Η άμαξα για να προχωρήσει έχει ανάγκη το άλογο που την σέρνει να είναι μπροστά και όχι πίσω. Το αντίθετο έχει ως συνέπεια η άμαξα να μένει ακίνητη και όλα να είναι στάσιμα.

Αυτή η έννοια έχει ειδική αξία για τα ζητήματα της πίστης, γιατί όλοι μας έχουμε μια γενική γνώση των πραγμάτων της πίστης, αλλά σπάνια μπαίνουμε στον κόπο να ελέγξουμε αν η άμαξα μας έχει μετακινηθεί στον στόχο που θέσαμε ή έχει μείνει στάσιμη εκεί που ήταν και τον περασμένο χρόνο. Συνήθως όλοι επαναπαυόμαστε στην συναισθηματική μας ικανοποίηση και αποφεύγουμε να μπούμε στον κόπο του πραγματικού ελέγχου της αλήθειας. Και αυτό έχει ως συνέπεια να νομίζουμε ότι κατακτήσαμε τα πάντα, ενώ είμαστε τυφλοί και ταλαίπωροι στην καθημερινή μας ζωή. Και φυσικά αυτό δεν είναι το θέλημα του Θεού.

Ο Θεός μας έφτιαξε με κρίση, με δύναμη γνώσης και επίγνωσης, με πλούσια εφόδια για όλο τον πρόσκαιρο αλλά και τον μετά τον τάφο βίο μας. Για τον λόγο αυτό τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο και οι μαθητές του μας υπενθυμίζουν την ανάγκη του check up, δηλαδή τον τακτικό έλεγχο και επανέλεγχο της πραγματικής μας κατάστασης και όχι της επιθυμητής και της φαντασίας μας.

Ο άνθρωπος της πίστης πρώτα είναι πρακτικός και από την έμπρακτη επιτυχία του βγάζει και συμπεράσματα για το αύριο. Πίστη που δεν επιβεβαιώνεται από την πρακτική καθημερινότητα είναι αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας. Ο καθημερινός έλεγχος του ταμείου και ο υπολογισμός κέρδους και ζημίας είναι η πρώτη υπεύθυνη καθημερινή πράξη κάθε εμπόρου.

Η γνωστή πινακίδα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ αφορά μόνον ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι τα δώρα του δημιουργού μας. Εμείς οι άνθρωποι, για να προστατεύσουμε το έργο ή τις επιχειρήσεις μας, βάζουμε απαγορευτικές πινακίδες.

Στα δώρα και τα εφόδια του δημιουργού μας κανένας περιορισμός και καμιά πινακίδα δεν μπορεί να μου στερήσει όσα εκείνος έχει προβλέψει. Μπορεί εγώ σήμερα να μην έχω ακόμη την ικανότητα να κατανοήσω τις αξίες των πραγμάτων γιατί είμαι παιδί ή νέος, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου στερήσει το δικαίωμα να κατακτήσω όσα ο δημιουργός έχει προβλέψει για την αποτελεσματικότητα και την ευτυχία μου.

Και είναι προφανές λάθος να θεωρούμε ότι κάποιοι έχουν αυτό το δικαίωμα, δηλαδή να στερούν σε μένα όσα ο δημιουργός μου έχει προβλέψει ως εφόδια για τον σύντομο βίο μου πάνω στη γη. Φόβητρα και απαγορευτικές πινακίδες στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν υπάρχουν, εκτός αν εγώ ο ίδιος επιτρέπω τέτοιες παράνομες καταστάσεις να επιβιώνουν στην ζωή μου. Και ενώ θα έπρεπε να έχω κατακτήσει το κλειδί της γνώσης των πραγμάτων που έχει αποθησαυρίσει ο δημιουργός μου για μένα, όπως και το νερό και τον αέρα, στην πράξη έχω ήδη παραιτηθεί από τα δικαιώματά μου και τα έχω εγκαταλείψει σε άλλους. Και φυσικά το αποτέλεσμα είναι η προσωπική μου ζημία, η ατομική μου στέρηση. Και γι αυτό δεν ευθύνονται άλλοι, αλλά μόνον εγώ προσωπικά.

Οι σκιές και τα φόβητρα είναι δημιουργήματα της άγνοιας και η διατήρησή τους ως καθοριστικούς παράγοντες της ζωής μου, είναι δική μου αποκλειστική ευθύνη.

Κλειδί ονομάζουμε εκείνο το μικρό αντικείμενο που μας επιτρέπει να περάσουμε από τον ένα χώρο στον άλλο, συνήθως από τον απλούστερο στον σημαντικότερο, στον χώρο όπου βρίσκονται πολύτιμες αξίες και πολύτιμα αντικείμενα.

Παλιότερα χρησιμοποιούσαν μόνον τα μεταλλικά κλειδιά, στις μέρες μας ο όρος κλειδί σημαίνει και τους κωδικούς πρόσβασης σε ό,τι είναι πολύτιμο για μας. Και επειδή η ζωή μας γεμίζει κάθε μέρα και με καινούριες αξίες – τεχνολογικές, οικονομικές, ανθρωπιστικές, κλπ – είναι σε όλους γνωστό ότι χωρίς την καλή γνώση και ακριβή εφαρμογή των κωδικών πρόσβασης, η ζωή μας είναι σχεδόν αδύνατη ή τουλάχιστον στερημένη. Και αυτό ακριβώς ήθελε ο Χριστός να τονίσει όταν χρησιμοποιούσε τον όρο “κλειδί” στην εποχή του.

Χωρίς αυτό δεν είναι δυνατή η είσοδος και η συμμετοχή σε όσα εκείνος αποκάλυψε. Χωρίς την γνώση της ύπαρξης, αλλά και της καλής και ορθής χρήσης των μικρών πραγμάτων, δεν είναι δυνατή η κατανόηση και η αξιοποίηση της δικής του διδασκαλίας. Και το χειρότερο. Όποιος μας έχει κλέψει το κλειδί, ουσιαστικά μας έχει στερήσει την πρόσβαση στα πολύτιμα πράγματα της ζωής μας. Αυτό ήταν το κέντρο του ενδιαφέροντος του Χριστού.

Να μας αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο θα έχουμε ξανά πρόσβαση στις αξίες της ζωής, υπερπηδώντας τα εμπόδια που έχει βάλει στη ζωή μου η άγνοια και η στέρηση, που κάποιοι άλλοι έχουν επιβάλλει στην καθημερινή ζωή μου.

Κεραία, εκτός από τις γνωστές έννοιες για τις κεραίες της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, κλπ, σημαίνει και τα σημαδάκια, τις τελείες και τα κόμματα – και όχι μόνον, που μπαίνουν πάνω ή δίπλα στα γράμματα όταν γράφουμε κάτι.

Και είναι γνωστό ότι η μετακίνηση ή η αφαίρεση μιας τελείας ή ενός τόνου σε ένα γράμμα μπορεί να αλλάξει το νόημα ολόκληρης της έκφρασης και καμιά φορά και ολόκληρου κειμένου. Άρα η αξία της κεραίας, του μικρού σημαδιού σε μια λέξη δεν είναι ασήμαντη, αλλά μπορεί να έχει καταλυτική σημασία στην κατανόηση της λέξης και του κειμένου γενικότερα. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που μια λέξη, αν δεν γίνει σωστά αντιληπτή η έννοιά της, μπορεί να σημαίνει ότι χάνουμε και το κλειδί για την κατανόηση και υλοποίηση ολόκληρου του νοήματος ή της εντολής που μας άφησε ο ίδιος ο Χριστός.

Το γεγονός δε ότι σήμερα απέχουμε δυο χιλιάδες χρόνια από την εποχή που γράφηκαν τα λόγια από τους αποστόλους και τους ευαγγελιστές, σημαίνει ότι όλοι εμείς που επιθυμούμε να κατανοήσουμε τα λόγια του Χριστού – αλλά και να τα εφαρμόσουμε, θα πρέπει να μην μείνουμε μόνο στη γνώση των γενικών εννοιών της πίστης στον αναστημένο Χριστό, αλλά θα πρέπει να κατανοήσουμε και τον τρόπο που θα τα κάνουμε πράξη στην καθημερινότητά μας και να μην μείνουν μόνον ως εκκλησιαστική παράδοση στη ζωή μας. Τότε η θυσία του Χριστού έχει αξία και η πίστη μου δεν είναι θεωρητική, αλλά μπορεί να κάνει και πράξεις πίστεως κατά το θέλημα του θεού και όχι μόνον των ανθρώπων.