Αν και από τον τίτλο φαίνεται ότι κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, ωστόσο μερικές φορές σε πολλά πράγματα είμαστε απρόσεχτοι.

Ενώ δηλαδή κανένας δεν αμείβει κάποιον αν δεν εργαστεί, στα θέματα της πίστης θεωρούμε ότι χωρίς εργασία μπορούμε να έχουμε τα δώρα και τη ζωή της πίστης. Ακούμε πολλά για την χριστιανική πίστη, αλλά δεν πράττουμε τίποτα, αφού δεν υπάρχει πρόκληση, δεν υπάρχει ενδιαφέρον, δεν καλλιεργείται υγιής ανταγωνισμός, δεν αξιοποιούμε τις δυνατότητες και τα δικαιώματα που μας χορηγεί η πίστη μας, και φυσικά δεν βλέπουμε τα αποτελέσματα της πίστης στην καθημερινότητά μας.

Αντίθετα, θεωρούμε ότι η πίστη είναι μόνο για την Κυριακή το πρωί στην εκκλησία και κάποιες ακόμη εκκλησιαστικές υποχρεώσεις, χωρίς προσμονή για κάτι καλύτερο αύριο, χωρίς ελπίδα ότι με την πίστη στον ζωντανό θεό, καλύτερα πράγματα θα προκύψουν στη ζωή μου, χωρίς αναζητήσεις, χωρίς αξιολόγηση με βάση τις αξίες της πίστης.

Αντίθετα, από τα Ιερά Κείμενα είναι προφανές ότι χωρίς προσωπικό ενδιαφέρον, χωρίς έργο, χωρίς αναζητήσεις, χωρίς καινοτομίες, χωρίς ευρηματικότητα, χωρίς έλεγχο των αποτελεσμάτων της καθημερινότητας, καμιά αμοιβή δεν προβλέπεται, το μέλλον είναι επισφαλές, κανείς δεν εγγυάται για τίποτα. Αυτό προκύπτει από το κεφάλαιο 19 του κατά Λουκά Ευαγγελίου.