Οι σύγχρονες πανελλήνιες εξετάσεις είναι οι πιο δύσκολες και αυτό οφείλεται σε δυο παράγοντες. Πρώτον διότι ο ανταγωνισμός είναι ο μεγαλύτερος δυνατόν – όλοι οι μαθητές της Ελλάδας συναγωνίζονται ποιος θα πάρει την καλύτερη θέση, και δεύτερον διότι περιλαμβάνουν την μεγαλύτερη έκταση της εξεταστέας ύλης.

Και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε, ότι μπορεί να υπάρχουν κενά στο εξεταστικό σύστημα, ωστόσο είναι και το δικαιότερο σύστημα, αφού όλοι οι υποψήφιοι για να κατακτήσουν μια θέση σε κάποιο μεγάλο εκπαιδευτικό ίδρυμα εξετάζονται στο ίδιο πεδίο γνώσεων και εμπειρίας.

Αυτό είναι πολύτιμο. Διότι μέσα σε μια κοινωνία αδικιών, οι νέοι που ενδιαφέρονται να μπουν στον στίβο της ζωής, εξετάζονται με ένα γνωστό εκ των προτέρων σύστημα, το οποίο είναι κοινό για όλους χωρίς εξαιρέσεις.

Αντίστοιχο είναι και το πεδίο της πίστης. Διότι όλοι οι άνθρωποι επί γης θέλουμε την καλή καθημερινότητα, θέλουμε και την αιώνια ζωή, αλλά δεν καταβάλλουμε όλοι την ίδια προσπάθεια, άρα και η ανταμοιβή δεν μπορεί να είναι χωρίς διάκριση.

Το παράδειγμα των πανελληνίων εξετάσεων, όπως και το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος αν και υιός θεού έδωσε τις δικές του εξετάσεις για όλα τα θέματα της ανθρωπότητας, είναι η πυξίδα για μια επιτυχή καθημερινότητα, η οποία όμως δεν είναι το τέλος αλλά είναι η αρχή.

Διότι κάθε μέρα δίνουμε εξετάσεις στα θέματα της καθημερινότητας, αλλά ο στόχος μας είναι πολύ μακρύτερος, πολύ ουσιαστικότερος. Διότι δεν εργαζόμαστε μόνον για την καθημερινή τροφή, αλλά εργαζόμαστε και με την προοπτική του εγγύς αλλά και του απώτερου μέλλοντος.

Το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος σε σαράντα ημέρες πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις του στην απόλυτη έρημο και στην συνέχεια περιγράφεται η επιτυχία του στην καθημερινότητα για να καταλήξει στην Ανάσταση, είναι το ασφαλέστερο παράδειγμα για καθέναν που θέλει όχι μόνον να λέγεται Χριστιανός, αλλά να έχει και το περιεχόμενο και τις προοπτικές που βρίσκονται μέσα στην διδασκαλία και στο παράδειγμα του Χριστού.

Είναι γνωστό ότι η αμάθεια είναι καλύτερη από την ημιμάθεια, γιατί η ημιμάθεια εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους τραγικών λαθών που μπορεί να καταστρέψουν την ζωή.

Ό,τι γνωρίζω πρέπει να το γνωρίζω σε βαθμό που να επαρκεί για τις ανάγκες μου τουλάχιστον. Και αυτή η αλήθεια στα θέματα της πίστεως στην καθημερινή ζωή έχει ιδιαίτερη αξία. Καθένας καλείται να προχωρήσει από το απλό στο σύνθετο, από την όψη στην ουσία, από την επιφάνεια στο βάθος, από την εικόνα στην ερμηνεία του περιεχομένου της εικόνας.

Τα πασαλείμματα στην ζωή της πίστης είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τον άνθρωπο που επιθυμεί να προχωρήσει σε επιτυχία καθημερινής αλλά και αιώνιας ζωής. Για τον λόγο αυτό και ο απόστολος Παύλος παρομοιάζει την πορεία της γνώσης μας με την σχέση του παιδιού που ζει με τον πατέρα του στο ίδιο σπίτι. Κάθε παιδί δηλαδή που ζει με τον πατέρα του στο ίδιο σπίτι, μαθαίνει να μιμείται τους γονείς του.

Πρώτα κατανοεί αβίαστα τη σχέση και την εξάρτηση από τους γονείς του, και στη συνέχεια μιμείται τις δικές τους συνήθειες και πράξεις. Πρώτα δέχεται την αγάπη και την φροντίδα των γονιών, και στη συνέχεια επαναλαμβάνει με φυσικό τρόπο όσα εκείνοι κάνουν κάθε μέρα. Ο ασφαλέστερος τρόπος να μάθει το παιδί κάτι είναι να διδαχθεί, αλλά και να δει τον πατέρα του πως ακριβώς το κάνει. Τότε και η σχέση παιδιού και πατέρα γίνεται βαθύτερη, αλλά και τα αποτελέσματα είναι ασφαλέστερα.

Ο μεγάλος φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν πέθανε το 1955. Από τότε χιλιάδες ερευνητές επιστήμονες από όλο τον κόσμο ερευνούν τις διάφορες θεωρίες του, οι οποίες αφορούν τον φυσικό κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε και κινούμαστε, για να αποδείξουν ότι πράγματι ισχύουν.

Ο Αϊνστάιν ήταν πρακτικός αλλά και θεωρητικός. Στις μέρες του πολλά πράγματα που είχε διατυπώσει αποδείχθηκαν και πειραματικά και είναι γνωστά σε όλους μας. Όμως, ακόμη και μετά το θάνατό του, δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες ερευνητές αγωνίζονται να κατανοήσουν τις θεωρίες του και να αποδείξουν πρακτικά ότι οι θεωρίες του Αϊνστάιν είναι αληθινές και αυτό αποδεικνύεται μέσα από τα πειράματα της φυσικής. Δηλαδή, οι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν δείξει εμπιστοσύνη στο έργο και τις θεωρίες του Αϊνστάιν και καθημερινά, μέσα στα σύγχρονα εργαστήρια εργάζονται ασταμάτητα, με υψηλό οικονομικό και κοινωνικό κόστος, να αποδείξουν την αλήθεια των λόγων του μεγάλου φυσικού και να ωφεληθούν από την πρακτική εφαρμογή τους.

Αυτό είναι ένα καλό μάθημα για τους ανθρώπους της πίστης, οι οποίοι πιστεύουμε σε ένα σωτήρα, αλλά παραβλέπουμε την διδασκαλία του για να κάνουμε πράξη όσα εκείνος μας δίδαξε και να ωφεληθούμε από αυτά. Σχεδόν μαγικά πιστεύουμε ότι ο Χριστός σώζει, ενώ την ίδια στιγμή δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε ούτε μια ώρα για να κατανοήσουμε και να εφαρμόσουμε όσα εκείνος μας δίδαξε, όχι μόνο για την καθημερινή αλλά και για την επέκεινα του τάφου ζωή.

Και αν για τις θεωρίες του Αϊνστάιν διατίθεται απέραντος χρόνος και δυνάμεις, είναι προφανές ότι για την απόδειξη της επέκεινα του τάφου ζωής έχουμε ακόμη περισσότερη δουλειά να κάνουμε και να πληρώσουμε το κόστος που μας αναλογεί.

Η πίστη στον αναστημένο Χριστό δεν είναι νεφελώδης, αλλά είναι λογική. Δεν στηρίζεται στον αέρα αλλά στηρίζεται στην πρακτική εφαρμογή των αληθειών. Για τον λόγο αυτό και όλη η διδασκαλία αλλά και η πρακτική ζωή που εφάρμοζε ο ίδιος ο Χριστός είναι ρεαλιστική και έχει λογική ακολουθία. Στηρίζεται σε θεμέλια, αυξάνεται στις απαιτούμενες διαστάσεις, έχει διάρκεια μόνιμη και οδηγεί – σταδιακά και σε βάθος χρόνου – προς την τελειότητα. Πυλώνες στην νεοελληνική γλώσσα είναι τα μεγάλα στηρίγματα, οι κολώνες. Οι πυλώνες χρησιμοποιούνται για να στηρίζουν κάτι ουσιαστικότερο, κάτι πιο πολύτιμο από τον εαυτό τους. Το ζητούμενο δηλαδή και ο σκοπός δεν είναι οι πυλώνες, αλλά εκείνο που στηρίζεται πάνω στους πυλώνες, στα υποστηρίγματα. Αυτό το μάθημα ήθελε ο απόστολος Παύλος να δώσει και στον μαθητή του Τιμόθεο, όταν του γράφει στην Β΄επιστολή του ότι τα Ιερά Γράμματα μπορούν, έχουν την ικανότητα και την ιδιότητα, να σε οδηγήσουν στην οδό της σοφίας, δηλαδή να σε εφοδιάσουν με ένα εργαλείο, το οποίο θα χρησιμοποιείς στην ζωή σου. Όχι δηλαδή μόνο η πίστη στον αναστημένο Χριστό, που αποτελεί τον βασικό πυλώνα της ζωής του ζωντανού θεού, αλλά και η γνώση των Ιερών Γραμμάτων και επιπλέον η σοφία που βρίσκεται μέσα σε αυτά, θα πρέπει να αποτελέσουν τους πυλώνες της καθημερινότητάς σου. Σε διαφορετική περίπτωση η πίστη μένει ανενεργής, αδρανής, χωρίς αποτελέσματα και ο πιστός δεν έχει τον προσδοκώμενο καρπό που υποσχέθηκε ο ίδιος ο Χριστός.