Θαύματα δεν είναι μόνον όσα παράξενα τραβούν την προσοχή μας, αλλά θαύματα είναι και εκείνα που γίνονται χωρίς χειροκροτήματα, χωρίς πολλές φορές να γίνονται αντιληπτά από πολλούς. Έτσι μέσα στην Βίβλο, τα θαύματα που περιγράφονται δεν είναι πάντα εντυπωσιακά, δεν προκαλούν τον θαυμασμό. Αντίθετα είναι θαύματα, γεγονότα με σταθερά και μόνιμα αποτελέσματα, τα οποία γίνονται μεν σε μικρό κύκλο ανθρώπων, αλλά πάντοτε έχουν σχέση με τις ανάγκες των ανθρώπων και ποτέ δεν γίνονται θαύματα χάριν εντυπωσιασμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Καινή Διαθήκη, όσα θαύματα περιγράφονται έχουν σχέση με τις πρακτικές ανάγκες της στιγμής: η θεραπεία του τυφλού, ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων, κλπ, και αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο θαύμα που κάνει και έκανε ο Χριστός από τα θαύματα των θαυματοποιών. Με θαυμαστό τρόπο ο Χριστός έκανε έργα που είχαν ανάγκη οι άνθρωποι γύρω του και ποτέ δεν έκανε θαύματα για να τον χειροκροτήσουν. Ο Θεός εργάζεται με θαυμάσιο τρόπο στη ζωή των ανθρώπων, αλλά εμείς προσπερνούμε τα θαύματα, ασχολούμαστε με την δική μας προσέγγιση στην καθημερινότητα και δεν περιμένουμε, δεν αφουκραζόμαστε τα θαυμάσια που κάνει ο θεός κάθε λεπτό μέσα μας και γύρω μας. Έτσι όχι μόνον δεν επαινούμε, δεν χειροκροτούμε, αλλά γκρινιάζουμε, καταστρέφοντας όλα τα θαυμάσια που κάνει ο Θεός με τα χέρια μας. Και η ζημία αποταμιεύεται στην δική μας ζωή.
