Η λειτουργία της ανασυγκρότησης περιλαμβάνει δυο βασικούς παράγοντες. Από την μια τον μηχανισμό και από την άλλη τα στοιχεία και την ανθρώπινη προσωπική μας παρέμβαση.

Ο δημιουργός δηλαδή έχει ήδη από την κατασκευή μας θέσει εντός ημών την λειτουργία αυτή, ωστόσο απαιτείται  και η δική μας η συμμετοχή για να τροφοδοτηθεί αυτή η λειτουργία με το απαραίτητο υλικό. Για τον λόγο αυτό και ο ίδιος ο Χριστός επεσήμανε ότι χωρίς την πρακτική συμμετοχή του φυσικού προσώπου κανένα ουσιαστικό και μόνιμο αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρχει για την ανάδειξη της πίστης, διότι θα μοιάζουν όλα με σπίτι χτισμένο στην άμμο και όχι σε σταθερό έδαφος.

Άρα και τα προσωρινά αποτελέσματα μπορεί να μηδενιστούν και να εξαφανιστούν αν το φυσικό πρόσωπο δεν κάνει το δικό του μέρος και μάλιστα με ακρίβεια και προνοητική υπευθυνότητα, όπως οι πέντε φρόνιμες παρθένες. Η μοιρολατρία και η ειδωλολατρική άποψη που θέλει τον άνθρωπο μόνον αποδέκτη των ευεργεσιών του δημιουργού, μακράν απέχει από την πραγματικότητα που δίδαξε ο Χριστός και εφάρμοσαν οι μαθητές του.

Διότι ο άνθρωπος, το φυσικό πρόσωπο έχει την αξία και αυτό πρέπει να αναδειχθεί: από δούλο σε άρχοντα, από αμέτοχο ον σε λειτουργική προσωπικότητα, από ανύπαρκτο πλάσμα σε καθοριστικό παράγοντα της ζωής. Η ζωή είναι δώρο, αλλά η αξιοποίηση της λειτουργίας της ζωής που αποδεικνύει την αξία του ατόμου, είναι μια απόλυτα προσωπική πράξη με την οποία αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι η δύναμη της ανάστασης υπάρχει μέσα μου, λειτουργεί και παράγει καρπούς αναστάσεως.

Η επιλογή της αγαθής μερίδας που δεν αφαιρείται από το φυσικό πρόσωπο είναι μια συνειδητή επιλογή που έχει συνέπειες και στην καθημερινότητα αλλά και στην προοπτική της αιωνιότητας.