Η εθνική τραγωδία στο Μάτι Αττικής είναι η απόδειξη των λάθος επιλογών μας στην καθημερινότητα.

Όχι μόνον επιχειρησιακά από τους υπεύθυνους για την ασφάλεια των ανθρώπων, αλλά και από όλους μας, οι οποίοι δεν κατανοούμε ορθά τον ρόλο μας στην καθημερινότητα, μέσα από τα έργα στα οποία εμείς προσωπικά συμμετέχουμε.

Διότι η ανεπάρκεια των εμπλεκομένων φυσικών προσώπων δεν προέκυψε την ημέρα της τραγωδίας, αλλά ήταν καλλιεργημένη πολύ νωρίτερα μέσα στις συνειδήσεις των φυσικών αυτών προσώπων. Μπορεί βεβαίως εκείνη την ημέρα να εμφανίστηκε η ανεπάρκεια, αλλά δεν δημιουργήθηκε εκείνη την ημέρα και εκείνη την ώρα που η ανάγκη ήλθε ως πυρ που έκαψε τα πάντα, ανθρώπους, συνειδήσεις, αισθήματα και περιουσίες αμύθητες.

Η αυταπόδεικτη ανεπάρκεια των συνειδήσεων ήταν μια σταδιακή πορεία που τροφοδοτήθηκε με τα κατάλληλα αναληθή δεδομένα για μεγάλο χρονικό διάστημα στις συνειδήσεις των φυσικών προσώπων που ενεπλάκησαν εκείνη την κρίσιμη μέρα και ώρα και φυσικά τα αποτελέσματα ήταν προδιαγεγραμμένα.

Ο καρπός του εφησυχασμού των συνειδήσεων των φυσικών προσώπων, δηλαδή όλων μας, είναι το πρώτο στάδιο που σηματοδοτεί την επερχόμενη λαίλαπα της ζωής μας. Η άγνοια των κινδύνων και η χαλαρή αντιμετώπιση της αλήθειας είναι οι ασφαλείς προϋποθέσεις μιας καταστροφής. Μιας καταστροφής που μπορεί να μην περιλαμβάνει μόνον την δική μας απώλεια, αλλά να εμπεριέχει και τις ζωές άλλων που και αυτοί έχουν άγνοια κινδύνων και χαλαρή αντιμετώπιση της αλήθειας και της αδήριτης πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι μέσα στην καθημερινότητα.

Και σε αυτούς τους τομείς της προσωπικής εκτίμησης των πιθανών κινδύνων η διδασκαλία του Χριστού είναι πλήρης και ασφαλής. Η χαλαρή προετοιμασία των πέντε μη φρόνιμων παρθένων και η χαλαρή ευθύνη του συνεργάτη που έλαβε το ένα τάλαντο για να το αξιοποιήσει και να το πολλαπλασιάσει αλλά αμέλησε από δόλο και δήθεν φόβο, είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα συμφοράς για τα φυσικά πρόσωπα.

Η κοινωνική διάσταση που λαμβάνει μια χαλαρή προσωπική εκτίμηση των κινδύνων και της προσωπικής ευθύνης για την κατάλληλη προετοιμασία, είναι συνάρτηση της ενάργειας της ατομικής μας συνείδησης και του κόπου που έχουμε καταβάλλει στον κατάλληλο χρόνο.