Η ανασυγκρότηση, με βάση τα υλικά που διαθέτω και το σχέδιο που πρέπει να καταλήξει η ανασυγκρότηση, είναι μια διαδικασία χρονοβόρα – το ξέρουμε από την καθημερινότητά μας – κουραστική, και όσο μεγαλύτερο και σπουδαιότερο είναι το έργο που πρέπει να καταλήξουμε, τόσο και πιο μακροπρόθεσμες είναι οι διαδικασίες για την ασφαλή επιτυχία της ανασυγκρότησης.
Μικρά πράγματα εύκολα ανασυγκροτούνται. Μεγάλα και πολυσύνθετα έργα απαιτούν περισσότερο χρόνο και κόπο. Και προφανώς πράγματα που δεν έχουν σχέση με τον πεπερασμένο χρόνο, είναι πράγματα που απαιτούν ειδικές δεξιότητες που έχουν δοθεί από τον δημιουργό μας.
Μέσα δηλαδή στο ατομικό υπαρξιακό μας στοιχείο έχουν τοποθετηθεί ήδη από τον σχεδιασμό μας, όλα εκείνα τα εφόδια, οι ικανότητες και δεξιότητες που θα απαιτηθούν για να ανασυνθέσουμε, να αποκαταστήσουμε την εικόνα, να ανασυγκροτήσουμε ένα έργο που μας έχει ανατεθεί.
Και είναι προφανές ότι ο δικός μας χρόνος είναι περιορισμένος, άρα θα πρέπει να γίνεται χρήση του με ευαισθησία, και οι ικανότητές μας είναι περιορισμένες, άρα θα πρέπει να γίνεται η καλύτερη δυνατή αξιοποίησή τους ώστε να φτάσουμε σε ολοκλήρωση του έργου μας. Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αφού το πρότυπό μας δεν είναι ορατό αλλά θα πρέπει να το αναζητήσουμε δια της πίστεως και να το κατανοήσουμε με τα δικά μας δεδομένα, τότε και χρόνο περισσότερο έχουμε ανάγκη και ευθύνη και σοβαρότητα απαιτείται πολύ πέραν μιας ακαδημαϊκής εμπειρίας.
Η ακαδημαϊκή εμπειρία και γνώση είναι πολύτιμη, αλλά δεν επαρκεί να καλύψει όλο το πλάτος και βάθος της προσωπικής μας ευθύνης απέναντι στην πρωτότυπη εργασία που απαιτείται για την ανακάλυψη και ανάδειξη του προτύπου, παράλληλα με την εξήγηση και κατανόηση των διαδικασιών που θα φέρουν ένα φυσικό πρόσωπο, ένα σπόρο σιταριού, στην πλήρη ανάπτυξη και καρποφορία.
