Από τα αποτελέσματα αποδεικνύεται και η ορθότητα των επιλογών μας. Καλά αποτελέσματα, δηλώνουν ότι έχουμε κάνει σωστές επιλογές. Το αντίθετο συμβαίνει αν το αποτέλεσμα δεν μας ικανοποιεί αλλά μας ζημιώνει. Με λίγα λόγια, καθένας μας εισπράττει πρώτος το όφελος ή την ζημία από τις επιλογές του, άσχετα αν στην συνέχεια επηρεάζονται και άλλοι από τις επιλογές μας.

Και αυτό, φυσικά, συμβαίνει κάθε στιγμή της καθημερινότητας, διότι σε κάθε σκέψη ή απόφαση και πράξη, υποκρύπτεται και η συνέχεια, η οποία θα αποφέρει και τα άμεσα ή μακροχρόνια αποτελέσματά της. Και επειδή κανείς άλλος δεν κρατά το τιμόνι της ζωής μας και κανείς άλλος δεν έχει την ευθύνη των δικών μας πράξεων, είναι φυσικό να παίρνουμε όλα τα μέτρα, προκειμένου να σκεφτόμαστε ορθά και να αποφασίζουμε έχοντας επίγνωση των συνεπειών των πράξεών μας.

Και επειδή σήμερα, τον 21ο αιώνα, οι δρόμοι της προσωπικής μας καθημερινότητας είναι εκ προοιμίου σύνθετοι και όχι απλοί και γνωστοί όπως ήταν στο παρελθόν, απαιτείται προσωπική μέριμνα και ευθύνη, τόσο για τις σκέψεις και υπολογισμούς, όσο και για αυτές καθ’ αυτές τις πράξεις μας, δεδομένου ότι όλοι είμαστε επιρρεπείς στο εύκολο και στο ξεκούραστο, χωρίς να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας τις συνέπειες που μπορεί να προκύψουν.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν ωραιοποίησε τα πράγματα, αλλά δίδαξε την στενή πύλη και τον στενό και θλιμμένο δρόμο στην πρακτική μας καθημερινότητα, προκειμένου να μην μένουμε μόνο στο εύκολο και το πρόχειρο, αλλά να αναζητούμε και τον έλεγχο των συνεπειών των πράξεών μας. Βέβαια η θλίψη δεν πρέπει να είναι ο αυτοσκοπός, αλλά πρέπει να είναι η συνέπεια των προσπαθειών μας να κατανοήσουμε βαθύτερα τις συνέπειες των επιλογών και των πράξεών που πρόκειται να υλοποιήσουμε στην προσωπική μας καθημερινότητα και ευθύνη.

Και, φυσικά, αυτή η προσπάθεια προϋποθέτει και αύξηση του εσωτερικού μας κόσμου στον τομέα της σοφίας και της σύνεσης, δηλαδή των εσωτερικών μας ικανοτήτων, ώστε να αναζητώ και να κατανοώ βαθύτερα τον σύγχρονο τρόπο ζωής με τις μυριάδες των επιλογών που μου δίνονται για κάθε σημαντικό ή ασήμαντο θέμα που τίθεται κάθε στιγμή στην προσωπική μου ευθύνη.

Και μπορεί αυτό να ακούγεται αόριστο, ωστόσο, καθένας καταλαβαίνει ότι όλα εξαρτώνται από τον εσωτερικό μας κόσμο, από εκεί, δηλαδή, που αρχίζουν οι σκέψεις για τις επιλογές και τις αποφάσεις μας. Ασθενής και αναιμικός εσωτερικός κόσμος, σημαίνει μικρή προσπάθεια και πρόχειρες αποφάσεις, οι οποίες, κατά κανόνα, δεν συνιστούν και την καλύτερη για μένα προσωπικά επιλογή.

Ο Χριστός δεν συνέστησε μια εύκολη ζωή, αλλά μια ζωή προσωπικής ευθύνης επιλογών και ανάληψης των συνεπειών που προκύπτουν, ώστε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να επιχειρούμε ξανά και ξανά μέχρι που να πετύχουμε τον στόχο μας, αξιοποιώντας όλα τα εφόδια που διαθέτει καθένας μας.

Ο μεγάλος μας αγώνας καθημερινά είναι να επιλέξουμε και να πράξουμε αυτό που είναι για το συμφέρον μας. Κανείς δεν σκέφτεται και δεν επιλέγει πράγματα που ξέρει ότι θα αποβούν σε βάρος του δικού του συμφέροντος. Αν αργότερα οι επιλογές μας αποβούν ασύμφορες, αυτό δεν σημαίνει ότι κάναμε μια επιλογή που ξέραμε ότι θα είναι τελικά σε βάρος των δικών μας συμφερόντων. Και μπορεί κάποιος να κάνει μια επιλογή που τον ζημιώνει προσωρινά, ωστόσο, μπορεί να ξέρει ότι η προσωρινή ζημία θα αποζημιωθεί αργότερα με περισσότερο όφελος.

Άρα, από τη μια η επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων και από την άλλη ο δικός μου στόχος είναι οι δύο παράγοντες που με οδηγούν στην επιλογή των αποφάσεών μου. Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για τον τρόπο που οργανώνουμε την προσωπική μας καθημερινότητα. Διότι πολλά ακούμε, πολλά μαθαίνουμε, ωστόσο, πρέπει να επιλέγουμε και να κρατούμε εκείνο που τελικά θα είναι ωφέλιμο για την προσωπική μας ζωή.

Και επειδή η ζωή μας δεν είναι μόνο μια στιγμιαία υπόθεση αλλά έχει μήκος και διακυμάνσεις, όλοι κατανοούμε ότι η ευθύνη για τον τρόπο σκέψης και τις επιλογές μας ανήκει αποκλειστικά και ατομικά σε μας, διότι αυτός που παίρνει μια απόφαση θα ωφεληθεί ή θα ζημιωθεί ο ίδιος με τις ανάλογες συνέπειες.

Αυτός λοιπόν ο τρόπος ζωής κάθε ανθρώπου είναι το ζητούμενο όλη την ημέρα και σε όλη την ζωή μας: Να γνωρίζω το συμφέρον μου και να κατανοώ ορθά τον κόσμο μέσα στον οποίο θα εφαρμόσω τις αποφάσεις και τις επιλογές μου. Διότι μπορεί ένα θέμα να φαίνεται γενικά ωφέλιμο, αλλά εγώ που θα εφαρμόσω την επιλογή μου στην δική μου καθημερινότητα να μην είμαι τελικά ωφελημένος, γιατί οι δικές μου συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες. Και έτσι κάτι που φαίνεται γενικά καλό για την δική μου περίπτωση να είναι τελικά επιζήμιο.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν στηριζόμαστε μόνο στην δική μας γνώση και στην γνώμη των άλλων, αλλά αναζητούμε και την γνώμη του δημιουργού για κάθε πράξη που σχεδιάζουμε. Διότι αυτή η πράξη δεν πρέπει να φαίνεται μόνο καλή, αλλά να αποβαίνει καλή και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο. Και είναι προφανές ότι κανείς δεν θέλει οι επιλογές του να είναι καλές μόνο για σήμερα, αλλά όλοι επιδιώκουμε οι επιλογές μας να είναι καλές και καρποφόρες και στο μέλλον, το εγγύς και το απώτερο.

Διότι, όλοι βλέπουμε και κατανοούμε την αλήθεια των πραγμάτων κατά τα φαινόμενα και την εμπειρία μας, αλλά οι μελλοντικοί δρόμοι δεν είναι σε κανένα γνωστοί, παρά μόνο στον δημιουργό μας, ο οποίος γνωρίζει το παρελθόν και το παρόν, αλλά γνωρίζει και τις μελλοντικές εξελίξεις.

Και η διδασκαλία του Χριστού αποβλέπει σε αυτό ακριβώς τον στόχο: Να μας εξηγήσει τους δρόμους του δημιουργού, ώστε η απλή καθημερινότητά μας να είναι τμήμα της λεωφόρου που οδηγεί στην πηγή της παρούσας, αλλά και της μέλλουσας ζωής.

Οι προσωπικές ανάγκες της καθημερινής μας ζωής μάς επιβάλλουν την αναζήτηση λύσεων σε απλά αλλά και σύνθετα ερωτήματα και θέματα, τα οποία μπορεί να αφορούν άμεσα ή μελλοντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα το τί θα ετοιμάσω για το μεσημεριανό φαγητό ή το ποιό σπίτι να αγοράσω.

Και μπορεί να μην γίνεται αντιληπτό το ζήτημα που μας απασχολεί γιατί πρόκειται κυρίως για ζητήματα ρουτίνας, ωστόσο, αν σκεφτούμε το σύνολο των καθημερινών προβληματισμών μας, προκύπτει ότι καθένας μας παίρνει αποφάσεις και κάνει επιλογές, από τις οποίες καθορίζεται το μέλλον του, πολλές φορές ακόμη και το απώτατο.

Διότι καθένας ζωντανός άνθρωπος σκέφτεται, υπολογίζει, προβληματίζεται, ενημερώνεται και τελικά αποφασίζει τι θα πράξει ή τι θα επιλέξει για το ζήτημα που τον απασχολεί.

Και μπορεί αυτό να γίνεται μηχανικά, δηλαδή χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να προβληματιζόμαστε για τα απλά και τα καθημερινά, ωστόσο, όταν έρχονται τα μεγάλα ζητήματα της ζωής, πχ ο γάμος, η εργασία, η αγορά σπιτιού, κλπ, τότε καθένας δεν αποφασίζει χωρίς να έχει προηγουμένως υπολογίσει το δικό του συμφέρον και τις συνέπειες που μπορεί να έχει η μια ή η άλλη επιλογή του. Διότι τα λάθη και οι αμαρτίες πληρώνονται, και ο δρόμος της λύσης που επιλέγουμε θα ωφελήσει η θα ζημιώσει εμάς ή το περιβάλλον μας.

Και επειδή όλοι ξέρουμε ότι ένας δρόμος έχει μήκος και δεν είναι όλοι οι δρόμοι ίδιοι αλλά καθένας δρόμος έχει την δική του ιστορία και τον δικό του ρόλο, όλοι προσέχουμε ποιό δρόμο θα ακολουθήσουμε και ανάλογα παίρνουμε και τις αποφάσεις και κάνουμε τις επιλογές μας. Διότι αυτό επιβάλλει η κοινή λογική και το ατομικό μας συμφέρον.

Κανείς δεν ακολουθεί άκριτα τον δρόμο που έχει επιλέξει κάποιος άλλος, γιατί γνωρίζει ότι οι στόχοι και οι συνέπειες θα πληρωθούν από τον ίδιο και όχι από κάποιον άλλον.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός διευκρίνισε ότι η ζωή είναι ατομική, όπως και η σχέση μας με τον δημιουργό μας. Μπορεί να έχουμε μια κοινωνική επαφή και να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους, ωστόσο, καθένας είναι μόνος στην γέννηση και στον θάνατο, άρα κρίνεται ατομικά, με βάση, όχι μόνον τον κοινωνικό του περίγυρο, αλλά και την εφαρμοσμένη δημιουργική πραγματικότητα, όπως έχει τοποθετηθεί από τον ίδιο τον δημιουργό. Άρνηση ή παράβλεψη της δημιουργικής πραγματικότητας συνεπάγεται και αδιέξοδα. Κατανόηση και συμμόρφωση στους νόμους του δημιουργού, συνεπάγεται αρμονία και προσωπικό κέρδος, προσωρινό και αιώνιο.

Η πολυσύνθετη καθημερινότητα της δικής μας εποχής του 21ου αιώνα, αναδεικνύει την ανάγκη για βαθύτερο στοχασμό όσον αφορά την δήλωση του Χριστού “εγώ είμαι η οδός”.

Διότι υπάρχουν πολλοί προορισμοί και καθένας μας επιλέγει την δική του προτίμηση, αλλά και τον διαφορετικό δρόμο για να φτάσει ως τον στόχο που ο ίδιος έχει επιλέξει ως τελικό προορισμό του. Και καθώς αλλάζει ο κόσμος μέσα από τις νέες ανακαλύψεις στον τεχνικό τομέα της καθημερινότητας, η προσοχή των ατόμων που ενδιαφέρονται για την πορεία της προσωπικής τους ζωής, τόσο για τα καθημερινά όσο και για τις μελλοντικές προοπτικές, γίνεται όλο και πιο ευάλωτη στην πίστη στον δημιουργό και στο δικό του σχέδιο, όχι μόνο για το ένα άτομο, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Σήμερα ένα άτομο δεν βαδίζει μόνο τον δικό του δρόμο, αλλά κινείται παράλληλα με πολλά δισεκατομμύρια άλλα άτομα, τα οποία τον επηρεάζουν, αλλά και ο ίδιος επηρεάζεται από αυτά μέσω της συνεχούς ενημέρωσης και επικοινωνίας.

Άρα, οι σημερινοί δρόμοι επικοινωνίας και μεταφορών δεν ταυτίζονται ως προς το μέγεθος και την χρήση με εκείνους της εποχής του Χριστού. Διότι σήμερα, εκτός από τους τοπικούς δρόμους από την μια περιοχή στην άλλη, υπάρχουν και οι εθνικοί δρόμοι που συντομεύουν τις αποστάσεις, αλλά υπάρχουν και οι θαλάσσιοι δρόμοι και οι εναέριοι δρόμοι, οι οποίοι βέβαια απαιτούν άλλο εξοπλισμό και άλλη τεχνολογία.

Διότι όταν ο Χριστός έλεγε ότι είναι η οδός που οδηγεί προς τον θεό, οι ακροατές του καταλάβαιναν ότι αυτό αντιστοιχεί με τον δρόμο που οδηγούσε από την μια περιοχή στην άλλη και τίποτα περισσότερο. Σήμερα εμείς, εκτός από αυτή την έννοια, έχουμε και την επικοινωνία ηχου και εικόνας που μας επιτρέπει να έχουμε αυτό που θέλουμε χωρίς την φυσική μας παρουσία μέσω της ηλεκτρονικής σύνδεσης που καθένας μας μπορεί να διαθέσει.

Άρα, η εικόνα του δρόμου σήμερα δεν μπορεί να είναι η εικόνα μόνο ενός δρόμου που συνδέει μια περιοχή με την άλλη, αλλά υπάρχει πλήθος θεμάτων και επιλογών, που καθένας μας έχει καθήκον να επιλέξει το καλύτερο για τον ίδιο και το κοινωνικό καλό. Διότι όσον αφορά την πορεία προς τον δημιουργό, τον δρόμο τον άνοιξε ο Χριστός. Η καθημερινότητά μας όμως έχει μυριάδες παραμέτρους και επιλογές για όλα τα θέματα, και, συνεπώς, από αυτό κρίνεται όχι μόνο η ποιότητα της δικής μου καθημερινότητας, αλλά και οι προοπτικές για το δικό μου μέλλον.

Ο Χριστός δεν ήλθε να φυλακίσει τον άνθρωπο σε ένα και μοναδικό χωματόδρομο και στα γήϊνα ανθρώπινα αδιέξοδα, αλλά ήλθε να σηκώσει το βλέμμα μας στις προοπτικές του αύριο, του μέλλοντος και της αιωνιότητας, διδάσκοντάς μας τους τρόπους με τους οποίους θα βρούμε τον προσωπικό μας δρόμο καθημερινά μέσα στις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου.

Οι δρόμοι και οι διαδρομές είναι στοιχείο που καθορίζει όλη την ζωή μας, από την γέννηση ως τον θάνατό μας. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν χρησιμοποιεί δρόμους και διαδρομές, γιατί αυτό είναι μια αλήθεια για όλους τους ανθρώπους επί γης.

Από την είσοδο του σπιτιού μας ως την κουζίνα και το μπάνιο, από το σπίτι μέχρι το σπίτι των φίλων και των συγγενών, από το σπίτι στη δουλειά και στην εξοχή, όλα συνδέονται άρρηκτα με την έννοια του δρόμου και των διαδρομών που καθένας μας ακολουθεί κάθε λεπτό στην ζωή του. Και, φυσικά, αυτό δεν αφορά μόνον την κίνηση και την φυσική μας ματακίνηση, αλλά αφορά και τις σκέψεις, τους λογαριασμούς, τις πεποιθήσεις, τις απόψεις και τις αποφάσεις που καθένας μας παίρνει κάθε λεπτό, γιατί όλα αυτά συνδέονται με την πραγματική ζωή μας και τις συνέπειες που αυτή έχει στην καθημερινότητά μας.

Τα λάθη στις επιλογές των κινήσεών μας, οι αβλεψίες που πολλές φορές υπονομεύουν την ατομική μας ειρήνη και επιφέρουν τις συνέπειες που θα έλθουν, όλα είναι τμήματα της ζωής μας στην καθημερινότητα, και μπορεί να μην το υπολογίζουμε, ωστόσο, αν σκεφτούμε σοβαρά και υπεύθυνα θα συμφωνήσουμε ότι όλη η ζωή μας δεν είναι τίποτα άλλο από κίνηση και διαδρομές, από στάσεις και στροφές, από αποφάσεις και συνέπειες που καθορίζουν το τώρα αλλά και το προσωπικό μας μέλλον.

Και η φράση του Χριστού “εγώ είμαι η οδός” έχει καθοριστική αξία αν κατανοήσουμε ορθά και στο ανάλογο πλάτος και βάθος την έννοια του δρόμου και των δικών μας κινήσεων. Διότι είναι προφανές ότι κανείς ζωντανός άνθρωπος δεν εξαιρείται από την ανάγκη της κίνησης, της μετακίνησης, της μεταφοράς και της αναζήτησης αναγκαίων πραγμάτων.

Η “οδός” που μας αποκάλυψε ο Χριστός δεν ήταν ένα ασήμαντο στοιχείο, αλλά ήταν μια αλήθεια που πρέπει κάθε ενδιαφερόμενος να ανακαλύψει την αξία και τη σημασία για την προσωπική του καθημερινότητα. Είναι μια αποκάλυψη που μας οδηγεί στην βαθύτερη κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο περνάμε την καθημερινότητά μας, και απολαμβάνουμε τις καλές ή υφιστάμεθα τις βλαβερές συνέπειες των λανθασμένων αποφάσεών και πράξεών μας.

Κάθε κίνησή μας έχει ανάγκη από ενέργεια και δύναμη, και καθένας έχει υποχρέωση να δαπανά τις δυνάμεις του, αποβλέποντας προς την βελτίωση του ατομικού και κοινωνικού καλού.