Αν και η καθημερινή αυτή έκφραση στη γλώσσα μας έχει επίθετο με αντίθετη έννοια, ωστόσο επέλεξα τον τίτλο αυτό διότι ο καιρός είναι ένας ουδέτερος παράγοντας. Ο χρόνος, ο καιρός, η περίσταση, μπορεί να είναι και καλός και κακός, ανάλογα πώς θέλει κάποιος να ερμηνεύσει την καθημερινότητά του. Ενώ δηλαδή είναι κατά κανόνα στο χέρι μας να εστιάσουμε στα θετικά και ωφέλιμα, συνήθως όλοι αρχίζουμε την γκρίνια διότι δεν πετύχαμε αυτό που είχαμε οραματιστεί και πάντοτε φταίνε οι άλλοι για την αποτυχία μας. Διότι ενώ κάθε περίπτωση μπορεί να έχει εξ ίσου καλές και κακές πλευρές, συνήθως αναδεικνύουμε την κακή πλευρά, με αποτέλεσμα ο ψυχικός μας κόσμος να στερείται τη χαρά που προσφέρει έστω και μια μικρή επιτυχία. Αν μάλιστα αποδεχθεί κάποιος τον χρυσό κανόνα ότι κανένα κακό δεν είναι αμιγές καλού, δηλαδή μέσα στις κακές πλευρές μπορεί κάποιος να δει και θετικά στοιχεία, τότε είναι προφανές ότι η προβολή των κακών και γκρίζων και η αποσιώπηση των θετικών, ζημιώνει τη δική μας εικόνα. Αποτέλεσμα; Επειδή δεν εστιάζουμε και δεν αναπαράγουμε την καλή πλευρά αλλά την κακή, εμείς οι ίδιοι παραχωρούμε το δικαίωμα στον εχθρό να γεμίζει την εικόνα της ζωής μας με άρνηση και καταστροφικό δηλητήριο, και αυτό είναι ισχυρό στοιχείο της προσωπικής μας αποτυχίας, δηλαδή άλλοι να έχουν τον πρώτο λόγο στη ζωή μας και όχι εμείς.
