Η αναζήτηση των πραγμάτων προϋποθέτει δράση εκ μέρους μας.

Χωρίς δράση δεν υπάρχει πιθανότητα ποτέ κάποιος να ανακαλύψει κάτι. Μέσα από την αναζήτηση, τον προβληματισμό, την δράση και την έρευνα ανακαλύπτουμε τα πάντα. Είτε τον εαυτό μας, είτε το περιβάλλον μας. Όλα βρίσκονται εκεί και περιμένουν εμάς να τα ανακαλύψουμε.

Τίποτα δεν μας αποκαλύπτεται αν εμείς δεν κάνουμε το πρώτο βήμα, αν εμείς δεν αποδείξουμε ότι διαθέτουμε και την όρεξη αλλά και την ικανότητα να προχωρήσουμε στις ανακαλύψεις που μας περιμένουν. Και επειδή αυτό είναι κοινοτυπία στην καθημερινή πρακτική της ζωής μας, αποτελεί παράδοξο το γεγονός ότι όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης, εκεί μένουμε στα καθιερωμένα, σε όσα άλλοι είπαν και έκαναν και εμείς είμαστε αδρανείς και απλά παρακολουθούμε τα γεγονότα ως θεατές και όχι ως συμμέτοχοι. Και αυτό φυσικά αδικεί όχι κάποιον άλλον αλλά εμάς τους ίδιους.

Γιατί μπορεί οι δεξαμενές να είναι γεμάτες νερό, μπορεί τα ποτάμια να τρέχουν άφθονα και καθαρά νερά, αλλά αν εγώ δεν απλώσω το χέρι μου και δεν μάθω να αναζητώ το ζωντανό νερό και να το χρησιμοποιώ για τις ανάγκες μου, τότε ο θάνατος δεν επέρχεται λόγω έλλειψης των αναγκαίων, αλλά επέρχεται λόγω της δικής μου αδράνειας και αμάθειας.

Η νεκρή ζωή της πίστης μου δεν οφείλεται σε άλλους, αλλά είναι παράγωγο της δικής μου προσωπικά επιλογής να παραμένω αδρανής και αδιάφορος για τα μεγαλύτερα ζητήματα και ερωτήματα της ζωής. Και ενώ αναλώνω το καλύτερο τμήμα της ζωής μου στην εξοικονόμηση των αναγκαίων της καθημερινής μου ζωής, παραμελώ και αδιαφορώ για το κυριότερο: την ανακάλυψη της αλήθειας και μάλιστα της αιώνιας αλήθειας που εκτείνεται στο σήμερα και στο αύριο και πολύ πιο πέρα από αυτό.

Αν και σήμερα δεν πάσχουμε πλέον από την λέπρα, υπάρχουν ασθένειες σωματικές αλλά και ψυχικές που μας φέρνουν στο ίδιο τελικό αποτέλεσμα. Τον θάνατο. Άμεσα ή αργά και σταδιακά. Και η συμπεριφορά του Χριστού προς τους 10 λεπρούς είναι μάθημα ορθής διαχείρισης της σχέσης μας με τον ζωντανό θεό.

Παραμένει όμως ζήτημα η στάση του παντοδύναμου και θεραπευτή Χριστού. Ο τρόπος που έκανε το θαύμα και έλυσε το πρόβλημα των ανδρών αυτών, δεν συνάδει με την δική μας άποψη για την παρέμβαση του θεού στη ζωή μας. Εμείς θέλουμε ο θεός να παρεμβαίνει και να λύνει τα προβλήματά μας όταν αυτά εμφανίζονται, αλλά δεν είμαστε – κατά κανόνα – πρόθυμοι να ακολουθήσουμε την διαδικασία που εκείνος επιλέγει.

Η εντολή “πορευθέντες”, δεν ήταν η λύση για τους λεπρούς, οι οποίοι προφανώς ανέμεναν μια άμεση επέμβαση στο πρόβλημά τους. Όμως ο Χριστός ζητά να “ξεκινήσουν το ταξίδι της θεραπείας”, ζητά να μεσολαβήσει η πρακτική άσκηση της πίστης τους για να λυθεί το πρόβλημά τους. Δεν παρεμβαίνει ο θεός στην αδράνειά μου, αλλά ζητά από εμένα να είμαι δραστήριος και κατά την διάρκεια της δράσης που εκείνος συνιστά, λύνεται και το πρόβλημα που αντιμετωπίζω.

Η αδρανής μοιρολατρία δεν είναι ο τρόπος και η μέθοδος μέσα από την οποία ο θεός λύνει τα προβλήματά μας. Η δράση και η άσκηση πίστης προς τις οδηγίες που εκείνος συνιστά σε όλους και πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ο χριστιανοί, είναι το εύφορο έδαφος και ο ασφαλής δρόμος μέσα από τον οποίο οι ευεργεσίες των δώρων του δημιουργού μεταμορφώνουν την καθημερινότητά μου.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα ονομάζεται επικαιρότητα και έχει σχέση με τον χρόνο, τον καιρό, και τα γεγονότα που λαμβάνουν μέρος στον συγκεκριμένο χρόνο. Και είναι προφανές ότι αυτά που συμβαίνουν τώρα, μας επηρεάζουν και μας αφορούν όλους μας, διότι και εμείς την ίδια στιγμή, την ίδια χρονική περίοδο βιώνουμε τα γεγονότα από την δική μας πλευρά. Διότι όλοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όχι το παρελθόν αλλά το παρόν, το σήμερα, την επικαιρότητα με το δικό της σημερινό περιεχόμενο και όχι το ιδεατό, αυτό δηλαδή που εγώ θα ήθελα, και μάλιστα όχι μόνο να αντιμετωπίσω αλλά και να υπερβώ τα εμπόδια που επιφέρει στη δική μου προσωπική ζωή, κερδίζοντας τα προσδοκώμενα. Ο αγώνας μας δηλαδή δεν πρέπει να είναι με φαντάσματα του παρελθόντος ή φαντασίες του μέλλοντος, αλλά με την επικαιρότητα του σήμερα και το πραγματικό της περιεχόμενο. Η ορθή κατανόηση της επικαιρότητας και των γεγονότων που την συνθέτουν, είναι η ασφαλέστερη προϋπόθεση για μια καλή λύση, μια επιτυχή αντιμετώπιση όποιων προβλημάτων αφορούν τη δική μου προσωπική σκοπιά, το δικό μου προσωπικό συμφέρον. Και η ενίσχυση του εσωτερικού μου κόσμου έχει ως σκοπό να προετοιμάσει τα δικά μου αντισώματα για την αντιμετώπιση των θεμάτων και την αποδοχή των αποτελεσμάτων της δράσης μου.

Κατά κανόνα είναι γνωστό και αποδεκτό ότι η δράση παράγει έργο και η αδράνεια όχι.

Αυτό στην καθημερινότητα της ζωής μας αποκαλείται επιτυχία και αποτυχία και το ένα φέρνει επιτυχία και κέρδος ενώ το άλλο όχι. Αυτές τις βασικές αρχές της ζωής μας χρησιμοποιεί και ο Χριστός για να δώσει το μήνυμα κατά της αδράνειας, της αδιαφορίας και της επανάπαυσης επί των κεκτημένων, ότι δηλαδή αυτό που έχω είναι αρκετό και δεν απαιτείται άλλη προσπάθεια και άλλη δράση.

Η αναζήτηση, η πρόνοια, η συστηματική οργάνωση για την αντιμετώπιση έκτακτων και απρόβλεπτων καταστάσεων, αποτελούν σύμφωνα με τα Ιερά Κείμενα, τον πυρήνα του τρόπου ζωής των αναζητητών του Θεού, αποτελούν τις προϋποθέσεις για μια καρποφόρα και επιτυχημένη καθημερινότητα χωρίς όμως αυτό να αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά μέσο και μέθοδο για ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο αύριο και μέλλον.