Η επισήμανση και η τοποθέτηση των βασικών ή και των απλών στοιχείων που καθορίζουν την ατομική μας καθημερινότητα πάνω στον χάρτη της προσωπικής μας συνείδησης δεν μπορεί να είναι έργο κάποιου άλλου εκτός του εαυτού μας. Μόνο το άτομο γνωρίζει – όσο μπορεί να γνωρίζει – τις αδυναμίες και τις δεξιότητές του, και μόνο το ίδιο το άτομο γνωρίζει την ένταση και την ποιότητα αυτών των στοιχείων. Όλοι οι εξωτερικοί παρατηρητές μπορεί να υποπτεύονται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γνωρίζουν όσα ξέρει το ίδιο το άτομο για τον εαυτό του.

Διότι, η ατομική μας συνείδηση συνιστά την βαθύτερη πτυχή της προσωπικότητάς μας, η οποία δεν είναι αναγνώσιμη από κανένα εξωτερικό παράγοντα. Συνεπώς, κάθε ένας που ενδιαφέρεται να χαρτογραφήσει τον εσωτερικό του κόσμο, θα πρέπει να στραφεί με ειλικρίνεια σε ατομική περίσκεψη, προκειμένου να επισημάνει όλα τα παραπάνω. Δηλαδή το περιεχόμενο και την ένταση όλων των στοιχείων που κατοικούν μέσα στον εσωτερικό του κόσμο.

Από εκεί γίνεται η αρχή της χαρτογράφησης και όχι από τα εξωτερικά στοιχεία. Διότι το φαινόμενο είναι παράγωγο των εσωτερικών διεργασιών, και δεν είναι αυτόνομο και αυτοδημιούργητο. Προέρχεται ευθέως και απολύτως από όσα έχουν προηγηθεί στις σκέψεις και τις προτιμήσεις μας. Για τον λόγο αυτό και στην διδασκαλία του Χριστού όλα ξεκινούν και όλα καταλήγουν στο φυσικό πρόσωπο, στο ενδιαφερόμενο άτομο. Διότι οι εξωτερικές εκδηλώσεις μπορεί να καταγράφονται στο ατομικό μας χαρτοφυλάκιο και τον ατομικό μας χάρτη ζωής, αλλά προέρχονται από την προεργασία που έχει γίνει μέσα μας.

Και ποτέ ένα παράγωγο δεν μπορεί να διορθωθεί σωστά, εάν πρώτα δεν επισημανθεί η βλάβη και η αιτία που την προκάλεσε. Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι από τον εσωτερικό μας κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων προέρχονται τα προβλήματα, αλλά και οι λύσεις τους. Δεν προέρχονται από τους εξωτερικούς παράγοντες μόνο, αλλά από την διεργασία που έχει λάβει χώρα στις σκέψεις και τα συναισθήματα. Εκεί πρέπει να υπάρξει πρώτα η λύτρωση και η μετάνοια για τις παραλείψεις και τα λάθη, και κατόπιν η διόρθωση των εξωτερικών παραγόντων.

Μέσα μας κυοφορούνται τα μίση και τα πάθη, και εκεί πρεπει να στραφούμε και να χαρτογραφήσουμε τον ατομικό χάρτη των προτιμήσεων και των ελλείψεων της προσωπικότητάς μας, προκειμένου με ασφάλεια να προχωρήσουμε στις διορθωτικές κινήσεις και εκδηλώσεις της ατομικής μας καθημερινότητας. 

Επειδή στις μέρες μας προσφέρονται άφθονα οι πληροφορίες από τους ηλεκτρονικούς χάρτες, google κλπ, φαίνεται εύκολο πράγμα η χαρτογράφηση, αφού έχουμε τους δορυφόρους και μπορούμε να εστιάζουμε στο σημείο που μας ενδιαφέρει. Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια. Πρώτον, διότι τα πάντα μεταβάλλονται στην επιφάνεια της γης, και δεύτερον διότι η όραση των δορυφόρων αφορά την επιφάνεια και όχι το βάθος.

Μπορούμε δηλαδή να δούμε τι συμβαίνει κάποια στιγμή σε ένα μέρος του πλανήτη, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε την επόμενη στιγμή και το βάθος των γεγονότων που παρατηρούμε. Και αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα χαρτογράφησης. Διότι αυτό που βλέπουμε είναι ακριβές και αληθές. Αυτό όμως που θα ακολουθήσει δεν το ξέρει κανείς και, προφανώς κανείς δεν ξέρει τί συμβαίνει μέσα και κάτω από την επιφάνεια που εμφανίζεται στα δικά μας μάτια.

Με λίγα λόγια, όποιος θέλει να χαρτογραφήσει τον φυσικό κόσμο έχει πολλή δουλειά να κάνει για την δική του περιοχή, και όποιος ενδιαφέρεται να χαρτογραφίσει το εσωτερικό του κόσμου που τον περιβάλλει, έχει ένα μεγάλο έργο μπροστά του και δεν θα αρκέσει όλη η ζωή του να καταλάβει ορθά αυτό που βλέπει ή υποπίπτει στην αντίληψή του. Για τον λόγο αυτό, όσο πιο νωρίς κάποιος συνειδητοποιήσει την άγνοιά του μπροστά στην αλήθεια που έχει μέσα του και στον κόσμο που κινείται γύρω του και τον επηρεάζει, τόσο περισσότερο χώρο θα χαρτογραφήσει για λογαριασμό του. Κάθε καθυστέρηση, παρατείνει την άγνοια και ενισχύει τους κινδύνους που αυτή η άγνοια μπορεί να εγκυμονεί.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι ένα μάθημα με συγκεκριμένο ωράριο μόνο, αλλά, ξεκινώντας από ένα συγκεκριμένο ωράριο, μπορεί να επεκτείνεται όσο το άτομο επιθυμεί να εξερευνήσει και να χαρτογραφήσει για την δική του ωφέλεια. Η χαρτογράφηση του κόσμου, εσωτερικού και του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος, δεν αφορά μόνο – υπογραμμίζω το μόνο – την επιφάνεια, αλλά αφορά και τα βαθύτερα επίπεδα της ζωής, καθώς και τα βαθύτερα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, του Δίκαιου και της Αλήθειας, και μυριάδες άλλες αθέατες πλευρές της ατομικής μας καθημερινότητας.

Όποιος ξεκινήσει να μαθαίνει την διδασκαλία του Χριστού δεν το κάνει για τους άλλους, αλλά για να μάθει ο ίδιος να προστατεύει τον εαυτό του από τα βέλη των άλλων και την δική του απέραντη άγνοια που μάς περιβάλλει όλους ανεξαιρέτως. 

Η χαρτογράφηση του φυσικού κόσμου είναι η αποτύπωση της επιφάνειας των πραγμάτων. Δεν υπάρχει καμία χαρτογράφηση κάτω από την επιφάνεια, και, κυρίως, δεν υπάρχει κάποια χαρτογράφηση των μη ορατών πραγμάτων που συντελούνται στο εσωτερικό του σώματός μας και μάλιστα στο μυαλό και στα συναισθήματα.

Οι σκέψεις, δηλαδή, οι προτιμήσεις, οι επιλογές, οι συνδυασμοί και κάθε είδους εσωτερική διαδικασία που συντελείται μέσα στο σώμα μας δεν είναι δυνατόν να χαρτογραφηθεί από κανέναν άλλον εκτός του εαυτού μας. Κανείς δεν γνωρίζει τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις, το μίσος και την αγάπη που κατοικούν και καλλιεργούνται μέσα μας. Αυτό που εμφανίζεται είναι το αποτέλεσμα, οι πράξεις, οι οποίες και κρίνονται.

Αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει πάντα – ή σχεδόν πάντα – ένας χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στην επιθυμία και στην λάθος κίνηση, άρα θα μπορούσαμε να την έχουμε διορθώσει εν τη γενέσει της, δηλαδή πριν προκύψει το δυσάρεστο αποτέλεσμα. Διότι, τα κλάματα εκ των υστέρων δεν ωφελούν, αλλά μας γυρίζουν σε εσωστρέφεια και απογοήτευση. Και αυτό είναι το κρίσιμο θέμα. Η αποφυγή των οπισθοδρομήσεων και της καθυστέρησης άφιξης του προορισμού τον οποίο έχουμε θέσει στην ατομική μας καθημερινότητα.

Το ίδιο ισχύει και για τον προορισμό στην υψηλή παρουσία του θεού σε όσους ενδιαφέρονται για την αφθαρσία της ψυχής και την παρουσία στην μετά τον τάφο ζωή και όχι μόνο την επίγεια, αν και όλοι περνάμε από το στάδιο των προβλημάτων του επίγειου βίου μας. Και αυτό ήρθε, ακριβώς, να διδάξει ο Χριστός. Την αποφυγή λαθών στην καθημερινότητα και την διατήρηση του στόχου προς τον δημιουργό Πατέρα, όπως εκφωνούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Δεν προσδοκούμε θεωρητικά, αλλά βάζουμε την καθημερινότητά μας κάτω από το μικροσκόπιο της κρίσης του θεού, ώστε όσα αντιλαμβανόμαστε ότι είναι εμπόδια και όχι εφόδια, να τα αποφεύγουμε, μαθαίνοντας από τα αποτελέσματα των καθημερινών μας ατομικών δοκιμών σε σχέση με το καλό ή το κακό αποτέλεσμα. Διότι τίποτα δεν υπάρχει που να είναι κρυστάλλινο. Όλα τα πράγματα και τα θέματα υπόκεινται στους νόμους της φύσης και της αλήθειας.

Αλλά, όσο παραμένει αχαρτογράφητος ο κόσμος, τόσο της ψυχής όσο και ο εξωτερικός, το άτομο υπόκειται στις πιθανότητες επιτυχίας και αποτυχίας, και κανείς δεν μπορεί να εξαιρέσει τον εαυτό του από την διαδικασία αυτή επί της γης. Διότι το σώμα διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ατομική μας καθημερινότητα, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στον ρόλο του προβληματισμού για τις εσωτερικές μας ρυθμίσεις και διαδικασίες.

Και ο Χριστός δεν αμέλησε καμία από τις δύο πλευρές. Η διαχείριση όμως ανήκει πάντα στο άτομο, που καλείται να χαρτογραφεί τον δικό του κόσμο και να προσαρμόζει τις σκέψεις και τις πράξεις προς την κατεύθυνση που το ίδιο το άτομο έχει θέσει ως στόχο της δικής του καθημερινότητας. 

Η ανθρωπότητα πορεύεται με επιφυλάξεις και βεβαιότητες. Επιφυλάξεις για όσα δεν ξέρει ακόμη, και βεβαιότητες για όσα ξέρει και προσπαθεί να τα βάλλει σε πρακτική καθημερινή χρήση. Αυτό επιβάλλει τώρα αλλά και αιώνια η κοινή λογική. Όποιος ισχυρίζεται ότι ξέρει τα πάντα, όχι μόνο πλανάται, αλλά καταστρέφει και τον εαυτό του, αγνοώντας την άγνοια και το μέγεθός της, κινδυνεύοντας έτσι να ναυαγήσει στην πρώτη αποτυχία του.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι όσα είχε διδάξει μέχρι τότε στους μαθητές του και στον κόσμο, δεν ήταν το σύνολο των γνώσεων που έπρεπε να αναμένουν. Αντίθετα τους εξήγησε ότι όποιος νομίζει ότι ξέρει τα πάντα, άρα και το θέλημα του θεού, βρίσκεται πολύ μακριά νυχτωμένος. Διότι ο κόσμος ήταν αχαρτογράφητος σε σχέση με την σημερινή δική μας εικόνα, και η εξέλιξη το έχει αποδείξει.

Διότι η εφαρμογή της διδασκαλίας δεν είναι κάποια τήρηση κάποιων κανόνων, αλλά εξερεύνηση και επίγνωση του ίδιου του δημιουργού, άρα ο χάρτης, τον οποίο καλούμαστε να συνθέσουμε καθένας για την ζωή του, δεν περιορίζεται μόνο στα φαινόμενα και στα μηνύματα των πέντε αισθήσεων, αλλά επεκτείνεται ως την άκρη του αισθητού σύμπαντος και μάλιστα, σημείωσε με έμφαση ο Χριστός, ως την πλέον δυνατή γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό του σύμπαντος.

Και αυτό από μόνο του συνιστά μια extreme τοποθέτηση για την δουλειά που περιμένει κάθε σοβαρό αναζητητή της αλήθειας, της παρούσας και της μέλλουσας, της εγγύς, της μακρόθεν και της αιώνιας. Διότι ο Χριστός δεν επεσήμανε μόνο τα λάθη στην καθημερινότητα, και δεν συνέστησε μόνο την αποφυγή λαθών στην ατομική καθημερινότητα, αλλά προσέθεσε και τον παράγοντα αιωνιότητα, εξηγώντας κάποια πράγματα που μπορούσαν να γίνουν τότε κατανοητά, και αφήνοντας ανοιχτό τον ορίζοντα για νέες προσεγγίσεις στον φυσικό και τον κόσμο του μέλλοντος.

Οι παραβολές και τα μαθήματα που έκανε στους ακροατές του τότε, δεν ήταν για να τους κάνει καλύτερους γεωργούς, ποιμένες ή εμπόρους, αλλά απέβλεπαν στην επέκεινα των ορατών και αισθητών πραγμάτων διαχείριση, με γνώμονα και βάση την πίστη στον δημιουργό θεό και τον ίδιο τον Χριστό. Ο περιορισμός της πίστης μόνο στην διαχείριση των φυσικών πραγμάτων και θεμάτων τα οποία τίθενται στην ατομική μας καθημερινότητα, είναι κολοβός, και δεν αποδεσμεύει το άτομο από τον κλοιό της αβεβαιότητας και του φόβου του μέλλοντος. Ισχυρή βάση – όσο ισχυρή μπορεί κάποιος να την εννοήσει – είναι μόνο η πίστη στον δημιουργό και στην εκτέλεση του θελήματος εκείνου, που είναι πάντα αγαθό, ευάρεστον, και τέλειον, αν και περνά μέσα από θλιμένες καταστάσεις και έρημους δρόμους στην ατομική μας ζωή. 

Η αντίληψη, ο εντοπισμός, η περιγραφή, η ορθή κατανόηση όλων των ζητημάτων που αφορούν την ατομική μας καθημερινότητα, ούτε ένα απλό πράγμα είναι, ούτε σύντομης διάρκειας. Διότι αφορά όχι μόνο όλο τον κόσμο που μας περιβάλλει ως άτομο, αλλά αφορά και το περιεχόμενο του περιβάλλοντος, το οποίο και αυτό είναι αχανές με βάση την προσωπική του καθενός μας εμπειρία από την δική του σκοπιά.

Διότι, το να εντοπίσει κάποιος ένα ζήτημα που τον αφορά και τον επηρεάζει δεν είναι εύκολο, διότι συνήθως τα σπουδαία δεν τα κατανοούμε, αφού υπόκεινται και αυτά σε μεταβολές από δισεκατομμύρια παράγοντες που και αυτούς δεν τους ελέγχουμε. Με λίγα λόγια, η χαρτογράφηση δεν είναι εύκολη και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι πλήρης με την απόλυτη έννοια, διότι όλα υπόκεινται σε μεταβολές που όχι μόνο δεν είναι γνωστές νωρίτερα, αλλά και όταν τις εντοπίζουμε, δεν ξέρουμε τί ακριβώς συμβαίνει.

Και αυτό αποδεικνύει ότι καθένας μας που ενδιαφέρεται για την ατομική και προσωπική του ζωή έχει πολλή δουλειά να κάνει στον ελεύθερό του χρόνο, αλλά – ας μου επιτραπεί – και κατά την διάρκεια της βιοποριστικής μας εργασίας. Διότι, κατά κανόνα, δεν χρησιμοποιούμε όλες μας τις δυνατότητες κατά την εκτέλεση ενός έργου της καθημερινότητας. Αντίθετα, στους δικούς μας καιρούς των αυτοματισμών και των μηχανημάτων, ακόμη και ο εργασιακός χρόνος και χώρος παρέχει δυνατότητες σκέψεων και επεξεργασίας δεδομένων, για όποιον, φυσικά, θέλει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει και όχι μόνο τα χέρια και τα μηχανικά μέρη του φυσικού τους σώματος.

Με λίγα λόγια, πάντα υπάρχει χρόνος και δυνατότητα για καλύτερες σκέψεις, ακόμη και εάν εξωτερικά έχουμε την δικαιολογία της καθημερινής μας βιοποριστικής μας εργασίας. Διότι, αφού όλα ξεκινούν από τις σκέψεις, τους υπολογισμούς, τις προτιμήσεις, τις επιλογές και τις ατομικές μας αποφάσεις, είναι φυσικό εκεί να μπορούμε να παρέμβουμε – στον εσωτερικό μας κόσμο που κανείς άλλος δεν ξέρει τί σκεφτόμαστε – και να επεξεργαστούμε πληροφορίες που δεν είχαμε νωρίτερα τον χρόνο ή την ευκαιρία να το κάνουμε.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν είπε ότι όσα ακούσατε τα καταλάβατε κιόλας, αλλά θα έρθει ένα πνεύμα αληθείας, που θα σας τα θυμίζει όλα που εγώ σας είπα, και θα σας διδάσκει κάθε στιγμή την αλήθεια για κάθε τί που σας απασχολεί ή θα σας απασχολήσει στο μέλλον και θα είναι στην δική σας ευθύνη. Η διδασκαλία του Χριστού είναι ο καλύτερος σύμβουλος για την χαρτογράφηση του ατομικού και προσωπικού μας κόσμου, όταν ενδιαφερόμαστε για το άτομό μας και όχι για γενικότητες και αοριστίες.