Οι σύγχρονοι δρόμοι δεν έχουν κανένα όριο προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα όρια εξαρτώνται από τους δικούς μας σκοπούς και στόχους. Καθένας μπορεί να γυρίζει με τα πόδια, με το ποδήλατο ή το αυτοκίνητο ή ακόμη και με το αεροπλάνο, χωρίς ποτέ να σταματήσει την πορεία του, εκτός εάν έχει ο ίδιος αποφασίσει να διακόψει την πορεία του. Οι σύγχρονοι δρόμοι είναι στην πραγματικότητα απέραντοι, δηλαδή χωρίς ορατό φυσικό όριο.

Και αυτό είναι ευλογία, αλλά μπορεί να μετατραπεί και σε εφιάλτη, εάν γίνουν λάθη στους υπολογισμούς και στους στόχους μας. Διότι, ούτε ο διαθέσιμος στον καθένα μας χρόνος είναι απέραντος, ούτε και οι δυνάμεις μας είναι ανεξάντλητες. Ο χρόνος περιορίζεται από τον κοινό μας θάνατο και οι δυνάμεις μας περιορίζονται από την ικανότητα του σώματός μας να ανανεώνεται και να παραμένει στην ζωή κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται.

Αυτό σημαίνει ότι καθένας πρέπει να θέτει στόχους και να ξεκινά την πορεία του προς τα εκεί, έχοντας υπόψη του αυτή την αλήθεια των πραγμάτων, δηλαδή τα όρια μέσα στο οποία έχει την ικανότητα να κινηθεί, αλλά και τις δυνάμεις και τις ικανότητες που μπορεί να διαθέσει κατά την διάρκεια της πορείας του στους σύγχρονους δρόμους της δικής μας καθημερινότητας.

Βασική προϋπόθεση είναι η κατανόηση και επίγνωση της αλήθειας των προσωπικών μας ικανοτήτων και εφοδίων που μπορεί να διαθέτουμε, αλλά και των πραγμάτων μέσα στα οποία κινούμαστε ή θα κινηθούμε. Τα λάθη πληρώνονται εδώ σήμερα και η προοπτική του μέλλοντος είναι σκοτεινή εάν τα λάθη μας είναι μεγαλύτερα από τα εφόδια που διαθέτουμε κάθε φορά.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν μίλησε μόνο για το μέλλον του σύμπαντος, αλλά προσγείωσε την διδασκαλία του στα ανθρώπινα καθημερινά μέτρα, δηλαδή στην πρακτική καθημερινότητα κάθε ανθρώπου και στις ατομικές του ενέργειες για την προσωπική του επιβίωση και κατάκτηση των στόχων που θέτει καθημερινά. Το “κατανοήσατε τα κρίνα και τους κόρακας” δεν ήταν ένα χαζό παράδειγμα, αλλά υπόδειξη μιας ουσιαστικής αλήθειας των πραγμάτων, ότι, δηλαδή, η ζωή και η ποιότητα της ζωής δεν εξαρτώνται από το πόσα πολλά μπορούμε να διαθέσουμε και να αποκτήσουμε, αλλά από την ορθή και σώφρονα διαχείριση των εφοδίων που μπορεί να έχουμε ή να αποκτήσουμε.

Διότι, το να αποκτήσουμε και άλλους στόχους μέσα στην καθημερινότητα είναι εύκολο, αλλά το δύσκολο είναι να τους κατακτήσουμε με τα εφόδια που διαθέτουμε, και ακόμη πιό δύσκολο είναι να τα διατηρήσουμε όλα στο μέλλον, όσο σύντομο ή μακροχρόνιο και αν είναι αυτό. Η αφθονία των πραγμάτων που διαθέτουμε, μπορεί να ικανοποιεί τις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά η ποιότητα και το μήκος ζωή μας δεν εξαρτώνται από την αφθονία, αλλά από τις επιλογές που θα μας φέρουν στην προσωπική μας αυτάρκεια. 

Η ανάγκη να επιβιώσουμε σε κάθε εξωτερική συνθήκη αλλά και με κάθε έλλειψη που μπορεί να παρουσιαστεί στην καθημερινή μας ζωή, είναι η κινητήρια δύναμη για να υπερβούμε τις προκλήσεις, οι οποίες θα εμφανιστούν στην διάρκεια του βίου μας.

Κανείς άνθρωπος επί γης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτές τις προκλήσεις – ανάγκες, διότι αυτά είναι κομμάτι της προσωπικής μας ζωής, ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο που μπορεί να ζει κάποιος. Επομένως, το να αποφεύγουμε τις προκλήσεις είναι ένα θέμα, και το να ενισχύουμε τον οργανισμό μας με εφόδια και εμπειρία είναι το άλλο θέμα.

Διότι, κανείς δεν μπορεί να αποφύγει όλες τις αιτίες που προκαλούν τις προκλήσεις στην ζωή του, γιατί η ζωή έχει αυτό τον αναλλοίωτο χαρακτήρα. Δηλαδή, ο άνθρωπος να παλεύει με τα προβλήματά του, άσχετα αν αυτά τα προβλήματα προέρχονται από το φυσικό ή κοινωνικό μας περιβάλλον, ή προέρχονται από τα εσωτερικά μας ερωτήματα για την ζωή και τον θάνατο, το άδικο και το δίκαιο, και μυριάδες άλλες επιμέρους εστίες ερωτημάτων και προβλημάτων που μας εμπλέκουν στο καθημερινό γίγνεσθαι.

Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε άτομο, από την στιγμή της γέννησής του “εξοπλίζεται” με εφόδια και δύναμη ζωής, προκειμένου να είναι έτοιμος για ο,τιδήποτε εμφανιστεί στο μέλλον στην ζωή του. Αυτή ακριβώς η αλήθεια, δηλαδή ότι καθένας ήδη από την γέννησή του εξοπλίζεται με στοιχεία – εφόδια που θα τα χρησιμοποιήσει στην διάρκεια του βίου του, είναι ένα στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει, εάν ενδιαφερόμαστε για τις πραγματικές διαστάσεις της ζωής και όχι για τον αφελή και ανέξοδο ωχαδερφισμό.

Καθένας, δηλαδή, που παίρνει την ζωή στα σοβαρά και θέλει να την ζήσει στην πληρότητά της, είναι φυσικό να αντιλαμβάνεται ότι καθένας που έρχεται στη ζωή είναι εφοδιασμένος με τα προσωπικά του εφόδια, τα οποία θα αξιοποιήσει στον προσωπικό του σύγχρονο κάθε μέρα δρόμο. Από τα σωματικά μας προσόντα μέχρι τις ψυχικές μας δυνάμεις, καθένας διαθέτει την ποσότητα και την ποιότητα εφοδίων που ο ίδιος θα έχει ανάγκη, ή θα έχουν ανάγκη όσοι εξαρτώνται από αυτόν.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δεν απαξίωσε κάθε εφόδιο που μπορεί να διαθέτει κάποιος (ακόμη και οι τρίχες της κεφαλής σας είναι αριθμημένες!), αλλά έθεσε ως στόχο, από την μια την μέγιστη αξιοποίηση όλων των εφοδίων και δεξιοτήτων που διαθέτει καθένας, και από την άλλη την αναζήτηση του ίδιου του δημιουργού μας, προκειμένου να λάμβάνουμε νέες δυνάμεις, επέκεινα των δυνάμεων που ήδη διαθέτουμε, προκειμένου, εκτός από την καλύτερη καθημερινότητα, να υπάρχει και η προοπτική της αιωνιότητας.

Οι ταχύτητες της σύγχρονης ζωής είναι πρωτόγνωρες για την ιστορία της ανθρωπότητας.

Ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν μετακινούνταν με τις σημερινές ταχύτητες και επιταχύνσεις, Από τα αυτοκίνητα που μπορεί να αναπτύξουν ταχύτητες μέχρι και 200 χιλιόμετρα την ώρα ή τα αεροπλάνα με 1000 χιλιόμετρα την ώρα, αλλά και τις ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων και επικοινωνιών, είναι προφανές ότι αυτή είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τον άνθρωπο επί γης.

Ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τέτοιο συναγωνισμό και ανταγωνισμό σαν αυτόν που υπάρχει σήμερα σε όλη την ανθρωπότητα. Και είναι αυτονόητο ότι καθένας σήμερα καλείται όχι να εγκαταλείψει τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αλλά να αποκτήσει ικανότητες επιβίωσης, ώστε να πετυχαίνει τους  στόχους του.

Και αυτό συνεπάγεται συνεχή προπόνηση και κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά και ταυτόχρονα μια καλύτερη επαφή με τις πηγές της ενέργειας, όχι της φυσικής μόνο, αλλά και της μη ορατής, εκείνης, δηλαδή, της ενέργειας που λειτουργεί στον εσωτερικό μας κόσμο, στις σκέψεις και τα συναισθήματα, στους ορθούς υπολογισμούς και αποφάσεις, αλλά και στους σύγχρονους τρόπους εκτέλεσης των αποφάσεών μας.

Διότι μπορεί μια σκέψη να είναι σωστή, αλλά όλα κρίνονται στον τρόπο και στον χρόνο που θα εκτελεστεί η τελική πράξη, από την οποία και θα προκύψουν τα θετικά ή τα αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ατομική άσκηση και εξάσκηση παίζει καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας. Διότι, δεν αρκεί μόνο να μου αρέσει κάτι, αλλά πρέπει να είμαι ικανός και να το αποκτήσω και να το διατηρήσω και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο.

Η γνώση και η εξάσκηση στην πράξη μάς κάνει πιό ώριμους και ικανούς να αντιλαμβανόμαστε ορθά το περιβάλλον, κοινωνικό και φυσικό, παράλληλα με την επίγνωση του εαυτού μας, των ατομικών, δηλαδή, δυνατοτήτων και εφοδίων που καθένας διαθέτει σε διαφορετικό βαθμό από κάποιον άλλον. Και αυτό, όπως συμβαίνει σε κάθε αγώνα, είτε ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ αλλά και σε κάθε προσωπικό αγώνα για οτιδήποτε μπορεί να αντιμετωπίσουμε, απαιτεί εσωτερική προετοιμασία και εμπειρία που αποκτάται μέσα από την καθημερινή εξάσκηση.

Κανείς αγώνας δεν διεξάγεται αν οι εμπλεκόμενοι δεν είναι επαρκώς εξασκημένοι, και κανένας αγώνας δεν κερδίζεται χωρίς την ατομική προπόνηση και την συνεργασία με τους συμπαίκτες. Η προπόνηση και η εξάσκηση, παράλληλα με τον συντονισμό μεταξύ των παικτών είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ένα καλό και νικηφόρο αγώνα.

Όσοι έχουμε ταξιδέψει με αεροπλάνο έχουμε εμπειρία των αιθέρων, δηλαδή της ατμόσφαιρας, του ουρανού, και τί σημαίνει σύγχρονοι δρόμοι. Διότι ο νους μας δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στα σοκάκια της γειτονιάς, αλλά πρέπει να έχουμε άποψη για ένα μεγαλύτερο σύμπαν από το ορατό. Οι σύγχρονοι δρόμοι δεν περιορίζονται καν στην γήινη ατμόσφαιρα, αλλά, τώρα πλέον, έχουμε διανύσει ως ανθρωπότητα πολύ πιο μακρινούς δρόμους και έχουμε δει με τα φυσικά μας μάτια άλλες αποστάσεις και διαστάσεις, θέματα τα οποία στο παρελθόν είχαν μυθικό και όχι πραγματικό χαρακτήρα υπόστασης.

Και αυτό από τη μια καταδεικνύει το περιορισμένο των γνώσεων και των εμπειριών μας, και από την άλλη μας προκαλεί να αναζητήσουμε και πιο σύγχρονους κάθε εποχή δρόμους για να φτάσουμε στους προορισμούς μας. Εξαρτάται, βέβαια, από τους δικούς μας στόχους και τις δικές μας δυνατότητες. Διότι, αν δεν έχουμε στόχους κίνησης και εξερεύνησης, ποτέ δεν θα μάθουμε τίποτα περισσότερο από ό,τι γνωρίζουμε σήμερα.

Αντίθετα, αν αναλογιστούμε τα άγνωστα μήκη και πλάτη που μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε, τότε, όχι μόνο θα υπάρξει ενθουσιασμός και χαρά – όπως συμβαίνει σε κάθε νέο που ανακαλύπτουμε προσωπικά, αλλά θα υπάρξει και μια απελευθέρωση από το τέλμα και την αδράνεια που συνήθως μας χαρακτηρίζει όλους.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός με την διδασκαλία του δεν ήρθε για να μας κάνει έγκλειστους σε μια στερεότυπη επανάληψη τύπων και σημείων, αλλά ήρθε για να μας αποκαλύψει το μυστικό της χαράς από την ανακάλυψη νέων δρόμων για την δική μας καθημερινότητα. Διότι, δεν ήθελε ο Χριστός να μας εγκλωβίσει στην παραδοσιακή αντίληψη για την γνώση μας για τον θεό μέσα από θυσίες ζώων στα είδωλα, αλλά ήθελε να μας υποδείξει την θύρα και την οδό, μέσω των οποίων θα βαδίσουμε την προσωπική μας καθημερινότητα, αλλά και θα κατακτούμε συνεχώς νέους ορίζοντες γνώσεων και εμπειριών από την προσέγγισή μας στον δημιουργό, μια διαδικασία την οποία ο ίδιος την εξήγησε και είναι διαθέσιμη για όλους όσοι ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο αύριο και ένα διαχρονικό παρόν.

Αυτό είναι εύκολα κατανοητό από το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από ύψος εισοδήματος και κοινωνικής τάξης θέλουμε να έχουμε χρόνο ανάπαυσης και ανανέωσης, και αυτό γίνεται μέσα από μια μετακίνησή μας σε ένα άγνωστο ή σε μια άλλη περιοχή που δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με την περιοχή που ζούμε σήμερα. Η μετακίνηση σε ένα καινούριο δρόμο είναι η προϋπόθεση για κάθε αλλαγή στην προσωπική ζωή μας, αλλά και η ιδεολογική μας εξέλιξη έχει ευεργετικά αποτελέσματα ως προς την βελτίωση των στόχων και των επιθυμιών που καθένας έχει για την ατομική του ζωή.

Η ασυμμετρία και η ποικιλία των σύγχρονων προκλήσεων που δεχόμαστε καθημερινά πρέπει να έχει το αντίδοτό της και την επάρκεια της προετοιμασίας από το καθένα άτομο χωριστά, αλλά και από την κοινωνία των ανθρώπων γενικά, όταν πρόκειται για ζητήματα που επηρεάζουν μεγάλους αριθμούς ανθρώπων. Χωρίς ποτέ να χάνουμε το ατομικό αίσθημα ευθύνης, κάθε πρόβλημα στην καθημερινότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ευθύνη και έλεγχο των αποτελεσμάτων από τον τρόπο που τα έχουμε αντιμετωπίσει, προκειμένου από τη μια να αποκτήσουμε μια νέα εμπειρία, και από την άλλη να λάβουμε τα μέτρα μας για την επόμενη παρόμοια πρόκληση.

Με λίγα λόγια, κάθε στιγμή αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και προβλήματα τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική μας ζωή, αλλά η ευθύνη για την ορθή αντιμετώπιση επαφίεται στον καθένα χωριστά κατ’ αρχήν, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο γενικότερα, χωρίς ποτέ να παραβλέπεται ο ρόλος του ενός, του καθενός ατόμου.

Διότι, το σύνολο δεν είναι μια ιδέα, ένας αριθμός μόνο, αλλά έχει και περιεχόμενο, το οποίο συνίσταται και το απαρτίζουν συγκεκριμένοι άνθρωποι με ονοματεπώνυμο, και στους οποίους κατανέμεται η ευθύνη της αντιμετώπισης των ζητημάτων της καθημερινότητας.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν απέκλεισε την ευθύνη που έχει ένα κοινωνικό σύνολο, αλλά εστίασε σε μια μικρή ομάδα ατόμων, οι οποίοι είχαν ενδιαφέρον να μάθουν και να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης και ερμηνείας της συμμετοχής του δημιουργού στην καθημερινή τους πρακτική ζωή και όχι μόνο στα θρησκευτικά τους καθήκοντα. 

Και αυτή η επιλογή των λίγων ανθρώπων δεν ήταν τυχαία, αλλά ανταποκρινόταν στην φυσική εξελικτική διαδικασία, όπως, για παράδειγμα, η λίγη και μικρή εμφανισιακά ζύμη, μπορεί να αλλάξει ένα μεγαλύτερο σύνολο αλεύρου, και αυτός είναι ο φυσικός κανόνας της ζωής. Τα μεγάλα προέχονται από τα μικρά, τα οποία μεγαλώνουν και αποκτούν μεγάλες διαστάσεις και όχι το αντίθετο.

Αυτή η φυσική πραγματικότητα είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τις επιλογές του Χριστού, ο οποίος απευθύνθηκε στο παγκόσμιο σύνολο, αλλά μέσα από τις φυσικές διαδικασίες ενός μικρού θαύματος που μεγαλώνει για να κατακτήσει μεγαλύτερα σύνολα. Το “μικρό ποίμνιο”, όπως και το μικρό κομμάτι προζύμι, δεν είναι αδυναμία – αν και αριθμητικά είναι αποκαρδιοτικό – αλλά είναι δύναμη, έτοιμη να φέρει σε εξελικτικό δυναμισμό την ενέργεια και τις δυνάμεις που περικλείει μέσα του, όπως ένας μικρός σπόρος, από τον οποίο θα προέλθει ένα μεγάλο δένδρο αργότερα.