Η προστακτική που χρησιμοποιεί ο Χριστός στην επί του Όρους Ομιλία, αναφέρεται όχι σε τήρηση εντολών, αλλά σε προτροπή ατομικής και προσωπικής έρευνας. Και αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά με την Παλαιά Διαθήκη. Διότι εκεί η εντολή ήταν τήρηση κανόνων χωρίς εξηγήσεις, ενώ εδώ, στην Καινή Διαθήκη, είναι οδηγία λειτουργίας καθημερινής έρευνας στοιχείων της προσωπικής μας ζωής. Κάθε εντολή στην Καινή Διαθήκη είναι προτροπή ανακάλυψης και επίγνωσης ουσιαστικών καθημερινών πραγμάτων, και όχι μόνον τήρηση στοιχείων χωρίς κατανόηση.
Στην Καινή Διαθήκη διατυπώνεται η ύπαρξη μυστηρίων για ανακάλυψη από το κάθε φυσικό πρόσωπο που αναζητά τον δημιουργό του. Άρα, χωρίς την προσωπική έρευνα, χωρίς τον προσωπικό προβληματισμό, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε κατανόηση και λύση των μυστηρίων που θέτει ο Χριστός, αλλά ούτε και αύξηση πίστης με επίγνωση θεού.
Μάλιστα, στην περίπτωση των δύο ρημάτων του τίτλου μας, ο Χριστός δεν αναφέρεται σε ουράνια μυστήρια, αλλά ζητά να στρέψουμε την προσοχή μας στις καθημερινές εικόνες της ζωής, προκειμένου να πάρουμε μαθήματα. Διότι χωρίς μαθήματα, χωρίς βάσεις γνώσεων, καμιά ουσιαστική ζωή πίστεως δεν μπορεί να θεμελιωθεί και να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου, πολύ δε περισσότερο σε βάθος αιωνιότητας.
Αυτός είναι και ο λόγος που ζητά την προσωπική μας προσοχή και έρευνα για τα πτηνά που πετούν στον ουρανό και για τα άνθη του κήπου μας. Διότι μπορεί ο Χριστός να μιλά για την αιωνιότητα και τον δρόμο που οδηγεί στην θύρα εκείνη, ωστόσο, χωρίς επίγνωση και μάλιστα ακριβή επίγνωση των επιγείων πραγμάτων και των νόμων της φύσεως, η πίστη μας για το μέλλον κινδυνεύει να μετατραπεί σε λεπτό στρώμα πάγου πάνω στην λίμνη, και αν δοκιμάσουμε να διαπεράσουμε την δήθεν παγωμένη λίμνη, θα βρεθούμε ναυαγοί χωρίς σωσίβια.
Η ακριβής γνώση και επίγνωση των επιγείων φυσικών πραγμάτων δεν εμποδίζει την ανάπτυξη της πίστης. Αντίθετα, θέτει ισχυρότερα θεμέλια προσωπικού λόγου και λογικής, στοιχεία που είναι απαραίτητα για κάθε προσέγγιση του δημιουργού.
Ο Χριστός δεν υπέδειξε μόνον την θύρα που οδηγεί προς την αιωνιότητα, αλλά υπέδειξε και τα ισχυρά θεμέλια, τις ισχυρές υποδομές πάνω στις οποίες θεμελιώνεται η καθημερινή μας συμπεριφορά και δραστηριότητα. Επιπόλαιες προσεγγίσεις, αφελείς διατυπώσεις, ανώνυμες φλυαρίες, μάταιοι και αστήρικτοι συλλογισμοί, μάλλον υποσκάπτουν παρά υποστηρίζουν την εσωτερική μας πίστη.
Η ασφαλής και ακριβής γνώση της αλήθειας των πραγμάτων αποδεικνύει την ωριμότητα και την επιτυχή δοκιμασία μας για την επόμενη αναβάθμιση στην κοινωνική μας θέση, απαραίτητη προϋπόθεση και για την επέκεινα του φυσικού ορίου της προσωπικής ζωής θέση μας.