Στην διαχείριση των οικονομικών μας ένας μεγάλος καταθετικός τραπεζικός λογαριασμός λύνει κάθε οικονομική ανάγκη και μάλιστα μέσω των παγίων εντολών, χωρίς να το καταλαβαίνουμε καθόλου.

Τούτο διότι το ποσόν που υπάρχει εκεί μπορεί να υπερκαλύπτει πολλές φορές την ανάγκη που εμφανίζεται στην καθημερινή μου ζωή. Δηλαδή, όσο μεγαλύτερο ποσόν διαθέτω στον τραπεζικό μου λογαριασμό, τόσο μικρότερο φαίνεται κάθε οικονομικό ζήτημα που προκύπτει κάθε μέρα στις ανάγκες μου. Και είναι προφανές και το αντίθετο.

Όσο μικρότερο ποσό διαθέτω στον τραπεζικό μου λογαριασμό, τόσο μεγαλύτερο εμφανίζεται κάθε πρόβλημα που απαιτεί χρήματα για να λυθεί. Και ενώ αυτό είναι προφανές στην καθημερινή μας ζωή, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης και του μέλλοντος, στα ζητήματα ζωής και θανάτου, στα ζητήματα της αιώνιας αλλά και της καθημερινής ζωής της πίστης, κατά ένα αφύσικο τρόπο πιστεύουμε και πράττουμε το αντίθετο. Ενώ δηλαδή θα έπρεπε να διαθέτουμε ισχυρούς λογαριασμούς στον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις της ζωής μας για όλα τα ζητήματα, παρόντα και μέλλοντα, δεν πράττουμε το αυτονόητο.

Όπως δηλαδή για τις οικονομικές ανάγκες διατηρώ άφθονα περιθώρια για να αντιμετωπίζω κάθε ανάγκη, έτσι θα έπρεπε και στον εσωτερικό μου κόσμο να διατηρώ πλούσια και άφθονα αποθέματα για κάθε πρακτική ανάγκη της ζωής μου σήμερα και στο μέλλον. Όσο μεγαλύτερος είναι ο θεός στον οποίο πιστεύω, δηλαδή εμπιστεύομαι την καθημερινότητα της ζωής μου, τόσο οι καθημερινές μου ανάγκες καλύπτονται χωρίς αγωνία.

Αντίθετα, αν ο θεός μου είναι “θεούλης, μικρούλης, χριστούλης, παναγίτσα”, τόσο και τα περιθώρια της δικής του παρέμβασης στη ζωή μου γίνονται όλο και μικρότερα και στο τέλος αδύναμα να καλύψουν τις ανάγκες μου. Μεγάλος θεός κατά την πίστη μου σημαίνει μεγάλα αποθέματα δυνάμεως και σωφρονισμού για τις ανάγκες της καθημερινότητάς μου.