Ένα οικοδόμημα διατηρείται εάν κατοικείται, ανανεώνεται και επισκευάζεται.
Αντίθετα, αν αφαιρεθεί η ζωντανή παρουσία του ανθρώπου, αν εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους και την δική τους δραστηριότητα, τότε, η επιστήμη της αρχαιολογίας αποφαίνεται ότι η ερήμωση, η πτώση και η διάλυση της οικοδομής είναι θέμα χρόνου.
Από την μια η φθορά του χρόνου και των καιρικών συνθηκών και από την άλλη η έλλειψη ανανέωσης των φθαρτών τμημάτων της οικοδομής, έχουν ως αδήριτη συνέπεια την ερήμωση και τελικά την καταστροφή του οικοδομήματος.
Πρωτογενές συμπέρασμα; Η απουσία της ζωής του φυσικού προσώπου από ένα οικοδόμημα, έχει ως συνέπεια την φθορά και τελικά την καταστροφή του κτιρίου.
Αυτή, η γνώριμη σε όλους μας εικόνα της καθημερινότητας, αντικατοπτρίζει και την αιώνια αλήθεια της ζωής: όπου δεν υπάρχει ανανέωση της ζωής, σύντομα όλα χάνονται, σύντομα όλα φθείρονται ανεπανόρθωτα, και η πτώση είναι θέμα χρόνου.
Αν λείψει η έμπνευση της ζωής, αν λείψει η προοπτική της αιωνιότητας, αν τα υλικά που οικοδομείται η ζωή μέσα μας δεν είναι υλικά που θα αντέξουν στον αιώνιο χρόνο, τότε μπορεί σήμερα όλα να λάμπουν, όμως σύντομα, αν δεν αλλάξει η τροφοδοσία της ζωής μας με στοιχεία της αιωνιότητας, τότε σταδιακά η ζωή χάνει το κέφι της και την αναπαραγωγική της δύναμη, κάμπτεται προς την εσωστρέφεια, τρώγει τις σάρκες της, και τελικά η ίδια αποσυντίθεται και διαλύεται “στα εξ ων συνετέθη”.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο απόστολος Παύλος επισημαίνει τους κινδύνους από μια απλή ικανοποίηση της ημέρας, χωρίς την έμπνευση για το μέλλον: υπάρχουν μέσα μας εσωτερικές λειτουργίες που δηλητηριάζουν το νερό της πηγής μας, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την θνησιμότητα: η φιλαργυρία και η πλεονεξία είναι δυο παράγοντες οι οποίοι όχι μόνον καταστρέφουν τις ρίζες της ζωής, αλλά διατηρούν την υπέρμετρη αφιέρωση του χρόνου και των δυνάμεων της ζωής μας σε λάθος και μάταιη κατεύθυνση. Και φυσικά αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον αργό θάνατο, την σταδιακή ερήμωση της εσωτερικής μας ζωής, άσχετα αν τα σημάδια της ερήμωσης και του θανάτου δεν είναι άμεσα ορατά.
Όταν καταστρέφονται οι ρίζες και οι αγωγοί της ζωής, ο θάνατος είναι προ των πυλών, και καθένας καλείται να επιδείξει προσωπικό ενδιαφέρον και να μεριμνά για την καθαρότητα των συνδέσεών του με την πηγή της ζωής.
