Κάθε πύλη, κάθε θύρα, κάθε πόρτα, κάθε άνοιγμα που επιτρέπει την μετάβαση από το ένα μέρος στο άλλο, από την μια κατάσταση στην άλλη, έχει αφετηρία και σκοπό. Αφήνουμε κάτι για να κατακτήσουμε κάτι άλλο, είτε σε συνέχεια αυτού που ήδη βιώνουμε, είτε για κάτι εντελώς νέο και πρωτότυπο.

Για το λόγο αυτό και η προσέγγιση του Χριστού στο θέμα της πύλης, της θύρας, είναι μια προσέγγιση μεταβλητών που εξαρτώνται από τις προσωπικές μας επιλογές. Κανείς δεν μας επιβάλλει τίποτα – πλην των φόρων του κράτους – και κανείς δεν μας σπρώχνει με το ζόρι να κάνουμε πράγματα χωρίς την δική μας – κατ’ αρχήν – θέληση.

Με λίγα λόγια, η δική μας τελική απόφαση είναι το κρίσιμο θέμα, και όχι οι επιλογές που υπάρχουν μπροστά μας. Διότι μέσα στον κόσμο και την καθημερινότητα υπάρχουν τα πάντα: από το απλούστερα ως τα συνθετότερα και πιο βασανιστικά. Ωστόσο, εμείς κάνουμε τις τελικές μας επιλογές. Είτε μιλάμε για τα απλά ζητήματα της καθημερινότητας, είτε για τις ιδεολογίες και τις προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς και απώτερου.

Με λίγα λόγια, η πύλη είναι το πέρασμα, η διαφυγή από την σημερινή μου εμπειρία στην εμπειρία του αύριο και του μέλλοντος. Και καθένας καλείται να λαμβάνει αποφάσεις, γνωρίζοντας ότι ο ίδιος – ή η ίδια – θα πληρώσει και το κόστος ή θα απολαύσει την αμοιβή του. Πράξεις και επιλογές που γίνονται χωρίς την δική μας σύμφωνη γνώμη από απειρία, υπάρχει πάντα η ευκαιρία να ακυρωθούν και να επιστρέψουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Άρα, αν βρεθώ σε κατάσταση κολάσεως από άγνοια, έχω την δυνατότητα να ξαναπεράσω την πύλη που με οδήγησε εκεί κατά την αντίστροφη φορά, δηλαδή από πύλη της κολάσεως να γίνει πύλη αναπαύσεως, όπως την περιέγραψε ο ίδιος ο Χριστός.

Κόλαση και ανάπαυση χωρίζονται από μια πύλη, από ένα μεταβατικό σημείο, όπως και όλα τα ζητήματα της καθημερινότητάς μας. Αυτή η πύλη μένει πάντα ανοικτή και αναμένει την ατομική μας απόφαση και επιλογή για μετάβαση από την μια πλευρά στην άλλη: από την διείσδυση στα άδυτα της καθημερινής μου κολάσεως, στην διείσδυση των αδύτων της αναπαύσεως και της αιωνιότητας.

Η καθημερινή κόλαση είναι ο προάγγελος και του μέλλοντος, όταν δεν υπάρξει αντιστροφή πορείας. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την ανάπαυση, όταν οι επιλογές δεν οδηγούν προς την εδραίωση της ανάπαυσης και της διείσδυσης προς την περιοχή του κέντρου της “μεγαλωσύνης εν υψηλοίς”.