Η ανάγκη για δύναμη μάς κάνει να στραφούμε σε αναζήτηση πηγών δυνάμεως για τις δικές μας ατομικές δυσκολίες. Και αυτές μπορεί να είναι από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα. Από την τροφή και την υγεία έως τις αναζητήσεις και τα αιώνια ερωτήματα της ζωής, της αδικίας και του θανάτου. Και καθένας στρέφεται στις πηγές που ήδη γνωρίζει, ή αναζητά και άλλες πηγές. Και για μεν τις ανάγκες του σώματος υπάρχουν τα καταστήματα, για δε τις ανάγκες του εσωτερικού μας κόσμου υπάρχουν σήμερα όλα τα δεδομένα, για να επιλέξει κάποιος εκείνο που πιστεύει ότι θα τον ανακουφίσει από την δυσκολία ή το προσωπικό του αδιέξοδο.

Και εδώ είναι το πρόβλημα, διότι δεν υπάρχουν απόλυτα στοιχεία που να μπορούν να δώσουν απαντήσεις και να προμηθεύσουν την αναγκαία ύλη για την λειτουργία μιας εσωτερικής ικανοποίησης σε βάθος χρόνου και ποιότητας. Μπορεί μια στιγμιαία καλή είδηση να μας ανακουφίζει, αλλά λίγο αργότερα αυτό εξανεμίζεται, και αναζητούμε και άλλη ανακούφιση. Η μουσική και η τέχνη γενικότερα μας ανακουφίζει, αλλά αυτή η ελευθερία της σκέψης και των συναισθημάτων διαρκεί για λίγο, και πάλι επιστρέφουμε εκεί από όπου είχαμε ξεκινήσει.

Η λύση, λοιπόν, δεν είναι η τέχνη – παρόλο που προσφέρει ουσιαστική ποιότητα – αλλά είναι κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι που να μην εξαρτάται μόνο από τις πέντε αισθήσεις μου, αλλά να έχει ένα βαθύτερο αποτέλεσμα, αποτέλεσμα στην υπαρξιακή μου οντότητα, κάτι που θα λύσει την βαθύτερη ανάγκη μου σε βάθος χρόνου και πληρότητας. Για τον λόγο αυτό και οι άνθρωποι αναζήτησαν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά και κατέληξαν στην αναζήτηση του άγνωστου, εκείνου δηλαδή που δεν γνωρίζουμε ακόμη και θα μπορούσε να δώσει λύσεις, όχι μόνο θεωρητικές (καθένας μπορεί να νομίζει ό,τι θέλει), αλλά και με πρακτικά αποτελέσματα στην ατομική του ζωή μέσα στις καθημερινές του δυσκολίες.

Και αυτό ακριβώς εξήγησε ο Χριστός. Εάν δεν αναζητήσετε τον δημιουργό σας, δεν μπορείτε να βρείτε απαντήσεις και να πάρετε αυτό που έχετε ανάγκη σήμερα, αλλά χωρίς να χάνετε τις προοπτικές του μέλλοντος, αφού η ζωή είναι μια διαχρονική συνέχεια, η οποία περιλαμβάνει το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον, εγγύς, απώτερο, αλλά και αιώνιο, για όσους έχουν τέτοιες αναζητήσεις.

Και ακολουθώντας την δική μου διδασκαλία – είπε ο Χριστός – θα βελτιώνεται η γνώση σας για τον δημιουργό σας (χωρίς γνώση δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα στην καθημερινή μας πραγματικότητα), αλλά αυτό δεν θα είναι μόνο στην φαντασία σας. Εάν στραφείτε στην λογική αναζήτηση, όπως εγώ – είπε ο Χριστός – σας την εξηγώ, τότε έχετε πιθανότητες να φτάσετε και να πάρετε απαντήσεις και όσα άλλα έχετε ανάγκη για την ατομική σας καθημερινότητα, αλλά και με τις προοπτικές του μέλλοντος. 

Η αξία και η σημασία της ενέργειας για την ατομική μας δύναμη δεν χρειάζεται αναλύσεις, διότι όλοι, όσο ζούμε πάνω στη γη, χρειαζόμαστε ενέργεια και δύναμη για οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινή μας πρακτική. Από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα και απαιτητικά, όλα έχουν ανάγκη από δύναμη, σωματική και πνευματική, δηλαδή δύναμη στο σώμα αλλά και στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή στις σκέψεις και τα αισθήματα, από τα οποία θα εξαρτηθούν και οι ατομικές μας ενέργειες.

Και μπορεί εμείς να μην καταλαβαίνουμε την δαπάνη των δυνάμεων που χρησιμοποιούμε για τις καθημερινές μας ανάγκες, ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια, δηλαδή, ότι απαιτείται δύναμη για κάθε πράξη, ορατή και μη ορατή, αντιληπτή από τους άλλους ή εσωτερική, στην σκέψη, στις εκτιμήσεις, τις επιλογές και τις αποφάσεις, με κατεύθυνση μια τελική πράξη, την οποία θα δουν και οι άλλοι στην συνέχεια της εξέλιξης των πραγμάτων.

Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Όσα δεν βλέπουμε αλλά ενεργούνται μέσα μας ως σκέψεις, συναισθήματα και αντιλήψεις, από εκείνα θα προέλθει και η πράξη που θα γίνει στην συνέχεια αντιληπτή και από τους γύρω και όχι το αντίστροφο. Διότι, όλες οι πράξεις μας – κατά κανόνα – συλλαμβάνονται και κυοφορούνται μέσα μας, και στην συνέχεια θα γίνουν ορατές από τους γύρω. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι κάθε πράξη έχει τις ρίζες της μέσα στον άνθρωπο που την έφερε σε υλοποίηση, και αυτό αντικατοπτρίζει την αλήθεια, ότι, δηλαδή, όλα “διενεργούνται” μέσα μας και όχι σε κοινή θέα από τους γύρω μας.

Άρα, εάν θέλουμε να διορθώσουμε τους εαυτούς μας για να μην επαναλαμβάνουμε ό,τι δεν μας αρέσει, δεν θα πρέπει να περιοριστούμε στην μετάνοια των κακώς πεπραγμένων, αλλά θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή των πράξεων στον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί που σκεφτήκαμε το ψεύδος και την απάτη, εκεί που δεν σταθμίσαμε σωστά την αλήθεια των πραγμάτων, με αποτέλεσμα να προβούμε σε πράξεις ή να αποφύγουμε πράξεις που θα έπρεπε να είχαμε σκεφτεί καλύτερα και ωριμότερα, προκειμένου να αποφύγουμε τις αρνητικές συνέπειες στην καθημερινότητά μας.

Και, όπως εξήγησε ο Χριστός, “έσωθεν”, δηλαδή από τις σκέψεις και τα ατομικά σας συναισθήματα, “προέρχονται όλα τα κακά που θα θέλατε να αποφύγετε, αλλά δεν ξέρατε και δεν μπορούσατε λόγω άγνοιας και παθολογικής αδυναμίας, την οποία δεν είχατε αντιληφθεί στην προσωπική σας καθημερινότητα από τα μικρά λάθη, που οδήγησαν όμως σε μια νοσηρή κατάσταση που παράγει τους αρνητικούς καρπούς για τους οποίους τώρα μετανιώνετε”. Η μετάνοια είναι καλή και απαραίτητη – ουδείς αναμάρτητος – αλλά η πρόβλεψη και η προετοιμασία για τα δύσκολα, ξεκινά από τα απλά τα καθημερινά. Από αυτά θα πάρετε το μήνυμα, ότι κάτι δεν πάει καλά, όχι γιατί δεν μετάνιωσα για κάτι που έκανα, αλλά γιατί δεν προέβλεψα τις δυσάρεστες συνέπειες που φυσικά θα προέκυπταν από την λάθος διαχείριση των καθημερινών μου πραγμάτων. 

Η δύναμη που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας στην καθημερινότητα δεν είναι μόνο μυϊκή, αλλά είναι και ψυχική, δηλαδή, ο εσωτερικός μας κόσμος να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται την αλήθεια και το ψέμα, να διακρίνει το καλό από το κακό, και, τελικά, να επιλέγει εκείνο που θα είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τον ίδιο και το περιβάλλον του.

Αν και εμείς έχουμε ισοπεδώσει τις αξίες και δεν λαμβάνουμε υπόψη μας λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, ωστόσο, είναι προφανές ότι δεν μπορούμε πολλές φορές να τα βγάλουμε πέρα με τις δυνάμεις που ήδη διαθέτουμε, και για να τις συμπληρώσουμε καταφεύγουμε σε διάφορους παρόχους μέσω της αναψυχής και των καθημερινών ανατάσεων. Και είναι προφανές ότι, μπορεί οι περιστασιακές ανατάσεις να μας βγάζουν από τα αδιέξοδα, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Διότι, δεν είναι θέμα μόνο μιας στιγμής και μιας περιόδου της ζωής, αλλά είναι θέμα μόνιμο, του οποίου η απάντηση καθορίζει και το ατομικό μας αύριο.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν υπέδειξε και δεν δίδαξε περιορισμούς στις προσεγγίσεις με τις οποίες κάνουμε διάγνωση και επιλογή της αλήθειας, αλλά, αντίθετα, προέτρεψε να χρησιμοποιούμε κάθε καλή προσέγγιση για να κατανοήσουμε το περιβάλλον στο οποίο περνάμε τον καιρό μας, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό να τον καλλιεργούμε, ώστε μέσα από την ατομική μας καλλιέργεια να παράγεται καθημερινά ένα νέο κεφάλαιο στην προσωπική μας ζωή, χωρίς να χρειάζεται να διαιωνίζουμε δυσάρεστες καταστάσεις και εμπειρίες που δεν είχαν αποδώσει κάτι καλό στο παρελθόν.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν περιορίζει τις προσπάθειές μας, αλλά μας προτρέπει να αναζητούμε τον ίδιο τον δημιουργό, ώστε η καθημερινότητά μας να είναι μια ανανεούμενη εμπειρία και όχι μια στείρα επανάληψη των περασμένων. Διότι, η ζωή δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, και η ίδια προσπάθεια μπορεί να δώσει νέα αποτελέσματα που δεν είναι όμοια με τα παλιά. Για τον λόγο αυτό και οι Απόστολοι που ήταν οι πρώτοι που δοκίμασαν να εφαρμόσουν την διδασκαλία του Χριστού στην ατομική και κοινωνική τους ζωή, μάς άφησαν τις δικές τους εμπειρίες από αυτή την εφαρμογή, και συνιστούν να ακολουθούμε το δικό τους παράδειγμα στους δικούς μας καιρούς, χωρίς τυπικές μόνο διαστάσεις.

Διότι, η καθημερινή ζωή δεν είναι μόνο επαναλήψεις, αλλά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία κάθε μέρα. Και αυτός είναι ο ρόλος του δημιουργού. Να μάς εφοδιάζει με δύναμη και εσωτερική ενέργεια, ώστε να κατανοούμε τον δικό μας καιρό και το δικό μας κέρδος, χωρίς να επαναλαμβάνουμε μόνο τύπους, αλλά αξιολογώντας τα αποτελέσματα με βάση το ατομικό μας κέρδος προς την κατεύθυνση της γνωριμίας μαζί του. Διότι, μόνο αυτό θα δώσει καλούς καρπούς σήμερα, αλλά και στο προσωπικό μας μέλλον.

Ο τρόπος που αποκτούμε ενέργεια για το σώμα και ο προμηθευτής της ενέργειας, δηλαδή αυτός που δίνει δύναμη για ζωή στην καθημερινότητά μας, είναι προφανής. Πρόκειται για ατομικές εμπειρίες καθενός, και δεν υπάρχει σύγχυση, διότι οι δυνάμεις που διαθέτει κάποιος δεν είναι εξαρτημένες από κάποιον τρίτο, όσο τουλάχιστον αφορά τις δυνάμεις του σώματος.

Και ενώ αυτό είναι προφανές – κανείς δεν μπορεί να αναπνεύσει για κάποιον άλλον ή να πιει νερό για λογαριασμό τρίτου – όταν ερχόμαστε στην δύναμη της ψυχής, δηλαδή να καταλαβαίνουμε το ωφέλιμο από το επιζήμιο και το καλό από το κακό, τότε είμαστε ελλιπείς σε δύναμη εσωτερικού κόσμου, είμαστε αδύναμοι και μας παρασύρει το ρεύμα χωρίς ατομικές αντιστάσεις. Και αυτό έχει ως φυσική συνέπεια την συρρίκνωση των δικών μας δυνάμεων, αφού δεν έχουμε το κέρδος από μια νίκη και επιτυχία, την οποία απλά την χάσαμε.

Και εάν αυτό γίνει μια φορά και κατανοήσουμε το λάθος, δηλαδή την αμαρτία μας, τότε μπορούμε να δοκιμάσουμε ξανά, και την επόμενη φορά να πετύχουμε εκεί που την προηγούμενη είχαμε αποτύχει. Με λίγα λόγια, η επιμονή και η επανάληψη της δοκιμής είναι ο μόνος τρόπος να κατανοήσουμε το λάθος και να βρούμε τον τρόπο της επιτυχίας. Χωρίς αυτή την διαδικασία παραμένουμε στάσιμοι και σε λίγο θα είμαστε σε οπισθοχώρηση.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός δεν έδωσε γραπτές εντολές, αλλά εξήγησε τον ατομικό τρόπο που καθένας που θέλει να ακολουθήσει το δικό του παράδειγμα, να βρει τον προσωπικό του δρόμο και τρόπο κατάκτησης της γνώσης και της εμπειρίας με τον δημιουργό. Δεν έδωσε ο Χριστός “χαπάκια”, αλλά εξήγησε τον αγώνα της ζωής, που οδηγεί όχι σε απογοήτευση αλλά σε χαρά και επιτυχία. Στην δική του διδασκαλία δεν υπάρχουν κρυφά και απόκρυφα, αλλά όλα είναι γυμνά και διαθέσιμα για τον καθένα που σηκώνει τον καθημερινό του σταυρό μέσα στον αγώνα της ατομικής του ζωής.

Ο Χριστός δεν κοιτάζει σε πρόσωπα ανθρώπων, αλλά αναζητεί τους ενδιαφερόμενους για την δική του πορεία προς τον δημιουργό, από τον οποίο και προέρχεται κάθε δύναμη και κάθε ενεργητική δύναμη, η οποία και τροφοδοτεί, τόσο τον αγώνα της ατομικής μας καθημερινότητας, όσο και τις προοπτικές του μέλλοντος. Διότι, η ζωή δεν είναι μόνο το φευγαλέο παρόν, αλλά είναι μια αξία με διάρκεια σε χρόνο και αναζωογονούμενη κάθε στιγμή πραγματικότητα. Ο Χρστός δεν δίδαξε πολλούς παρόχους ενέργειας, αλλά υπέδειξε τον μοναδικό πάροχο που διαθέτει όχι μόνο την δύναμη για την καθημερινότητα, αλλά και την δύναμη με προέκταση στην διαχρονικότητα και στην αιωνιότητα, ανάλογα με τις ατομικές μας επιλογές και προτιμήσεις ευθύνης. 

Το σώμα έχει ανάγκη από τροφές για να διατηρεί τις δυνάμεις του που προέρχονται από τις λειτουργίες που γίνονται μέσα μας μετά την κατανάλωση των τροφών και του αέρα. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι απόλυτα εξαρτημένος από την παροχή των στοιχείων που έχει ανάγκη, τα οποία όμως απλά καταναλώνονται και αξιοποιούνται μέσα μας για την παραγωγή της ενέργειας και της δύναμης που έχουμε ανάγκη. Και αυτό δηλώνει με απόλυτη βεβαιότητα ότι χωρίς εξωτερική συνδρομή κανείς δεν διατηρείται στην ζωή, όσο και αν θελήσουμε να το αγνοήσουμε.

Παρόμοια είναι η διαδικασία και για την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου, διότι και αυτός τρέφεται με τα ακούσματα και τις εικόνες, και γενικά τις ατομικές μας εμπειρίες που προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα η τηλεόραση, οι παραστάσεις, η μουσική και χιλιάδες άλλα δεδομένα, τα οποία προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο και δεν είναι δικό μας δημιούργημα. Με λίγα λόγια, καθένας είναι απόλυτα εξαρτημένος από εξωτερικούς “προμηθευτές” και “παρόχους”, οι οποίοι και εφοδιάζουν με την δική μας θέληση, συμφωνία και επιλογή ολόκληρο το σώμα, δηλαδή τα φυσικά μέλη, αλλά και τις ψυχικές μας λειτουργίες.

Αυτό μας κάνει ευάλωτους στις εξωτερικές επιδράσεις, και καθένας είναι υπεύθυνος για την επιλογή και διαχείριση αυτών των εξωτερικών στοιχείων, τα οποία όμως κάποια στιγμή γίνονται η προσωπική μου τροφή, τόσο για το σώμα όσο και για τον εσωτερικό μας κόσμο. Άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι ο άνθρωπος, εσύ και εγώ, είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από άλλους παράγοντες για όλη την διάρκεια της ζωής μας. Και για μεν τα απλά πράγματα της καθημερινότητας δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε κάτι, γιατί όλοι κάνουμε τις ίδιες κινήσεις, προκειμένου να παραμένουμε στην ζωή.

Και αυτό δηλώνει ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή, αλλά η τροφοδοσία με υλικά που θα παράγουν δύναμη δεν είναι αυτόματη. Μάλιστα, χωρίς την δική μας σύμπραξη κανείς δεν πρόκειται να μας επιβάλλει κάτι που αφορά την ατομική μας ζωή. Και είναι προφανές ότι ο εσωτερικός μας άνθρωπος, οι σκέψεις και τα συναισθήματα, επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες, ωστόσο, η επιλογή και η τελική πράξη παραμένει μια προσωπική ευθύνη και ατομική υπόθεση, χωρίς να μπορεί κάποιος άλλος να μας αντικαταστήσει, πχ τρώγοντας αντί για μας.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι καθένας κάνει τις ατομικές του επιλογές για τον πάροχο που θα του φέρει την ενέργεια και την δύναμη στην ατομική του ζωή, όπως καθένας βάζει στο δικό του αυτοκίνητο το καύσιμο που του είναι απαραίτητο. Διότι, η ζωή μέσα στην κοινωνία δεν σημαίνει και διάχυση ευθυνών, αλλά σημαίνει προσοχή και διάκριση, ώστε να κάνουμε τα καλά και ωφέλιμα για μας, χωρίς ποτέ να αποκοπούμε από το περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό, διότι αυτό θα σημαίνει παραλογισμό και λάθος κατεύθυνση, η οποία θα μας οδηγήσει σε αδιέξοδα στο μέλλον.