Για την κυκλοφορία στους δρόμους υπάρχουν δυο προϋποθέσεις: η μία αφορά την ικανότητά μου να βαδίζω ή να οδηγώ και η άλλη αφορά τη γνώση μου για το που πηγαίνει – και μέχρι που πηγαίνει – αυτός ο δρόμος.
Και οι δυο αυτές προϋποθέσεις είναι κρίσιμες και όλοι μας καθημερινά τις εφαρμόζουμε με ευλάβεια, αφού χωρίς την μια από τις δυο δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Προφανώς ένα κρίσιμο θέμα είναι το να γνωρίζω που πηγαίνει αυτός ο δρόμος και κυρίως μέχρι πιο σημείο φτάνει αυτός ο δρόμος. Και τούτο διότι μπορεί στην αρχή όλα να φαίνονται καλά, ωστόσο θα πρέπει στο τέλος να φτάσω στον προορισμό για τον οποίο ξεκίνησα και όχι να μείνω κάπου ενδιάμεσα, γιατί ο δρόμος δεν φτάνει ως τον δικό μου προορισμό.
Πάντα στο ξεκίνημα οι δρόμοι που φαίνονται είναι πολλοί. Στο τέλος βέβαια ξέρουμε ότι μόνο ένας δρόμος είναι ο δικός μου δρόμος, εκείνος που θα με φέρει γρήγορα και με ασφάλεια στον δικό μου προορισμό και όχι στους προορισμούς άλλων. Και αυτό είναι κρίσιμο, γιατί η ζωή μας είναι η δική μας η ζωή και όχι των άλλων και εμείς πρέπει να ζούμε την προσωπική μας ζωή και όχι την ζωή των άλλων.
Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο για να επιστρέψουμε στον δημιουργό μας. Και ο στόχος είναι σαφής και η διαδρομή είναι επίσης σαφής. Οι πολλοί δρόμοι που νομίζουμε ότι ανοίγονται μπροστά μας είναι η μεγάλη παγίδα στην οποία όλοι πέφτουμε, γιατί αγνοούμε τόσο τον στόχο, όσο και την κυκλοφοριακή αγωγή που θα μας φέρει με ασφάλεια στον τελικό προορισμό μας.