Ο άρχοντας για να ασκεί την εξουσία του, θα πρέπει να βρίσκεται μεταξύ των ανθρώπων και όχι εκτός ή μακριά από τους ανθρώπους. Μέσα στην πόλη, μέσα στην αγορά, μέσα στον κόσμο, μέσα στα γεγονότα, αποδεικνύεται αν είμαστε άρχοντες ή είμαστε δούλοι.

Κανένας δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία αν δεν είναι μέσα στα γεγονότα, πρώτα απ’ όλα γιατί έχει άγνοια της πραγματικότητας. Η γνώση των πραγμάτων είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει κάποιος κρίση και γνώμη. Σε διαφορετική περίπτωση οι γνώμες μας είναι έωλες, είναι αστήρικτες και δεν μπορούν να σταθούν στην πραγματική ζωή. Αυτά που εγώ σκέφτομαι ή φαντάζομαι όταν είμαι μόνος μου δεν έχουν αξία, αν δεν κριθούν από τον κόσμο, από το πλήθος, και για τον άνθρωπο του 21 ου αιώνα, η οικουμένη.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν άφησε την διδασκαλία του μόνο στην θεωρία, αλλά μαζί με την θεωρία ζήτησε από όλους να την κάνουν πράξη στην καθημερινότητα. Σε διαφορετική περίπτωση η διδασκαλία είναι ατελής και κυρίως είναι ατελέσφορη, είναι χωρίς ουσιαστικό και πρακτικό αποτέλεσμα. Ο ίδιος ο Χριστός συνέστησε σε όλους μας να εισέλθουμε στην βασιλεία του θεού και όχι να μείνουμε θεατές των γεγονότων που κάποιοι άλλοι αποφασίζουν. Ο έμπορος πουλά το εμπόρευμά του στην αγορά, εκεί που συγκεντρώνεται ο κόσμος, εκεί που τα γεγονότα προετοιμάζουν την αυριανή πραγματικότητα. Και ο άνθρωπος της πίστης δεν λείπει από την σύγχρονή του πραγματικότητα, αλλά συμβάλλει στην διαμόρφωσή της με την δική του υπεύθυνη παρουσία και δραστηριότητα.

Άρχοντας δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν από άρχοντες, αλλά οι ίδιοι κάθε άλλο παρά άρχοντας αποδείχθηκαν.

Καθένας καλείται να καλλιεργήσει τον εαυτό του, τον εσωτερικό του άνθρωπο πρώτα και την αρετή κατόπιν, ώστε από οποιοδήποτε γονέα και αν κατάγεται, όποιοι και αν ήταν οι γονείς του, όσο ταπεινής ή πλούσιας καταγωγής και αν ήταν, ο ίδιος να κατακτήσει την εσωτερική του εξουσία που είναι η προϋπόθεση για να ονομαστεί και να είναι κάποιος άρχοντας.

Εμείς αλλάζουμε τη ζωή μας. Εμείς παίρνουμε τις μεγάλες αποφάσεις. Εμείς καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας άνθρωπο, ώστε να ισχυροποιείται καθημερινά και να αυξάνεται και ταυτόχρονα στην κοινωνική μας ζωή κατακτούμε τη θέση που μας αναλογεί. Το αντίθετο, η κοινωνική προβολή μας χωρίς την αύξηση και την ωρίμανση του εσωτερικού μας ανθρώπου, θα έχει ολέθριες συνέπειες. Διότι τα κύματα της κοινωνικής προβολής είναι πανίσχυρα και η δική μου αδυναμία μπορεί να αποβεί μοιραία.

Ο Χριστός τόνισε σε όλους τους τόνους: Το δικό του ζωντανό νερό δεν ξεδιψάει μόνο. Αλλά γίνεται πηγή να ξεδιψάσουν και άλλοι. Από αυτό το νερό πίνουμε όλοι και αυτό το νερό αυξάνει, πλουτίζει και ισχυροποιεί τον εσωτερικό μας άνθρωπο, καθώς περνάμε από την θεωρία στην πράξη, από την γνώση στην εφαρμογή, από την επιφάνεια στο βάθος. Η απουσία του ζωντανού νερού συνεπάγεται έρημο στη ζωή μου και τελικά θάνατο. Και  ο δημιουργός δεν θέλει κανένα δημιούργημά του να στερείται το ζωντανό νερό και αντί για ζωή να βιώνει τον θάνατο.

Σε όλους μας αρέσει ο άρχοντας, αυτός που είναι σήμερα άρχοντας. Σε κανέναν δεν αρέσει η πορεία προς την κατάκτηση του τίτλου και του περιεχομένου του άρχοντα.

Όλοι θέλουμε την μαγεία, θέλουμε τον αυτόματο πιλότο, θέλουμε να γίνουν τα πράγματα χωρίς εμείς να κουραστούμε. Όμως αυτά μόνον στα παραμύθια υπάρχουν. Η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι. Για να κατακτήσεις πρέπει να κοπιάσεις, πρέπει να συναγωνιστείς και να ανταγωνιστείς και να υπερπηδήσεις εμπόδια. Διαφορετικά τίποτα δεν κατορθώνεις.

Η πραγματική ζωή δεν είναι παραμύθια. Είναι σκληρός αγώνας στην καθημερινότητα, είναι σκληρός αγώνας την νύχτα και την μέρα, με τους γύρω και τον εαυτό μας, είναι αγώνας με νίκες και ήττες. Νίκες που χαρίζουν χαρά και ήττες που σε γεμίζουν πείσμα και κουράγιο να προσπαθήσεις ξανά. Και μέσα από την προσπάθεια να γίνεις πιο ώριμος, πιο ικανός, πιο σοφός, πιο πετυχημένος όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.

Η προσπάθεια και ο αγώνας μας κάνουν να έχουμε υπομονή, μας χαρίζουν στο τέλος το βραβείο και όχι στην αρχή. Ο ζωντανός άνθρωπος δεν θέλει μαγικές λύσεις, αλλά θέλει δύναμη και περισσότερη δύναμη για να κατακτήσει το όνειρό του, να νικήσει τις αντιστάσεις, να ξεπεράσει τους προσωπικούς του φόβους για το άγνωστο μέλλον και το άπειρο σύμπαν που μας περιβάλλει. 

Ένας αγώνας μπορεί να είναι σωστός ή μπορεί να είναι και λάθος. Εξαρτάται από το αντικείμενο του αγώνα και τις μεθόδους που ακολουθώ. Αν το αντικείμενο αξίζει τον κόπο, τότε καλώς κοπιάζω στον αγώνα μου. Αν όχι, μάταια κοπιάζω, μάταια αγωνίζομαι και στο τέλος δεν κερδίζω κάτι. Άσκοπος αγώνας σημαίνει κόπος χωρίς κέρδος, χωρίς αποτέλεσμα και όχι μόνον αυτό. Σημαίνει σοβαρή σπατάλη χρόνου και δυνάμεων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για ένα άλλον πιο αξιόλογο αγώνα. Για τον λόγο αυτό οι άνθρωποι της ζωντανής πίστης καλούνται κάθε μέρα να αποσαφηνίζουν τόσο τον στόχο όσο και τις μεθόδους των αγώνων τους, ώστε να μπορούν να μετρούν τα κέρδη ή να μαθαίνουν από τα λάθη και τις ζημιές. Αν θεωρώ τους συναγωνιστές μου ως ανταγωνιστές και εχθρούς, τότε έχω χάσει εκ προοιμίου τον στόχο μου και ο αγώνας μου όχι μόνον καλό αποτέλεσμα δεν έχει, αλλά με ζημίωσε με επιπλέον κακό και μάλιστα μεγάλο κακό, διότι δημιούργησα εχθρούς εκεί που δεν υπήρχαν. Η δαπάνη των δυνάμεών μου σε άσκοπους αγώνες επιφέρει πτώχευση. Η δαπάνη των δυνάμεών μου σε στόχους που έχουν περιεχόμενο όχι μόνο βοηθούν εμένα, αλλά έχει θετικά αποτελέσματα και στους γύρω μου.

Έργο, αποτέλεσμα, κρίση. Αυτή είναι η καθημερινότητά μας σε όλα τα ζητήματα, απλά ή σύνθετα, σπουδαία ή ασήμαντα.

Εργαζόμαστε και κοπιάζουμε γιατί έχουμε ένα σχέδιο, μικρό ή μεγάλο, σύντομο ή μακροχρόνιο, και το σχέδιό μας αυτό περιλαμβάνει σε κάθε περίπτωση και ένα προσδοκώμενο αποτέλεσμα, ένα κέρδος, ένα όφελος, μια θετική εξέλιξη σε κάθε υπόθεσή μας. Αυτό συμβαίνει στις απλές αλλά και στις σύνθετες σκέψεις μας, συμβαίνει στα καθημερινά αλλά και στα μελλοντικά σχέδιά μας.

Κοπιάζουμε γιατί περιμένουμε ένα καλό και θετικό αποτέλεσμα στον κόπο μας και όχι για να ζημιωθούμε και να χάσουμε από τα κεκτημένα. Και ο Χριστός στα ζητήματα αυτά ήταν απόλυτος και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε την ανάγκη όχι μόνο να εργαζόμαστε αλλά και να παρακολουθούμε την υπόθεσή μας μέχρι το τελικό αποτέλεσμα που θα πρέπει να είναι θετικό, σταθερό, επικερδές, συντονισμένο στο σκοπό για τον οποίο κοπιάσαμε.