Η εγκράτεια είναι μια απόλυτα προσωπική υπόθεση και δεν μετέχει κανείς άλλος. Εγώ αποφασίζω, εγώ βάζω τα όρια, εγώ δοκιμάζω και εκγυμνάζομαι, εγώ εκτιμώ τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου. Οι γύρω μου βλέπουν αποτελέσματα, αλλά εγώ έχω ακέραιη την ευθύνη των πράξεών μου. Και είναι προφανές ότι όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στο σώμα μου και όχι έξω από αυτό, άρα και η διάρκεια και η ένταση καθορίζονται από μένα και τις προσωπικές μου ανάγκες. Το σύγχρονο περιβάλλον μας επηρεάζει και μας παρασύρει στον αχαλίνωτο τρόπο ζωής του Δυτικού Κόσμου. Και στο περιβάλλον αυτό καθένας καλείται να βρει την ατομική του ευτυχία και απόλαυση, όχι μόνον για το σήμερα αλλά και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο. Τα ξερά φύλλα των δένδρων που παρασύρει ο άνεμος και τα ψηλά και καρποφόρα δένδρα που στέκονται για αιώνες στην ίδια θέση και παράγουν κάθε χρόνο τον πολύτιμο καρπό τους από τον οποίο τρέφεται ο κόσμος, είναι το καλύτερο παράδειγμα για την εγκράτεια. Η αυτο-πειθαρχία, η εκγύμναση του εαυτού μου στην διαχείριση των σκέψεων, των λόγων και των πράξεων, είναι η εγγύηση για μια μακροχρόνια και καρποφόρα ζωή. Το εύκολο χρήμα, η ατέρμονη προβολή και το χειροκρότημα, φέρνουν χαρά και ευτυχία. Αλλά αν όλα αυτά δεν υπακούν στην δική μου θέληση και απόφαση, τότε γρήγορα καταντούν μάστιγα, φέρνουν τραγικά αδιέξοδα και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία και τον θάνατο.