Η χαρτογράφηση του εσωτερικού μας κόσμου έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο ένα άτομο, το άτομο που ενδιαφέρεται για το προσωπικό του ταξίδι στην καθημερινότητα της ζωής του. Αφήνοντας, δηλαδή, για λίγο την εικόνα και την χαρτογράφηση του εξωτερικού κόσμου που ζει και κινείται δίπλα μας, καθένας καταλαβαίνει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη κατανόησης πρώτα του ίδιου μας του εαυτού, δηλαδή των ικανοτήτων και των αδυναμιών, των εφοδίων και των ελλείψεων, ώστε να διατηρεί την ισορροπία μεταξύ σκέψεων και πράξεων.

Αυτή η ισορροπία είναι μεγάλης σημασίας, διότι εάν δεν έχουμε σκέψεις και μάλιστα ανανεούμενες, τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε στο ατομικό μας παρελθόν και να αναπαράγουμε τα αρνητικά του στοιχεία. Εάν πάλι δεν έχουμε πράξεις από τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας, κινδυνεύουμε να μείνουμε θεωρητικοί χωρίς καλή εμπειρία της ατομικής μας επιτυχίας ή αποτυχίας. Διότι, η εμπειρία δεν έχει σχέση με το αποτέλεσμα, αλλά με την διαδικασία της πράξης.

Εάν γίνει η πράξη, και έχει θετικό αποτέλεσμα, τότε η εμπειρία είναι θετική και κερδοφόρα. Εάν έχει αρνητικό αποτέλεσμα, τότε η εμπειρία έχει αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά το μάθημα είναι το ίδιο. Μαθαίνουμε από τις επιτυχίες, αλλά μαθαίνουμε και από τα λάθη μας. Επιτυχίες για να τις επαναλαμβάνουμε, αποτυχίες για να τις αποφεύγουμε στην ατομική μας καθημερινότητα. Ουδέτερη κατάσταση απραξίας δεν υπάρχει.

Κάθε στιγμή που δεν περιλαμβάνει μια πράξη ή συνειδητή απραξία – αλλά καλλιεργημένη μέσα μας ως στοιχείο αναγκαστικής εμπειρίας -, φέρνει το άτομο πίσω από τους άλλους που ήδη έχουν κάνει τα δικά τους βήματα, ενώ η δική μας ουδετερότητα απλά δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, δηλαδή ήταν ζημία σε σχέση με τους άλλους συγχρόνους μου. Και αυτή η εκτίμηση δεν είναι θεωρητική αλλά είναι το καταστάλαγμα της ατομικής μας καθημερινότητας, εφόσον βέβαια είμαστε διατεθειμένοι να αναγνωρίσουμε στον εσωτερικό μας χάρτη, κενά και αδυναμίες που μπορεί να μας φέρουν σε αδιέξοδα αργότερα.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι η γνώση της διδασκαλίας του χωρίς να συνοδεύεται από πράξεις στην εφαρμογή της μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα είναι μάταιη και δημιουργεί σύγχυση  στον χάρτη των ικανοτήτων μας. Άρα, ο κίνδυνος του “μετεωρισμού” ελλοχεύει και η πτώση είναι κοντά. Διότι αυτό που είπε ο Χριστός δεν είναι να μην συμμετέχετε των αχράντων μυστηρίων, αλλά να προσέχετε τα λόγια, τις σκέψεις και τις ατομικές σας πράξεις, διότι από αυτά εξαρτάται η ατομική σας προκοπή και όχι μόνο από την συμμετοχή σας στα μυστήρια της εκκλησίας. 

Η χαρτογράφηση του κόσμου είναι μια κοπιαστική εργασία που απαιτεί μεγάλη προσοχή και ευθύνη, γιατί όπως τον καταλαβαίνεις και τον τοποθετείς πάνω στο χαρτί, έτσι θα κανονίσεις και την ατομική σου πορεία. Εάν έχεις κάνει λάθη στην χαρτογράφηση και έχεις παραλείψει πράγματα που υπάρχουν ή έχεις προσθέσει πράγματα που δεν υπάρχουν, τότε εσύ και μόνο εσύ θα περάσεις δύσκολα ή θα φτάσεις σε αδιέξοδα που θα σε αναγκάσουν να κατανοήσεις μεν το λάθος σου, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα έχεις και τον απαιτούμενο χρόνο στην διάθεσή σου για να επιστρέψεις και να ξαναβρείς τον σωστό για σένα δρόμο και να φτάσεις στον ατομικό σου προορισμό.

Με λίγα λόγια, δεν μιλάμε για την χαρτογράφηση των νησιών και των ωκεανών, αλλά μιλάμε για την ατομική μας πορεία μέσα στην σκληρή καθημερινότητα, όπου συμπληγάδες και σειρήνες, και κάθε είδους αρνητικές φωνές και καταστάσεις σε καθιστούν ανίκανο να προχωρήσεις στο ατομικό σου ταξίδι, για να φτάσεις στην δική σου Ιθάκη και να κερδίσεις την ατομική σου ζωή. Διότι, μπορεί να υπάρχουν χάρτες για όλη την υδρόγειο πλέον, αλλά αυτοί οι χάρτες είναι στα χαρτιά, ενώ εσύ θα τους περπατήσεις και θα τους ζήσεις στην δική σου προσωπική ζωή. Και αυτό σημαίνει ευθύνη, όχι για να φτιάξεις τους χάρτες, αλλά για να ξέρεις από την πείρα σου τί σημαίνουν τα σημάδια που έχει τοποθετήσει ο χαρτογράφος στο δικό του χαρτί, τα οποία όμως εσύ πρέπει να τα μάθεις για να μην ταλαιπωρείσαι στο δικό σου ταξίδι της καθημερινότητας.

Και όσο πιο αναλυτικός και καθαρός είναι ο χάρτης, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να καταλάβεις το δικό σου λάθος, με αποτέλεσμα εσύ να μην φτάνεις στον δικό σου προορισμό. Διότι, το ζητούμενο δεν είναι ο χάρτης της πραγματικότητας και της αλήθειας, αλλά το ζητούμενο είναι η ατομική μας ορθή κατανόηση των όσων περιγράφει ο χάρτης, για όποιον, βέβαια, θέλει να ζήσει μια ζωή με στόχους, επιθυμίες, αλλά όχι μόνο στο χαρτί, αλλά και στην ατομική του καθημερινότητα.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν έκανε μόνο θεωρητική εξήγηση για τον τρόπο της καθημερινής ζωής για όποιον θέλει να φτάσει στους δικούς του στόχους, αλλά έθεσε σε προσωπική εφαρμογή τους νόμους της αλήθειας και της πραγματικότητας, υποδεικνύοντας τον τρόπο της επιτυχίας για όποιος ενδιαφέρεται να τον ακολουθήσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν καυχιέται για τις επιτυχίες του πριν φτάσει στο τέλος και κατακτήσει τους δικούς του σκοπούς.

Πολλοί ταξιδεύουμε μέσα στο ίδιο ποτάμι αυτοκινήτων, αλλά καθένας έχει μόνο ένα στόχο και προορισμό, και μένει προσηλωμένος εκεί μέχρι το τέλος. Τα ενδιάμεσα στάδια και στάσεις, είναι για να ελέγχουμε την ατομική μας διαδρομή και να είμαστε βέβαιοι ότι δεν έχουμε χάσει τον ατομικό μας δρόμο. Οι άλλοι έχουν καθένας την δική του ευθύνη να ξέρει πού πηγαίνει και να κάνει τους δικούς του λογαριασμούς και υπολογισμούς για να ζήσει την δική του επιτυχία και όχι των άλλων που κυκλοφορούν με τον ίδιο ή άλλο χάρτη για τον ίδιο ή άλλο προορισμό. 

Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι αγνοούμε πολλά – ίσως περισσότερα από όσα φανταζόμαστε ή πιστεύουμε – και αυτή η άγνοια μάς καθιστά ευάλωτους. Διότι εάν αγνοείς κάτι σε μικρό ποσοστό, τότε μπορείς να καλύψεις το κενό της άγνοιας με επικαλύψεις από τις παρεμφερείς γνώσεις σου. Εάν όμως αγνοείς μεγάλο τμήμα – υπολογίζεται ότι αγνοούμε το 95 τοις εκατό περίπου από όσα μάς περιβάλλουν στο φυσικό περιβάλλον αλλά, υποθέτω και στο κοινωνικό, – τότε η άγνοια μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη, αφού ουσιαστικά βαδίζουμε στα τυφλά ή με ελάχιστη όραση μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα.

Και μπορεί αυτό να ακούγεται φιλοσοφικό, αλλά εάν κοιτάξουμε με ειλικρίνεια την γύρω μας ή και μέσα μας πραγματικότητα, τότε είναι βέβαιο ότι θα πανικοβληθούμε από τις τραγικές συνέπειες της άγνοιας που μάς κατέχει. Διότι, από άγνοια των συνεπειών γίνονται τα τερατώδη λάθη και οι παράλογες καταστάσεις, τις οποίες όλοι εκ των υστέρων διαπιστώνουμε ότι ήταν λάθος από άγνοια των συνεπειών τους. Και αυτό ακριβώς δηλώνει το μέγεθος της άγνοιας, αλλά και το μέγεθος του κόσμου που έχουμε να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε στην ατομική μας καθημερινότητα. Αφού η άγνοια σκοτώνει, είναι φυσικό η γνώση να ελευθερώνει και να παίζει καθοριστικό ρόλο στην δική μας καθημερινή ζωή.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός έβαλε την γνώση ως βάση για την ελευθερία από λάθη, τόσο του ατομικού μας παρελθόντος, όσο και των καθημερινών μας επιδιώξεων. Διότι τα λάθη δεν τα κάνουμε όταν είμαστε μέσα στην Εκκλησία, αλλά τα κάνουμε εκτός αυτής, με αποτέλεσμα και εμείς να υποφέρουμε από τις συνέπειες των λαθών και των αμαρτιών μας, αλλά και το έργο της Εκκλησίας να μηδενίζει την επίδρασή του στην προσωπική μας ζωή. Είναι δηλαδή φανερό ότι η χαρτογράφηση του εαυτού μας, των ορίων που μπορούμε να φτάσουμε καθένας ανάλογα με τα εφόδια που διαθέτει, και στην συνέχεια – ή και παράλληλα – την χαρτογράφηση και του κοινωνικού μας περιβάλλοντος σε σχέση με το φυσικό, είναι η προϋπόθεση για ασφαλέστερη πορεία στην ούτως ή άλλως δύσκολη καθημερινότητα της εποχής μας.

Το προσέχετε τους εαυτούς σας και την διδασκαλία μου, σημαίνει ότι όταν αγνοείτε κάτι σε σχέση με το καλό ή το κακό, ανοίξτε το δικό μου “εγχειρίδιο”, δηλαδή την Καινή μου Διαθήκη, και μελετήστε με προσωπική ευθύνη την δική μου συμπεριφορά σε ανάλογες περιπτώσεις. Και δοκιμάζοντας την δική μου διδασκαλία αλλά με προσωπική ευθύνη, και έχοντας ως κριτήριο και την γνώμη των έξω ανθρώπων του περιβάλλοντος σας, θα μάθετε με τον καιρό να κάνετε λιγότερα λάθη και να αποκτάτε την απαιτούμενη ωριμότητα μέσα από την καλή συνήθεια της τήρησης της δικής μου οδηγίας για αντίστοιχα θέματα της δικής σας καθημερινότητας.

Μην ψάχνετε πρώτα βοήθεια από τους άλλους. Εξαντλήστε όλες τις προσωπικές σας δυνάμεις γνώσεως και θέλησης, και εγώ θα σας αποκαλύψω το θέλημά μου για τώρα. Και να θυμάστε ότι το δικό μου θέλημα δεν είναι ενάντια στο δικό σας, αλλά το δικό σας συνήθως είναι εκτός πραγματικότητας και αλήθειας και αυτό το λάθος σάς φέρνει σε προσωπικά αδιέξοδα. 

Μέσα στην καθημερινή μας ζωή καθένας από μας γράφει μια μικρή ιστορία με τις σκέψεις και τις πράξεις του. Αυτή η ιστορία δεν είναι ασύνδετη και μόνη της, αλλά συνδέεται οργανικά με τις μικρές ιστορίες και των άλλων ανθρώπων που ζουν γύρω μας, και σε τελική εικόνα συνδέεται και με όλο τον κόσμο και το σύμπαν μέσα στο οποίο όλοι διάγουμε τον καθημερινό μας βίο.

Για να γίνεται, λοιπόν, αυτή η σύνδεση της δικής μας ιστορίας με τις ιστορίες των άλλων, πρέπει και η δική μας ιστορία και τα δικά μας γεγονότα, να συμβαδίζουν με αυτά του περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο θα προχωρήσουμε την επόμενη στιγμή και την επόμενη μέρα στο μέλλον, προκειμένου ο δικός μας κόπος να εγγράφεται μέσα στην ομαλή ή την αναγκαία σε κάθε περίπτωση ροή των εξωτερικών σε μας γεγονότων που βιώνουν και οι άλλοι. Και για την προσαρμογή αυτή είναι ευνόητο ότι απαιτούνται κριτήρια και ευαισθησίες, ώστε από την μια να κατανοούμε ορθά τα όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον, και από την άλλη να κατανοούμε τον εαυτό μας καλύτερα, ώστε και οι δικές μας σκέψεις και ενέργειες να είναι συμβατές με τον γύρω κόσμο και τις γενικότερες ανάγκες και συνθήκες.

Εάν αυτό δεν συμβεί, εάν, δηλαδή, δεν κατανοήσουμε ορθά το περιβάλλον ή τον εαυτό μας, υπάρχει ο κίνδυνος της ματαιότητας. Δηλαδή, να σκέφτομαι ή να κάνω πράγματα που δεν θα είναι χρήσιμα και αξιοποιήσιμα στον σύγχρονο κόσμο, με αποτέλεσμα τα έργα μου να έχουν περιορισμένο μόνο αντίκτυπο στους γύρω, αλλά κατά συνέπεια και σε μένα τον ίδιο. Ο παράγοντας της ατομικής μας διαβίωσης, δεν μπορεί να μην είναι συμβατός και να μην συμβαδίζει με τις τρέχουσες ή τις μελλοντικές ανάγκες, διότι τότε ματαιοπονούμε χωρίς προσωπικό κέρδος πλην της απόλαυσης της ατομικής μας μόνο – πάντα προσωρινής – ικανοποίησης.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού εξηγεί ότι όποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει την διδασκαλία αυτή αλλά και να την βάλει σε εφαρμογή για το δικό του πρώτα κέρδος, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τις δύο βασικές αυτές πλευρές του αχαρτογράφητου κόσμου, του ατόμου και της κοινωνίας, προκειμένου οι σκέψεις και οι πράξεις του να είναι ωφέλιμες και συμβατές τόσο με το προσωπικό του απόθεμα πίστης, όσο και με τις γενικότερες ανάγκες κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν κάθε φορά μέσα στον κόσμο γενικότερα.

Ο περιορισμός μόνο στο ατομικό μου πιστεύω και στις ατομικές μου ανάγκες και απόψεις, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος επιτυχίας στην εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού. Ο άνθρωπος κερδίζει όταν προσέχει το συμφέρον του, αλλά παράλληλα κατανοεί και τις ανάγκες των γύρω και προσφέρει το δικό του μέρος για την υποστήριξη κάθε καλού και ωφέλιμου έργου στο περιβάλλον της εποχής του. 

Οι περιοχές που πρέπει καθένας να εξερευνήσει στην επίγεια ζωή του είναι αμέτρητες σε πλήθος και ατέρμονες σε διαστάσεις ύψους, βάθους, μήκους και πλάτους, και αρκεί μια μόνο ματιά με κριτική σοβαρότητα για να γίνει αντιληπτή αυτή η πραγματικότητα της ζωής μας μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. ¨Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις μια ή και πολλές ακόμη διαστάσεις, τις οποίες δεν τις είχες καν υποπτευθεί νωρίτερα.

Διότι, εκτός από τον εαυτό μας και τις δικές μας ανάγκες, υπάρχουν και οι άλλοι, οι οποίοι δίνουν άλλες διαστάσεις στα δικά μας προβλήματα. Το απότομο σταμάτημα του προπορευόμενου οχήματος μπορεί να σημαίνει για σένα μια περιπέτεια υγείας και οικονομίας που δεν την είχες καν υποπτευθεί πριν ο προπορευόμενος κάνει το δικό του λάθος, στο οποίο όμως εμπλέκεσαι και συ, χωρίς εσύ να το έχεις προγραμματίσει. Και αυτή η καθημερινή μας εμπειρία, για όσους είμαστε μέσα στην καθημερινή ζωή, δίνει μια ερμηνεία ενός συνόλου πραγμάτων και καταστάσεων, στα οποία μπορεί να εμπλακούμε χωρίς την δική μας θέληση, ωστόσο, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με δικό μας κόστος ψυχικό και – πολλές φορές – και οικονομικό.

Διότι, κανείς δεν ζει μόνος του πάνω στην γη. Τα δικά μου λάθη και παραλείψεις, επηρεάζουν και χιλιάδες άλλους, που μπορεί να μην τους βλέπω, αλλά με κάποιο τρόπο και αυτοί θα υποστούν τις συνέπειες – καλές ή κακές – των δικών μου πράξεων. Και αυτό δηλώνει ότι ο κόσμος μέσα στον οποίο περνάμε την δική μας καθημερινότητα, στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός που καθένας νομίζει ότι ξέρει, διότι η ζωή και συμπεριφορά των άλλων επηρεάζει – κατά κανόνα – και την δική μου καθημερινότητα.

Άρα ο κόσμος, ακόμη και ο ατομικός μας κόσμος, δεν είναι τόσο καθορισμένος, ώστε να μπορούμε και να τον οχυρώσουμε με τις δικές μας ικανότητες. Κλείνεις το ένα μέτωπο δυσκολιών, και την ίδια στιγμή ανοίγουν περισσότερα μέτωπα, όπως η Λερναία Ύδρα που πρέπει και αυτά να τα αντιμετωπίσεις εσύ και όχι κάποιος άλλος. Εάν δε περάσουμε και στον εσωτερικό μας κόσμο, της ψυχής και των συναισθημάτων, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο αχαρτογράφητα. Διότι, εκτός από τα ορατά, υπάρχουν και τα μη ορατά, δηλαδή οι επιδράσεις του ψυχικού μας κόσμου, η θλίψη, η χαρά, η παραδοχή, η μετάνοια και δεκάδες άλλες εσωτερικές μη ορατές διεργασίες που συμβαίνουν μέσα μας και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν την ατομική μας καθημερινότητα.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν είπε να κυνηγάτε τους ανέμους και τις ιδέες μόνο, αλλά να προσέχετε τους εαυτούς σας πρώτα, και μετά, με τις οδηγίες της δικής μου διδασκαλίας που πρέπει να την μάθετε και να την εφαρμόζετε στην ατομική σας καθημερινότητα, θα κατανοήσετε τον δρόμο για να κάνετε λιγότερα λάθη εσείς, αλλά να είστε και καλύτερα προετοιμασμένοι για τις επιπτώσεις των λαθών των άλλων ανθρώπων. Δεν είσαστε, είπε ο Χριστός, εκτός κινδύνου όσοι πιστεύετε σε μένα. Το μόνο θετικό πράγμα που διαθέτετε εσείς εκτός των άλλων,  είναι να αντιλαμβάνεστε ορθά την δική σας θέση, και να μάθετε να προστατεύετε τον εαυτό σας με την σοφία που θα αποκτάτε εφαρμόζοντας τις δικές μου οδηγίες στην ατομική σας καθημερινότητα.