Η διάκριση μεταξύ ιδεών-σκέψεων από τις πράξεις είναι προσωπική και ατομική υπόθεση. Καθένας διαχειρίζεται με ατομική ευθύνη, τόσο τις σκέψεις και τα συναισθήματα στον εσωτερικό του κόσμο, όσο και τις πράξεις τις οποίες εκτελεί σε εφαρμογή των δικών του σκέψεων και αποφάσεων. Υπάρχει, δηλαδή, ένας προσωπικός χώρος μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο, τον κόσμο των σκέψεων και των αποφάσεων, στον οποίο δεν μπορεί να εισέλθει κάποιος χωρίς την δική μας θέληση.
Αυτό είναι απόλυτο μέχρι σήμερα. Κανείς δεν μπορεί να παραβιάσει τον εσωτερικό μας κόσμο, εάν εμείς δεν του το επιτρέψουμε με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Και αυτό είναι εξαιρετικά σοβαρό, ώστε να πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, για να αποδίδουμε τις ευθύνες εκεί που πρέπει και όχι στον κακό αέρα! Διότι, αυτό που επηρεάζει τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας δεν είναι μόνο ο εξωτερικός κόσμος, αλλά είναι η δική μας απόφαση, και μάλιστα κυρίως αυτή, να ανοίξουμε την σκέψη και την θέλησή μας στις προτάσεις κάποιων άλλων, χωρίς να έχουμε αντιληφθεί το τί πρόκειται να ακολουθήσει.
Και εάν μεν είναι θέμα άγνοιας, αυτή μπορεί να αποκατασταθεί με την πάροδο του χρόνου. Εάν όμως είναι θέμα λάθους εκτιμήσεων, τότε η ευθύνη ανήκει σε μας, να αναθεωρήσουμε τις αποφάσεις και να πράξουμε το ορθό, προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι σύμφωνο με την δική μας θέληση. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει ισχυρό χαρακτήρα με αυτοσυγκράτηση και ελεύθερη από δεσμευτικούς παράγοντες βούληση. Διότι, δεν αρκεί μόνο η γνώση της διάκρισης του καλού από το κακό-επιζήμιο, αλλά πρέπει να υπάρχει και η δύναμη να εκτελέσουμε το καλό.
Το καλό πάντα είναι περισσότερο δύσκολο, γιατί έχουμε συνηθίσει να μην αντιδρούμε στο κακό, αλλά μάλλον να αποφεύγουμε τον κόπο να ψάξουμε το καλό, ξέροντας ότι μπορεί να μας στοιχίσει σε κόπο και δαπάνη, οπότε το αφήνουμε για το μέλλον ή στην τύχη. Όσοι όμως ενδιαφέρονται για την ζωή και την δράση και όχι για τον Ωχαδερφισμό, ξέρουν ότι χωρίς την δική μας θέληση δεν μπορεί να προκύψει κάτι ωφέλιμο για την προσωπική μας ζωή. Αυτό σημαίνει ότι οι σκέψεις απαιτούν επεξεργασία πριν τις πράξεις και οι πράξεις απαιτούν προσοχή κατά την εκτέλεσή τους, ώστε το αποτέλεσμα να είναι καλό και ευάρεστο σε όλους διαχρονικά και όχι μόνο για εκείνη την στιγμή.
Ο Χριστός δεν εμπλέκεται σε πράξεις που εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε, αλλά βαδίζει μαζί μας ώστε να ενισχύει τα χέρια και τα πόδια στον δρόμο της επιτυχίας και όχι της αποτυχίας. Το θεμέλιο και ο σκοπός είναι το καλό, το ευάρεστο και στο τέλος το τέλειο, με ορίζοντα την διαχρονικότητα και την προοπτική της αιωνιότητας.