Ανέκαθεν υπήρχε απόσταση κατανόησης μεταξύ των γενεών. Κάθε γενεά στην αρχή εκφράζεται διαφορετικά από την προηγούμενη. Αργότερα όμως και αυτή παραχωρεί τη θέση στην επόμενη και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε περίπου τριάντα χρόνια. Οι νέοι θεωρούν τους παλαιότερους αναχρονιστές και οι μεγαλύτεροι τους νέους επαναστάτες. Είναι όμως προφανές ότι εφόσον αυτό επαναλαμβάνεται, δηλαδή οι σημερινοί νέοι γίνονται αύριο και αυτοί αναχρονιστές για τους νεότερους, κάποιο μυστικό υπάρχει που συνδέει και αποσυνδέει τις γενεές των ανθρώπων μεταξύ τους και αυτό είναι η γήρανση του σώματος και τώρα η αλλαγή της τεχνολογίας. Άλλα τα ενδιαφέροντα του νέου, άλλα τα ενδιαφέροντα των μεγαλύτερων με αποτέλεσμα τη δημιουργία απόστασης αντιλήψεων για τα καθημερινά ζητήματα και όχι μόνον. Ασφαλής κρίκος για να διατηρείται η ομαλή σχέση μεταξύ των γενεών είναι η αξιοποίηση των στοιχείων εκείνων που έχουν αξία και για τους παλιούς και για τους νεότερους. Οι αξίες για την ζωή και μάλιστα οι αξίες για την καλύτερη δυνατόν ζωή είναι το καλύτερο στοιχείο που μπορούμε όλοι μας να καλλιεργήσουμε για το κοινό καλό. Και αυτές τις αξίες έχουμε ανάγκη να τις ανακαλύψουμε και να τις καλλιεργήσουμε και ως νέοι και ως μεγαλύτεροι.