Η σύγχρονη γνώση ότι μέσα μας συμβαίνουν περισσότερα πράγματα από αυτά που εκδηλώνονται, είναι προφανές ότι μας οδηγεί στην αναγκαιότητα μιας βαθύτερης κατανόησης του εσωτερικού μας κόσμου και των λειτουργιών που συντελούνται σε αυτόν.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός ξεκίνησε την διδασκαλία του στρέφοντας την προσοχή των ακροατών του στις φυσικές λειτουργίες, στα γνωστά εξωτερικά φαινόμενα, προκειμένου στη συνέχεια να προχωρήσει στην εξήγηση των εσωτερικών λειτουργιών, ταυτίζοντας τον χώρο του εσωτερικού μας κόσμου με τον χώρο της βασιλείας του θεού.
Ο ίδιος δηλαδή δεν άφησε περιθώρια παρεξήγησης ή παρανόησης, αλλά καθόρισε με σαφήνεια τον χώρο στον οποίο συντελείται και λειτουργεί ή δεν συντελείται και δεν λειτουργεί η βασιλεία του θεού.
Αυτός ο φυσικός χώρος είναι ο χώρος της προσωπικής μας ευθύνης και όχι χώρος ευθύνης κάποιου άλλου, γεγονός που επιφέρει μεγάλες αλλαγές στον τρόπο της ζωής μας και στον τρόπο κατανόησης των όσων συμβαίνουν γύρω και μέσα μας. Διότι το μόνο πράγμα που ο κάθε ένας από εμάς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι δική του αποκλειστική ευθύνη είναι ο εσωτερικός μας άνθρωπος, ο άνθρωπος της ατομικής συνείδησης και της ατομικής πρωτοβουλίας.
Όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα καταλήγουν σε μας και εμείς αποφασίζουμε τον τρόπο αντίδρασης και αντίστασης σε όσα δεν αρμόζουν στην δική μας συνείδηση.
Ο χώρος της βασιλείας του θεού είναι ο προσωπικός μας χώρος, εκεί που κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση χωρίς την δική μας άδεια.
Και όσο περισσότερο καλλιεργείται αυτός ο χώρος από την δική μας πρωτοβουλία και ευθύνη, τόσο μακρύτερα απομακρύνονται οι εξωτερικές επιδράσεις.
Στο τέλος αυτό που θα κρίνει την ζωή μας, όπως συμβαίνει και στην προσωπική μας καθημερινότητα, είναι η καρποφορία του δικού μας εσωτερικού χώρου, ο χώρος της ατομικής μας συνείδησης, εκεί όπου η βασιλεία του θεού μπορεί να φέρει στα φανερά όσα εμείς καλλιεργήσαμε στα κρυφά.
Διότι ο δημιουργός έχει επιλέξει το κέντρο της απόλυτα ατομικής μας προσωπικότητας, ως το χώρο που οι δικές του δυνάμεις μπορούν να ενεργούν και να φέρνουν τον καρπό, τον οποίο οι άλλοι αργότερα θα μπορούν να παρατηρήσουν και να εκτιμήσουν.
