Η γνωστή πινακίδα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ αφορά μόνον ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι τα δώρα του δημιουργού μας. Εμείς οι άνθρωποι, για να προστατεύσουμε το έργο ή τις επιχειρήσεις μας, βάζουμε απαγορευτικές πινακίδες.

Στα δώρα και τα εφόδια του δημιουργού μας κανένας περιορισμός και καμιά πινακίδα δεν μπορεί να μου στερήσει όσα εκείνος έχει προβλέψει. Μπορεί εγώ σήμερα να μην έχω ακόμη την ικανότητα να κατανοήσω τις αξίες των πραγμάτων γιατί είμαι παιδί ή νέος, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου στερήσει το δικαίωμα να κατακτήσω όσα ο δημιουργός έχει προβλέψει για την αποτελεσματικότητα και την ευτυχία μου.

Και είναι προφανές λάθος να θεωρούμε ότι κάποιοι έχουν αυτό το δικαίωμα, δηλαδή να στερούν σε μένα όσα ο δημιουργός μου έχει προβλέψει ως εφόδια για τον σύντομο βίο μου πάνω στη γη. Φόβητρα και απαγορευτικές πινακίδες στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν υπάρχουν, εκτός αν εγώ ο ίδιος επιτρέπω τέτοιες παράνομες καταστάσεις να επιβιώνουν στην ζωή μου. Και ενώ θα έπρεπε να έχω κατακτήσει το κλειδί της γνώσης των πραγμάτων που έχει αποθησαυρίσει ο δημιουργός μου για μένα, όπως και το νερό και τον αέρα, στην πράξη έχω ήδη παραιτηθεί από τα δικαιώματά μου και τα έχω εγκαταλείψει σε άλλους. Και φυσικά το αποτέλεσμα είναι η προσωπική μου ζημία, η ατομική μου στέρηση. Και γι αυτό δεν ευθύνονται άλλοι, αλλά μόνον εγώ προσωπικά.

Οι σκιές και τα φόβητρα είναι δημιουργήματα της άγνοιας και η διατήρησή τους ως καθοριστικούς παράγοντες της ζωής μου, είναι δική μου αποκλειστική ευθύνη.

Και οι τρεις αυτές λέξεις περιέχουν την έννοια του έχω και αναφέρονται σε εμπράγματη και όχι θεωρητική κατάσταση. Έχω ανοχή στις πράξεις του άλλου εναντίον μου, έχω αντοχή στις προσβολές και τις δυσκολίες, αλλά σε κάθε αποτυχία μου έχω ενοχή γιατί δεν κατάφερα αυτό που ήθελα. Ξεκίνησα καλά, αλλά απέτυχα και η ενοχή διακατέχει τον εσωτερικό μου άνθρωπο, την συνείδησή μου, και φέρνει την απογοήτευση, φέρνει την οπισθοδρόμηση και την λύπη. Και ενώ θα έπρεπε να έχω ανοχή και αντοχή στην υγιαίνουσα  διδασκαλία, ώστε καθημερινά να αυξάνομαι κατά τον έσω άνθρωπο, και ενώ θα έπρεπε να είμαι δραστήριος και όχι νωθρός, αξιοποιώντας την εξουσία που μου προσφέρει η μέχρι σήμερα γνώση των δικαιωμάτων μου, στην πραγματικότητα έχω παραδοθεί άνευ όρων και το μόνο που έχει απομείνει μέσα μου είναι το αίσθημα της αποτυχίας, η ενοχή της ακαρπίας, η ενοχή της απώλειας των μεγάλων χάριν των ευτελών και ασήμαντων πραγμάτων που επέλεξα ως πρώτη προτεραιότητα της καθημερινής μου ζωής. Πόσο αντέχω, φαίνεται στην καθημερινή μου ζωή από τις αντιδράσεις μου στην πράξη. Πόσο ενισχύεται ο εσωτερικός μου άνθρωπος φαίνεται από τις αλήθειες που λέω και από τα ψέματα που δεν λέω. Πόσο η πίστη μου στον ζωντανό θεό είναι υγιής και ακμαία φαίνεται και αποδεικνύεται από τα καλά μου έργα που δεν αφορούν μόνο εμένα, αλλά και τους άλλους που δέχονται την ευεργετική παρουσία του αναστημένου και ζωντανού θεού.

Ξένιος ήταν το επίθετο του πατέρα των θεών του Ολύμπου και είχε σχέση με την φιλοξενία που πρόσφεραν οι κάτοικοι σε κάποιον ξένο που έφτανε στο σπίτι τους. Ο ξένος έπρεπε να φιλοξενηθεί, έπρεπε να του δοθούν τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, αλλά ποτέ δεν μπορούσε να αποκτήσει τα δικαιώματα των οικείων, αυτών δηλαδή που κατοικούσαν και ήσαν ιδιοκτήτες του σπιτιού. Δικαιώματα χρήσης και δικαιώματα ιδιοκτησίας είχαν μόνον οι ιδιοκτήτες και όχι οι περαστικοί ξένοι. Και αυτή η αλήθεια έχει μεγάλη αξία για μας σήμερα, διότι οι άνθρωποι της ζωντανής πίστης πρέπει να κατανοήσουν τα δικαιώματά τους. Αν αισθάνεσαι ξένος και επισκέπτης στον οίκο του ζωντανού θεού, τότε δεν είσαι κύριος, δεν μπορείς να ασκήσεις τα κυριαρχικά σου δικαιώματα και ό,τι σου λένε οι άλλοι αυτό κάνεις. Ακούς και υπακούς διότι δεν γνωρίζεις. Είσαι δούλος και υποχείριο του θελήματος των άλλων. Η κυριαρχία του σώματός σου και της ψυχής σου, η ίδια η ελευθερία σου έχει παραμεληθεί και έχει αμφισβητηθεί πρώτα από εσένα τον ίδιο λόγω άγνοιας και στη συνέχεια από εκείνους που σε θέλουν δούλο και υπηρέτη, στερημένο των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων. Και δυστυχώς όλη η ευθύνη για την ανακάλυψη των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων στην ψυχή και στο σώμα σου, ανήκει αποκλειστικά σε σένα και κανείς δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει.  Εσύ πρέπει να ψάξεις, να ανακαλύψεις, να εξασκήσεις και να αξιοποιήσεις. Οι γύρω μπορεί να βοηθήσουν, αλλά ο τραπεζικός σου λογαριασμός είναι μόνο δικός σου και είσαι ο αποκλειστικά υπεύθυνος διαχειριστής.