Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί το νέο κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούμαστε όλοι να βιώσουμε την καθημερινότητά μας. Ο κόσμος, η οικουμένη, είναι πια το σπίτι όλων μας, αφού μέσα στο σπίτι μου φτάνουν εικόνες και ήχοι από την άκρη του κόσμου, από χώρες και λαούς που μέχρι πριν μερικές δεκαετίες δεν τους είχαμε δει ούτε τους είχαμε ακούσει. Άρα θα πρέπει να προετοιμαστούμε και για την ανάλογη αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων, μέσα στις οποίες καλούμαστε να επιβιώσουμε και να εκπληρώσουμε το σκοπό της ύπαρξής μας. Αυτό δεν είναι απειλή αλλά πρόκληση. Αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για τον προορισμό μας, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρώτος ο Χριστός άνοιξε τους ορίζοντές μας και μας υπέδειξε ότι στόχος μας δεν είναι μόνο η οικογένεια, το στενό φιλικό περιβάλλον, αλλά στόχος και γείτονες είναι οι άνθρωποι που ζουν μακριά από μας, ακόμη και στην άκρη του κόσμου. Το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον που μας έταξε ο δημιουργός μας να ζήσουμε είναι το απέραντο, χωρίς όρια γεωγραφικά και πολιτιστικά, και μας έχει εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα εφόδια και όλες τις ικανότητες επιβίωσης ακόμη και στην άκρη του κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι για φόβο, αλλά είναι πρόκληση αξιοποίησης των δώρων του δημιουργού μέσα στην καθημερινότητά μας.