόμαστε προς το καλύτερο καθημερινά.

Ο Χριστός έθεσε τον θεμέλιο λίθο της ανάστασης στην βάση της ατομικής πίστης και της ατομικής επίγνωσης του ίδιου του δημιουργού. Τα εξωτερικά βοηθήματα και οι άνθρωποι που τα προσφέρουν παίρνουν τον δικό τους έπαινο από τον δημιουργό. Ο ενδιαφερόμενος για την προοπτική της αιωνιότητας δεν αυτοσαρκάζεται και δεν αυτο-δικαιώνεται, αλλά εκζητεί τον δημιουργό του στην δική του παρουσία, όχι για να προβάλλει στους άλλους τα κατορθώματά του, αλλά για να κατακτήσει ο ίδιος τον σκοπό για τον οποίο έχει κληθεί και αγωνίζεται. 

Η σύγχρονη εικόνα της κοινωνίας είναι συγκεχυμένη, διότι ακούμε πολλά, διαβάζουμε πολλά και, συνήθως, συγχέουμε τα εξωτερικά γεγονότα με τον εαυτό μας, ενώ θα έπρεπε αυτά τα εξωτερικά γεγονότα να μην αγγίζουν την δική μας συνείδηση. Διότι, εάν κάτι δεν μας αφορά λίγο ή πολύ, τότε δεν χρειάζεται να “προσκολλάται” στην συνείδησή μας, αλλά μπορεί να παραμένει ως πληροφορία στο καλάθι των γνώσεων που δεν μας επηρεάζουν, αν και μπορεί κάποια φορά, για διάφορους λόγους, να μας είναι χρήσιμη.

Αυτή η διάκριση, δηλαδή να αφήνουμε να “περνούν μέσα μας” μόνο όσα είναι απαραίτητα για το δικό μας καλό εκείνη τη στιγμή, είναι κρίσιμος παράγοντας υγείας του εσωτερικού μας ανθρώπου, διότι, εάν αφήνουμε τα πάντα να μας επηρεάζουν, τότε σύντομα θα χάσουμε την χαρά και την δύναμή μας. Η προστασία του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, είναι ατομική και προσωπική ευθύνη καθενός και δεν υπάρχει σύγχυση με τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να κυκλοφορούν δίπλα μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα δικά τους λάθη ή τα δικά τους προβλήματα θα αλλάζουν τον δικό μου τρόπο σκέψης. Διότι, κανείς δεν γνωρίζει το εσωτερικό του άλλου ανθρώπου, και αυτό σημαίνει ότι παραμένουμε υπεύθυνοι μόνο για ό,τι αφορά το άτομό μας ή άλλα μέλη της κοινωνίας που είναι εξαρτημένα από την δική μας ευθύνη.

Και ο Χριστός πάνω στο θέμα αυτό ήταν απόλυτος. Δεν πρέπει να βαστάζουμε τα βάρη και τα λάθη των άλλων, όταν αυτά δεν είναι δική μας ευθύνη. Μπορεί να συμπάσχουμε συναισθηματικά με τον άλλον, αλλά η ευθύνη δεν βαρύνει εμάς υποχρεωτικά. Κάθε υπεύθυνος και ώριμος άνθρωπος βαστάζει το δικό του φορτίο, άσχετα από την συναισθηματική ή την κάθε είδους υποστήριξή μας.

Διότι καθένας είναι και παραμένει υπεύθυνος για τις πράξεις, αλλά και τις σκέψεις και τις διαδικασίες του εσωτερικού του κόσμου, χωρίς οι άλλοι να ευθύνονται για όσα κάποιος σκέφτηκε ή υπολόγισε και αυτά τον έφεραν σε αδιέξοδα, όπως αντίστοιχα για όσα του έφεραν ευτυχία και προκοπή. Το μυστικό της ζωής δεν είναι μόνο στην κοινωνική διάσταση της ζωής μας. Τα μυστικά της ζωής ξεκινούν από το άτομό μας, και ανάλογα εκχέονται και διασκορπίζονται και στην γύρω κοινωνία των άλλων ή και των πολλών στην σύγχρονη πλέον κοινωνία της πληροφορίας.

Εάν η ρίζα της ζωής λειτουργεί μέσα μας και παράγει καρπούς πολύτιμους για την δική μας ζωή, τότε μπορεί να ωφεληθούν και οι άλλοι. Εάν η δική μας ρίζα δεν παράγει καρπούς ή παράγει άρρωστους καρπούς, τότε κανένας δεν ωφελείται αλλά όλοι πληρώνουμε τα σάπια ως γνήσια και ωφελιμα, ενώ πρόκειται για θανατηφόρα, που οδηγούν τον παραγωγό και όσους μετέχουν στην ασθένεια αυτή, σε πλήρη αδιέξοδα ζωής, παρούσας και μέλλουσας.

Η αδήριτη ανάγκη για δύναμη στο σώμα κάθε ζωντανού οργανισμού – και πολύ περισσότερο κάθε ανθρώπου – παραπέμπει την αναζήτησή μας στον καλύτερο και πιό εμπιστο πάροχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ίδιο τον δημιουργό.

Διότι, όλοι οι άνθρωποι και οι ενδιάμεσοι προσφέρουν ενέργεια για τις ανάγκες μας. Ωστόσο, όταν ερχόμαστε στα προσωπικά και τα ατομικά μας ζητήματα, εκεί το θέμα είναι πολύπλοκο, διότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει και να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας εκείνη τη στιγμή. Για τον λόγο αυτό, ενώ οι ενδιάμεσοι πάροχοι προσφέρουν υπηρεσίες με σχετική βέβαια αμοιβή, ο μόνος που δεν ζητά αμοιβή είναι ο ίδιος ο δημιουργός, ο οποίος έχει ετοιμάσει όλα όσα χρειαζόμαστε κάθε μέρα και στιγμή όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί πάνω στη γη.

Με λίγα λόγια, δεν χρειάζεται να υποτιμούμε το έργο των ενδιάμεσων παρόχων, αλλά να αξιοποιούμε την δική τους συμβολή στο να φτάσουμε στον κεντρικό πάροχο, σε εκείνον, δηλαδή, που δεν έχει ανάγκη τις δικές μας αμοιβές. Για μας τους Χριστιανούς Ορθόδοξους οι λειτουργίες των ενδιάμεσων παρόχων είναι πολύτιμες διότι καλλιεργούν το ενδιαφέρον και συμμετέχουν σε ένα πολιτισμό, ο οποίος μακροπρόθεσμα μπορεί να λειτουργεί προς όφελος κάθε καλοπροαίρετου αναζητητή του δημιουργού, χωρίς να απαιτείται απόρριψη της αξίας των πολιτισμικών αυτών στοιχείων.

Διότι, ο καλός αναζητητής της αλήθειας δεν σταματά εάν δεν συναντήσει τον δημιουργό του στο τέλος της επίγειας διαδρομής του. Μόνο όσοι αναζητούν λογομαχίες και πολεμικές ιαχές πέφτουν στην παγίδα και χάνουν τον προσανατολισμό και τελικά τον τελικό τους προορισμό, με βάση τη διδασκαλία του Χριστού, όπως μας παραδόθηκε μέσα από δύο χιλιάδες χρόνια παράδοσης.

Τα ανθρώπινα λάθη του παρελθόντος δεν υπάρχει λόγος να βαραίνουν την ατομική μας συνείδηση, παρόλο που δεν αγνοούμε τα λάθη ή τις παραλείψεις των παλαιότερων εποχών. Το να καταδικάζει κάποιος ένα άνθρωπο του 18ου αιώνα γιατί έπραξε ή δεν έπραξε κάτι, είναι μια σημερινή εκτίμηση με τα δεδομένα του σήμερα, που, προφανώς, εμπεριέχει τον κίνδυνο της διαστροφής της ιστορικής αλήθειας, άρα να καταλήξουμε σε αδιέξοδο των αναζητήσεων και να χάσουμε τον προορισμός μας.

Και ο Χριστός ήταν απόλυτος. Μην κρίνετε για να μην χάσετε το δικό σας προορισμό και στόχο, διότι δεν είστε – και δεν μπορείτε να γίνεται ποτέ – κριτές του σύμπαντος κόσμου. Εκείνο που μπορείτε να καλλιεργήσετε είναι η ατομική σας εμπειρία, που θα πλουτίσει με επίγνωση τόσο από τα τυχόν λάθη του παρελθόντος, όσο και από τον τρόπο να αποφύγετε παρόμοια λάθη στην προσωπική σας ζωή. Τον κόσμο τον κρίνει ο δημιουργος. Εσείς προσέξτε καθένας την ατομική του ζωή, ώστε να μην χάνετε δυνάμεις και ενέργεια σε λάθος ζητήματα που δεν σας αφορούν προσωπικά.