Όταν κάποιος αρχίζει να ανακαλύπτει τον άρχοντα, τότε καταλαβαίνει πόσα πράγματα πρέπει να αλλάξει στη ζωή του, ώστε η νέα του ταυτότητα – η ξεχασμένη του ταυτότητα καλύτερα – να συμφωνεί με την καθημερινότητά του.

Συνήθειες παλιές που δεν ταιριάζουν με την νέα πλευρά της ζωής του, πράξεις που δεν θα ήθελε να επαναλάβει, επιθυμίες που γεννήθηκαν από την αίσθηση ότι δεν είμαι πλέον δούλος αλλά άρχοντας, επιθυμία να γνωρίζει κάθε μέρα και καλύτερα το πρότυπό του αλλά και τις διαδικασίες που πρέπει να εφαρμόζει για να πλησιάζει και να γνωρίζει το νέο του πρότυπο, γίνονται η νέα του καθημερινότητα.

Μια καθημερινότητα που δεν παύει να λειτουργεί μέσα στον κόσμο όπως και πρώτα, αλλά τώρα έχει άλλο περιεχόμενο και άλλους στόχους. Το καθημερινό γίνεται τμήμα της ζωής και όχι μοναδικός σκοπός, οι δυσκολίες γίνονται γυμνάσματα και ευκαιρίες εξάσκησης και όχι κατάρα και γογγυσμός για την μιζέρια της ζωής μου.

Και το κυριότερο: ένας καινούριος ορίζοντας αρχίζει να διαφαίνεται, μια νέα προοπτική απλώνεται μπροστά, ένα ανεξάντλητο θέμα και πηγή έμπνευσης μπαίνει και κυριαρχεί στη ζωή μου, ένα νέο λογισμικό εγκαθίσταται ή μάλλον αποκαθίσταται μέσα μου, ένα λογισμικό που δέχεται οδηγίες και έχει την εξουσία να τις βάζει σε καθημερινή λειτουργία.

Οι παλιές εντολές του ναι και του μη, εμπλουτίζονται με τη γνώση και τη μέθοδο της κυριαρχίας και της εξουσίας πάνω στο σύνολο της ζωής και όχι μόνο στον στείρο και δουλικό, χωρίς γνώση και εξουσία, τυπικισμό. Ο ξεχασμένος άρχοντας ξυπνάει μέσα μου και έχω πρόσβαση σε μια αστείρευτη πηγή ζωντανού νερού.

Ο άρχοντας που διαχειρίζεται εξουσία, που έχει την δύναμη να εξουσιάζει τον εαυτό του και όχι μόνον, δεν μπορεί να είναι ευκολόπιστος, δεν μπορεί να πιστεύει σε ότι οι άλλοι του σερβίρουν.

Ο ίδιος πρέπει να έχει υπεύθυνη άποψη και ευθύνη για την άποψή του. Η πίστη του πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένη και όχι εποχιακή, όχι συγκυριακή. Στις προκλήσεις της ημέρας πρέπει να διαθέτει αντοχή και να έχει αποτελεσματικότητα, διότι σε διαφορετική περίπτωση η απώλεια της εξουσίας του είναι προφανής.

Ο άρχοντας δεν βιάζεται, ο άρχοντας δεν είναι μικροπρεπής, δεν προτρέχει η γλώσσα της διανοίας του, αλλά προηγείται η περίσκεψη και μετά η απόφαση και ο λόγος. Ο άρχοντας στηρίζει τις απόψεις στη γνώση του και στην προσωπική του εμπειρία. Οι άλλοι θα τον αμφισβητούν, θα προσπαθούν να τον μετακινήσουν από τις θέσεις της αλήθειας την οποία αυτός γνωρίζει, αλλά ο ίδιος θα μένει σταθερός και οι ριπές του καταστροφικού ανέμου θα τον λυγίζουν χωρίς αποτέλεσμα.

Όταν η βάση του οικοδομήματος είναι σταθερή, όταν οι ρίζες του δένδρου δεν είναι επιφανειακές αλλά έχουν φτάσει στο αναγκαίο βάθος και έχουν βρει την πηγή του αναγκαίου υπόγειου νερού, τότε οι πιθανότητες καταστροφής είναι λίγες και εφόσον ο ζωντανός θεός είναι παρών θα έχει προβλέψει, ώστε μαζί με την περιπέτεια να έρχεται και το θετικό αποτέλεσμα στην πίστη για ένα καλύτερο αύριο και ένα αιώνιο παρόν.

Στην σύγχρονη ζωή ποίημα ονομάζουμε ένα έργο έμμετρου λόγου. Η πραγματική όμως έννοια είναι πολύ πλατύτερη και έχει να κάνει με κάθε δημιούργημα, από το ρήμα ποιώ, δηλαδή κάνω κάτι, δημιουργώ κάτι που δεν υπήρχε πριν. Αυτή την έννοια χρησιμοποιεί και η Καινή Διαθήκη για να δηλώσει τα νέα δημιουργήματα που προκύπτουν από την πίστη στον αναστημένο Χριστό. Μάλιστα η σαφήνεια είναι δηλωτική της προσπάθειας των πρώτων Χριστιανών της Καινής Διαθήκης, να διαχωρίσουν τον άνθρωπο της πίστης  στον αναστημένο Χριστό από τον άνθρωπο της παραδοσιακής πίστης.  Κάθε άνθρωπος που έχει επαφή με την δύναμη της Ανάστασης, που τροφοδοτείται δηλαδή από την δύναμη που ανάστησε τον Χριστό, είναι ένα νέο ποίημα, ένα νέο δημιούργημα, το οποίο μπορεί μεν να έχει τα ίδια εξωτερικά στοιχεία με τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά εσωτερικά είναι ένας νέος άνθρωπος, με άλλες σκέψεις, άλλες προτεραιότητες, άλλες μεθόδους στην καθημερινή ζωή. Και αυτό δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι – σχήμα λόγου, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα, αφού στην πράξη, όλοι θέλουμε καθημερινά νέα δύναμη για να ζήσουμε την καθημερινότητά μας με επιτυχία.

Κρίσιμο θέμα της καθημερινότητας είναι η πρακτική εφαρμογή των δυνατοτήτων της πίστης. Όπου υπάρχει πίστη, ενισχύεται ο άνθρωπος και με επιπλέον δύναμη από αυτήν που ήδη διαθέτει. Η πίστη και οι εφαρμογές της πίστης, προσθέτουν δύναμη, αφαιρούν ματαιότητα και θέτουν σε σωστή εξέλιξη τα γεγονότα της ζωής. Η πίστη δεν είναι άρνηση, αλλά είναι πρόσθεση δύναμης στον καθημερινό αγώνα και από τα έργα της καθημερινότητας αποδεικνύεται και η πίστη μου. Με την πίστη κατακτούμε τα στάδια της σοφίας και μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Με την πίστη μαθαίνουμε να επιλέγουμε το καλύτερο από το καλό, την καλύτερη από την μέτρια και προσωρινή μερίδα. Με την πίστη δεν αποφεύγουμε τον καθημερινό μας αγώνα, αλλά με την πίστη πλουτίζουμε με νέους δρόμους την πεζή μας καθημερινότητα. Με την πίστη, ακόμη και τα απλά πράγματα φαίνονται και γίνονται πολύτιμα. Πολύ περισσότερο τα μεγάλα πράγματα γίνονται κατακτήσιμα, το μέλλον είναι ήδη εδώ και η ζωή δεν τελειώνει στο ληξιαρχείο της περιοχής μας, αλλά έχει συνέχεια στα ληξιαρχεία άλλων εποχών.