Επειδή όλοι κατανοούμε ή τουλάχιστον υποπτευόμαστε ότι τα δώρα του Θεού είναι σημαντικά και μοναδικά, για ανεξήγητους λόγους θεωρούμε κατά κανόνα ότι αυτά τα δώρα απευθύνονται μόνον στους ειδικούς, και στα θεία δώρα έχουν εξουσία και πρόσβαση μόνον εκείνοι που γνωρίζουν πολλά και απολαμβάνουν τιμές και δόξες στην καθημερινή μας ζωή. Θεωρούμε επίσης ότι οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι δεν έχουν μερίδιο στη γνώση και στην εμπειρία αυτή, άρα είναι αποκλεισμένοι από τα ζητήματα αυτά και θεωρούμε ως φυσική κατάσταση το ότι πρέπει να είναι εξαρτημένοι από την γνώμη των άλλων. Αυτή προφανώς είναι μια εσφαλμένη και προσχηματική εικόνα για τα δώρα του θεού, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι στις μέρες μας, απλοί άνθρωποι διαχειρίζονται τεράστια ζητήματα που αφορούν εκατομμύρια ανθρώπους και την καθημερινή τους ζωή, από τους οδηγούς των αυτοκινήτων μέχρι τους επαγγελματίες που μεριμνούν για την καθημερινότητά μας. Ενώ δηλαδή εμείς, δηλαδή απλοί άνθρωποι διαχειριζόμαστε μεγάλα ζητήματα της ζωής μας, όταν ερχόμαστε στη διαχείριση των δώρων του Θεού, για ανεξήγητους λόγους, θεωρούμε ότι αυτό είναι ένα θέμα που δεν μας αφορά, δεν μπορούμε να έχουμε γνώση και φυσικά δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε. Και αυτό είναι προφανώς λάθος και μάλιστα μοιραίο.