Κάθε πύλη, κάθε θύρα, κάθε πέρασμα από την μια πραγματικότητα στην επόμενη πραγματικότητα, έχει δύο όψεις. Την εξωτερική και την εσωτερική. Άλλη η έξω όψη και άλλη η μέσα όψη. Την έξω όψη όλοι την βλέπουμε. Την μέσα όψη όμως, μόνον όσοι αποφασίζουν να την περάσουν, ξέρουν ακριβώς τι περιλαμβάνει το περιεχόμενό της. Διότι όλα συμβαίνουν μέσα και όχι έξω, όλα κυοφορούνται εντός και αυτά αργότερα θα φέρουν τους καρπούς τους. Και είναι φυσικό όλοι να θέλουμε μια καθημερινή ζωή άνετη, όλοι θέλουμε τα τρέξουμε χωρίς εμπλοκές σε εμπόδια, όλοι θέλουμε να ξέρουμε τα μυστικά της επιτυχίας και να φτάνουμε στον στόχο μας. Ωστόσο, αυτό ποτέ δεν είναι δεδομένο, γιατί η ζωή είναι βίωμα καθημερινό και εναλλασσόμενο, άρα υπάρχει πορεία και μέλλον και όχι μόνιμος σταθμός στην ζωή και την καθημερινότητα.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δεν έστειλε ένα μήνυμα από τον ουρανό, αλλά ήλθε κοντά στον άνθρωπο, έμεινε μαζί του πολλά χρόνια, ακριβώς για να δείξει με το παράδειγμά του, τον τρόπο της ορθής και αποτελεσματικής λειτουργίας μιας καθημερινότητας, που περιλαμβάνει όμως και την προοπτική της αιωνιότητας. Αν ο ίδιος δεν είχε βιώσει την σκληρή ανθρώπινη καθημερινότητα, προφανώς δεν θα μπορούσε να καταλάβει, τι ακριβώς περιλαμβάνει και πως μπορεί κάποιος να αποφεύγει τις πύλες που οδηγούν προς την κόλαση της καθημερινότητας και να επιλέγει τις πύλες της δικής του παρουσίας.

Για τον λόγο αυτό και στην διδασκαλία του, παίρνοντας παράδειγμα από τον ζυγό των ζώων που εργάζονται σκληρά στην ύπαιθρο και τις παραγωγικές εργασίες, κάλεσε όσους ενδιαφέρονται για την πορεία πίσω από τις κλειστές πύλες με το άγνωστο μέλλον, να επιλέξουν τον δικό του ζυγό και όχι τον δικό του σταυρό. Η δική μας σύγχυση αντί για τον ζυγό που ανέφερε ο Χριστός, εκλαμβάνει τον σταυρό του Χριστού ως ζυγό και φυσικά καθένας απομακρύνεται, γιατί δεν θέλει καρφιά, αίματα και εξευτελισμούς χωρίς λόγο και ισχυρό και αξιόλογο αποτέλεσμα. Άρα η ορθή και πλήρης κατανόηση της διδασκαλίας του Χριστού αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την επιτυχία της καθημερινότητας και την αποφυγή των πυλών της κολάσεως.

Μάλιστα, χρησιμοποιώντας τον όρο “άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς” δεν εννοεί φορτωθείτε με νέα βάρη στην καθημερινή σας ζωή, αλλά λέει ότι στην άλλη θέση του ζυγού – (αυτό σημαίνει ζυγός, όχι δηλαδή μόνος και μονός αλλά διπλός, άρα εκτός από μένα και κάποιος άλλος μπαίνει στους ίδιους κόπους) – βρίσκομαι εγώ, ακριβώς γιατί ο ζυγός είναι δικός μου και σεις είστε το δεύτερο και όχι το πρώτο μέλος του ζυγού. Άρα, εσείς θα κάνετε τον δικό σας ανθρώπινο και υποφερτό κόπο, αλλά δίπλα σας είμαι και εγώ. Άρα, και με τις δικές μου δυνάμεις και οδηγίες, μεταφερόμαστε μαζί στην πορεία της καθημερινότητας, αλλά και με την προοπτική της αιωνιότητας.