Η γνωστή αυτή φράση που αποδίδεται στον Σωκράτη ή τον Σόλωνα δηλώνει την διάθεση του ανθρώπου να μην σταματά ποτέ να μαθαίνει και να εκσυγχρονίζεται. Συνήθως όλοι μαθαίνουμε όταν είμαστε σε μικρή ηλικία, αλλά όσο περνούν τα χρόνια επαναπαυόμαστε σε όσα έχουμε μάθει και αποφεύγουμε να μαθαίνουμε κάτι νέο. Και αυτό γιατί η μάθηση είναι κουραστική όταν δεν συνοδεύεται από πρακτικό αποτέλεσμα ή δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει προσωπικά εμένα. Συνεπώς για να υπάρχει ενδιαφέρον για μάθηση μετά τα νεανικά χρόνια, θα πρέπει ή αυτό που μαθαίνω να έχει πρακτικό κέρδος για μένα ή να καλλιεργώ τα προσωπικά μου ενδιαφέροντα, ώστε πάντοτε να θέλω να μαθαίνω. Και επειδή σε όλα τα πράγματα υπάρχει ένα φυσικό όριο, είτε γιατί τα πράγματα τα ίδια είναι έτσι από τη φύση τους, είτε γιατί εγώ μέχρι εκεί ενδιαφέρομαι να μάθω, το μόνο που απομένει ανεξερεύνητο πάντοτε είναι ο άγνωστος θεός, ο δημιουργός του φυσικού κόσμου. Και αν για τον φυσικό κόσμο η ζωή μας δεν επαρκεί για να τον εξερευνήσουμε, πολύ περισσότερο η εξερεύνηση του δημιουργού του φυσικού κόσμου παραμένει πάντα ένα κεφάλαιο ολόκληρο και προσωπικό, ένα ζητούμενο που οδηγεί όχι μόνο σε γνώση αλλά και ζωή ταυτισμένη με τον ίδιο τον δημιουργό μας.