Η ημέρα της πληρωμής είναι η ημέρα που ολοκληρώνεται, “συμπληρώνεται” από πολλά κομμάτια μια πράξη και εισπράττουμε τον μισθό του κόπου ή της συμφωνίας.

Είναι η ημέρα της πληρωμής, δηλαδή της ολοκλήρωσης και της τελειότητας για το μικρό ή το μεγάλο που έχουμε πράξει. Αυτή η έννοια της πληρωμής, δηλαδή της ολοκλήρωσης και της τελειότητας, παραπέμπει σε μια διαρκή μετακίνηση από το καλό στο καλύτερο, από την απειρία στην εμπειρία, από το λίγο στο πολύ, από την φτώχεια στην επάρκεια και τον πλούτο.

Αυτό είναι το μυστικό της ζωής. Όχι στην στασιμότητα, όχι την αδράνεια και την απραξία, αλλά ναι στην δράση, στην συμμετοχικότητα, στην προσπάθεια, στους νέους κάθε μέρα στόχους της ζωής. Ναι στην προσπάθεια να φτάσω στο όραμά μου, ναι στην τελειότητα που έχω ως πρότυπο, ναι στην αναζήτηση και την εμπειρία, στο ταξίδι της γνώσης και της επίγνωσης.

Ναι στο καλύτερο αύριο. Και είναι προφανές ότι στην προσπάθεια αυτή, την προσωπική προσπάθεια, τα εμπόδια δεν θα είναι λίγα, αλλά θα είναι τόσα όσα χρειάζεται και όσα μπορώ να υπερβώ για να κερδίσω αυτό που έχω ως στόχο. Όχι ως δώρο, αλλά ως καρπό εμπειρίας μέσα από την υπέρβαση των εμποδίων.

Διότι κάθε εμπειρία είναι πολύτιμη, όταν αποτελεί την βάση για μια επόμενη δοκιμασία, που με φέρνει εμπειρικά προς την τελειότητα, προς την ημέρα  της πληρότητας και της πληρωμής.

.

Η τελειότητα είναι μια σχετική έννοια και μπορεί να αναφέρεται σε οτιδήποτε: από την τέλεια εξωτερική μας εμφάνιση έως τον τέλειο καιρό που επικρατεί σήμερα.

Φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι κανένας δεν είναι τέλειος ούτε υπάρχει πάνω στον μεταβαλλόμενο κόσμο μας η απόλυτη τελειότητα. Για τον λόγο αυτό ο άνθρωπος καλείται σε μια μεταβαλλόμενη πορεία προς το καλύτερο, άρα και προς το τέλειο, χωρίς αυτό να δηλώνει και το τέλος της υπόθεσης.

Κάθε βήμα προς την τελειότητα είναι μια νέα τελειότητα, η οποία θα ξεπεραστεί σε λίγο από μια επόμενη επιτυχία. Και για να μην χαθούμε στο αχανές διάστημα και στο απέραντο σύμπαν, ο θεός έχει δώσει το πρότυπο της τελειότητας στο πρόσωπο του Χριστού.

Εκείνος είναι ο τέλειος και η κίνηση η δική μας αποσκοπεί στην δική του μίμηση, στην καθημερινή μετακίνησή μας από την σημερινή επιτυχία στην αυριανή προσπάθεια που θα φέρει μια νέα κατάσταση και εξομοίωση με εκείνον. Αυτό άλλωστε δηλώνει η ζωή. Ζω σημαίνει αλλάζω, μεταμορφώνομαι και το δικό μου έργο είναι να κρατώ το τιμόνι προς την αύξηση της τελειότητας και όχι στην επιστροφή στο χθες.

Ο άνθρωπος φτιάχτηκε για να μοιάσει στον δημιουργό του, γνωρίζοντας καθημερινά το δικό του το έργο και την δική του την προσωπικότητα.

Η πίστη στον αναστημένο Χριστό δεν είναι νεφελώδης, αλλά είναι λογική. Δεν στηρίζεται στον αέρα αλλά στηρίζεται στην πρακτική εφαρμογή των αληθειών. Για τον λόγο αυτό και όλη η διδασκαλία αλλά και η πρακτική ζωή που εφάρμοζε ο ίδιος ο Χριστός είναι ρεαλιστική και έχει λογική ακολουθία. Στηρίζεται σε θεμέλια, αυξάνεται στις απαιτούμενες διαστάσεις, έχει διάρκεια μόνιμη και οδηγεί – σταδιακά και σε βάθος χρόνου – προς την τελειότητα. Πυλώνες στην νεοελληνική γλώσσα είναι τα μεγάλα στηρίγματα, οι κολώνες. Οι πυλώνες χρησιμοποιούνται για να στηρίζουν κάτι ουσιαστικότερο, κάτι πιο πολύτιμο από τον εαυτό τους. Το ζητούμενο δηλαδή και ο σκοπός δεν είναι οι πυλώνες, αλλά εκείνο που στηρίζεται πάνω στους πυλώνες, στα υποστηρίγματα. Αυτό το μάθημα ήθελε ο απόστολος Παύλος να δώσει και στον μαθητή του Τιμόθεο, όταν του γράφει στην Β΄επιστολή του ότι τα Ιερά Γράμματα μπορούν, έχουν την ικανότητα και την ιδιότητα, να σε οδηγήσουν στην οδό της σοφίας, δηλαδή να σε εφοδιάσουν με ένα εργαλείο, το οποίο θα χρησιμοποιείς στην ζωή σου. Όχι δηλαδή μόνο η πίστη στον αναστημένο Χριστό, που αποτελεί τον βασικό πυλώνα της ζωής του ζωντανού θεού, αλλά και η γνώση των Ιερών Γραμμάτων και επιπλέον η σοφία που βρίσκεται μέσα σε αυτά, θα πρέπει να αποτελέσουν τους πυλώνες της καθημερινότητάς σου. Σε διαφορετική περίπτωση η πίστη μένει ανενεργής, αδρανής, χωρίς αποτελέσματα και ο πιστός δεν έχει τον προσδοκώμενο καρπό που υποσχέθηκε ο ίδιος ο Χριστός.