Χρόνος και χρήμα είναι δυο έννοιες πολύ οικείες σε όλους μας και τη φράση “ο χρόνος είναι χρήμα” την ακούμε συχνά. Όχι βέβαια ότι ο χρόνος είναι αφ’ εαυτού χρήμα [κανείς δεν πρόκειται να πλουτίσει επειδή μεγάλωσε στην ηλικία και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που γεννήθηκε! ] αλλά η ορθή αξιοποίηση του χρόνου, καλύτερα η ορθή και σοφή αξιοποίηση του 24ώρου, αποφέρει αναμφίβολα καλύτερα κέρδη στον εργαζόμενο, σε εκείνον που κοπιάζει σε αντίθεση με τον αδρανή, τον ανενεργό πολίτη, ο οποίος το ίδιο 24ωρο δεν έχει κερδίσει απολύτως τίποτα ή μάλλον έχασε κιόλας, διότι αναγκάστηκε να δαπανήσει από τα υπάρχοντα αποθέματά του. Η έννοια λοιπόν της αξιοποίησης του χρόνου μας δεν έχει μόνο εμπορική σημασία, αλλά έχει τη σημασία της και στα ζητήματα της ενεργού πίστης στον ζωντανό θεό, στοιχεία που οι πρώτοι εκείνοι χριστιανοί είχαν ανακαλύψει και μας άφησαν παρακαταθήκη στα Ιερά Κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.