Η αντίδραση διαφόρων κοινωνικών ομάδων σε μέτρα και αποφάσεις των κυβερνήσεων προκαλεί τις απεργίες, δηλαδή την αποχή από την εργασία, και τους αποκλεισμούς δημοσίων αγαθών, δρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, κλπ. Όταν δηλαδή μια ομάδα κρίνει ότι θίγονται τα συμφέροντά της, κηρύσσει απεργία, καλεί τα μέλη της να απέχουν από την εργασία, και κατά κανόνα προβαίνει σε δυναμικές κινητοποιήσεις. Αυτός ο ιδιότυπος εσωτερικός πόλεμος της σύγχρονης κοινωνίας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα ζητήματα της πίστης στον ζωντανό θεό, διότι ενώ για τα οικονομικά ή κοινωνικά μας συμφέροντα πληρώνουμε υψηλό κόστος και καταφεύγουμε ακόμη και σε σκληρές αντιδράσεις, δεν δείχνουμε ότι είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε το κόστος κατά της προσωπικής μας αδράνειας στα ζητήματα της πίστης στον ζωντανό θεό. Αντίθετα, δείχνουμε να απολαμβάνουμε την αδράνειά μας, δείχνουμε να μην μας ενοχλεί η στασιμότητα και η αδιαφορία, δείχνουμε ότι ενώ για τα αγαθά του κόσμου τούτου είμαστε πρόθυμοι να κουραστούμε και να αντιδράσουμε με υψηλό οικονομικό αλλά και κοινωνικό κόστος, στα ζητήματα της αδρανούς πίστης μας δεν έχουμε γνώμη και αποφασιστικότητα, δεν αντιδρούμε κατά της άκαρπης αδιαφορίας μας, μιας αδιαφορίας που όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότερο μας απομακρύνει από την επίγνωση του Δημιουργού μας.
