Η λέξη ωραίος υποκρύπτει συναισθηματική αξία, δηλαδή κρίνουμε κάτι ως ωραίο, όμορφο, όταν ικανοποιεί το αισθητικό αισθητήριο μας από την εξωτερική του εμφάνιση και όχι από την λογική μας. Στην πραγματικότητα βέβαια το νόημα της λέξης δεν είναι αυτό. Διότι η λέξη ωραίος προέρχεται από την λέξη ώρα, δηλαδή ωραίο είναι εκείνο που έχει την κατάλληλη ωριμότητα, είναι στην κατάλληλη ώρα και στιγμή, είναι στην ακμή και στην τελειότητα της ωριμότητάς του. Με άλλα λόγια, ωραίο και ώριμο είναι εκείνο που χρονικά έχει εξαντλήσει την ανοδική του εξελικτική πορεία και σε λίγο θα αρχίσει η φθορά, η γήρανση, ο θάνατος και η εξαφάνιση. Ο χρόνος δηλαδή είναι ο καθοριστικός παράγοντας από τον οποίο κρίνουμε την ωραιότητα ενός πράγματος, μιας υπόθεσης. Και επειδή η καθημερινότητά μας είναι μια διαδοχή μικρών γεγονότων, όταν τα μικρά γεγονότα γίνονται στην σωστή ώρα τους, τότε και το σύνολο της ζωής μας εμφανίζεται ωραίο, ώριμο, ικανοποιητικό. Αντίθετα, αν οι πράξεις μας γίνονται βιαστικά, χωρίς υπομονή και εξάντληση του προβλεπόμενου από την κάθε πράξη χρόνου, τότε οι συνέπειες είναι αρνητικές, η ζωή της καθημερινότητάς μου είναι κόλαση. Αν ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου πριν σταθμεύσει, η τραγωδία είναι βέβαιη. Αν κόψω ένα φρούτο πριν ωριμάσει, το καταστρέφω. Αν διακόψω το μαγείρεμα του φαγητού πριν την ώρα του, το φαγητό θα είναι σκουπίδια. Αν οι πράξεις μου δεν είναι τέλειες, δηλαδή δεν έχουν αρχή αλλά και τέλος, ολοκλήρωση, τότε οι πράξεις μου είναι μάταιες, είναι κόπος χωρίς αποτέλεσμα.