Βεληνεκές, από την λέξη βέλος, δηλώνει την απόσταση που χωρίζει την αφετηρία από το τελικό αποτέλεσμα. Η απόσταση δηλαδή που διανύει ένα βέλος από το τόξο μέχρι την πτώση του είναι η δυνητική απόσταση, το βεληνεκές. Και φυσικά δεν γίνεται λόγος για τόξα και βέλη, αλλά για διάρκεια πραγμάτων, χρόνο διατήρησης μιας κατάστασης. Διότι όλοι καθημερινά κάνουμε σκέψεις και κινήσεις που αφορούν βάθος χρόνου και όχι μόνον εκείνη τη στιγμή, και αυτό είναι κρίσιμο θέμα στην ροή της καθημερινότητας, αλλά και του μέλλοντος.
Διότι προφανώς όσο μεγαλύτερο βεληνεκές έχουν οι σκέψεις και οι σχεδιασμοί μας, τόσο καλύτερα μπορούμε να ελέγξουμε το μέλλον και την πορεία μας προς αυτό. Όταν μάλιστα ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης, εκεί το θέμα είναι ακόμη πιο σοβαρό, διότι δεν διακυβεύεται μια ημερήσια μόνον αποτυχία, αλλά ανιχνεύονται στοιχεία αποτυχίας και για το απώτερο μέλλον της προσωπικής μας ζωής. Αυτός ήταν και ο λόγος που, τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο κατόπιν και οι μαθητές του τόνιζαν την ανάγκη, οι άνθρωποι της πίστης στην ανάσταση να βλέπουν και να σχεδιάζουν με γνώμονα όχι μόνον μια εφήμερη επιτυχία, αλλά και με την προοπτική της αιωνιότητας.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των Εβραίων ακροατών του Χριστού, οι οποίοι, εντυπωσιασμένοι από τα θαύματα που έκανε καθημερινά ο δάσκαλος, θέλησαν να τον αρπάξουν και να τον κάνουν βασιλιά, μια και αυτό θα έλυνε προφανώς όλα τα καθημερινά τους προβλήματα. Ωστόσο, όταν ο Χριστός αντιλήφθηκε ότι ετοιμάζονται για μια τέτοια κίνηση που θα τον έφερνε στο υψηλότατο αξίωμα της εποχής, ο ίδιος απομακρύνθηκε και μάλιστα με τρόπο απόλυτο, ακριβώς γιατί στόχος του δεν ήταν να επιλύσει μόνον τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, αλλά ήταν και κάτι άλλο πιο σημαντικό, δεδομένου ότι οι άνθρωποι ξέρουμε πως να λύνουμε τα προβλήματά μας, άσχετα αν κάνουμε λάθος επιλογές, και αντί για λύσεις, δημιουργούμε νέα προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Στόχος του Χριστού κατά την περίοδο του επίγειου βίου του δεν ήταν να αποκτήσει τίτλους ανώτερους και να λύνει τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, αλλά στόχος του ήταν η διάνοιξη της θύρας της αιωνιότητας και η υπόδειξη του τρόπου λειτουργίας της διαδρομής – του βεληνεκούς – που βρίσκεται πίσω από αυτήν. Ακριβώς, διότι το βεληνεκές των έργων και των λόγων του Χριστού ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από τις δικές μας καθημερινές ανάγκες, οι οποίες στοχεύουν σχεδόν αποκλειστικά στην βελτίωση της καθημερινότητας, αδιαφορώντας για το απώτερο μέλλον και την προοπτική της αιωνιότητας.
Ο στόχος του Χριστού ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος: το βάθος του χρόνου και η προοπτική της αιωνιότητας καθόριζαν την δική του καθημερινότητα, αφήνοντας παράδειγμα προς μίμηση.