Ο τίτλος δεν σημαίνει εκείνα που θα χρειαστεί να ξοδέψουμε τον επόμενο χρόνο, αλλά δηλώνει τις ώρες και τις μέρες που ξοδεύουμε για κάτι. Διότι είναι προφανές ότι όσο περισσότερα χρόνο ξοδεύουμε για ένα ζήτημα, τόσο περισσότερο σημαντικό το θεωρούμε. Αν λοιπόν ρίξουμε μια ματιά στη ζωή μας, εύκολα μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε ποια πράγματα έχουμε δαπανήσει περισσότερο χρόνο, άρα αυτά θεωρούμε ως πιο σημαντικά. Και με αυτό το μέτρο μπορούμε να εξηγήσουμε τα αποτελέσματα, τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της πίστης, της καλλιέργειας και της ανάπτυξης της πίστης, σε σχέση με το αντικείμενο της πίστης μας και των αποτελεσμάτων από αυτήν την καλλιέργεια. Αν έχουμε επενδύσει πλούσιο χρόνο στην μελέτη των Ιερών Κειμένων και έχουμε δαπανήσει χρόνο στην κατανόηση των Γραφών, αυτό πρώτοι εμείς το καταλαβαίνουμε. Και από τα αποτελέσματα, από τις εξωτερικές εκδηλώσεις, το κατανοούν και όσοι κινούνται στο περιβάλλον μας και όχι μόνον.

Προσμένω δεν σημαίνει απλά κάθομαι και περνάει ο καιρός, αλλά σημαίνει περιμένω κάτι να γίνει. Δεν δηλώνει δηλαδή απραξία, αλλά δηλώνει ενεργητική αναμονή συγκεκριμένου πράγματος. Δηλώνει ότι έχω στραμμένη την προσοχή μου σε κάτι το οποίο έρχεται. Δηλώνει ότι εν γνώσει μου ξοδεύω τον χρόνο μου περιμένοντας κάτι να γίνει ή κάτι να έλθει, το οποίο είναι τόσο σημαντικό ώστε να αξίζει τον κόπο τον οποίο καταβάλω, να αξίζει τον χρόνο τον οποίο ξοδεύω περιμένοντας. Και η προσμονή, η αναμονή, η δαπάνη του χρόνου μου για κάτι που πιστεύω ότι έρχεται και είναι σημαντικό αφ’ εαυτού, είναι τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν ότι αξιολογώ ως σημαντικό – και καλό και συμφέρον για μένα – αυτό που έρχεται. Στα Ιερά Γράμματα η παράμετρος αυτή της αναμονής και της προσμονής έχει καθοριστικό ρόλο στην κατανόηση των γεγονότων που περιγράφουν, διότι περιλαμβάνει τόσο την διάθεση και δαπάνη του χρόνου, όσο και την αξιολόγηση ως σημαντικού του γεγονότος που έρχεται.