Η αναζήτηση του καλύτερου, η προσπάθεια και η επιθυμία να κατακτήσω το καλύτερο που μπορώ σήμερα, αλλά και να αφήσω περιθώρια για νέες αναζητήσεις στο μέλλον, είναι ένα κρίσιμο θέμα στην καθημερινή μας ζωή. Διότι όλοι θέλουμε το καλύτερο σήμερα, το άριστον, αλλά κανείς δεν θέλει να στερηθεί το δικαίωμά του για αριστεία και στο μέλλον, κάτω από άλλες συνθήκες και κάτω από άλλες παραμέτρους.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι φορτίο, αλλά είναι επένδυση στο σήμερα και στο μέλλον. Διότι, από την μια προσθέτει δυνάμεις σε όσες ήδη έχουμε προσωπικά, από την άλλη ελευθερώνει τους ορίζοντες του νου και της ψυχής μας. Ελευθερώνει τις εσωτερικές μας δυνάμεις, προσανατολίζει τις εσωτερικές μας δυνάμεις, ενεργοποιεί και προσθέτει στις υφιστάμενες εσωτερικές μας δυνάμεις, και τελικά μας καθιστά καλύτερους για το σήμερα, ζηλωτές της αριστείας για το αύριο και το μέλλον.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού είναι απλή αλλά όχι απλουστευτική. Είναι κατανοητή αλλά όχι ρηχή. Είναι εύπλαστη αλλά όχι εύθραυστη. Αντίθετα, η διδασκαλία του Χριστού ξεκινά από τα απλά και τα εύκολα κατανοητά, για να προσφέρει στην συνέχεια την αλλαγή συνειδήσεως, και να αναζητήσει την δική μας αγάπη και το προσωπικό μας ενδιαφέρον για την εξερεύνηση του κόσμου βαθύτερα και ουσιαστικότερα.
Το παράδειγμα με τους δούλους αναφέρεται σε μια καθημερινή εικόνα για την εποχή εκείνη, και προφανώς όλοι οι ακροατές του μπορούσαν να κατανοήσουν το μήνυμα που ήθελε να δώσει ο Χριστός, εφόσον βέβαια δεν τον ακολουθούσαν μόνον για να βρίσκουν εύκολο φαγητό ή να δουν κάποιο θαύμα του.
Η διάκριση ανάμεσα στην εικόνα που είχε τότε ο κόσμος για τους δούλους, και στην εικόνα που συνθέτει ο Χριστός για τους ανθρώπους που αναζητούν τον δημιουργό τους και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τον κόπο και το υψηλό κόστος των προσωπικών τους αναζητήσεων, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική. Οι δούλοι των ανθρώπων ήταν στα χωράφια για σπορά και θερισμό ή στα κοπάδια για την φροντίδα των ζώων. Και φυσικά αυτό δηλώνει ότι οι δούλοι αυτοί, όχι μόνον είχαν χάσει τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους, αλλά βίωναν μια κόλαση καθημερινότητας, χωρίς ποτέ να ξέρουν τις τους περιμένει αύριο.
Αντίθετα, η εικόνα των δούλων που περιγράφει ο Χριστός για την δική του άποψη ζωής, ξεχωρίζει σε όλους τους τομείς. Και αυτό κάνει την διαφορά. Εδώ ο κύριος των δούλων αναγνωρίζει μεν την απώλεια της ελευθερίας που είχαν στερηθεί, αλλά τους μετακινεί στη σφαίρα της αναζήτησης της ελευθερίας τους μέσα από την γνώση και την εμπειρία. Όχι μόνον έχουν αξιοπρεπή καθημερινότητα με διατροφές και ενδύματα, αλλά διαχειρίζονται ένα μυθικό πλούτο για λογαριασμό του κυρίου τους. Και το κυριότερο: η ορθή, συνετή και νουνεχής διαχείριση των σημερινών αξιών, επιφυλάσσει για τους ίδιους νέες εκπλήξεις αριστείας και χαρά για όσα έρχονται στο μέλλον, εγγύς και απώτερο.