Αν και όλοι οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη γεννιόμαστε άρχοντες, σταδιακά γινόμαστε δούλοι, χάνουμε την δύναμη της αρχής, χάνουμε την εξουσία που μας έχει δοθεί, για να καταλήξουμε τελικά δέσμιοι της καθημερινότητας, δέσμιοι των εντολών του περιβάλλοντος και όχι των προσωπικών μας αποφάσεων.

Λίγο η διάθεση προβολής, λίγο η εξουσία που δίνει το χρήμα, λίγο από λάθος, λίγο από σκοπιμότητα, στο τέλος φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε ότι δεν θέλουμε εμείς, αλλά ότι διατάζουν άλλοι. Και αυτό δείχνει την εσωτερική μας αδυναμία, δείχνει την αβεβαιότητα που κυριαρχεί στη ζωή μας για το αύριο, δείχνει την κατάπτωση των ονείρων μας.

Διότι καλά ξεκινήσαμε, αλλά στη συνέχεια χάσαμε την συνταγή της επιτυχίας και από άρχοντες και νικητές βρισκόμαστε δούλοι και ηττημένοι από τον εξωτερικό κόσμο.

Μόνη διέξοδος είναι προφανώς η επιστροφή στο σημείο που χάσαμε το δρόμο, να ξαναβρούμε όχι μόνο τον δρόμο, αλλά και τον τρόπο που θα μας επιτρέψει να μην φτάσουμε ξανά στα αδιέξοδα, αλλά να διατηρήσουμε την εξουσία του άρχοντα που έχει βάλει μέσα μας ο δημιουργός μας.

Και κάτι ακόμη. Αντί να ζούμε με τον κίνδυνο της κατάρρευσης, να ζούμε με την ελπίδα της αύξησης της δύναμής μας και της νίκης σε όλα τα αδιέξοδα της καθημερινότητάς μας.

Ο αδύναμος χαρακτήρας έχει ανάγκη από ενίσχυση. Δεν έχει ανάγκη από υποτίμηση και αυτο – ταπείνωση. Το ζωντανό νερό που προσφέρει ο Χριστός είναι το καλύτερο εφόδιο για τη νέα πορεία από τον αδύναμο άρχοντα στον πραγματικό άρχοντα που κρύβεται μέσα μας.

Η λέξη καλλιέργεια εκφράζει το καλό έργο που επιτελεί κάποιος στον κήπο, στον αγρό του ή σε κάθε καλό ή κακό αντικείμενο. Αν δηλαδή αποφασίσεις να αυξήσεις το κακό και την αμφιβολία στην ζωή σου, τότε χρειάζεται υποχωρητικότητα, συμβιβασμός, άγνοια και τελικά παραίτηση από κάθε διεκδίκηση. Αν όμως αποφασίσεις να αυξήσεις τον καρπό του μόχθου σου, να καλλιεργήσεις καλύτερα τον αγρό σου, να αυξήσεις τα επίπεδα της πίστης σου, τότε χρειάζεται αγωνιστικότητα, σοφία για την καθημερινότητα και τελικά διεκδίκηση κάθε καλού που κάποιος θέλει να σου στερήσει ή η κατάκτησή του προβλέπει ανταγωνισμό, συναγωνισμό, σκληρό αγώνα τον οποίο εσύ προσωπικά πρέπει να αρχίσεις και να τελειώσεις. Κανείς δεν θα αγωνιστεί και δεν θα διεκδικήσει το καλό εκ μέρους σου! Κανείς δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει στον αγώνα του ανταγωνισμού. Ακόμη και αν κάποιος θέλει, απαγορεύεται ρητά από το νόμο. Κανείς δεν μπορεί να δώσει εξετάσεις εκ μέρους σου. Είναι προσωπική υπόθεση και αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Το ίδιο ισχύει και στα ζητήματα της ζωντανής πίστης. Η αύξηση και η κατάκτηση είναι απόλυτα προσωπική σου υπόθεση και η ιδέα ότι άλλοι θα φροντίσουν για σένα είναι απατηλό ψεύδος και αρρωστημένη φαντασία.

Χαρακτηριστικό της ζωής της πίστης είναι η αύξηση. Αύξηση σημαίνει πολλαπλασιασμός, μεγαλύτερο μέγεθος, μεγαλύτερη αξία. Κύριο συστατικό της καθημερινής ζωής της πίστης είναι η αύξηση συγκεκριμένων ταλάντων, συγκεκριμένων αγαθών τα οποία ο δημιουργός έχει τοποθετήσει γύρω μας και μέσα μας. Παίρνουμε δηλαδή τους θησαυρούς και τους επεξεργαζόμαστε προκειμένου να αυξηθούν και παράλληλα με την επεξεργασία να αυξηθεί η πείρα μας. Και είναι αυτονόητο ότι κάθε άνθρωπος που βαδίζει την πορεία της πίστης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θησαυροί χωρίς αναζήτηση και έρευνα δεν υπάρχουν. Οι θησαυροί, όπως όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή ζωή μας, είναι καλά τοποθετημένοι σε ασφαλή θησαυροφυλάκια και είναι προστατευμένοι από τους αδαείς και τους κακόβουλους. Πρώτα λοιπόν πρέπει κάποιος να βαδίσει την οδό της εμπιστοσύνης και αργότερα θα ανακαλύψει τους θησαυρούς, τους οποίους και πρέπει να επεξεργαστεί με τα εργαλεία που ο δημιουργός του έχει τοποθετήσει μέσα του, προκειμένου ο ίδιος πρώτα να απολαύσει και στη συνέχεια να αυξήσει τον πλούτο που του εμπιστεύτηκαν. Η αύξηση του πλούτου είναι το αποτέλεσμα της αποκάλυψης του Χριστού που μας διαβεβαίωσε ότι Εκείνος ήλθε προκειμένου όσοι αναζητούν να έχουν ζωή και να έχουν και περίσσευμα ζωής.